မသိဘဲနဲ႔ သိခ်င္ေယာင္ေဆာင္တာက ပုိၿပီးခက္ (၃)

မသိဘဲနဲ႔ သိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ရတာလဲ အရသာတစ္မ်ိဳးဘဲလားမသိဘူးေနာ္။
ဘာမွမသိဘဲနဲ႔ လူေတြေရွ ႔ မွာ သိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး ေျပာျပေနရတာကုိက ကုိယ့္ကုိကုိယ္အထင္ႀကီးေနတတ္ၾကတယ္။ လူႀကီးတစ္ေယာက္ေျပာတာၾကားဖူးတယ္။
"ကုိယ့္ကုိကိုယ္အထင္ႀကီးတာဟာ ေနလို႔ထုိင္လုိ႔အေကာင္းဆုံးဘဲ" တဲ့။

တတိယအျဖစ္အပ်က္။
ဒီတတိယအျဖစ္အပ်က္ကေလးကုိ မေျပာျပခင္မွာ
က်ေနာ္ ေတြ႔ႀကံဳခဲ့တဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြထဲက မသိတာကုိသိတယ္ထင္လို႔ (သိခ်င္ေယာင္ေဆာင္လုိ႔မဟုတ္ပါဘူး) မွားခဲ့တဲ့ အမွားေလးတစ္ခုကုိ ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။

က်ေနာ့္ရဲ ့၀မ္းကြဲညီမေလးတစ္ေယာက္ ရန္ကုန္မွာ ဘြဲ႔လာယူစဥ္တုန္းကပါ။ သူႏွင့္သူ႔သူငယ္ခ်င္းမိန္းခေလးတစ္ေယာက္ပါလာတယ္။
အဲဒီမိန္းခေလးရဲ ့ရည္းစားလဲပါလာတယ္။
တုိတုိေျပာရရင္ေတာ့ ဘြဲ႔ယူၿပီးတဲ့ေနာက္ရက္မွာ ထုံးစံအတုိင္း ေလးေယာက္သား ဘုရားဖူးလည္ၾကတာေပါ့။
က်န္တဲ့ဘုရားအားလုံးအဆင္ေျပပါတယ္။ အာလိန္ငါးဆင့္ဘုရားကုိအသြားမွာ အေတာ္ေလးပင္ပန္းသြားၾကတယ္။

လွည္းတန္းမွတ္တုိင္မွာဘတ္စ္ကားေစာင့္တယ္။ အမွတ္ ၄၅ ဘတ္စ္ကားလာေတာ့ "လာတက္ၾကမယ္"ဆုိၿပီး
အားလုံးစီးလုိက္သြားၾကပါတယ္။ က်ေနာ္က ၄၅ဘတ္စ္ကား အာလိန္ငါးဆင့္ဘုရားမွာ ဂိတ္ဆုံးတယ္လုိ႔ထင္ထားတယ္။ အရင္ကလဲ သြားဖူးၿပီးသားပါ။ က်န္တဲ့သုံးေယာက္ကေတာ့ ရန္ကုန္ကုိ ပထမဦးဆုံးေရာက္ဖူးၾကတာဆုိေတာ့ က်ေနာ္ျဖဴဆုိ ျဖဴမဲ့လူေတြဘဲေလ။

