မ်က္လုံးသက္ေသ

အလြမ္း၀န္ထုပ္ေတြ တနင့္တပုိးနဲ႔
ႏွစ္ပါးသြားၿမိဳင္ထ ကအၿပီးမွာ
ေနာက္ပုိင္း ကဇာတ္ကုိ ႀကိဳးမရုပ္ႏုိင္ဘဲ
ႀကိဳးရႈပ္ေနခဲ့ၿပီလား။


မုိးခ်ဳပ္ေန၀င္ ၾကယ္ေလးေတြ အကမွာ
တကယ္ေ၀းရမယ္ဆုိတဲ့ အသိေၾကာင့္
တကယ္ေဆြးေနရၿပီထင့္
ရင္နင့္ေအာင္ ခံစားရေပမဲ့
အဆင္သင့္ေအာင္ေတာ့ ေျပာတတ္တယ္
ရင္ခြင့္နန္းေတာ္ႏွလုံးသားထဲ
သူ႔ကုိ မထားေတာ့ပါဘူး တဲ့။


မအားမလပ္ အခ်ိန္ေလးမွာေတာင္
တစ္ေမာင္ေမာင္နဲ႔ ႏႈတ္ဆက္
ရုတ္တရက္ အလြမ္းမုိးရိပ္ဆင္
တသြင္သြင္ရြာသြန္းၿဖိဳးမဲ့ ျမမ်က္ရည္
ဣေျႏၵဆည္ကာ ႀကိဳးစားမ်ိဳသိပ္
ရုိးသားတဲ့ အရိပ္အေယာင္ေတာ့ မင္းဆီမွာေတြ႔ရတယ္။


ႏုိးၾကားမႈ အတိတ္သမုိင္းေၾကာင္းကုိ
စာလုံးေပါင္းၿပီး လွစ္ကာျပ
အခ်စ္ေတြ ခ၀ါခ်လုိက္ခ်င္ၿပီတဲ့။


အျဖစ္က မႏွစ္ကလုိ မဟုတ္ေတာ့ဘူးဆုိေပမဲ့
ျဖစ္သမွ်အေၾကာင္း အေကာင္းခ်ည္းပါဘဲ
အေဟာင္းကိုဘဲ တမ္းတမဆုံး
မ်က္လုံးဆုိတာ ႏွလုံးသားရဲ ႔ မွန္သားျပင္
မယုံရင္ ကုိယ့္ကုိကုိယ္ ျပန္ၾကည့္လုိက္အုံး
မင္း မ်က္လုံးထဲမွာ အေျဖရွိေနတယ္။