လုိခ်င္မႈ < > ၿငိမ္းခ်မ္းမႈ

က်ေနာ္တုိ႔ လူသားေတြရဲ ႔ဘ၀ကုိ လုိခ်င္မႈေတြႏွင့္တည္ေဆာက္ထားၾကတယ္။
ဘယ္ေတာ့မွတင္းတိမ္ေရာင့္ရဲတယ္မရွိပါဘူး။ တစ္ခုရၿပီးရင္ ေနာက္တစ္ခုအတြက္ လုိက္ရွာေနၾကတာပါဘဲ။
ငါေတာ့ ဘယ္ေလာက္ရွိရင္ေတာ္ပါၿပီလုိ႔ ေျပာေနတဲ့သူေတြလဲ သူတုိ႔ေျပာတဲ့အတုိင္းအတာထိရၿပီးရင္ တင္းတိမ္မႈမရွိႏုိင္ေသးပါဘူး။ ေနာက္ထပ္ဘယ္ေလာက္ဆုိရင္ ေက်နပ္ပါၿပီဆုိၿပီး တစ္ဆင့္တုိးျပန္ၾကတယ္ေလ။
ဘယ္ေတာ့မွ ဆႏၵမျပည့္ၾကပါဘူး။

ဘာမွမလုိခ်င္ေတာ့ဘူးဆုိရင္ ျပည့္စုံသြားၿပီ

ဒီစကားဟာ အရမ္းအဓိပၸါယ္ရွိပါတယ္။ လုိခ်င္ေနသေရြ ႔ေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွလုိအင္ေတြ ျပည့္၀ၾကမွာ မဟုတ္ပါဘူး။
တစ္သိန္းရွိတဲ့သူက တစ္သန္းလုိခ်င္မယ္။ တစ္သန္းရွိတဲ့သူက သန္းတစ္ရာေလာက္လုိခ်င္မယ္။ သန္းတစ္ရာပုိင္ဆုိင္ထားတဲ့သူကုိေရာ ေမးၾကည့္လုိက္ပါဦး။ လုိအင္ေတြ ျပည့္သြားၿပီလားလုိ႔။ ပုိေတာင္ဆုိးဦးမယ္။ ရေလလုိေလ အုိတေစၦ လုိ႔ ဆုိရုိးစကားရွိတယ္မဟုတ္လား။
မလုိခ်င္မႈေတြလႊမ္းၿခဳံလာမွဘဲ လုိခ်င္မႈေတြ ရပ္ဆုိင္းသြားမွာပါ။

ရုိင္းရုိင္းေျပာရရင္
ေတာ္သလင္းလေရာက္ရင္ ေခြးျဖစ္ခ်င္ၾကတယ္။
ျပာသုိလေရာက္ရင္ ေၾကာင္ျဖစ္ခ်င္ၾကတယ္။
တေပါင္းလေရာက္ရင္ ႏြားျဖစ္ခ်င္ၾကတယ္။

လူေတြရဲ ႔သဘာ၀ေတြက တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ရွိၾကတာရွားပါတယ္။ အၿမဲတမ္းေယာက္ယက္ခတ္ေနၿပီး လုိခ်င္မႈေနာက္ မရမက လုိက္ေနၾကေလရဲ ႔။

ပညာေရး ဘက္မွာလဲ အထြတ္အထိပ္ေရာက္ခ်င္ၾကတယ္။
စီးပြါးေရးဘက္မွာလဲ ထိပ္တန္းကေနခ်င္ၾကတယ္။
အာဏာပါ၀ါပုိင္းၾကျပန္ေတာ့လဲ အငန္းမရ။
ေက်ာ္ၾကားမႈပုိင္းဆုိရင္လဲဲ ငန္းငန္းတက္။
အခ်စ္ေရးဘက္ကုိ ပုိေတာင္ဆုိးေသး။

လုိခ်င္မႈေတြကုိ လုိခ်င္ရက္သားနဲ႔ မရရွိတဲ့အခါမွာ လူသားေတြရဲ ႔စိတ္ဓါတ္ေတြဟာ ေဖာက္ျပန္လာၾကတယ္။
ခုိးမယ္။ လုယက္မယ္။ ႏုိင္ထက္စီးနင္းလုပ္မယ္။ အလြဲသုံးစားမႈေတြရွိလာမယ္။ မႈခင္းေတြ မ်ားလာမယ္။ အရူးေတြေပါမ်ားလာမယ္။
အားလုံး အားလုံးဟာ လုိခ်င္မႈကုိ အေျခခံလုိ႔ ျဖစ္ေပၚလာၾကတာပါ။ လုိခ်င္မႈ သမုဒယေၾကာင့္ ဆင္းရဲမႈ ဒုကၡေတြ စုၿပဳံၿပီး အတုံးလုိက္ အတစ္လုိက္ က်ေရာက္လာျခင္းဘဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဓမၼစၾကာသုတ္ထဲက ဘုရားရွင္ရဲ ႔စကားေတာ္တစ္ခုပါ။
Not getting what one wants is suffering.
လုိခ်င္တာမရတာ ဒုကၡပါ တဲ့။