အဲဒီ အမွတ္ ၄၅ ဘတ္စ္ကားက တညင္းကုန္းမွာ သြားဂိတ္ဆုံးတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔လဲ ဂိတ္ဆုံးအထိလုိက္သြားလုိက္ၾကတယ္။ ဂိတ္အဆုံးမွာ က်ေနာ္တုိ႔ဆင္းၿပီး(ဘယ္သူ႔ကုိမွမေမးဘဲ) အာလိန္ငါးဆင့္ဘုရား ရွိမယ္ထင္တဲ့ေနရာကုိမွန္းဆၿပီး လမ္းေလ်ာက္လုိက္တာ ႏွစ္မုိင္ေက်ာ္သြားတယ္။
ဘယ္ေနရာေတြေရာက္သြားမွန္းကုိ မမွတ္မိေတာ့ဘူး။ မသိတဲ့အဆုံးမွ ကြမ္းယာဆုိင္တစ္ဆုိင္၀င္ၿပီးေမးၾကည့္လုိက္တယ္။ ကြမ္းယာဆုိင္လူေတာင္မွ အာလိန္ငါးဆင့္ဘုရားကုိ မသိပါဘူး။ ဒါဆုိရင္ အေတာ္ေလးေ၀းလာၿပီဆုိတာ သေဘာေပါက္လုိက္တယ္။

ဒီလုိနဲ႔ဘဲဆက္ေလ်ာက္ရင္း လူေတြ႔တုိင္းေမးၾကည့္ရင္းႏွင့္အေျဖမွန္တစ္ခုရလာတယ္။ "ဘတ္စ္ကားျပန္စီးၿပီး ဘီအုိစီမွတ္တုိင္မွာဆင္း၊ ၿပီးရင္ အမွတ္ ၄၄ ဘတ္စ္ကားလာတဲ့အခါ အဲဒီကားကုိဘဲစီးသြား။ အာလိန္ငါးဆင့္မွာ ဂိတ္ဆုံးမယ္" ဆုိၿပီး လူတစ္ေယာက္ရဲ ့ လမ္းညြန္ခ်က္ေၾကာင့္ ေနာက္ထပ္ ဘတ္စ္ကားႏွစ္ဆင့္ျပန္စီးၿပီးမွ အာလိန္ငါးဆင့္ဘုရားကုိ ဖူးခြင့္ရခဲ့ပါတယ္။

က်ေနာ့္ညီမ၀မ္းကြဲက က်ေနာ့္ကုိ စိတ္ဆုိးေနေပမဲ့ စုံတြဲႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ အၿပဳံးမပ်က္ပါဘဲ။ ဖုိးသူေတာ္လမ္းမွားရင္ ဆန္မ်ားမ်ားရတယ္ ဆုိတဲ့ပုံျပင္လုိဘဲ က်ေနာ္တုိ႔လမ္းမွားသြားေတာ့ သူတုိ႔လဲ လမ္းမွာ လက္ခ်င္းယွက္ၿပီး အၾကာႀကီးလမ္းေလ်ာက္ခြင့္ရသြားၾကတာေပါ့ခင္မ်ာ။
အဲဒါကေတာ့ အမွတ္ ၄၄ ဘတ္စ္ကားကုိ အမွတ္ ၄၅ ဘတ္စ္ကားနဲ႔ မွားၿပီး မ်က္စိလည္ခဲ့တဲ့ အျဖစ္အပ်က္ကေလးပါဘဲ။ မသိဘဲနဲ႔သိခ်င္ေယာင္ေဆာင္လုိ႔ မွားခဲ့ရျခင္းမဟုတ္ရပါဘူး။ သိတယ္ထင္လုိ႔ မွားခဲ့တဲ့ အမွားပါ။ ဒါေၾကာင့္ ဒီအျဖစ္အပ်က္ကုိေတာ့ မသိဘဲနဲ႔သိခ်င္ေယာင္ေဆာင္တာက ပုိခက္ ဆုိတဲ့ ေခါင္းစဥ္ေအာက္ မထည့္ေတာ့ပါဘူး။
........................


