တစ္ခါတုန္းက
ရန္ကုန္ၿမိဳ ႔ေတာ္ႀကီးမွာ သမားေတာ္ႀကီး တစ္ဦးရွိခဲ့တယ္။ ဂရင္ဂ်ီနာႏွင့္ပတ္သက္ရင္ အရမ္းနာမည္ႀကီးတဲ့ သမားေတာ္ႀကီးေပါ့။ သူ႔ရဲ ႔ နာမည္ဂုဏ္သတင္းေၾကာင့္ အနယ္အနယ္အရပ္ရပ္က ဂရင္ဂ်ီနာလူနာေတြ ၀င္လာမစဲတစ္သဲသဲဘဲ။
သူ႔မွာ တစ္ဦးတည္းေသာ သားတစ္ေယာက္ရွိတယ္။ မွတ္မွတ္ရရ သူ႔သား ဆယ္တန္းေအာင္ျမင္တဲ့ႏွစ္ထဲမွာဘဲ ဂရင္ဂ်ီ လူနာတစ္ဦးေရာက္လာတယ္။ အဲဒီ ဂရင္ဂ်ီလူနာကုိ သားျဖစ္တဲ့သူက ေကာင္းေကာင္းမွတ္မိေနၿပီ။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ ဆုိေတာ့ သူ႔ရဲ ႔ ဂရင္ဂ်ီနာကုိ မၾကာမၾကာလာျပတဲ့အခ်ိန္တုိင္း သူေတြ႔ျမင္ေနက်ျဖစ္ေနလုိ႔။
တစ္ေန႔မွာ
သမားေတာ္ႀကီးရဲ ႔ သားဟာ အဂၤလန္ႏုိင္ငံမွာ ေဆးေဒါက္တာဘြဲ ႔ယူဖုိ႔ အဂၤလန္ကို ေရာက္လာခဲ့တယ္။ အဂၤလိပ္စာ သင္ယူရင္းႏွင့္လန္ဒန္မွာ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ အခ်ိန္ယူရတယ္။ ၿပီးမွ ေဒါက္တာလုိင္းဘက္ ကူးၿပီး ေဆးပညာသင္ယူတယ္။ တုိတုိေျပာရရင္ သူ အဂၤလန္မွာ ေဆးေဒါက္တာဘြဲ႔ရရွိသြားခ့ဲတယ္။
သူေဆးေဒါက္တာဘြ႔ဲႀကီးကုိ ယူၿပီး အမိျမန္မာျပည္ကုိျပန္သြားခဲ့တယ္။ ရန္ကုန္က အိမ္ကုိ ေရာက္ေရာက္ခ်င္း လူနာတစ္ဦးကုိ ျမင္လုိက္တဲ့အခါမွာ သူအရမ္းအံ့ၾသသြားတယ္။ သူအဂၤလန္မလာခင္ကထဲက ကုသမႈခံယူေနတဲ့ ဂရင္ဂ်ီလူနာပါ။ သူ အခုထက္ထိ ဂရင္ဂ်ီေရာဂါမေပ်ာက္ေသးဘူး။ သူစဥ္းစားေနမိတယ္။
"အေဖကနာမည္ႀကီး သမားေတာ္တစ္ေယာက္ဘဲ။ ဒီေရာဂါအတြက္ ဘာျဖစ္လုိ႔ ဒီေလာက္ေတာင္ၾကာေအာင္ ကုသေနရတာလဲ"
သူ႔အေဖဆီ ခြင့္ေတာင္းၿပီး အဲဒီလူနာကုိ သူတာ၀န္ယူလုိက္တယ္။ ဂရင္ဂ်ီနာကုိ ခြဲစိပ္ကုသတယ္။ စားေဆး လိမ္းေဆး ေပးတယ္။ ေဆာင္ရန္ ေရွာင္ရန္ေတြကုိ ေျပာျပတယ္။ မၾကာလုိက္ပါဘူး။ အဲဒီ ဂရင္ဂ်ီနာဟာ ႏွစ္လအတြင္းမွာ လုံး၀ ေပ်ာက္ကင္းသြားတယ္။ လူနာလဲ ၀မ္းသာ သူလဲ ရႊင္ၿပဳံးလုိ႔ေပါ့။
