ကုိရင္မာနိတက ဆရာေတာ္ပစ္ေပးလုိက္တဲ့ အာမခံေသာ့တံကုိ ဖမ္းယူလုိက္ၿပီး ေသတၱာေဟာင္းႀကီးကုိ ခတ္ထားတဲ့ အာမခံေသာ့ကုိ ဖြင့္လုိက္သည္။ ဖြင့္ခုိင္းလုိ႔သာ ဖြင့္လုိက္ရသည္။ ဘာ့ေၾကာင့္ ဆရာေတာ္က ဒီေသတၱာေဟာင္းႀကီးကုိ ဖြင့္ခုိင္းမွန္း ကုိရင္ေက်ာင္းသားေတြ သေဘာမေပါက္ၾက။
"ဆရာေတာ္... ေသတၱာရဲ ႔ အေပၚဆုံးမွာ အထုပ္ႀကီးတစ္ထုပ္ေတြ႔တယ္ဘုရား။
စာေစာင္အေဟာင္းေတြႏွင့္ထုပ္ထားတယ္"
ကုိရင္မာနိတက ဆရာေတာ္ကုိ ေလ်ာက္လုိက္သည္။
"ေအးကြာ။ အဲဒီ အထုပ္ႀကီးကုိ ေသတၱာအျပင္ဘက္ထုတ္ၿပီး ေျဖၾကည့္ၾကစမ္းကြာ"
ကုိရင္မာနိတက အထုပ္ႀကီးကုိ အျပင္ထုတ္လုိက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ကုိရင္၀ဇီရက ရစ္ပတ္ထုပ္ပုိးထားတဲ့ စာေစာင္အေဟာင္းေတြကုိ တစ္ထပ္ခ်င္း ေျဖလုိက္သည္။
""ဟာ... မိန္းမ ဖိနပ္ေတြ""
ကုိရင္ ေက်ာင္းသားေတြအားလုံး အ့ံအားသင့္ၿပီး ၿပိဳင္တူေအာ္ဟစ္လုိက္ၾကသည္။
"အဲဒီ ဖိနပ္ေတြကုိ တစ္ခုခ်င္းစီေသခ်ာၾကည့္ၾကစမ္းကြာ"
ဆရာေတာ္စကားအဆုံးမွာ ကုိရင္ေက်ာင္းသားေတြ ဖိနပ္ကုိ တစ္ဖက္ခ်င္းစီ ေသေသခ်ာခ်ာ လုိက္ၾကည့္ၾကသည္။
"ေဒါက္ဖိနပ္"
"ေလးဖက္ႀကီးမ်ားေတာင္"
"ညိဳပုပ္ပုပ္အေရာင္"
"ေဟာင္းႏြမ္းေနၿပီ"
"ဒီတစ္ခုက အစုပ္ဆုံး"
ကုိရင္ေက်ာင္းသားမ်ား တစ္ေယာက္တစ္ခြန္းစီ ေျပာေနၾကသည္။
"ေအး အဲဒီ အစုပ္ဆုံးဖိနပ္ကုိ က်က်နန စစ္ေဆးၾကည့္ၾကစမ္း"
အစုပ္ဆုံး အေဟာင္းဆံုးဖိနပ္ကုိ ၀ုိင္းၾကည့္လုိက္ၾကသည္။
ဖိနပ္ေအာက္ေျခမွာ ေပါက္ၿပဲေနၿပီ။ အလည္တည့္တည့္မွာ အေခါင္းေလးျဖစ္ေနတယ္။
တမင္သက္သက္ အေခါင္းျဖစ္ေအာင္ေဖာက္ထားတာမ်ားလား။ မွန္းစမ္း..... အေခါင္းထဲမွာ ဘာရွိပါလိမ့္။
ဟာ စာရြက္ေခါက္ကေလးပါလား။ ဆရာေတာ္...... ဆရာေတာ္.... စာရြက္ေခါက္ကေလး ဖိနပ္ေအာက္ေျခက အေပါက္ကေလးထဲမွာ ေတြ႔တယ္ဘုရား"
ကုိရင္မာနိတရဲ ႔ေလ်ာက္ထားခ်က္အရ ဖိနပ္ေအာက္ေျခက အေခါင္းေလးထဲကုိ ဆရာေတာ္ လွမ္းၾကည့္လုိက္သည္။ စာရြက္ေခါက္ေသးေသးေလးကုိ ေတြ႔ရသည္။
