မိန္းခေလးႏွစ္ေယာက္ ျပန္သြားၿပီး ဆရာေတာ္ ဘုရားဆက္လက္၀တ္မျပဳႏုိင္ေတာ့ေပ။
စဥ္းစားစရာေတြက တစ္သီတစ္သန္းႀကီးမဟုတ္လား။
အမွန္တကယ္ဆုိရလ်င္ ထုိအခ်ိန္သည္ ၀တ္ျပဳခ်ိန္မဟုတ္ေပ။ သုိ႔ေပမဲ့ ဒီေန႔ ၈ ရက္ ဥပုသ္ေန႔ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ပ႒ာန္းပစၥယနိေဒၵသရြတ္ဖတ္ရင္း ဘုရား၀တ္ျပဳေနျခင္းျဖစ္သည္။ ဆရာေတာ္သည္ ၈ ရက္ဥပုသ္ ၁၅ ရက္ဥပုသ္ေတြေရာက္တုိင္း အခုလုိ ရြတ္ဖတ္ေနၾကျဖစ္သည္။
ဘုရားဘက္မ်က္ႏွာမူ ဒူးတုတ္ထုိင္ရင္း ရြတ္ဖတ္ေနတုန္း မိန္းခေလးေတြ ေရာက္လာၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ရြတ္ဖတ္လုိ႔ မၿပီးေသးေပမဲ့ ရြတ္ဖတ္လုိစိတ္မရွိေတာ့၍ ညစုေပါင္း၀တ္တက္ၿပီးမွဘဲ ဆက္ရြတ္ဖတ္ေတာ့မယ္ဟု စိတ္ပိုင္းျဖတ္ၿပီး ဆရာေတာ္ ဆက္လက္စဥ္းစားခန္းထုတ္ေနသည္။
"မိန္းခေလးႏွစ္ေယာက္... ဖိနပ္မခၽြတ္အားဘဲ ေက်ာင္းေပၚ ခပ္သုတ္သုတ္ေျပးတက္တာဟာ ပုံမွန္မဟုတ္ဘူး။
လူတုိင္းက ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္း၀င္းေရာက္ရင္ ဖိန္ခၽြတ္ၿပီးမွ ၀င္ၾကတာ။ ဘာသာျခားေတြ ၀င္ခဲ့ရင္ေတာင္ ဖိနပ္ခၽြတ္ၾကတယ္။ သူတုိ႔ ဘာမ်ား အေရးႀကီးလုိ႔ပါလိမ့္။ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြမွ ဟုတ္ၾကရဲ ႔လား။ ဘုရားလဲဦးမခ် ဘုန္းႀကီးကုိလဲ ရွိမခိုးဆုိေတာ့ စဥ္းစားရခက္ခ်င္စရာဘဲ။ ဒါေပမဲ့ အရွင္ဘုရား တပည့္ေတာ္ဆုိတဲ့ အသုံးအႏႈန္းကုိေတာ့ ေျပာတတ္သားဘဲ။ သူတုိ႔ လူေတြမွ ဟုတ္ၾကရဲ ႔လားမသိဘူး။ နာနာဘာ၀ေတြမ်ားလား။ ညေနခင္းေလးဆုိေတာ့ နာနာဘာ၀ေတြ ျမဴးတူးခ်ိန္မ်ားနီးေနလုိ႔လား။ ကုိရင္ေက်ာင္းသားေတြကလဲ ဘယ္ေရာက္ေနၾကတယ္မသိပါဘူး။ ဧည့္သည္လာတာေတာင္ မျမင္လုိက္ၾကဘူးထင္တယ္။ ငယ္တုန္းက ၾကားဖူးခဲ့တဲ့ အစိမ္းမ (သုိ႔) ဥစၥာေစာင့္မေလးေတြမ်ားလား။ အငွားကားနဲ႔ ခပ္သြက္သြက္ျပန္သြားတာေထာက္ၾကည့္ရင္ တကယ္အေရးႀကီးေနတာျဖစ္မယ္။ ပုိက္ဆံငါးေထာင္ကလဲ ဘာမွ သုံးေလာက္တာမဟုတ္ဘူး။ ကားခေပးရေအာင္မ်ားလား။ ရုပ္ရည္ေလးေတြကေတာ့ ခပ္သန္႔သန္႔ဘဲ။
မျဖစ္ေခ်ဖူး။ ေသတၱာဖြင့္ၿပီး ဖိနပ္ကေလးေတြကုိ ျပန္ၾကည့္ဦးမွ"
ဆရာေတာ္ ေသတၱာေဟာင္းႀကီးနားသြားၿပီး ေသာ့နဲ႔ဖြင့္ၾကည့္လုိက္သည္။ မူလေနရာမပ်က္ ဖိနပ္ေလးဖက္လုံး ရွိေနသည္။
"နာနာဘာ၀ေတာ့ မဟုတ္ေလာက္ဘူး။ ဖိနပ္ေတြရွိေနေသးတယ္"
ေဒါင္...ေဒါင္...... ေဒါင္....
