က်ေနာ္ျမန္မာႏုိင္ငံမွာေနစဥ္တုန္းက
ငွက္ဖ်ားဒဏ္ကုိ အလူးအလဲခံစားရေနရတဲ့ ဆရာေတာ္ႀကီးတစ္ပါးကုိ ေဆးရုံမွာ သြားဖူးဘူးတယ္။ ငွက္ဖ်ားမွတကယ့္အျပင္းစား ငွက္ဖ်ားဘဲ။ ဗန္းေမာ္ဘက္ကုိ တရားေဟာသြားရင္း ထိလာခဲ့တဲ့ ငွက္ဖ်ားတဲ့။ ေၾကာက္စရာအရမ္းေကာင္းတယ္။ ဒီေလာက္ သီလ သမာဓိနဲ႔ျပည့္စုံတဲ့ ဆရာေတာ္ကုိယ္တုိင္ ငွက္ဖ်ားဒဏ္ခံေနရစဥ္မွာ ပါးစပ္ထဲေတြ႔ရာေတြေလ်ာက္ေျပာတယ္။ က်င္ငယ္စြန္႔ရင္ေတာင္ (ကန္ေတာ့္ပါရဲ ႔) အကူအညီနဲ႔ ေသခ်ာ က်င္ငယ္ဘူးထဲ ထည့္ေပးၿပီးမွ စြန္႔ရတယ္။ က်င္ငယ္စြန္႔ခ်င္တယ္ဆုိတဲ့ စိတ္ကုိ ခံစားလုိ႔ရေပမဲ့ လူနာေစာင့္ေတြရဲ ႔ က်င္ငယ္စြန္႔တဲ့အခါ ကူညီေပးမႈကုိ ဆရာေတာ္သတိထားမိပုံမေပၚဘူး။
ဆရာ၀န္ေတြရဲ ႔ ေစတနာႏွင့္ေဆးစြမ္းေတြရဲ ႔ ထက္ျမက္မႈေၾကာင့္ ဆရာေတာ့္ေရာဂါ နလန္ထူလာပါတယ္။ ေနေကာင္းခါစမွာ ဆရာေတာ္က်င္ငယ္သြားခ်င္တယ္လုိ႔ ေျပာေတာ့ လူနာေစာင့္ေတြက ဆရာေတာ္ကုိ ကူညီဖုိ႔ လုပ္ၾကတယ္။ ဒါေပမ့ဲ ဆရာေတာ္ လက္မခံေတာ့ဘူး။ ဘယ္သူ႔ကုိမွလဲ က်င္ငယ္စြန္႔ဖုိ႔ ေနရာကုိ မေခၚေတာ့ဘူး။
သတိ၀င္သြားၿပီေလ။ ရွင္းရွင္းေျပာရင္ေတာ့ ရွက္ၿပီေပါ့ဗ်ာ။
က်န္းမာေရး မေကာင္းစဥ္ကသာ ဦးေဏွာက္ထဲငွက္ဖ်ားပိုးေရာက္လုနီးေနလုိ႔ ဘာမွမသိဘဲ လူနာေစာင့္ေတြ ျပဳစုသမွ်ကုိ ဆရာေတာ္ သတိမထားမိခဲ့တာပါ။ ေနေကာင္းတဲ့အခါမွာ ဘယ္သူ႔ကုိမွ အနားမကပ္ခံေတာ့ပါဘူး။
ဒီေလာက္ျပင္းထန္တဲ့ ငွက္ဖ်ားေရာဂါကုိ ခံစားရတဲ့ ဆရာေတာ္ဟာ အဲဒီငွက္ဖ်ားေရာဂါက ျပန္ေကာင္းလာၿပီး သူ႔ေက်ာင္းသူျပန္ေရာက္တဲ့အခါမွာ စကားတစ္ခြန္းေျပာတယ္။
"ေတာ္ေသးတယ္.. ဒီတစ္ေတာင္ကုိ ေက်ာ္ခဲ့ႏုိင္ျပန္ၿပီ" တဲ့။
................
