အနႏၱသူရိယအမတ္ရဲ ႔ နာမည္ႀကီးလကၤာ (၄) ပုိဒ္

သူတည္းတစ္ေယာက္၊ ေကာင္းဖုိ႔ေရာက္မူ အစခ်ီတဲ့ အနႏၱသူရိယအမတ္ရဲ ႔ လကၤာေလးကုိ လူတုိင္းၾကားဖူးၾကမယ္လုိ႔ က်ေနာ္ ယုံၾကည္ပါတယ္။
က်ေနာ္ကုိယ္တုိင္လဲ ကေလးဘ၀ အရြယ္ကထဲက ၾကားဖူးခဲ့တာပါ။
အဲဒီကဗ်ာကုိ အနႏၱသူရိယအမတ္ ကြပ္မ်က္ခံရခါနီး သူကုိယ္တုိင္ စပ္ဆုိထားခဲ့တာပါ။
တကယ္အဓိပၸါယ္ျပည့္၀တဲ့ လကၤာေလးပါဘဲ။
ဒါေၾကာင့္မုိ႔လဲ လူတုိင္းရဲ ႔ပါးစပ္ဖ်ားမွာ ႏႈတ္တက္ရေနၾကတာမဟုတ္လား။

ဒါေပမဲ့
က်ေနာ္အပါအ၀င္ လူအေတာ္မ်ားမ်ားက လကၤာရဲ ႔ ပထမအပုိဒ္ကေလးကိုဘဲ အာဂုံရေနၾကတာပါ။
က်န္တဲ့အပုိဒ္ေတြကုိ ရွိမွန္းေတာင္ မသိၾကပါဘူး။ အမွန္တကယ္ဆုိရင္ အဲဒီလကၤာက အပုိဒ္ ၄ ပုိဒ္ရွိပါတယ္။
က်ေနာ္လဲ အဲဒီလကၤာအျပည့္အစုံကုိ ေတြ႔ဖူးရုံေတြ႔ဖူးထားေပမ့ဲ အလြတ္မရပါဘူး။

တစ္ရက္မွာ
မွန္နန္းရာဇ၀င္စာအုပ္ကုိ ဖတ္ရင္း အဲဒီလကၤာစာပုိဒ္အျပည့္အစုံကုိ ေတြ႔လုိက္ရတယ္။
က်ေနာ္ အရမ္းေပ်ာ္သြားတယ္။ က်ေနာ္ လုိက္ရွာေနတာၾကာၿပီေလ။
အခုမွ တုိက္တုိက္ဆုိင္ဆုိင္ လာေတြ႔တာကုိး။
ဒါနဲ႔ က်ေနာ္ မွတ္စုစာအုပ္ထဲ ေသခ်ာကူးေရးထားလုိက္ပါတယ္။

က်ေနာ့္လုိဘဲ အဲဒီလကၤာကုိ စိတ္၀င္စားစြာ သိရွိခ်င္တဲ့ မိတ္ေဆြမ်ား ရွိေကာင္း ရွိႏုိင္ပါတယ္။
အဲဒီမိတ္ေဆြေတြ အတြက္ ရည္ညြန္းၿပီး အနႏၱသူရိယအမတ္စပ္ဆုိထားခဲ့တဲ့ အဲဒီလကၤာ ၄ ပုိဒ္လုံးကုိ မူရင္းအတုိင္း ေဖာ္ျပေပးလုိက္ပါတယ္။

၁။
သူတည္းတေယာံ၊ ေကာင္းဘုိ႔ေရာံမူ၊
သူတေယာံမွာ၊ ပ်က္လင့္ကာသာ၊
ဓမၼတာတည္း။

၂။
ေရႊအိမ္နန္းႏွင့္၊ ၾကငွန္းလည္းခံ၊
မတ္ေပါင္းရံလ်က္၊ ေပ်ာ္စံရိပ္ၿငိမ္၊
စည္းစိမ္မကြာ၊ မင္းခ်မ္းသာကား၊
သမုဒၵရာ၊ ေရမ်က္ႏွာထက္၊
ခဏတက္သည့္၊ ေရပြက္ပမာ၊
တသက္လ်ာတည္း။

၃။
ၾကင္နာသနား၊ ငါ့အားမသတ္၊
ယခုလႊတ္လည္း၊ မလြတ္ၾကမၼာ၊
လူတကာတုိ႔၊ ခႏၶာခုိင္က်ည္၊
အတည္မၿမဲ၊ ေဘာက္လႊဲတတ္သည္၊
မခၽြတ္စသာ၊ သတၱ၀ါတည္း။

၄။
ရွိခုိးေကာ္ေရာ္၊ ပူေဇာ္အကၽြန္၊
ပန္ခဲ့တုံ၏၊ ခုိက္ႀကဳံ၀ိပါက္၊
သံသာစက္၌၊ ႀကိဳက္လတ္တြန္မူ၊
တုံ႔မယူလုိ၊ ၾကည္ညိဳစိတ္သန္၊
သခင္မြန္ကုိ၊ ခ်န္ဘိစင္စစ္၊
အျပစ္မဲ့ေရး၊ ခြင့္လွ်င္ေပး၏၊
ေသြးသည္အနိစၥာ၊ ငါ့ခႏၶာတည္း။ ။

မွန္နန္းရာဇ၀င္ေတာ္သစ္၊ ပဌမအုပ္၊ (စာမ်က္ႏွာ ၉၉-၁၀၀)


မွတ္ခ်က္။ ။
ေယာံ=ေယာက္
ေရာံ=ေရာက္
ေရွးစာေပအသုံးအႏႈန္းမ်ား၌ ကသတ္ အစား ေသးေသးတင္ ကုိ အသုံးျပဳေလ့ရွိၾကသည္။