မရွိတာထက္ မသိတာခက္
မသိတာထက္ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္တာက ပုိခက္။
အဲဒီစကားေလးေတြဟာ မွန္ကန္ေပမဲ့ မသိခ်င္ေယာက္ေဆာင္တာထက္ သိခ်င္ေယာင္ေဆာင္တာက ပုိၿပီးခက္ပါတယ္။ သိတာကုိ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္တာ ျပႆနာသိပ္မရွိဘူး။
မသိဘဲနဲ႔ သိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ရင္ေတာ့ လူပုံအလယ္ အရွက္ကြဲတတ္တယ္။ က်ေနာ္ကုိယ္တုိင္ ႀကံဳဖူးခဲ့တဲ့ အျဖစ္အပ်က္ကေလးေတြကုိ ေျပာျပမယ္။
ပထမအျဖစ္အပ်က္။
အေတာ္ေလးၾကာခဲ့ပါၿပီ။ က်ေနာ္ ေမာ္လၿမိဳင္ကုိ ပထမဆုံးေရာက္ဖူးစဥ္တုန္းကေပါ့။ က်ိဳက္ထီးကေနၿပီးတစ္ဆင့္သြားတာပါ။ က်ေနာ္ႏွင့္အတူ က်ေနာ့္အကုိတစ္ေယာက္လဲပါတယ္။ ဘုရားဖူးသြားၾကတာပါ။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက မုတၱမႏွင့္ေမာ္လၿမိဳင္ ျမစ္ကူးတံတားမရွိေသးဘူး။
ေမာ္လၿမိဳင္ကုိ မေရာက္ဖူးေသးေပမဲ့ က်ေနာ့္ရဲ ့ထုံးစံ၀ါသနာအတုိင္း ေမာ္လၿမိဳင္အေၾကာင္းကုိ စပ္စုၿပီးသား။
ေမာ္လၿမိဳင္ကုိ ရထားတုိက္ရုိက္မေရာက္ဖူး၊ မုတၱမကတစ္ဆင့္ ဇက္သေဘၤာန႔ဲကူးရတယ္။ ရထားကဆင္းဆင္းခ်င္း ဇက္သေဘၤာအမီ ျမစ္ဆိပ္ကုိသြားရမယ္။ တစ္ခါတစ္ခါခပ္သြက္သြက္ေျပးသြားရေလ့ရွိတယ္။ ေမာ္လၿမိဳင္ဘက္ေရာက္ရင္ ဆုိက္ကားဆရာေတြကုိ ျမေစတီေက်ာင္းတုိက္လုိ႔သာ ေျပာလုိက္။ မသိတဲ့လူမရွိဘူး။ ၁၅၀ က်ပ္ဘဲေပးရတယ္။
အဲဒါေတြအားလုံး က်ေနာ္ေလ့လာထားၿပီးသား။ ေတာသားဆုိေပမဲ့ သိတယ္မဟုတ္လား။ အားလုံးေသခ်ာမွ ခရီးစထြက္ခဲ့တာ။ သြားမဲ့ေနရာက ေမာ္ငံအရပ္က ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းကုိပါ။ အဲဒီကမွ တစ္ဆင့္ ဘုရားဖူးခရီးစတင္မွာေပါ့ဗ်ာ။
က်ေနာ္တုိ႔ မုတၱမလဲေရာက္ေရာ သူမ်ားေတြေျပးေနတာေတြ႔တာနဲ႔.. ေျပးၾကစုိ႔.. ဆုိၿပီး ညီအစ္ကုိႏွစ္ေယာက္ သူမ်ားေတြေျပးတဲ့အရပ္ဘက္ကုိ တမ္းေျပးလုိက္ေတာ့တာပါဘဲ။