အဲဒီ အဂၤလန္ျပန္ေဒါက္တာေလးက သူ႔အေဖကုိ ေမးလုိက္တယ္။
"အေဖ... ဒီဂရင္ဂ်ီနာလူနာကုိ က်ေနာ္ အဂၤလန္မသြားခင္ကထဲက အေဖ ကုသေနတာ။ က်ေနာ္ မွတ္မိသေလာက္ဆုိ ၁၀ ႏွစ္ေလာက္ရွိေနၿပီ။ အေဖက နာမည္ႀကီး သမားေတာ္ဘဲ။ ဘာျဖစ္လုိ႔ ဒီေရာဂါေလးေတာင္ ေပ်ာက္ေအာင္ မကုသႏုိင္ရတာလဲ။ က်ေနာ္ ကုသလုိက္ေတာ့ အေဖ ျမင္တဲ့အတုိင္းဘဲ။ ႏွစ္လအတြင္း ေရာဂါအားလုံး အျမစ္ျပတ္ ေပ်ာက္ကင္းသြားၿပီ"
အေဖရဲ ႔ ျပန္ေျပာျပတဲ့ စကားေၾကာင့္ သားေဒါက္တာတစ္ေယာက္ မ်က္လုံးျပဴး မ်က္ဆံျပဴး ျဖစ္သြားၿပီး ဘာတစ္ခြန္းမွ ျပန္မေျပာႏုိင္ဘဲ ျဖစ္သြားရွာတယ္။ အေဖက ဘာေျပာလုိက္သလဲ ဆုိေတာ့....
"ငါ့သားေရ... စကား သိပ္မမ်ားနဲ႔ကြာ။ မင္းအဂၤလန္က ရလာတဲ့ ေဆးေဒါက္တာဘြဲ ႔ ပူပူေႏြးေႏြးေလးဟာ အဲဒီ ဂရင္ဂ်ီနာ ေရာဂါသည္ေၾကာင့္ ရလာတာကြ" တဲ့။
(စဥ္းစား ေတြးေတာ သင္ခန္းစာယူဖုိ႔ရယ္ပါ။)
ရန္ကုန္ၿမိဳ ႔ေတာ္ႀကီးမွာ သမားေတာ္ႀကီး တစ္ဦးရွိခဲ့တယ္။ ဂရင္ဂ်ီနာႏွင့္ပတ္သက္ရင္ အရမ္းနာမည္ႀကီးတဲ့ သမားေတာ္ႀကီးေပါ့။ သူ႔ရဲ ႔ နာမည္ဂုဏ္သတင္းေၾကာင့္ အနယ္အနယ္အရပ္ရပ္က ဂရင္ဂ်ီနာလူနာေတြ ၀င္လာမစဲတစ္သဲသဲဘဲ။
သူ႔မွာ တစ္ဦးတည္းေသာ သားတစ္ေယာက္ရွိတယ္။ မွတ္မွတ္ရရ သူ႔သား ဆယ္တန္းေအာင္ျမင္တဲ့ႏွစ္ထဲမွာဘဲ ဂရင္ဂ်ီ လူနာတစ္ဦးေရာက္လာတယ္။ အဲဒီ ဂရင္ဂ်ီလူနာကုိ သားျဖစ္တဲ့သူက ေကာင္းေကာင္းမွတ္မိေနၿပီ။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ ဆုိေတာ့ သူ႔ရဲ ႔ ဂရင္ဂ်ီနာကုိ မၾကာမၾကာလာျပတဲ့အခ်ိန္တုိင္း သူေတြ႔ျမင္ေနက်ျဖစ္ေနလုိ႔။
တစ္ေန႔မွာ
သမားေတာ္ႀကီးရဲ ႔ သားဟာ အဂၤလန္ႏုိင္ငံမွာ ေဆးေဒါက္တာဘြဲ ႔ယူဖုိ႔ အဂၤလန္ကို ေရာက္လာခဲ့တယ္။ အဂၤလိပ္စာ သင္ယူရင္းႏွင့္လန္ဒန္မွာ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ အခ်ိန္ယူရတယ္။ ၿပီးမွ ေဒါက္တာလုိင္းဘက္ ကူးၿပီး ေဆးပညာသင္ယူတယ္။ တုိတုိေျပာရရင္ သူ အဂၤလန္မွာ ေဆးေဒါက္တာဘြဲ႔ရရွိသြားခ့ဲတယ္။