အခုမွ မသိဘဲနဲ႔သိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ခဲ့တဲ့အေၾကာင္းေလးကုိ စေရးမွာပါ။ ဒီအျဖစ္အပ်က္ကေလးက အရမ္းရယ္စရာလဲေကာင္းတယ္။ ေၾကာက္တတ္ရင္ေၾကာက္စရာလဲေကာင္းတယ္။ ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္တုိ႔ ဘာအႏၱရာယ္မွ မျဖစ္ခဲ့ၾကပါဘူး။ ပုိက္ဆံေလးနဲနဲပုိကုန္ခဲ့တာဘဲရွိတယ္။

စကၤာပူမွာ တစ္ပတ္ေလာက္လည္ပတ္ၿပီးေတာ့ က်ေနာ္ႏွင့္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ မေလးရွားဘက္ကုိ ခရီးဆက္ခဲ့ၾကပါတယ္။ စကၤာပူ-ပီနန္ဘတ္စ္ကားလက္မွတ္ျဖတ္ၿပီး ပီနန္ကုိအရင္သြားတာပါ။ စကၤာပူမွာက်န္ခဲ့တဲ့သူငယ္ခ်င္းက "ပီနန္ေရာက္ရင္ ျမန္မာဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကုိ အရင္သြား Sleeping Buddha ဆုိရင္ Taxi driver ေတြအားလုံးသိတယ္။ Taxi ဖုိးတစ္ဆယ္ဘဲေပး။ အေရာက္ပုိ႔ေပးလိမ့္မယ္။ ပုိမေပးနဲ႔ေနာ္" ဆုိၿပီး ေသခ်ာမွာလုိက္တယ္။ က်ေနာ္တုိ႔လဲ ဘာလိပ္စာမွယူမသြားၾကဘူး။ ဖုန္းနံပါတ္လဲ ယူမသြားဘူး။ Sleeping Buddha တစ္ခုဘဲ မွတ္သြားလုိက္တယ္။

စကၤာပူက ညေန ၇ နာရီမွာကားထြက္ၿပီး ေနာက္တစ္ေန႔ မနက္ ၇ နာရီေလာက္မွာဘဲ ပီနန္ကိုေရာက္သြားတယ္။
ပီနန္ကားဂိတ္မွာ Taxi ေတြရပ္ထားတာ အမ်ားႀကီးဘဲ။

"Taxi,, I want to go to the Sleeping Buddha. Do you know that place?"

"Yes, Sir, it is 15 ringgits."

"သူငယ္ခ်င္းက ရိန္းဂစ္ ၁၀ဘဲေပးလုိ႔မွာခဲ့တာ။ အခု ၁၅ ရိန္းဂစ္ေတာင္းတယ္ဆုိေတာ့ သက္သက္မဲ့ညစ္ပတ္တာဘဲ"ဆုိၿပီး "က်ေနာ္တုိ႔ ၁၀နဲ႔သြားေနက်ဘဲ။ ၁၅ ရိန္းဂစ္မေပးႏုိင္ဘူး။ ၁၀နဲ႔ရရင္ သြားမယ္"လုိ႔ ေျပာလုိက္တယ္။ မသိဘဲနဲ႔ သိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး ေျပာလုိက္တာပါ။ ဒါေပမဲ့ ဘယ္ Taxi မွ တစ္ဆယ္နဲ႔မရဘူး။ ဒါနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ ေယာင္လည္လည္နဲ႔ဘဲ ကားဂိတ္ထဲက ထြက္ၿပီး အျပင္ဘက္မွာ လမ္းသြားလမ္းလာ Taxi ကုိေစာင့္ေနလုိက္ၾကတယ္။