အသိဥာဏ္ရွိလွပါတယ္ဆုိတဲ့ လူသားေတြ မ်ားေသာအားျဖင့္ လုိခ်င္မႈႏွင့္လုိအပ္မႈကုိ ခြဲျခားမသိၾကဘူး။
လုိခ်င္မႈေတြကုိဘဲ ေရွ ႔တန္းတင္ၿပီး အမဲလုိက္သလုိ တန္းတန္းစြဲလုိက္ေနၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္လဲ ကမၻာႀကီး မၿငိမ္းမခ်မ္းျဖစ္ေနၾကတာပါ။ ကမၻာႀကီး ၿငိမ္းခ်မ္းေအာင္လုပ္ေနပါတယ္လုိ႔ အသံေကာင္းဟစ္ေနၾကတဲ့ လူေတြဟာလဲ အဲဒီလုိအင္မႈေၾကာင့္ သူတုိ႔ကုိယ္တုိင္မၿငိမ္းခ်မ္းႏုိင္ၾကေသးပါဘူး။
ကုိယ့္ဆီမွာ မရွိတဲ့ေသးတဲ့အရာကုိ သူမ်ားကုိ ဘယ္လုိမွ်ေ၀ေပးမလဲ။
ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ မၿငိမ္းခ်မ္းေသးဘဲနဲ႔ သူမ်ားကုိ ၿငိမ္းခ်မ္းေအာင္ ဘယ္လုိလုပ္မလဲ။
လုိအင္ေတြရဲ ႔ႏွိပ္စက္မႈက အရမ္းေၾကာက္စရာေကာင္းပါတယ္။

လုိခ်င္မႈေတြ ျပင္းထန္လာရင္ ေကာင္းက်ိဳးဆုိးက်ိဳးေတြကုိ မျမင္ေတာ့ဘူး။
အစာကုိဘဲ ျမင္တယ္။ ငါးျမွားခ်ိတ္ကုိ မျမင္ေတာ့ဘူး။
သားသမင္ကုိဘဲျမင္တယ္။ က်ားဘုရင္ကုိ သတိမထားမိေတာ့ဘူး။

ဘယ္ေလာက္ဘဲ ပညာတတ္တတ္
ဘယ္ေလာက္ဘဲ ခ်မ္းသာခ်မ္းသာ
ဘယ္ေလာက္ဘဲ အာဏာရွိရွိ
ဘယ္ေလာက္ဘဲ ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကား
ဘယ္ေလာက္ဘဲ လူခ်စ္လူခင္မ်ားမ်ား
ေနာက္ဆုံးသြားရမဲ့လမ္းကေတာ့ အတူတူပါဘဲေလ။

ငါက ဧရာ၀တီ
ငါက ခ်င္းတြင္း
ငါက သံလြင္
ငါ စစ္ေတာင္း
ဘယ္ေလာက္ဘဲ ငါဆုိတဲ့ အတၱတရားကုိ လက္ကုိင္ထားပါေစ။
ေနာက္ဆုံးေတာ့ ပင္လယ္သမုဒၵရာထဲမွာဘဲ အဆုံးသတ္ရၿမဲမဟုတ္လား။

ဒါေၾကာင့္မုိ႔
စကားႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ေျပာရရင္
က်ေနာ္တုိ႔လူသားေတြအားလုံး လုိခ်င္မႈေလးေတြကုိ အထုိက္အေလ်ာက္ေလ်ာ့ခ်ပစ္ႏုိင္ရင္
ကမၻာႀကီးလဲ နဲနဲမ်ား ပုိၿငိမ္းခ်မ္းလာမလားလုိ႔ပါ။ ဗုဒၶစာေပေတြဖတ္ၾကည့္ၿပီး စဥ္းစားေရးၾကည့္လုိက္ျခင္းဘဲ ျဖစ္ပါတယ္။ က်ေနာ္ကုိယ္တုိင္လဲ လုိခ်င္မႈေနာက္ လုိက္ေနဆဲျဖစ္တဲ့လူတစ္ေယာက္ပါဘဲ လုိ႔အသိေပးလုိက္ပါရေစ။
အားလုံးမဂၤလာပါ။