ငါတုိ႔ကုိ အေသေကာင္ေတြလုိ႔မထင္လုိက္နဲ႔ေနာ္။ မင္းတုိ႔လူသားေတြရဲ ့သတၱိေသြးကုိ ႏႈိးေဆာ္ေပးဖုိ႔ ေဆာင္းကာလအလယ္မွာ အ၀တ္မ၀တ္ဘဲ စံျပအျဖစ္နဲ႔ေနျပေနတာ။ ငါတုိ႔က အဲဒီေလာက္ထိ သတၱိရွိၾကတယ္ဆုိတာ လူသားေတြအားလုံးၾကားေအာင္ ေမာင္းခတ္ေၾကျငာလုိက္ပါ။................................
ေဆာင္းဦးေပါက္ ေရာက္ခါစရွိေသး။ လူသားေတြ ရယ္စရာေကာင္းလုိက္တာေနာ္။ ခႏၶာကုိယ္ကုိ ထုပ္ပုိးထားတဲ့ အ၀တ္ေတြကလဲ ဘယ္ႏွစ္ထပ္ေတာင္မ်ားလဲမသိဘူး။ ေျခအိတ္လက္အိတ္ ေခါင္းစြပ္ အေႏြးထည္ စုံေနတာဘဲ။
အဲဒါ အသိဥာဏ္ရွိလွပါတယ္ဆုိတဲ့လူသားေတြေလ။ သူတုိ ့ကုိၾကည့္ရတာ စိတ္အုိက္လုိက္တာ။ အရွက္လုံရုံခပ္ပါးပါးေလး၀တ္ၿပီး ငါတုိ႔လုိ သတၱိရွိရွိေနျပလုိက္ပါလား။
အသိဥာဏ္ရွိတယ္လဲေျပာေသး။ ရာသီဥတုကုိ ေျပာင္းလဲပစ္ဖုိ႔ေတာ့ သူတုိ႔မတတ္ႏုိင္ၾကဘူးမဟုတ္လား။ စကားႀကီးစကားက်ယ္သုံးၿပီး အုိဇုန္းလႊာကုိ တက္ဖာမတဲ့။ ကမၻာႀကီးပူေႏြးလာတာကုိ ကာကြယ္ၾကမယ္တဲ့။
သဘာ၀သစ္ေတာေတြကုိ ထိန္းသိမ္းမယ္တဲ့။ သဘာ၀ေရအရင္းျမစ္ေတြကုိ အရွိအတုိင္းထားမယ္တဲ့။ ေလကေတာ့ နဲနဲေလးမွ မေလ်ာ့တဲ့လူေတြ။
ဘာမွမလုပ္တတ္ၾကတဲ့လူပုိေတြ။ မုိးရြာရင္ထီးေဆာင္းမယ္။ ေနပူရင္ ေနခ်ိဳးမယ္။ ႏွင္းက်ရင္အလွၾကည့္မယ္။ ဒါေလာက္ဘဲသိတဲ့လူေတြ။ တစ္ခုရွိေသးတယ္။ သူတုိ႔ရဲ ့လမ္းေပၚမွာမုိးေနတဲ့ ငါတုိ႔ကုိ တစ္ခါတစ္ခါ လႊႏွင့္လာျဖတ္ၾကေသးတယ္။ ၾကြက္မႏိုင္ က်ီမီးရႈိ ့တဲ့သူေတြ။ ငါ ေအာ္ၿပီးရယ္ပစ္လုိက္ခ်င္တယ္။
ငါတုိ႔အရြက္ေတြ ေ၀ေနတဲ့အခါဆုိရင္ေတာ့ လာလာၿပီး အပင္ေအာက္မွာ ၾကည္ႏူးေနလုိက္ၾကတာ။ ငါတုိ႔ အရြက္ေတြေၾကြခ်ိန္က်ေတာ့ အမႈုိက္ေတြကုိ ထုတ္လုပ္တဲ့အေကာင္ေတြဆုိၿပီး အနားမကပ္ျပန္ၾကေတာ့ဘူး။ သူတုိ႔ေလာကႀကီးလွပဖုိ႔ ငါတုိ႔ကုိတာ၀န္ေပးထားတာက်ေနတာဘဲ။ လုပ္ခ်င္တုိင္းလုပ္ေနၾကတာ။
