ေအာင္မုိးကား ရြာဦးေက်ာင္းကုိ ျပန္ေရာက္ရွိခဲ့ေလၿပီ။
ေတာရြာက ဆီမီးမွိတ္တုတ္တုတ္အေရာင္ကုိ ပစ္ပယ္ၿပီး ၿမိဳ့ျပလ်ပ္စစ္မီးေရာင္ေအာက္ တစ္ႏွစ္ေလာက္ နားခုိလာခဲ့တဲ့ ေအာင္မုိးေလးဟာ မထင္ရေလာက္ေအာင္ ပုံပ်က္ပန္းပ်က္ျဖစ္ခဲ့ေလရဲ ႔။ နဂုိကထဲက ေမ်ာက္မ်က္ႏွာဆုိတာ ခပ္စုပ္စုပ္ဘဲမဟုတ္လား။ လူအုိေတာ့ ေမ်ာက္၊ လမ္းအုိေတာ့ ေခ်ာက္ လုိ႔ေတာင္ ဆုိရုိးရွိတယ္ေလ။ အခုေတာ့ ခပ္စုပ္စုပ္မ်က္ႏွာေပၚ ထပ္ၿပီး ခပ္စုပ္စုပ္ျဖစ္ေနျပန္ေတာ့ စဥ္းစားလုိ႔သာ ၾကည့္ၾကေပေတာ့။ ေအာင္မုိးရဲ ႔ ရုပ္ရည္ ဘယ္လုိပုံလဲဆုိတာကုိ သေဘာေပါက္ၾကပါလိမ့္မယ္။
ကုိရင္ ေက်ာင္းသား ရြားသားမ်ားႏွင့္ ျပည့္ႏွက္ၿပီး ရြာဦးေက်ာင္း၀င္းထဲ စည္ကားသုိက္ၿမိဳက္ေနတယ္။ စည္ကားမွာေပါ့ေလ။ ထုံးစံအတုိင္း ေအာင္မုိးတစ္ေယာက္ (အဲ.. အဲ... တစ္ေကာင္) ၿမိဳ့ႀကီးျပႀကီးက ျပန္လာခဲ့တာကုိး။
ေရတြက္ၾကည့္လုိ႔ရတယ္။ ဒီရြာေလးမွာ ေအာင္မုိးလုိ မႏၱေလးကုိ မေရာက္ဖူးၾကသူေတြ ဒုနဲ႔ေဒး။ အမွန္၀န္ခံရရင္ ရြာလူဦးေရရဲ ႔ အပုံကုိးဆယ္ေလာက္ဟာ မႏၱေလးဆုိတဲ့ ၿမိ့ဳႀကီးကုိ မေရာက္ဖူးၾကဘူး။ ဒါေပမဲ့ သူတုိ႔မေရာက္ဖူးတဲ့ အဲဒီၿမိ့ဳႀကီးကုိ ေအာင္မုိးေရာက္ခဲ့ၿပီးၿပီေလ။ ေရာက္ရုံေရာက္ခဲ့တာ မဟုတ္ဘူး။ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ႀကီးေတာင္ ေနထုိင္လာခဲ့တာ။ က်ေနာ္ေျပာရဲတယ္။ အဲဒီရြာသားေတြအားလုံး ရြာဦးေက်ာင္းဆရာေတာ္ အပါအ၀င္ မႏၱေလးၿမိ့ဳႀကီးမွာ ေအာင္မုိးေလာက္ ဘယ္သူမွ ၾကာၾကာမေနဖူးၾကဘူး။ ဘုရားဖူးသြားရုံေလာက္ကေလးသာ အလည္အပတ္သြားၾကတာေလ။ တစ္ပတ္ႏွစ္ပတ္ေနၿပီး ျပန္ခဲ့ႀကတာခ်ည္းပါဘဲ။
ဒါေၾကာင့္မုိ႔လဲ မႏၱေလးက ျပန္ေရာက္ရွိလာတဲ့ ေအာင္မုိးကုိ ၾကည့္ခ်င္ရႈခ်င္တဲ့သူေတြ ေပါမွေပါ။ ကုိရင္ ေက်ာင္းသားေတြဆုိ ႀကံႀကံဖန္ဖန္ ေအာင္မုိးကုိ အားက်ေနၾကေလရဲ ႔။ ငါတုိ႔လဲ ေအာင္မုိးလုိ မႏၱေလးမွာ တစ္ႏွစ္ေလာက္ ေနခြင့္ရရင္ ဒီဘ၀ ေသေပ်ာ္ပါၿပီကြာ ဆုိၿပီး အားပါးတရ ေျပာဆုိေနၾကတယ္။
ဆရာေတာ္ ရြာဦးေက်ာင္းကုိ ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ေအာင္မုိးကုိ ေလွာင္ခ်ိဳင့္ထဲက ထုတ္ယူလုိက္တယ္။ ေအာင္မုိးကုိ ေလွာင္ခ်ိဳင့္ထဲမွာ ျမင္ရတာ ဆရာေတာ္ကုိယ္တုိင္ စိတ္က်ဥ္းၾကပ္ေနပုံရပါတယ္။ လည္ပတ္ ပတ္ေပးၿပီး သံႀကဳိးခပ္ရွည္ရွည္နဲ႔ သရက္ပင္တစ္ပင္မွာ ခ်ည္ထားလုိက္တယ္။ သူ႔အနားမွာ ငွက္ေပ်ာမွည့္တစ္ဖီးခ်ေၾကြးထားတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေအာင္မုိးကေတာ့ ၿမိန္ရည္ရွက္ရည္ မစားပါဘူး။ ငူတူတူႀကီးျဖစ္ေနတယ္။ ေနရာေဟာင္းကုိ ေရာက္ခဲ့ေပမဲ့လဲ ျဖဳန္းစားႀကီးဆုိေတာ့ ေနရာစိမ္းေနပုံရပါတယ္။
ဘာကုိမွ မွတ္မိပုံရဟန္မတူဘူး။ ဆရာေတာ္ကုိဘဲ မွတ္မိေနတယ္။
