ပြင့္လႊာထပ္ထပ္
ပြင့္ဖတ္စုုံစုုံ
ပြင့္ပုုံဆန္းဆန္း
ပြင့္လန္းညီညီပြင့္သီရြရြ
ပြင့္လွစြင့္စြင့္
ပြင့္ခြင့္ဖန္ဖန္
ပြင့္နန္းဆန္၍
ပြင့္တံရုုိးရွင္း
ပြင့္လင္းသာသာ
ပြင့္မာလာတည့္။
နန္းဆန္သည့္ပန္း
ဘယ္သုုိ႔လန္းလည္း
သက္တန္းျပတ္ႀကဳံ
ကံက်ိဳးကုုန္ေသာ္
ငုုံဖူးပြင့္ေၾကြ
ေအာက္အေျခသုုိ႔
ေၾကမြေလ်ာက်
ပ်က္စီးရ၏။
ပန္းလွသံေ၀
ပန္းအေျခကုုိ
ပန္းေလသိသင့္
ပန္းခ်င့္သင့္သည္
ပန္းႏွင့္တူသူ
သတိမူေလာ့။
(30 March 2017, Thursday)
4 comments:
နန္းဆန္သည့္ပန္းလည္း ျဖစ္ၿပီးပ်က္သည့္ အနိစၥတရားသေဘာအတိုင္း မတည္ၿမဲပါတကား။
ဘေလာ့ရြာသားေတြ ဘေလာ့မွာ မၿမဲၾကတာလဲ အနိစၥရဲ့ သရုုပ္သကန္ေပါ့ တီတင့္ း)
ပန္းလဲအခ်ိန္တန္ေတာ႔ေၾကြရပါတယ္ေလ လူေတြလဲအဲလုိပါပဲသာဂ်ီးမင္းေရ
အမွန္ပဲေပါ့ တီစံပယ္။
ဘေလာ့ႀကီးလဲ အခ်ိန္တန္ေတာ့ အုုိေနၿပီမဟုုတ္လား။ ဘယ္သူမွ အနားသိပ္မကပ္ၾကေတာ့ဘူး။ း)
Post a Comment