လာမစမ္းနဲ႔ေနာ္။ ဘာမွတ္ေနလုိ႔လဲ။ မုိက္ရူးရဲလုိ႔ဘဲေျပာေျပာ။ သတၱိေကာင္းလုိက္တာလုိ႔ဘဲဆုိဆုိ။ ေဆာင္းအလယ္ႀကီးမွာ ငါတုိ႔လုိ အ၀တ္မ၀တ္ဘဲ ဘယ္သူေနႏုိင္လဲ။ လာခဲ့ေလ။ တစ္ညေလာက္ ငါတုိ႔လုိေနၾကည့္ပါလား။ မနက္မုိးလင္းရင္ ငါျမင္ေယာင္မိေသးတယ္။ ေရခဲတုံးလူသားဘ၀နဲ႔ ေတာင့္ေတာင့္ႀကီး။ ငါတုိ႔က ေလးငါးေျခာက္လႀကီးေတာင္ အ၀တ္မ၀တ္ဘဲ ေဆာင္းေအးေအးဒဏ္ကုိ ႀကံ ့ႀကံ ့ခံႏုိင္တယ္ေနာ။
မင္းတုိ႔ရဲ ့ဘ၀လွပဖုိ႔ ငါတုိ႔အမ်ားႀကီးျဖည့္စြမ္းေပးခဲ့တယ္ဆုိတာ မေမ ့ပါနဲ႔။ မင္းတုိ႔ ရဲ ့စက္အမ်ိဳးမ်ိဳး ယာဥ္အမ်ိဳးမ်ိဳးက ထုတ္လြတ္တဲ့ ေလထုညစ္ညမ္းမႈကုိ ငါတုိ႔ အျမန္စုပ္ယူထားလုိ႔ မင္းတုိ႔ သက္သာတယ္မွတ္။
မဟုတ္ရင္ မင္းတုိ႔ ခႏၶာကုိယ္မွာ ေရာဂါေပါင္းစုံ၀င္ေနတာၾကာၿပီ။
တစ္ခ်ိဳ ့ငါတုိ႔အမ်ိဳးေတြရဲ ့သားသမီး ေဆြမ်ိဳးေတြကုိ မင္းတုိ႔က သက္သတ္လြတ္ဆုိၿပီး စားၾကျပန္ေရာ။ ေတာ္ေတာ္ရက္စက္တဲ့လူေတြ။ သူတုိ႔အသားက်ေတာ့ ျခင္ေကာင္ေလးကုိက္တာကစၿပီး သည္းမခံႏုိင္ဘူး။
အတၱအရမ္းႀကီးၾကတယ္။
ဟိုတေန႔က
သူတုိ႔ရဲ ့အိမ္ျပတင္းေပါက္ ပြင့္ေနလုိ႔ ငါလွမ္းၿပီးအိမ္ထဲၾကည့္လုိက္မိတယ္။
ဟုိက္ရွားဘား....
သူတုိ႔မွာ အေအးဒဏ္ကုိကာကြယ္ဖုိ႔ ေစာင္ႀကီးေတြ ေမြ႔ယာႀကီးေတြရွိတယ္။
အပူေပးစက္ရွိတယ္။ ၀ုိင္အမ်ိဳးမ်ိဳးရွိတယ္။ ေကာ္ဖီရွိတယ္။ တီးရွိတယ္။
ေရပူေရေအးစက္ေတာင္တပ္ဆင္ထားလုိက္ၾကေသးတယ္။
မတရားလုိက္တာေနာ္။ အေတာ္ဇိမ္ခံၾကတဲ့လူေတြ။
ဒါေပမဲ့လဲေလ
ငါတုိ႔ကေတာ့ မင္းတုိ႔ေပ်ာ္ရႊင္ေနတာကုိၾကည့္ၿပီး ေပ်ာ္ရႊင္ေနမွာပါ။ ခ်မ္းေအးလွတဲ့ေဆာင္းကာလမွာ မင္းတုိ႔တစ္ေတြ အရမ္းအခ်မ္းဒဏ္ကုိေၾကာက္လန္႔ေနမွာ စုိးရိမ္လုိ႔ ငါတုိ႔အားလုံး စံျပအေနနဲ႔ အ၀တ္မ၀တ္ဘဲ မားမားမတ္မတ္ မင္းတုိ႔ေရွ ့က ရပ္တည္ေပးေနမွာပါ။ လာခဲ့စမ္း။ ေဆာင္းရဲ ့အေအး။ ေဆာင္းရဲ ့အခ်မ္း။ ပ်င္းေတာင္ပ်င္းေသးတယ္။
ႏွင္းခဲေတြ ဘယ္ေလာက္ဘဲ ထူပါေစ။ ငါတုိ႔နဲ႔ေတြ႔ရင္ ေျဖဆည္ရာမရဘဲ အရည္ဘ၀ကုိ ေျပာင္းသြားေစရပါမယ္။ လူသားေတြ ငါတုိ႔ကို ရက္စက္ေပမဲ့ ငါတုိ႔ကေတာ့ ေမတၱာမပ်က္ လူသားေတြအတြက္ ေကာင္းက်ိဳးေတြကုိဘဲ ဆက္လက္သယ္ပုိးေပးေနဦးမွာပါေလ။ ။
No comments:
Post a Comment