တစ္ခါတုန္းက
စစ္တပ္ႀကီးတစ္တပ္မွာ အစည္းအရုံးႀကီးတစ္ခုျဖစ္သတဲ့။
အဲဒီအစည္းအရုံးအလည္တည့္တည့္မွာ တုိင္ႏွစ္တုိင္ေထာင္ထားတယ္။
အလံနီတုိင္ႏွင့္ အလံျဖဴတုိင္။
ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးရဲ ႔အသံက က်ယ္ေလာင္စြာထြက္ေပၚလာတယ္။
"မယားေၾကာက္တဲ့သူေတြ အလံျဖဴတုိင္ဘက္မွာထုိင္ပါ။
မယားမေၾကာက္တဲ့သူေတြ အလံနီတုိင္ဘက္မွာ ထုိင္ၾက။ အမိန္႔။
မရွင္းတာရွိလား။"
"မရွိပါ"
"ကဲ ဒါျဖင့္ ဆက္လုပ္"
ရဲေဘာ္ေတြအားလုံးညာညွိၿပီး တန္းျဖဳတ္ၾကတယ္။
ၿပီးေတာ့ အားလုံးအလံျဖဴတုိင္ဘက္မွာ သြားထုိင္ၾကတယ္။
ဒါေပမဲ့
စစ္ဗိုလ္ေလးတစ္ေယာက္က အလံနီတုိင္ဘက္မွာ သြားထိုင္ေနတယ္။
အားလုံးကသူ႔ကုိ ၀ုိင္းၾကည့္ၿပီး ခ်ီးက်ဴးေနၾကတယ္။
တစ္ေယာက္တစ္မ်ိဳးစကားသံေတြထြက္လာတယ္။
"သတၱိအရမ္းေကာင္းတာဘဲ"
"မိန္းမကုိ ဘယ္လုိကုိင္တြယ္လုိ႔ အႏုိင္ယူမွန္းမသိဘူး"
"အားက်လုိက္တာ"
အထက္ကစကားသံေတြ အားလုံးၾကားၿပီး စစ္ဗုိလ္ေလး ျပန္ေျပာလုိက္တဲ့ စကားေၾကာင့္ ရဲေဘာ္ေတြအားလုံး ၿငိမ္က်သြားတယ္။ စစ္ဗိုလ္ေလးေျပာလုိက္တာကေတာ့--
"ငါ့မိန္းမက အလံနီတုိင္ဘက္မွာ ထုိင္ရမယ္လုိ႔ မွာလုိက္တဲ့အတြက္ ဒီအလံနီတုိင္ဘက္မွာ ထုိင္ရတာပါကြာ" တဲ့
No comments:
Post a Comment