ကံအားေလ်ာ္စြာဘဲ ဇက္သေဘၤာဆီေရာက္သြားတယ္။ ညဘက္ေမွာင္ေမွာင္ႀကီးထဲမွာပါ။ ေမာ္လၿမိဳင္ကမ္းဘက္ေရာက္တဲ့အထိ အဆင္ေျပေနတုန္းပါဘဲ။ ေမာ္လၿမိဳင္ဆိပ္ကမ္းေပၚတက္ၿပီး အနီးနားေ၀့၀ုိက္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ကြက္တိဒက္ထိ။ ဆုိက္ကားေတြ အမ်ားႀကီးရပ္ထားတာေတြ႔ရတယ္။
"ဆုိက္ကား အားလား"
"အားပါတယ္.. ညီရ... ဘယ္ကုိသြားမွာလဲ"
"ျမေစတီေက်ာင္းတုိက္ကုိပါ"
"၂၀၀ ဘဲေပး၊ ဒါေတာင္ ေလ်ာ့ထားတာ ဒီေန႔ညေနပုိင္း ေစ်းဦးမေပါက္ေသးလုိ႔"
"က်ေနာ္တုိ႔သြားေနၾကပါ၊ ၁၅၀ဘဲေပးမယ္။ မရရင္ မငွားေတာ့ဘူး"
"ညီေလးရ၊ မရဘူး၊ က်န္တဲ့ဆုိက္ကားဆရာေတြကုိသြားငွားရင္ ဒီထက္ပုိေတာင္းလိမ့္မယ္။ မယုံရင္သြားေမးၾကည့္"
က်ေနာ္တုိ႔လဲ ဆုိက္ကားေတြ အေတာ္မ်ားမ်ားေမးၿပီးမွ ၂၀၀ အထက္ေတြခ်ည္းဘဲေတာင္းၾကတာသိရတယ္။ ဒါေပမဲ့လဲ အတတ္ႏုိင္ဆုံး ေစ်းဆစ္ၿပီး ၁၈၀ နဲ႔ အေပးအယူျဖစ္သြားၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဆုိက္ကားဆရာလဲ အခုမွ အသစ္စက္စက္ျဖစ္ပုံရတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔သြားမဲ့ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကုိ သူမသိဘူး။
"ျမေစတီေက်ာင္းဆုိတာ ဟုိ ဘုရားေပါက္စေလးတည္ထားတဲ့ေက်ာင္းလား" လုိ႔ သူကေမးတယ္။
က်ေနာ္တုိ႔ကလဲ ေက်ာင္းရွိမွ ဘုရားရွိမွာဘဲဆုိၿပီး "ဟုတ္တယ္အကုိ" လုိ႔ မသိတာကုိ သိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး ၿဖီးလုိက္ၾကတာေပါ့ခင္မ်ာ။
ဆုိက္ကားဆရာလဲ သူသိထားတဲ့ ဘုရားကုိဘဲ ဇြတ္နင္းေတာ့တာပါဘဲ။ ဘုရားကုိလဲ ေရာက္ေရာ။ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းႏွင့္တူတာဆုိလုိ႔ ဘာမွမေတြ႔ရဘူး။ အိမ္ေတြဘဲေတြ႔ေနရတယ္။ ေမးၾကည့္လုိက္မွ ရပ္ကြက္ဘုရားေလးမွန္းသိရတယ္။ ျမေစတီေက်ာင္းတုိက္က ေမာ္ငံအရပ္မွာ ရွိတယ္။ ျမေစတီေက်ာင္းတုိက္ကုိ ရဲေက်ာင္းလုိ႔ လူသိမ်ားတယ္။ ေမာ္ငံအရပ္ကဆိပ္ကမ္းရဲ ့ေတာင္ဘက္ပုိင္းမွာ။ အခုဆုိက္ကားနင္းလာတာက ေျမာက္ဘက္ေက်ာ။ အဲဒါမွ ဒုကၡ။ သြားမဲ့ေနရာက ပုိေ၀းသြားၿပီ။