ကလင္..ကလင္...ကလင္
ဒီေန႔ ေန႔လည္ႏွစ္နာရီေလာက္ ကြန္ပ်ဴတာတစ္လုံးႏွင့္ အလုပ္ရႈပ္ေနခုိက္ အျပင္တံခါးဘဲလ္ျမည္သံ ၾကားလုိက္ရတယ္။ ဧည့္သည္တစ္ေယာက္ (ဒါမွမဟုတ္) စာပုိ႔သမားတစ္ေယာက္ေယာက္ျဖစ္မွာပါ လုိ႔ က်ေနာ္ထင္ခဲ့တယ္။ က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ တံခါးဖြင့္ေပးလိုက္တယ္။
"ကုိကုိေမာင္ ကုိကုိေမာင္ေရ ႔.. မင္းအတြက္စာ.. မင္းကုိယ္တုိင္ လက္မွတ္ထုိးယူရမယ္တဲ့.."
က်ေနာ္ တံခါးေပါက္၀ကုိ ထသြားလုိက္တယ္။ စာပုိ႔တဲ့သူက ခါတုိင္းပုိ႔ေနက်သူမဟုတ္ဘူး။ ခါတုိင္းဆုိ ကုိယ္စားလက္မွတ္ထုိးလုိ႔ ရတယ္၊ ဒီေန႔မွ ဘာျဖစ္လုိ႔ကုိယ္တုိင္ လက္မွတ္ထုိးယူရမွာပါလိမ့္ လုိ႔ က်ေနာ္ စဥ္းစားမိတယ္။ ၿပီးေတာ့ အုိင္ဒီ ျပရဦးမယ္တဲ့။ က်ေနာ့္လဲ က်ေနာ့္ပတ္စ္ပုိ႔ယူၿပီး ျပလုိက္တယ္။
လက္မွတ္ထုိးဖုိ႔ ေနရာက ခါတုိင္းလုိ စာရြက္ေပၚမွာ မဟုတ္ဘူး။ ဖန္သားျပင္ေလးေပၚမွာ သူယူလာတဲ့ ခဲတံပုံစံ အေခ်ာင္းကေလးတစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ ထုိးလုိက္ရတယ္။
လက္မွတ္ထုိးၿပီး စာအိပ္ခပ္ရွည္ရွည္ေလးကုိ ေပးခဲ့တယ္။ သူျပန္သြားၿပီးစာအိပ္ကုိ ေဖာက္ဖတ္ၾကည့္လုိက္တယ္။
"ဟုိက္ရွားဘား..... စာအိပ္ထဲမွာ ကဒ္ကေလးတစ္ကဒ္ပါလာပါလား။ ဘာမ်ားပါလိမ့္"
ေသခ်ာၾကည့္လိုက္ေတာ့မွ က်ေနာ့္အုိင္ဒီကဒ္ျဖစ္ေနတာကုိး။ ဗီဇာသက္တမ္း တုိးေပးလုိက္တဲ့ အုိင္ဒီကဒ္ကေလးပါဘဲ။ ဗီဇာကုိ စာအုပ္မွာ မထုေပးေတာ့ဘဲနဲ႔ သီးသန္႔ အုိင္ဒီကဒ္ကေလးဘဲ ထုတ္ေပးတယ္။ ၁၈ ရက္ေန႔ကမွ ဗီဇာရုံးကုိသြားၿပီး ဗီဇာေလ်ာက္ထားတာ။ ဒီေန႔ ၂၀ ရက္ေန႔မွာ ဗီဇာရၿပီဆုိေတာ့ ၀မ္းသာလိုက္တဲ့ ျဖစ္ျခင္း။ ၂၀၁၀ ဧၿပီလကုန္အထိ လန္ဒန္မွာ ေနထုိင္ခြင့္ရသြားၿပီ။
အထက္က ငွက္ဖ်ားဒဏ္အလူးအလဲခံရၿပီး ျပန္ေနထုိင္ေကာင္းတဲ့အခါ အမိန္႔ရွိတဲ့ ဆရာေတာ္ရဲ ႔ စကားနဲ႔ ေျပာရရင္ေတာ့...
"ေတာ္ေသးတယ္..... ဒီ(တစ္ႏွစ္ဗီဇာ)ေတာင္ကုိေတာ့ ေက်ာ္ခဲ့ႏုိင္ျပန္ၿပီ" ဟူ၍သာ။
1 comment:
၀မ္းသာပါတယ္ ကိုကိုေမာင္ အဆင္ေျပ၂နဲ႕သက္တမ္း တိုးၿပီးေနထုိင္ခြင့္ရတာ
Post a Comment