ညတစ္ျခမ္းႏွင့္လဆန္း

ကုိယ့္ရဲ ႔ အပ်င္းထူမႈ ကုိယ္ ထုိင္ခ်ီးက်ဴးရင္း
ကုိယ့္ရဲ ႔ေကာက္က်စ္မႈေတြ ကုိယ္ ထုိင္ေရတြက္ရင္း
စိတ္ျမဴအတြက္ ပီအိပ္ခ်္ ၇ မႏုိင္မႈေတြေၾကာင့္
အရသာမဲ့ ဂီတတစ္ပြဲ နားဆင္ေနမိတယ္။

တည္ၿမဲတဲ့ မတည္ၿမဲျခင္းေအာက္မွာ
ရာစုေတြၾကား ေျပးလႊားေနတဲ့ ငါဟာ
ေၾကာင္တစ္ေကာင္နဲ႔ ရင္ဆုိင္တုိးတုိင္း
ရွဴနာရႈိက္ကုန္းျဖစ္ခဲ့ရတယ္။

အတိတ္ဆုိတဲ့ အိတ္ကပ္ကေလးထဲက ခ်စ္သူဟာ
အာဟာရခ်ိဳ ႔တဲ့ေနတဲ့ ပစၥဳပၸန္အတြက္
အနာဂါတ္ေတြ ျပာဖုံးသြားတယ္။

ဒါေပမဲ့
ႏွလုံးသားက အေမွာင္ထူထူႀကီးထဲ
ေတာက္ပသစ္လြင္ေနဆဲဘဲေလ
တကယ္ေတာ့
ႏွလုံးသားဟာ ကုိယ့္အတြက္ အူအတက္မွ်သာပါ။

အဲသလုိေပါ့
ကုိယ္ေလ်ာက္မဲ့လမ္းမွာ
ေမတၱာနဲ႔ အက္ဆစ္ဖ်န္းမဲ့သူက အသင့္
အဆင့္ျမင့္တုိက္ေပၚက
ႏွစ္ျပန္ေၾကာ္အတၱေတြက ၾကြပ္ရြေနတယ္။

အဘိဓာန္ထဲမွာ ရွာမရတဲ့
ေမာ္ဒန္ကဗ်ာေတြရဲ ႔တစ္ခ်ိဳ ႔တစ္၀က္က
ဦးေႏွာက္တစ္ျခမ္းကုိ စိမ္းသြားေစရဲ ့။

ရာစုနဲ႔ရာသီက
တာတုိေျပးသမားလုိျမန္တယ္
အေစ့ယွက္သြားတဲ့သရက္သီးလုိ
သူဟာ ဖေယာင္းမဟုတ္ေတာ့ဘူးတဲ့။