အေခါင္းက်ဥ္းက်ဥ္းေလးထဲ စာရြက္ေခါက္အလိပ္ေသးေသးေလးကုိ ေသခ်ာ ထုိးထည့္ထားျခင္းျဖစ္၏။
"ကဲ ကဲ ကုိရင္တုိ႔ ေမာင္ေက်ာင္းသားတုိ႔ ... အဲဒီစာရြက္လိပ္ကေလးကုိ ဒီအတုိင္းဘဲ ထားလုိက္ၾကပါကြာ။ အျပင္ကုိ မထုတ္လုိက္ၾကပါနဲ႔။
သူမ်ားလွ်ိဳ ႔၀ွက္ခ်က္ေတြကုိ မစပ္စုတာဘဲ ေကာင္းပါတယ္။
အဲဒီ ဖိနပ္ေလးဖက္ကုိ ခုနက ေမာင္ေသာင္းဥာဏ္ျမင္လုိက္တဲ့ မိန္းခေလးႏွစ္ေယာက္ ငါ့ဆီမွာ ေရာင္းထားခဲ့တာကြ။ အဲဒီဖိနပ္ေတြ အားလုံးအတြက္ ငါးေထာင္ေပးလုိက္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီဖိနပ္ေတြကုိ သူတုိ႔ျပန္လာယူမယ္မဲ့ပုံ စကားေျပာထားခဲ့ေသးတယ္။ အဲဒီေတာ့ ဒီအတုိင္းဘဲ လုံလုံၿခဳံၿခဳံသိမ္းထားလုိက္ၾကတာေပါ့။ ဘယ္သူ႔ကုိမွေတာ့ ေလ်ာက္မေျပာၾကနဲ႔ေပါ့ကြာ။ ၾကားၾကလား"
"တင္ပါ့ဘုရား"
ဖိနပ္ေတြကုိ ေသခ်ာျပန္ထုပ္ ေသတၱာထဲျပန္ထည့္ၿပီး ေသာ့ခတ္ထားလုိက္ၾကသည္။
"ဆရာေတာ္.. ညတုန္းက တပည့္ေတာ္မက္တဲ့ အိပ္မက္နဲ႔ ဒီဖိနပ္ေလးဖက္ႏွင့္ဆက္စပ္ေနမလားမသိဘူးဘုရား"
ကုိရင္၀ဇီရရဲ ႔ ထူးဆန္းတဲ့စကားေၾကာင့္ ဆရာေတာ္ မ်က္လုံးျပဴးသြားသည္။
"ေဟ... ဆုိစမ္းပါဦး ကုိရင္၀ဇီရရဲ ႔။ ဘာေတြ အိပ္မက္မက္ခဲ့လုိ႔လဲ"
"ညတုန္းက တပည့္ေတာ္ တေရးႏုိးေတာ့ ည ၁ နာရီေလာက္ရွိၿပီ ဘုရား။ တပည့္ေတာ္ အေပါ့စြန္႔ထပါတယ္။ လဆန္းပုိင္းဆုိေတာ့ လေရာင္နဲနဲရွိပါတယ္ဘုရား။
ကုဋီအိမ္က အျပန္မွာ တပည့္ေတာ္ရဲ ႔ေရွ ႔က ေၾကာင္နက္ႀကီး တစ္ေကာင္ျဖတ္ေျပးသြားတာကုိ ေတြ႔ခဲ့ရပါတယ္။
အေပါ့စြန္႔ၿပီး ျပန္အိပ္ဖုိ႔ ႀကိဳးစားေပမဲ့ဲ့ တပည့္ေတာ္ အိပ္လုိ႔ ေကာင္းေကာင္းမရပါဘူးဘုရား။ ေၾကာင္နက္ႀကီးကုိဘဲ မ်က္စိထဲ ျမင္ေယာင္ေနမိလုိ႔ပါ။ ေၾကာင္မ်က္စိက ညမွာ လင္းလက္ေနတာဘဲဘုရား။
ေၾကာင္နက္ႀကီးအေၾကာင္းစဥ္းစားရင္း ဘယ္လုိကဘယ္လုိ တပည့္ေတာ္အိပ္ေပ်ာ္သြားမွန္းမသိလုိက္ေတာ့ပါဘူးဘုရား"
(ဆက္မယ္)
No comments:
Post a Comment