ဆရာေတာ္တစ္ပါးတည္း စဥ္းစားခန္းဖြင့္ရင္း ညစုေပါင္း၀တ္ျပဳခ်ိန္ေရာက္လာသည္။ အခ်ိန္ေတြ ဘယ္လုိကုန္သြားမွန္းဆရာေတာ္မသိလုိက္။ စိတ္က မိန္းခေလးႏွစ္ေယာက္အေၾကာင္းဆီကို တ၀ဲလည္လည္ေရာက္ေနသည္။ ၀တ္ျပဳဖုိ႔ သံေခ်ာင္းေခါက္သံၾကားေတာ့မွ ဆရာေတာ္အေတြးစေတြ ရပ္တန္႔သြားသည္။
မနက္ခပ္ေစာေစာတစ္ႀကိမ္ ညပုိင္းတစ္ႀကိမ္ တစ္ရက္ကို ႏွစ္ႀကိမ္ ၀တ္ျပဳေနၾကျဖစ္သည္။
၀တ္တက္တုိင္း သိမ္ေက်ာင္းႀကီးေပၚမွာ တက္ၾကရသည္။
သံေခ်ာင္းေခါက္ၿပီး မၾကာခင္မွာဘဲ ကုိရင္ေက်ာင္းသားေတြ တန္းစီၿပီး သိမ္ေက်ာင္းႀကီးေပၚတက္လာၾကသည္။
ထုံးစံအတုိင္း ဆရာေတာ္က ေရွ ႔ဆုံး ကုိရင္ေတြက ေရွ ႔အတန္း ေက်ာင္းသားေတြက ေနာက္အတန္း ႀကီးစဥ္ငယ္လုိက္ တန္းစီထုိင္ၿပီး ဘုရား၀တ္ျပဳၾကသည္။ ဘုရား၀တ္ျပဳရင္း ဆရာေတာ့္မ်က္လုံးက ေသတၱာႀကီးဆီ မၾကာမၾကာေရာက္ေနမိသည္။
"ကုိရင္မာနိတ
ကုိရင္၀ဇီရ
ကုိရင္နာဂ
ေမာင္ေသာင္းဥာဏ္
ေမာင္ဟန္ထူး
မင္းတုိ႔ ငါးေယာက္ ခဏေနထားခဲ့။ က်န္တဲ့ ကိုရင္ေက်ာင္းသားေတြ စာသြားက်က္ၾက။ ခဏေနရင္ စာျပန္ခုိင္းမယ္။ ကဲ ကဲ သြားၾကေတာ့"
ဘုရား၀တ္တက္အၿပီးမွာ ဆရာေတာ္စိတ္ႀကိဳက္ ကုိရင္ႀကီး သုံးပါးႏွင့္ ေက်ာင္းသားႏွစ္ေယာက္ကုိ ေခၚထားလုိက္ၿပီး က်န္တဲ့ ကုိရင္ေက်ာင္းသားအားလုံးကုိ ျပန္လြတ္လုိက္သည္။ ဆရာေတာ္ တစ္ပါးထဲ စိတ္ထဲသိမ္းဆည္းထားရမွာ ပင္ပန္းၿပီထင့္။ ကုိရင္ေက်ာင္းသားတစ္ခ်ိဳ ႔ကုိ ဖြင့္ေျပာဖုိ႔ ဆရာေတာ္ စကားစလုိက္သည္။
"ကုိရင္ေတြ.. မင္းတုိ႔ မိန္းခေလးႏွစ္ေယာက္ ငါ့ေက်ာင္းေပၚတက္လာတာ မျမင္လုိက္မိဖူးလား"
"မျမင္လုိက္မိပါဘူးဘုရား"
"မင္းတုိ႔ ဘယ္ေတြ ေလ်ာက္သြားေနၾကတာလဲ။ ေက်ာင္း၀င္းကုိလဲ ဂရုစုိက္ဦးမွေပါ့"
"တပည့္ေတာ္တုိ႔ ေက်ာင္းအေရွ ႔ဘက္က သစ္တုံးေတြကုိ ထင္းအတြက္ သြားျဖတ္ေနတာပါဘုရား"
ဆရာေတာ္ေမးသမွ် မသိဘူး မရွိဘူး မေတြ႔ဖူး ဆုိၿပီး ဘူးခံေနၾကမုိ႔ ဘူးခံေနျခင္းမဟုတ္ပါ။ တကယ္လဲ ကုိရင္ေတြ မျမင္လုိက္ၾကပါဘူး။
"တပည့္ေတာ္ ျမင္လုိက္တယ္ဘုရား။ အမ်ိဳးသမီးႏွစ္ေယာက္ ေက်ာင္း၀င္းထဲ ၀င္သြားတာ"
ေသာင္းဥာဏ္က ရုတ္တရက္ ထေလ်ာက္လုိက္သည္။
"မင္းကေတာ့ မိန္းခေလးေတြဆုိရင္ မ်က္စိအေတာ္လ်င္တဲ့ေကာင္ဘဲ။ ႏွာဗူး"
