မႏၱေလးျပန္ ေအာင္မုိး (၃)

ဆရာေတာ္ဟာ ေအာင္မုိးရဲ ႔ ေရွးေရးကုိ အျမန္ဆုံးစီစဥ္ေပးခ်င္တဲ့အတြက္ ၀ယ္စရာရွိတာေတြကို ေစ်းခ်ိဳဘက္မွာ တစ္ရက္ႏွစ္ရက္အတြင္း အၿပီး၀ယ္လုိက္တယ္။ ျပီးေတာ့ မႏၱေလး-ျမစ္ႀကီးနားမီးရထားကုိ စီးၿပီး ေအာင္မုိးရွိရာ ရြာဦးေက်ာင္းအရပ္သုိ႔ ျပန္တက္လာခဲ့ပါေတာ့တယ္။

ေအာင္မုိးေနခဲ့တဲ့ရြာဦးေက်ာင္းတည္ရွိရာေနရာကုိ နဲနဲမိတ္ဆက္ေပးပါရေစ။
က်ေနာ့္ရြာနာမည္က တုံးဖလားရြာျဖစ္ပါတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔ တုံးဖလားလုိ႔ နာမည္တြင္မွန္း က်ေနာ္အခုထက္ထိ မသိရေသးပါဘူး။ တုံးႏွင့္ ဖလားႏွင့္ဘယ္လုိ ပတ္သက္ဆက္ႏြယ္ေနမွန္းလဲ တကယ္ကုိ မသိခဲ့ပါဘူး။ ေရွးလူႀကီးေတြ ေျပာစကားအရကေတာ့ ေရွးေရွးတုန္းက ရွမ္းလူမ်ိဳးေတြ ေနထိုင္ခဲ့ၾကလုိ႔ ရွမ္းနာမည္တစ္မ်ိဳးျဖစ္ဟန္တူပါတယ္လုိ႔ ဆုိၾကေလရဲ ႔။

တုံးဖလားရြာေလးဟာ ေကာလင္း-၀န္းသုိၿမိဳ ႔ေတြရဲ ႔ အေနာက္ဘက္ယြန္းယြန္းမွာရွိတဲ့
ပင္လည္ဘူးၿမဳိ ႔နယ္အတြင္းမွာ တည္ရွိပါတယ္။ ေဒသခံ (က်ေနာ္ အပါအ၀င္) ေတြရဲ ႔ အသံ၀ဲတာကတစ္ေၾကာင္း တႏွင့္သ အသံကြဲေအာင္မထြက္တတ္ၾကတာကတစ္ေၾကာင္းေၾကာင့္ တစ္ခါတစ္ခါ တုံးဖလားလုိ႔ အသံမထြက္ဘဲ သုံးဖလားလုိ႔ အသံထြက္သြားတတ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္မုိ႔ တစ္ခ်ိဳ ႔လူႀကီးေတြက သရီးဖလားရြာကလူေတြလားကြ လုိ႔ စၾကေနာက္ၾကေလရဲ ႔။

က်ေနာ္တုိ႔ တုံးဖလားရြာရဲ ႔ အေနာက္ဖက္ ေလးမုိင္ခန္႔ေလာက္မွာ နမၼားဆုိတဲ့ ရြာေလးတစ္ရြာရွိတယ္။ ရြာသားေတြအားလုံး အလြန္ရုိးသားျဖဴစင္ၾကပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ ေဒသဘက္မွာ ဗုဒၶဘာသာတစ္ခုထဲကိုဘဲ ကုိးကြယ္ၾကတာပါ။ ၿပီးေတာ့ တစ္ရြာမွာ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းဘဲရွိတာမ်ားပါတယ္။
နမၼားရြာေလးမွာလဲ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းဘဲ ရွိတာပါ။ ရြာရဲ ႔ထိပ္မွာ ေဆာက္ၿပီးကုိးကြယ္ထားတဲ့အတြက္ ထုံးစံအတုိင္း ရြာဦးေက်ာင္းလုိ႔ဘဲ အမည္တြင္ပါတယ္။
ေအာင္မုိးရဲ ႔ေနရာက အဲဒီနမၼားရြာဦးေက်ာင္း၀င္းထဲမွာပါ။

က်ေနာ္တုိ႔ အရပ္ကေနၿပီး မႏၱေလး ဆင္းခ်င္ရင္ ေကာလင္းအထိ ဘတ္စ္ကားစီးရပါတယ္။ ႏွစ္နာရီခန္႔ၾကာပါတယ္။ ေကာလင္းအထိ မုိင္ ၂၀ ၀န္းက်င္ေလာက္ပါဘဲ။ ေကာလင္းကေနၿပီး ျမစ္ႀကီးနား-မႏၱေလး ျမန္မာ့မီးရထားကုိ စီးရပါတယ္။ ေကာလင္းကေန မႏၱေလးအထိ ရထားခုတ္ေမာင္းခ်ိန္ ၁၀ နာရီခန္႔ရွိတယ္။ ေကာလင္း-မႏၱေလး ဘတ္စ္ကားရွိေပမဲ့ တစ္ပတ္မွ တစ္ခါေလာက္သာထြက္တာေၾကာင့္ မီးရထားကုိဘဲ အားကိုးၾကရပါတယ္။