ဆုိက္ကားဆရာလဲ အရမ္းစိတ္တုိသြားတယ္။ "မသိဘဲနဲ႔ ဘာျဖစ္လုိ႔ သိတယ္လုိ႔ေျပာရတာလဲ။ က်ေနာ္လဲ သိပ္ကၽြမ္းေသးတာမဟုတ္ဘူး။ အခုေတာ့ႏွစ္ခါပင္ပန္းသြားၿပီ" ဆုိၿပီး က်ေနာ္တုိ႔ ညီအစ္ကုိႏွစ္ေယာက္ကုိ ငါကုိင္ၿပီး...ဆဲေတာ့တာဘဲဗ်ာ။ က်ေနာ္တုိ႔လဲ ခပ္ရွက္ရွက္နဲ႔ဘဲ.. "ေဆာရီးဘဲ အကိုရာ.. အဲဒီေက်ာင္းကိုေရာက္ေအာင္ကူညီေပးပါ" ဆုိၿပီး သူခုိးလူမိသလုိပုံစံမ်ိဳးေလးနဲ႔ မ်က္ႏွာကုိ ရွစ္ေခါက္ခ်ဳိးထားၿပီး ၿပဳံးၿဖီးၿဖီးႀကီးလုပ္ျပလုိက္ၾကရတယ္။
ဆိုက္ကားဆရာလဲ အေျပာဆုိးေပမဲ့ သေဘာေကာင္းရွာပါတယ္။ ေမာ္လၿမိဳင္ၿမိဳ ့ေရာက္ဖူးရင္ သိမွာပါ။ ေတာင္ေတြ ဂမူေတြက အမ်ားသား။ ဆုိက္ကားဆရာခမ်ာ ေခၽြးေတြဒီးဒီးက်ေအာင္ မတ္တပ္ရပ္ရက္သား အားကုန္စုိက္ၿပီးနင္းေပးရွာပါတယ္။ ေနာက္ဆုံးေတာ့လဲ လုိရာခရီးေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ ဆုိက္ကားဆရာကိုေတာ့ ၂၂၀ က်ပ္ေပးလုိက္ပါတယ္။
ေက်ာင္းကုိေရာက္ၿပီး ဘုန္းဘုန္းေလးေတြကို အျဖစ္အပ်က္အေၾကာင္းေျပာျပလုိက္ေတာ့ အားလုံးခပ္ၿပဳံးၿပဳံးျဖစ္ေနၾကတယ္။ ဘုန္းဘုန္းတစ္ပါးက "မင္းတုိ႔ ဒီေလာက္ေပးရတာ ေတာ္ေသးတယ္ အခုခရီးက ၂၅၀.. ၃၀၀ ေပးေနရၿပီ" လုိ႔ ေျပာျပမွ ဆုိက္ကားဆရာကို ပုိပုိတုိးၿပီး ေလးစားမိသြားတယ္။
ဆုိက္ကားဆရာ က်န္းမာခ်မ္းသာပါေစ။
က်ေနာ္ဆုိလုိတာက
မသိဘဲနဲ႔ သိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီးဆရာႀကီးစတုိင္လုပ္ရင္ ဒုကၡလွလွေတြ႔ရတတ္တယ္ဆုိတာကိုပါ။
အဲဒါက်ေနာ့္ကုိယ္ေတြ႔ အျဖစ္အပ်က္တစ္ခုေပါ့ခင္မ်ာ။ မိတ္ေဆြတုိ႔လဲ အခုလုိပုံစံမ်ိဳးေတြ႔ဖူးၾကမွာပါ။ ဒါေၾကာင့္ မသိဘဲနဲ႔ သိခ်င္ေယာင္ေဆာင္တာက ပုိၿပီးခက္တယ္လုိ႔ က်ေနာ္ေျပာျပတာပါ။
က်ေနာ္ ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါဦးမယ္။
No comments:
Post a Comment