တူညီၿပီး မတူညီတဲ့ ဒီကမၻာ

ဟင္းလင္းအျပင္အာကာသႀကီးကုိ
ေငးေမာၾကည့္ရင္း ေလာကႀကီးအေၾကာင္း နဲနဲစဥ္းစားၾကည့္ျဖစ္တယ္။
အဲဒီဟင္းလင္းျပင္ႀကီးထဲမွာ ေနစၾကာ၀ဠာေတြရွိတယ္။ ေနစၾကာ၀ဠာတစ္ခုစီထဲမွာလဲ ၿဂိဳဟ္ေတြရွိတယ္။ ၾကယ္စင္တန္းေတြရွိတယ္။ လေတြရွိတယ္။ အဲဒါေတြဟာ အဇဋာေကာင္းကင္ျပင္ႀကီးထဲမွာ အရွိန္ႏႈန္းခပ္ျမန္ျမန္နဲ႔ ေျပးလႊားေမ်ာပါေနၾကတယ္ဆုိဘဲ။

ဒီေလာက္ႀကီးမားလွတဲ့ အရာ၀တၳဳႀကီးေတြမ်ားစြာ ေျပးလႊားလႈပ္ရွားေနၾကေတာ့ တစ္ခုနဲ႔တစ္ခု တုိက္မိဖုိ႔ အလားအလာအမ်ားႀကီးရွိမွာေပါ့။ ေျမႀကီးေပၚေျပးလႊားေနၾကတဲ့ သက္ရွိသက္မဲ့အရာ၀တၳဳေတြ ယာဥ္ေတြေတာင္ အခ်င္းခ်င္း တုိက္မိခုိက္မိၾကေသးတာဘဲ။ ဒါေပမဲ့ သူ႔ဆြဲငင္အားနဲ႔သူဆုိေတာ့လဲ အက္ဒီးဒင့္ျဖစ္ဖုိ႔ ရာခုိင္ႏႈန္းနည္းတာေပါ့ေလ။ ငယ္ငယ္တုန္းက ၾကားဖူးတယ္။ ဥကၠာပ်ံေတြ ၾကယ္ပ်ံေတြဟာ ၿဂိဳဟ္ေတြ အခ်င္းခ်င္းတုိက္ခုိက္မိလုိ႔ ပဲ့ထြက္လြင့္စင္က်လာတဲ့ အစိတ္အပုိင္းေလးေတြတဲ့။ ဒါလဲ ျဖစ္ႏုိင္တာဘဲ။
ေလာကႀကီးမွာ မျဖစ္ႏုိင္တာဆုိ ဘာမွမွမရွိဘဲ။

အသံလႈိင္းေတြ ရုပ္လႈိင္းေတြ ၿဂိဳဟ္တုေတြ ၀က္ဘ္ေတြ။ အဲဒါေတြအားလုံးဟာ လက္ေတြ႔ျမင္ေနရ အသုံးျပဳေနရလုိ႔သာ ယုံလုိက္ရတာပါ။ ယုံႏုိင္စရာ အနည္းငယ္ေလးမွ မရွိပါဘူး။
ဥပမာ။
အဂၤလန္မွာ မန္ခ်က္စတာႏွင့္ခ်ယ္လ္ဆီး ေဘာလုံးကစားေနတယ္။ အဲဒီကစားတဲ့အခ်ိန္မွာဘဲ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ အဲဒီ ေဘာလုံးပြဲကုိ တုိက္ရုိက္ၾကည့္လုိ႔ရတယ္။ ဒါ အံ့ၾသစရာတကယ္ေကာင္းတဲ့ကိစၥပါ။ ဒါေပမဲ့ အခုအခ်ိန္မွာ အခုလုိေျပာမိရင္ ကုိကုိေမာင္ေတာ့ ေၾကာင္သြားၿပီ၊ ကေလးေတြကစလုိ႔ ၿဂိဳဟ္တုအေၾကာင္းသိတယ္၊ ဒါမ်ားအဆန္းလုပ္လုိ႔ ဆုိၿပီး က်ေနာ့္ကုိ သေရာ္ၾကမွာေသခ်ာတယ္။

ၿပီးေတာ့
အဂၤလန္မွာေနတဲ့ က်ေနာ့္ကုိ က်ေနာ့္ရဲ ႔ မိသားစု မိတ္ေဆြစတဲ့ လူေတြက ပိန္လာလား ၀လာလား သိရေအာင္ ၾကည့္ခ်င္တယ္ဆုိလုိ႔ရွိရင္ ဟုိအရင္တုန္းကလုိ ဓါတ္ပုံေတြရုိက္ၿပီး စာတုိက္ကေန ပုိ႔ဖုိ႔မလုိေတာ့ဘူးေလ။ အြန္လုိင္းကုိ လာခဲ့။ ဗီဇက္အုိ၊ ရာဟု၊ ဂူးဂဲ၊ စကုိက္ပ္၊ ႀကိဳက္ရာနဲ႔ဆက္သြယ္။ လူကုိယ္တုိင္ကုိ က်က်နနျမင္ရဦးမွာ။ ၿပီးေတာ့ အလႅာပသလႅာပ စကားေတာင္ ေျပာလုိ႔ရလုိက္ေသး။
မပိုင္ဘူးလား။ ဒါေတြဟာ ဟုိး ႏွစ္ေပါင္း ၅၀- ၁၀၀ ေလာက္ကဆုိရင္ အိပ္မက္ေတြဘဲေပါ့။
အခုေတာ့ အိပ္မက္ေတြက အမွန္ျဖစ္လာၿပီေလ။