မၾကာလုိက္ပါဘူး။ Taxi တစ္စီးလာတယ္။ ေမာင္းတဲ့လူက မေလးရွားကုလားတစ္ေယာက္ပါ။ ေစ်းေမးၾကည့္လုိက္ေတာ့ ၁၀ ရိန္းဂစ္ တဲ့။ ဟာ ဟုတ္ၿပီ လုိက္မယ္ ဆုိၿပီး ကားေပၚတက္ လုိက္သြားလုိက္တယ္။ ကားေပၚမွာေတာ့ "ကားဂိတ္က Taxi ေတြ ေစ်းတင္ထားၾကတာဘဲ။ အခုမွ ေစ်းမွန္တဲ့ Taxi ကိုေတြ႔ရတယ္"ဆုိၿပီးႏွစ္ေယာက္သား ခပ္ၿပဳံးၿပဳံးေပါ့။
၄၅ မိနစ္ေလာက္ေမာင္းၿပီးတဲ့အခါမွာ Taxi driver က "ကဲ ကဲ ေရာက္ၿပီ ဆင္းေတာ"့ဆုိၿပီး ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းေရွ ႔မွာ ကားကုိရပ္ေပးတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔လဲ ကားခ ၁၀ ရိန္းဂစ္ေပးၿပီး ေက်ာင္း၀င္းထဲ၀င္သြားလုိက္တယ္။ ေက်ာင္းႀကီးက အေကာင္းစား အပ်ံစားဘဲ။

အမ်ိဳးသမီးႀကီးတစ္ေယာက္ထြက္လာတယ္။

Is it the temple of Sleeping Buddha?
ဒါ ေလ်ာင္းေတာ္မူေက်ာင္းပါလားခင္မ်ား။

"No, no,,,, this is a chinese temple."
"မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါ တရုတ္ဘုံေက်ာင္းတစ္ခုပါ"

အဲဒီအမ်ိဳးသမီးႀကီးဟာ Sleeping Buddha ကုိ ေရာက္ဖူးဟန္မတူပါဘူး။ အေတာ္ေလးစဥ္းစားၿပီးမွ "အဲဒီဘုရားကုိ ၾကားဖူးတယ္၊ ဒီကေနသြားရင္ အေ၀းႀကီးဘဲ။ ခင္မ်ားတုိ႔က ဆန္႔က်င္ဘက္ အရပ္ဘက္ကုိ လာခဲ့ၾကတာကုိး။ Taxi ထပ္ငွားသြားပါ" လုိ႔ေျပာတယ္။
က်ေနာ္တုိ႔လဲ တစ္ခါမွ မေရာက္ဖူးတဲ့အရပ္မွာ ေယာင္ခ်ာခ်ာျဖစ္ေနၿပီး ကားလမ္းတစ္ေလွ်ာက္ လမ္းေလ်ာက္ၿပီး Taxi လာႏုိင္မဲ့ေနရာလုိက္ရွာေနမိတယ္။ အေပါ့အေလးသြားခ်င္တဲ့ကိစၥကလဲ ရွိေနေသးေတာ့ အေတာ္ေလးကသိကေအာက္ျဖစ္ခဲ့ရတယ္။

တစ္နာရီေလာက္ ကားလမ္းေဘးလမ္းေလ်ာက္ရင္း Taxi တစ္စီးေရာက္လာလုိ႔ တားၿပီးေစ်းေမးလုိက္တယ္။
သူက ျပန္ေမးတယ္။ ဘယ္ေလာက္ေပးမလဲတဲ့။ က်ေနာ္တုိ႔လဲ "ကားဂိတ္ကေနၿပီး ဆန္႔က်င္ဘက္အရပ္ဘက္ကုိလာခဲ့တယ္ဆုိေတာ့ အေတာ္ေလးေ၀းသြားၿပီ" လုိ႔စဥ္းစားမိၿပီး
"၁၅ ရိန္းဂစ္ေပးမယ္ "လုိ႔ေျပာလုိက္တယ္။ ကားဆရာကလဲ "အုိေက" လုိ႔ေျပာတယ္။
သူက မေလးရွားတရုတ္ပါ။