ဟန္ထူးက ေသာင္းဥာဏ္ကုိ တုိးတုိးေလး ကပ္ေျပာလုိက္သည္။
"ငါက ေက်ာင္း၀င္းကုိ ေစာင့္ေရွာက္လုိတဲ့ စိတ္ရွိလုိ႔ သတိထားရင္း ျမင္လုိက္မိတာပါကြာ၊
မင္းကသာ တာ၀န္မဲ့ေနလုိ႔ မျမင္မိတာျဖစ္မွာပါ"
ေသာင္းဥာဏ္ကလဲ ေခသူမဟုတ္။ ဟန္ထူးကုိ ျပန္တြယ္လုိက္သည္။
ဆရာေတာ္ အနည္းငယ္အားတက္သြားသည္။ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္က ျမင္လုိက္တယ္ဆုိရင္ေတာ့ နာနာဘာ၀မျဖစ္ဖုိ႔မ်ားသည္။ လူသားစင္စစ္ မိန္းခေလးေတြျဖစ္ရမည္။
"ကဲ.... ေသာင္းဥာဏ္... မင္းျမင္သမွ် ငါ့ကုိ ေျပာျပစမ္း"
ကုိရင္ႀကီးေတြေရာ ေက်ာင္းသားႏွစ္ေယာက္ေရာ ဆရာေတာ့္မ်က္ႏွာ ဒီေန႔ အေတာ္ထူးဆန္းေနတာကုိ သတိထားမိလုိက္ၾကသည္။ တစ္ခုခုေတာ့ တစ္ခုခုဆုိတာ သေဘာေပါက္ၾကသည္။ ဆရာေတာ္ကုိ ေသာင္းဥာဏ္က သူျမင္သေလာက္ ေလ်ာက္တင္လိုက္သည္။
"ခပ္ေခ်ာေခ်ာ အမ်ိဳးသမီးႏွစ္ေယာက္ ေက်ာင္း၀င္းထဲ ၀င္သြားတာကုိ တပည့္ေတာ္ ထင္းတုံးေတြထမ္းၿပီး ထင္းပုံဆီကုိ သြားေနတုန္း လွမ္းျမင္လုိက္တာပါ။ သူတုိ႔ ေက်ာင္း၀င္းထဲ ၀င္သြားၿပီး မၾကာခင္မွာဘဲ ကားအေဟာင္းေလးတစ္စီး ေရာက္လာတယ္။ ကားေရာက္ၿပီး မၾကာခင္မွာဘဲ အဲဒီအမ်ိဳးသမီးႏွစ္ေယာက္ ေက်ာင္း၀င္းထဲက ထြက္လာၿပီး ခ်က္ခ်င္းစီးနင္းထြက္ခြါသြားၾကတယ္။ တပည့္ေတာ္ ျမင္လုိက္တာ ဒါ အကုန္ဘဲ ဘုရား"
ေသာင္းဥာဏ္ေလ်ာက္တင္ခ်က္ေတြကုိ နားေထာင္ရင္း ဆရာေတာ္ တစ္ခုခုကို ေရရြတ္လုိက္သည္။
"ေအာ္... သူတုိ႔... ကားႏွင့္တစ္ခါထဲ လာခဲ့တာ မဟုတ္ပါလား။ ကားနဲ႔ အခ်ိန္းအခ်က္လုပ္ထားပုံရတယ္"
ဆရာေတာ္ စဥ္းစားရ အေတာ္ေလး ၾကပ္သြားသည္။ ၿပီးေတာ့ မိန္းခေလးေတြရဲ ႔ စုိးရိမ္တႀကီး မ်က္ႏွာကုိ ေျပးျမင္ေယာင္မိသည္။ ဒီကိစၥက ဒီေလာက္နဲ႔တင္ ရပ္တန္႔ႏုိင္ပါ့မလား တစ္ခုခုမ်ား ဆက္ျဖစ္လာဦးမလား ဆုိၿပီး ဆရာေတာ္ ရင္ေလးေနမိသည္။
"ကဲ.... ေရာ့ အဲဒီမွာ ေသာ့... အဲဒီေသတၱာႀကီးကုိ ဖြင့္ၿပီး အထဲမွာ ဘာေတြ ရွိလဲဆုိတာ ၾကည့္ၾကစမ္းကြာ"
အာမခံေသာ့ေခ်ာင္းေလးကုိ ကုိရင္ေတြဆီ ဆရာေတာ္ ပစ္ေပးလုိက္သည္။ ကုိရင္ေတြလဲ ေသာ့ဖြင့္ၿပီး အထဲက ပစၥည္းေတြကုိ ေသခ်ာၾကည့္ရႈေနၾကသည္။ ဆရာေတာ္ကေတာ့ သူတုိ႔တစ္ေတြရဲ ႔ ေလ်ာက္တင္မဲ့အသံကုိ နားစြင့္ၿပီးေနေလရဲ ႔။
(ဆက္မယ္)
No comments:
Post a Comment