ဆရာေတာ္ဟာ ရြာဦးေက်ာင္းကုိ ျပန္ေရာက္ၿပီဆုိတာနဲ႔ ေအာင္မုိးကုိ ပုိၿပီးဂရုစုိက္တယ္။ ပုိၿပီးလဲ အစားအစာအေကာင္းေတြကုိ ေကၽြးတယ္။ ေရွ ႔တစ္လအတြင္း မႏၱေလးကုိ ပုိ႔ရေတာ့မွာဆုိေတာ့လဲ ဆရာေတာ္ ကုိယ္တုိင္ ၀မ္းနည္းခ်င္လာသလုိလုိ။ ေအာင္မုိးခမ်ာမွာေတာ့ ပစၥဳပၸန္ အတိတ္ အနာဂါတ္အေၾကာင္းေတြ နားမလည္ရွာဘူး။ သူ႔ရဲ ႔ အနာဂါတ္ဘ၀ဘယ္လုိျဖစ္လာမယ္ဆုိတာလဲ စဥ္းစားမိမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ အေဆာ့မပ်က္ အစားမပ်က္ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ကခုန္ေနေလရဲ ႔။

မႏၱေလးက ျပန္လာၿပီး တစ္လျပည့္ခါနီးေလာက္မွာ ဆရာေတာ္က ေမ်ာက္ေလွာင္အိမ္ အေသးေလးတစ္လုံး ျပဳလုပ္တယ္။ ေအာင္မုိးကုိ ထည့္ၿပီး မႏၱေလး ယူသြားဖုိ႔ေပါ့။ သူ႔ကုိ ထည့္ဖုိ႔ ေလွာင္ခ်ိဳင့္ေလးလုပ္ေနတာကုိ ေအာင္မုိးက ဘာမွသိဟန္မတူဘူး။ ဆရာေတာ္အနား ရစ္သီသီလုပ္ၿပီး ၾကည့္ေနေလရဲ ႔။

ေအာင္မုိးအတြက္ ေက်ာင္း၀င္းထဲမွာ ေလွာင္ခ်ိဳင့္ႀကီးရွိေပမဲ့ လိမ္မာယဥ္ေက်းလာၿပီျဖစ္တဲ့ ေအာင္မုိးကုိ ေလွာင္အိမ္ထဲမွာခ်ည္း မထားေတာ့ပါဘူး။ ေလွာင္အိမ္တံခါးကုိ ဖြင့္ထားေပးတယ္။ ေအာင္မုိးအတြက္ ဆရာေတာ့္ေက်ာင္း၀င္းထဲ တံခါးမရွိ ဓါးမရွိ။ ႀကိဳက္တဲ့ေနရာသြားလာႏုိင္တယ္။ ဒါေၾကာင့္လဲ ဆရာေတာ့္ေက်ာင္းမွာ ေမြးထားတဲ့ ေခြးတုိ႔ ေၾကာင္တုိ႔ႏွင့္ခင္မင္လာတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေက်ာင္းသား ကုိရင္ေတြနဲ႔လဲ ရင္းႏွီးလာတယ္။
ဒါေပမဲ့ ဆရာေတာ္ကေတာ့ ေအာင္မုိးရဲ ႔ ေရွ ႔ေရးအတြက္ မႏၱေလးတိရစၦာန္ဥယ်ာဥ္ထဲ ပုိ႔ဖုိ႔ ဆုံးျဖတ္ၿပီးၿပီေလ။

တစ္ေန႔ တစ္ေန႔နဲ႔ ဆရာေတာ္ မႏၱေလးဆင္းမဲ့ရက္ကုိ ေရာက္လာခဲ့ၿပီ။ ေအာင္မုိးကုိ ေခၚယူၿပီး ေလွာင္အိမ္ထဲ ထည့္လုိက္တယ္။ ေအာင္မုိးက ဆရာေတာ့္မ်က္ႏွာကုိ ေသခ်ာၾကည့္တယ္။ နားမလည္ႏုိင္ဟန္နဲ႔ ေလွာင္အိမ္ထဲ အသာတၾကည္ မ၀င္ဘူး။ ဆရာေတာ္က ေျဖာင္းဖ်ေျပာဆုိမွ ေလွာင္အိမ္ထဲ ၀င္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ေလွာင္အိမ္ထဲကေနၿပီး ကြိ ကြိ ကြိ အသံငယ္ေလးနဲ႔ ေအာ္ေနရွာတယ္။ ေလွာင္အိမ္တံခါးတုိင္ေလးေတြကို ကုိင္လႈပ္တယ္။

(အပုိင္း ၄ ဆက္ဖတ္ပါ)