ဒါနဲ႔ဘဲ အဲဒီ Taxi ေလးနဲ႔ Sleeping Buddha ရွိတဲ့အရပ္ကုိ ဦးတည္သြားလုိက္ရပါတယ္။ ကားေပၚမွာ က်ေနာ္တုိ႔ ႏွစ္ေယာက္ တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာ တစ္ေယာက္ၾကည့္ၿပီး ငါတုိ႔ကုိ ဘယ္ေနရာေတြထပ္ပုိ႔ျပန္ဦးမလဲဆုိၿပီး ရင္တစ္ထိပ္ထိပ္နဲ႔ေပါ့။ လူေၾကာက္လုိ႔ရင္ထိတ္တာမဟုတ္ပါဘူး။ အေပါ့အေလးသြားခ်င္လြန္းလုိ႔ တစ္ထိပ္ထိပ္ျဖစ္ေနၾကတာပါ။ ကုိယ္မေရာက္ဖူးတဲ့ႏုိင္ငံဆုိေတာ့လဲ အေပါ့အေလးကိစၥကစၿပီး ဘယ္ေနရာမွာ ဘယ္လုိေျဖရွင္းရမွန္းမသိဘူးေလဗ်ာ။

အဲဒီ Taxi ေလးနဲ႔ဘဲ ကံအားေလ်ာ္စြာ Sleeping Buddha ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကုိေရာက္ေရာက္ရွိခဲ့ပါတယ္။
ဘုရားႏွင့္ဘုန္းေတာ္ႀကီးတစ္ပါးကို ပုဆိန္ေပါက္ဦးခ်ၿပီး အိမ္သာဘယ္အနားမွာပါလဲဘုရားလုိ႔ တစ္ဆက္ထဲေမးေလ်ာက္လုိက္ရတယ္။မရွက္ႏုိင္ၾကေတာ့ဘူး။ အေရးႀကီးလာၿပီကုိး။
ႀကိဳက္မရွက္၊ ငတ္မရွက္၊ ငုိက္မရွက္ဆုိတဲ့ မရွက္ႀကီးသုံးပါးထဲကုိ အိမ္သာတက္ခ်င္ရင္လဲ မရွက္ႏုိင္တဲ့အတြက္ ေနာက္ထပ္ မရွက္ႀကီးတစ္ခုတုိးၿပီး မရွက္ႀကီးေလးပါးရွိတယ္လုိ႔သာေျပာလုိက္ခ်င္ေတာ့တယ္။

ပထမ Taxi ခက ၁၀။ ဒုတိယ Taxi ခက ၁၅ ရိန္းဂစ္။ စုစုေပါင္း ၂၅ ရိန္းဂစ္ကုန္သြားတယ္။ အမွန္တကယ္ကုန္သင့္တာက ၁၅ ရိန္းဂစ္ထဲပါ။ မသိတာကုိသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္မိ တဲ့အတြက္ ၂၅ ရိန္းဂစ္ကုန္သြားတာပါ။

ေနာက္မွ ကားဂိတ္ကေျပာင္းထားတာမၾကာေသးဘူးလုိ႔သိရတယ္။ ကားဂိတ္အေဟာင္းကေနၿပီး Sleeping Buddha ကိုသြားရင္ ၁၀ ရိန္းဂစ္ထဲဆုိေပမဲ့ ကားဂိတ္ေျပာင္းထားတဲ့အတြက္ နဲနဲပုိေ၀းသြားလုိ႔ ၁၅ ရိန္းဂစ္ဟာ ေစ်းႏႈန္းအမွန္အကန္ပါတဲ့ခင္မ်ာ။
"မွားတဲ့အခါလဲ မွားေပမေပါ့" လုိ႔ စုံေထာက္ႀကီး ဦးစံရွားစကားနဲ႔ ညီးတြားရင္း မသိဘဲနဲ႔ သိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ ခဲ့မိတဲ့ က်ေနာ္တုိ႔ အတြက္ သင္ခန္းစာ တစ္ပုဒ္လုိ႔ဘဲ သေဘာထားလုိက္ပါေတာ့တယ္။

မိတ္ေဆြမ်ားလဲ အတုယူၾကပါေလကုန္။ ။