အ့ံၾသဖုိ႔ေကာင္းလုိက္တာ။ ဒီေလာကႀကီးထဲမွာ က်ေနာ္တုိ႔ မသိေသးတာေတြ အမ်ားႀကီးရွိဦးမွာ ေသခ်ာတယ္။
လူသားေတြ ေဖာ္ထုတ္ႏုိင္တာဟာ ရာခုိင္ႏႈိင္း ၁၀ ေအာက္ေလာက္ဘဲရွိဦးမယ္။ မသိတာေတြ ဘယ္ေလာက္မွာ ရွိလုိက္ဦးမလဲ။
စဥ္းစားၾကည့္ရင္းနဲ႔ေတာင္ ေခါင္းမူးခ်င္စိတ္ေပါက္လာတယ္။
ေလာကႀကီးဟာ အစ အဆုံးရွိလား။
ကမၻာေလာကႀကီး တကယ္ဘဲ ပ်က္စီးသြားရင္ ဘယ္လုိအေနအထားမ်ိဳး ျဖစ္ေနမလဲ။

အခုေတာင္မွ ကမၻာႀကီးက တစ္စတစ္စနဲ႔ေဖါက္ျပန္လာၿပီ။ တစ္ဖက္က ကမ္းၿပိဳတဲ့အခါ တစ္ဖက္မွာ ေသာင္ထြန္းတယ္ဆုိတာ လက္ခံေပမဲ့
ကမၻာရဲ ႔တစ္ဖက္ျခမ္းက ေအးလြန္းလုိ႔ ႏွင္းေတြက်ေနတဲ့အခါမွာ တစ္ဖက္ျခမ္းက ပူလြန္းလုိ႔ ေတာမီးေလာင္မႈေတြျဖစ္ေနတယ္။

ေျပာခ်င္တာကေတာ့ ယူေကတစ္ေလ်ာက္မွာ သုညဒီဂရီေအာက္ေရာက္ၿပီး အရမ္းေအးတယ္။ ႏွင္းေတြက်တယ္။ ႏွင္းေတြၾကားမွာ လူေတြ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ေဆာ့ကစားၾကတယ္။ ႏွင္းေတြနဲ႔ေဆာ့ကစားရင္း ထိမိခုိက္မိၾကတယ္။ ေသဆုံးၾကတယ္။ ကားေတြလမ္းေခ်ာ္ၿပီး လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ထိခုိက္ဒဏ္ရာရၾကတယ္။
ဒါက ႏွင္းေတြရဲ ႔ႏွိပ္စက္မႈတစ္စိပ္တစ္ေဒသပါ။

အဲဒီလုိ ကမၻာ့အေနာက္ျခမ္း ယူေကႏုိင္ငံေတြမွာ ႏွင္းေတြ က်ေနတဲ့အခ်ိန္ ကမၻာ့အေရွ ႔ဘက္ျခမ္း ၾသစေၾတးလ်မွာေတာ့ ေနပူျပင္းၿပီး ေတာမီးေလာင္တယ္။ ရြာေတြကုိပါ မီးကူးစက္ေလာင္ကၽြမ္းၿပီး ပစၥည္းဥစၥာေတြ ဆုံးရႈံးၾကတယ္။ ရြာလုံးကၽြတ္မီးထဲပါသြားတယ္။ လူေတြလဲ ၁၇၀ ေက်ာ္ မီးေလာင္ခံရၿပီးေသဆုံးတယ္။ ေဆးရုံမွာလဲ မီးသင့္တဲ့ လူနာေတြ ျပည့္ႏွက္လုိ႔။

တစ္ကမၻာထဲမွာ အတူတူေနထုိင္ၾကတာခ်င္းအတူတူ ရာသီဥတုအပူအေအးကြာျခားတယ္။ လူေတြေနထုိင္မႈကြာျခားတယ္။ စရုိက္ေတြကြာျခားတယ္။ ၀တ္စားဆင္ယင္မႈေတြကြာျခားတယ္။ ယဥ္ေက်းမႈေတြကြာျခားတယ္။ ဘာသာစကား ကုိးကြယ္မႈကြာျခားတယ္။ အရပ္အေမာင္းကအစ အကုန္ကြာျခားတယ္။

အံၾသစရာဘဲဗ်ာ။
အထူးသျဖင့္ေတာ့ ယူေကမွာ အေအးလြန္လုိ႔ ႏွင္းက်တယ္။ ႏွင္းက ေအးျမတဲ့သေဘာကုိေဆာင္လုိ႔ လူေတြ ေပ်ာ္ျမဴးၾကတယ္။
တစ္ခ်ိန္ထဲမွာဘဲ ၾသစေၾတးလ်မွာ ေနပူတယ္။ ေတာမီးေလာင္ ရြာမီးေလာင္တယ္။ မီးက အပူသေဘာကုိေဆာင္လုိ႔ လူေတြလဲ ဒုကၡ ေဒါမနႆေတြနဲ႔ ငုိေၾကြးၾကတယ္။

ဒီလုိ တူညီတဲ့ ကမၻာေလးထဲမွာ
အတူတူေနထုိင္ရင္း မတူညီတဲ့ ကာရန္ေလးေတြကုိ ဘယ္လုိၿငိၾကည့္ရပါ့မလဲ။
အမွန္အတုိင္း၀န္ခံရရင္ က်ေနာ္ကေတာ့ ေခါင္းခပ္မူးမူးဘဲဗ်ာ။