ေဒါက္.. ေဒါက္.. ေဒါက္
တံခါးေခါက္သံၾကားတုိင္း
ရန္သူလား မိတ္ေဆြလား မကြဲျပားေပမဲ့
ထသြားၿပီး တံခါး အၿမဲတမ္းဖြင့္ေပးေနက်
အခြင့္အေရး ရခ်င္လို႔ေတာ့မဟုတ္ဘူး
က်ေနာ္က
ဧည့္၀တ္ေက်ခ်င္လုိ႔။
မခ်မ္းသာေပမဲ့
ရွိတာေလးေတြ အကုန္ခ်ေကၽြးၿပီး
ခဏေလးဘဲျဖစ္ျဖစ္ တစ္ဘ၀လုံးဘဲျဖစ္ျဖစ္
က်ေနာ္ စိတ္မညစ္ခဲ့ပါဘူး
သူတုိ႔က ဧည့္သည္ေတြေလ။
ကြန္းခုိခ်င္လုိ႔ လာေရာက္တာလား
တြန္းၿဖိဳခ်င္လို႔ လာေခါက္တာလား
တစ္ခြန္းဆုိ တစ္ခြန္းမွ ႏႈတ္က မဟခဲ့ပါဘူး။
ရွိတာကုိ လုိခ်င္လုိ႔လား
လုိခ်င္တာကုိ လာျဖည့္တာလား
က်ေနာ္ နဲနဲေလးမွ သတိမထားခ်င္ဘူး။
ေပးတဲ့လက္နဲ႔ဘဲ လာလာ
ေခ်းမဲ့လက္နဲ႔ဘဲ လာလာ
က်ေနာ္
ႀကိဳဆုိၿမဲ ႀကိဳဆုိလ်က္ပါဘဲ။
တစ္ခ်ိဳ ႔က
အသက္စေတးၿပီး က်ေနာ့္ကုိကူ
တစ္ခ်ိဳ ႔က
ဖ်က္ဆီးၿပီး က်ေနာ့္ဥစၥာေတြကုိ ယူ
က်ေနာ္
ျမဴတစ္ျမဴမွ် မညဴစူျပခဲ့ပါဘူး။
တစ္ခ်ိဳ ႔က်ျပန္ေတာ့လဲ
မေခၚဘဲလာ မႏွင္ဘဲေျပး
ဘယ္၀ဋ္ေၾကြးလဲ မသိဘူး
ရွဴးရွဴးဒုိင္းဒုိင္း ပြဲၾကမ္းၿပီး
အသဲတစ္ျခမ္းေတာင္ ထုတ္ေပးရေတာ့မလုိ။
အိမ္အုိေပမဲ့ လူကေတာ့ ပ်ိဳေနဆဲပါ
လူလဲအုိ အိမ္လဲၿပိဳသြားရင္ေတာင္
ေယာင္မွားၿပီး လမ္းႀကဳံရင္ ဂ်မ္းပုံ အပါအ၀င္
က်ေနာ့္အိမ္ကုိ
၀င္ခဲ့ၾကပါဦးလုိ႔ အႏူးအညြတ္ မဦးမခၽြတ္
အထူး (အထူး) ဧည့္၀တ္ျပဳခ်င္လြန္းလုိ႔။
1 comment:
ကိုကိုေမာင္ တံခါးေခါက္လိုက္ၿပီ ဘာေကြၽးမွာလည္း မုန္႕ပဲစားမယ္ စတာ
ကဗ်ာေကာင္းေလးပါ ဖတ္လို႕ေကာင္းတယ္ အဓိပၸါယ္ ထိထိေရာက္တဲ့ကဗ်ာေလးပါ.
Post a Comment