ဆရာေတာ္လဲ ရြာသားေတြ အကူအညီနဲ႔ ေန႔ခ်င္းၿပီး ေအာင္မုိးကုိထားဖုိ႔ ေမ်ာက္အိမ္ ခပ္ႀကီးႀကီးကုိ ေက်ာင္းမွာ အသင့္ရွိတဲ့ ပ်ဥ္ေတြ တုိင္ေတြ သြပ္ေတြနဲ႔ ေဆာက္လုပ္ေစတယ္။ ေမ်ာက္အိမ္ကုိ ေဆာက္လုပ္ေနစဥ္အတြင္းမွာ ေအာင္မုိးကုိ လြတ္မထားရဲပါဘူး။သရက္ပင္မွာ ႀကိဳးနဲ႔ဘဲ ခ်ည္ထားရတယ္။ ေတာ္ၾကာ စိတ္ေၾကာင္ၿပီး ထြက္ေျပးသြားရင္ဒုကၡ။ အစားအေသာက္ႏွင့္ေရကုိ အဆင္သင့္ခ်ထားေပးတယ္။
စုေပါင္းညီညာ ေအာင္ေၾကာင္းျဖာ ဆုိသလုိ ရြာသားေတြရဲ ႔ စုေပါင္းအားနဲ႔ ေဆာက္လုပ္တာျဖစ္တဲ့အတြက္ ေအာင္မုိးရဲ ႔ ေနအိမ္ေလးဟာ ညေနပုိင္းေလာက္မွာ ေကာင္းမြန္စြာဘဲ ၿပီးဆုံးေအာင္ျမင္သြားပါတယ္။ အကာ အမုိး တံခါး ဟီးရီးခုိဖုိ႔ တန္း ကစားစရာ အစားအစာႏွင့္ေရထည့္ဖုိ႔ခြက္စတဲ့ ေမ်ာက္ေတြရဲ ႔ လုိအပ္ခ်က္ေတြ အားလုံးပါ၀င္ပါတယ္။
ေအာင္မုိးရဲ ႔ အိမ္လဲ လုံး၀ၿပီးစီးသြားၿပီ။ ေအာင္မုိးလဲ ႀကိဳးတန္းလန္းနဲ႔ေနရတာ ၿငီးေငြ႔ေနေလာက္ၿပီ။ ဒါေၾကာင့္မုိ႔ ေအာင္မုိးကုိ ႀကိဳးျဖဳတ္ၿပီး သူ႔ေနအိမ္ထဲကုိ ထည့္ေပးလုိက္တယ္။ အစားအစာေတြ ေရေတြပါ အဆင္သင့္စီစဥ္ေပးထားတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေအာင္မုိး ေအးေအးေဆးေဆးအနားယူဖုိ႔ တံခါးပိတ္ေပးလုိက္တယ္။ ေအာင္မုိး လူမွန္ ေနရာမွန္ (အဲ... တိရစၦာန္မွန္ ေနရာမွန္) ေရာက္ခဲ့ျပန္ၿပီေလ။
ေအာင္မုိးကုိ သူ႔ေနအိမ္ထဲကုိသြင္းၿပီးေနာက္ ဆရာေတာ္ေက်ာင္းေပၚတက္ၿပီး ဘလက္ေဘာ (Blackboard)ႀကီးတစ္ခ်ပ္ မယူလာတယ္။ အဲဒီ ဘလက္ေဘာႀကီးကုိ ေအာင္မုိးရဲ ႔ ေနအိမ္မွာ သံနဲ႔ ခုိင္ခံစြာ ရုိက္ကပ္လုိက္တယ္။ ေျမျဖဴတစ္ေခ်ာင္းကုိယူ အလယ္တည့္တည့္ရုိက္ခ်ိဳးလုိက္ၿပီး အဲဒီေျမျဖဴအက်ိဳးနဲ႔ အလ်ားလုိက္ ဘလက္ေဘာေပၚမွာ ဆရာေတာ္ စာလုံးႀကီးႀကီး ေျခာက္လုံးတိတိ ေရးခ်လုိက္တယ္။
မႏၱေလးျပန္ေအာင္မုိး ဟူ၍။
မႏၱေလးျပန္ေအာင္မုိးကုိ အဆုံးသတ္ခ်င္ရင္ ဒီေနရာမွာ အဆုံးသတ္လုိ႔ ရေနၿပီ။ ဒါေပမဲ့... ဒါေပမဲ့ ေအာင္မုိးရဲ ႔ဇာတ္လမ္းကုိ ဒီေနရာမွာတင္ အဆုံးသတ္လုိ႔မျဖစ္ႏုိင္ေသးဘူး။ ဘာ့ေၾကာင့္ပါလဲ။ ထူးဆန္းစြာ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တဲ့ ေအာင္မုိးရဲ ႔ ဇာတ္လမ္းေလးဟာ စိတ္၀င္စားစရာအတိျဖစ္ခဲ့လုိ႔ပါဘဲ။
အပုိင္း (၈) ဆက္ဖတ္ပါ။
1 comment:
Woah! I'm really loving the template/theme of this site. It's simple,
yet effective. A lot of times it's tough to get that "perfect balance" between superb usability and visual appearance. I must say you have done a excellent job with this. Also, the blog loads very fast for me on Internet explorer. Outstanding Blog!
Here is my page: dance
Post a Comment