သူေဆးေဒါက္တာဘြ႔ဲႀကီးကုိ ယူၿပီး အမိျမန္မာျပည္ကုိျပန္သြားခဲ့တယ္။ ရန္ကုန္က အိမ္ကုိ ေရာက္ေရာက္ခ်င္း လူနာတစ္ဦးကုိ ျမင္လုိက္တဲ့အခါမွာ သူအရမ္းအံ့ၾသသြားတယ္။ သူအဂၤလန္မလာခင္ကထဲက ကုသမႈခံယူေနတဲ့ ဂရင္ဂ်ီလူနာပါ။ သူ အခုထက္ထိ ဂရင္ဂ်ီေရာဂါမေပ်ာက္ေသးဘူး။ သူစဥ္းစားေနမိတယ္။
"အေဖကနာမည္ႀကီး သမားေတာ္တစ္ေယာက္ဘဲ။ ဒီေရာဂါအတြက္ ဘာျဖစ္လုိ႔ ဒီေလာက္ေတာင္ၾကာေအာင္ ကုသေနရတာလဲ"
သူ႔အေဖဆီ ခြင့္ေတာင္းၿပီး အဲဒီလူနာကုိ သူတာ၀န္ယူလုိက္တယ္။ ဂရင္ဂ်ီနာကုိ ခြဲစိပ္ကုသတယ္။ စားေဆး လိမ္းေဆး ေပးတယ္။ ေဆာင္ရန္ ေရွာင္ရန္ေတြကုိ ေျပာျပတယ္။ မၾကာလုိက္ပါဘူး။ အဲဒီ ဂရင္ဂ်ီနာဟာ ႏွစ္လအတြင္းမွာ လုံး၀ ေပ်ာက္ကင္းသြားတယ္။ လူနာလဲ ၀မ္းသာ သူလဲ ရႊင္ၿပဳံးလုိ႔ေပါ့။
အဲဒီ အဂၤလန္ျပန္ေဒါက္တာေလးက သူ႔အေဖကုိ ေမးလုိက္တယ္။
"အေဖ... ဒီဂရင္ဂ်ီနာလူနာကုိ က်ေနာ္ အဂၤလန္မသြားခင္ကထဲက အေဖ ကုသေနတာ။ က်ေနာ္ မွတ္မိသေလာက္ဆုိ ၁၀ ႏွစ္ေလာက္ရွိေနၿပီ။ အေဖက နာမည္ႀကီး သမားေတာ္ဘဲ။ ဘာျဖစ္လုိ႔ ဒီေရာဂါေလးေတာင္ ေပ်ာက္ေအာင္ မကုသႏုိင္ရတာလဲ။ က်ေနာ္ ကုသလုိက္ေတာ့ အေဖ ျမင္တဲ့အတုိင္းဘဲ။ ႏွစ္လအတြင္း ေရာဂါအားလုံး အျမစ္ျပတ္ ေပ်ာက္ကင္းသြားၿပီ"
အေဖရဲ ႔ ျပန္ေျပာျပတဲ့ စကားေၾကာင့္ သားေဒါက္တာတစ္ေယာက္ မ်က္လုံးျပဴး မ်က္ဆံျပဴး ျဖစ္သြားၿပီး ဘာတစ္ခြန္းမွ ျပန္မေျပာႏုိင္ဘဲ ျဖစ္သြားရွာတယ္။ အေဖက ဘာေျပာလုိက္သလဲ ဆုိေတာ့....
"ငါ့သားေရ... စကား သိပ္မမ်ားနဲ႔ကြာ။ မင္းအဂၤလန္က ရလာတဲ့ ေဆးေဒါက္တာဘြဲ ႔ ပူပူေႏြးေႏြးေလးဟာ အဲဒီ ဂရင္ဂ်ီနာ ေရာဂါသည္ေၾကာင့္ ရလာတာကြ" တဲ့။
(စဥ္းစား ေတြးေတာ သင္ခန္းစာယူဖုိ႔ရယ္ပါ။)
2 comments:
ေအာ္ .... အင္း .....
စဥ္းစားေတြးေတာ သင္ခန္းစာယူသြားပါတယ္ ..
ဟား၂ သေဘာက်တယ္ .
Post a Comment