Monday 9 February 2009

တပုိ႔တြဲလျပည့္ေန႔မွာ ထမင္းနဲစားခြင့္ႀကဳံျခင္း


တပုိ႔တြဲလျပည့္ေန႔။
ဟုတ္တယ္ ဒီေန႔ဟာ တပုိ႔တြဲျပည့္ေန႔ဘဲ။ ျမန္မာႏုိင္ငံႏွင့္ကင္းကြာေနျပန္ေတာ့လဲ ျပကၡဒိန္ၾကည့္ၿပီးမွ တပုိ႔တြဲလမွန္းသိရတယ္။ ႏွာရည္ယုိရြဲ တပုိ႔တြဲ လုိ႔ ဆုိရုိးရွိတယ္မဟုတ္လား။ တပုိ႔တြဲလမွာ ခ်မ္းလြန္းလုိ႔ ႏွာရည္ေတာင္ ကုိယ္တုိင္ မသိလုိက္ဘဲ သူ႔အလုိလုိ ယုိစီးၾကတယ္တဲ့။ ဒီမွာက အၿမဲတမ္းေအးခဲေနေတာ့ ႏွာရည္လဲ မၾကာခဏယုိစီးက်တာ မ်ားသြားလုိ႔လားမသိ။
စီးက်စရာ ႏွာရည္လက္က်န္ေတာင္မရွိေတာ့သေလာက္ဘဲ။

တပုိ႔တြဲလမွာ ေအးတာ မဆန္းပါဘူး။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကုိယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးေတာင္မွ တပုိ႔တြဲလမွာ လက္ေတာ္ကုိ မီးကင္(ေႏြးေအာင္လုပ္)ရတယ္ဆုိဘဲ။ အရမ္းေအးစက္လွတဲ့ သေဘာဘဲေပါ့ေလ။

ျမန္မာ့ရုိးရာဓေလ့အရ တပုိ႔တြဲလမွာ ဘာပြဲေတာ္က်င္းပပါလိမ့္ ???????

"တန္ခူးလ၊ သႀကၤန္ပြဲ"
"ကဆုန္လ၊ ေညာင္ေရသြန္းပြဲ"
".................."
"တပုိ႔တြဲလ၊ ထမင္းနဲထုိးပြဲ"

ေအာ္.. သိၿပီ။ သိၿပီ။ တပုိ႔တြဲလမွာ ထမင္းနဲထုိးပြဲရွိတာေမ့ေနလုိက္တာ။

ျမန္မာႏုိင္ငံမွာဆုိရင္ေတာ့ တပုိ႔တြဲလေရာက္တုိင္း ထမင္းနဲထုိးပြဲကုိ အတီးအမႈတ္ အုိးစည္ ဗုံေမာင္းနဲ႔ စည္ကားသုိက္ၿမိဳက္စြာ က်င္းပၾကစၿမဲဘဲ။ ဒီမွာကေတာ့ အုိးစည္ဗုံေဗာင္းသံၾကားရဖို႔ေ၀းစြ။ ထမင္းနဲနံ႔ေလးရဖုိ႔ေတာင္မွ အႏုိင္ႏိုင္ရယ္။

က်ေနာ္တုိ႔ႏွင့္တစ္အိမ္ထဲ အတူေနတဲ့ ဦးေလးႀကီးတစ္ေယာက္ ထမင္းနဲကုိ ႀကိဳးစားထုိးတယ္။ တစ္ေန႔လုံး အုိးထဲကဆန္ထမင္းေတြကုိ ေယာက္မႏွင့္ေမႊေနတာေတာ့ ေတြ႔သားဘဲ။ ထမင္းနဲလား ဘာလား က်ေနာ္ေတာ့မေျပာတတ္ေတာ့ပါဘူး။ စားၾကည့္လုိက္ေတာ့ ေကာက္ညွင္းေပါင္းလုိလုိ ေကာက္ညွင္းဆန္ျပဳတ္လုိလုိ ခပ္ျပစ္ျပစ္အေနအထားနဲ႔ အရသာက ခ်ိဳတုိတုိရယ္။
သူ႔ကုိ ေမးၾကည့္လုိက္ေတာ့ တပုိ႔တြဲလမုိ႔ ထမင္းနဲထုိးတာပါတဲ့။ ရာသီစာေလးကုိ အခြင့္ႀကဳံတုန္းစားထားဆုိလုိ႔ က်ေနာ္လဲ ျမည္းၾကည့္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ခ်ိဳခ်ိဳေလးဘဲ။ အုန္းႏုိ႔ထည့္ထားတာတဲ့။ အုန္းဆံေလးေတြလဲထည့္ထားတာဆုိေတာ့ အနံ႔ကေတာ့ ထမင္းနဲနံ႔နဲ႔ နဲနဲေတာ့ တူပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္မုိ႔ ထမင္းနဲ နံ႔ေလးရဖုိ႔ ေတာင္မွအႏုိင္ႏုိင္ရယ္လုိ႔ က်ေနာ္ေရးလုိက္တာပါ။

အဲဒီထမင္းနဲေတြ အခုထက္ထိ မုိးဖုိေခ်ာင္ထဲမွာ ရွိေသးတယ္။ ဦးေလးႀကီးကေတာ့ မိတ္ေဆြေပါတဲ့သူဆုိေတာ့ မိတ္ေဆြေတြအတြက္ Take away ေတြေပးတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ကုိလဲ ေကၽြးတယ္။ သူ႔ေစတနာေတြေလ။ ေလးစားဖုိ႔ေကာင္းပါတယ္။ ထမင္းနဲထုိးတယ္ဆုိတာ ပင္ပင္ပန္းပန္းထုိးရတာ မဟုတ္လား။ အခ်ိန္လဲကုန္တယ္။ အားလဲကုန္တယ္ေလ။
ဒါေပမဲ့ ဂက္စ္မီးဖုိနဲ႔အုိးတည္ရတာရယ္၊ အဆာပလာ မျပည့္စုံတာရယ၊္ ေရနဲနဲမ်ားသြားတာရယ္ေတြေၾကာင့္ ထမင္းနဲက အဆင္းမလွခဲ့ရရွာတာပါ။ ထမင္းနဲက တစ္မ်ိဳးထဲမကဘူး။ ႏွစ္မ်ိဳးတိတိႀကီးမ်ားေတာင္။ အျဖဴကတစ္မ်ိဳး။ အမဲကတစ္မ်ိဳး။
တစ္မ်ိဳးႏွင့္တစ္မ်ိဳး မရုိးရေအာင္ေပါ့ဗ်ာ။

ဘာဘဲေျပာေျပာ လန္ဒန္မွာ ေနထုိင္ရင္း က်ေနာ္ကေတာ့ ထမင္းနဲကုိ ပထမဆုံးအႀကိမ္ ဦးဦးဖ်ားဖ်ား စားခြင့္ႀကဳံလုိက္ပါတယ္ခင္မ်ား။


ဆုေတာင္း။
ထမင္းနဲထုိးတဲ့ ဦးေလးႀကီးႏွင့္တကြ စာဖတ္သူအေပါင္း က်န္းမာခ်မ္းသာ အသက္ရာေက်ာ္ရွည္ပါေစဗ်ာ။

1 comment:

Anonymous said...

ကိုကိုေမာင္ေရ ဒီမွာေတာ့ ထမနဲပဲြေတြနဲ႕ လျပည့္ေန႕မွာ ထမနဲ ဆြမ္းေတာ့ကပ္ျဖစ္ပါတယ္.. စားလည္းစားတာေပါ့ရွင္..