Friday 6 February 2009

ကုိကုိေမာင့္အမ်က္ အျပင္ထြက္သလား (၁) ...???

ေအာ္။
ေလာက.. ေလာက။
သက္ရွိေလာကႀကီးရွိေနတာကုိက သိပ္ၿပီးအဆင္မေျပျဖစ္ေနတာကလား။ သက္မဲ့ေလာကထဲမွာ သက္မဲ့ အရာ၀တၳဳေလးတစ္ခုျဖစ္ရင္ သိပ္ေကာင္းမွာဘဲ။ ဒါဆုိ စိတ္ပူပန္စရာလဲ မလုိဘူး။ ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟေတြနဲ႔ ျပည့္နက္ေနစရာလဲ မလုိေတာ့ဘူး။

အထူးသျဖင့္ေတာ့ ေဒါသ။
အတတ္ႏုိင္ဆုံး ခ်ဳပ္တည္းထားေပမဲ့လဲ တစ္ခါတစ္ေလက်ျပန္ေတာ့ ခ်ဳပ္တည္းလုိ႔ မရေအာင္ ျဖစ္ရတယ္။
ကုိယ္တုိင္က သက္ရွိေလာကထဲက သက္ရွိလူတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနျပန္ေတာ့လဲ သက္ရွိသတၱ၀ါေတြရဲ ႔ ထုံးစံအတုိင္း ေလာဘ ေဒါသ မာန္မာနေတြနဲ႔ ျပည့္နက္ေနတာေပါ့ေလ။ ဒါ သဘာ၀ က်ပါတယ္။

ဘယ့္ႏွယ္ဗ်ာ
က်ေနာ္က အတတ္ႏုိင္ဆုံး အိမ္တြင္းသန္႔ရွင္းေရး အၿမဲလုပ္တယ္။ သူက မလုပ္တဲ့အျပင္ အၿမဲတမ္းေႏွာက္ယွက္ေနတယ္။ အမႈိက္ေတြ ဖြတယ္။ အသုံးအေဆာင္ေတြကုိ ရုိက္ခ်ိဴးဖ်က္ဆီးၿပီး ျဖန္႔ႀကဲထားတယ္။ ပထမကေတာ့ သူ႔ကာယကံ သူ႔ထံျပန္မွာပါေလဆုိၿပီး ဥေပကၡာျပဳေနလုိက္ေသးတယ္။
က်ေနာ္ကုိယ္တုိင္ ဗုဒၶဘာသာဆုိေတာ့ ကံတရားကုိ လက္ကုိင္ထားတယ္ေလ။ လက္ကုိင္ထားလုိ႔လဲ သူ႔ကုိ ဘာမွ မတုန္႔ျပန္ခဲ့တာပါ။

ကာကကံကုိ ကုိယ္ႏွင့္လုပ္သည္။ ကုိယ္ႏွင့္လုပ္တာ ကာယကံ။
၀စီကံကုိ ႏႈတ္ႏွင့္ေျပာသည္။ ႏႈတ္ႏွင့္ေျပာတာ ၀စီကံ။
မေနာကံကုိ စိတ္ႏွင့္ႀကံသည္။ စိတ္ႏွင့္ႀကံတာ မေနာကံ။

ကုိယ့္ကာယကံ ကုိယ့္ဆီျပန္။
ကုိယ့္၀စီကံ ကုိယ့္ဆီျပန္။
ကုိယ့္မေနာကံ ကုိယ့္ဆီျပန္။

အဲဒီေဆာင္ပုဒ္ေလးေတြကုိ ဘုန္းဘုန္းတစ္ပါးဆီမွာ တရားနာရင္း အလြတ္ရခဲ့တာပါ။ တကယ္လဲ အလြန္ေကာင္းၿပီး အလြန္ထိေရာက္တဲ့ လကၤာေဆာင္ပုဒ္ကေလးေတြပါ။
ဒါေၾကာင့္မုိ႔လဲ
မေကာင္းတဲ့ကာယကံ ၀စီကံ မေနာကံေတြကုိ ႀကိဳးစားၿပီး မက်ဴးလြန္မိေအာင္ ထိန္းသိမ္းၿပီး ေနလာခဲ့တာပါ။
အရာရာတုိင္းကုိ ေၾကာက္လုိ႔ ကုတ္ေနတာမဟုတ္ပါဘူး။ ဟုိစကားနဲ႔ေျပာရရင္ေတာ့ တုိင္းျပည္မေကာင္းလုိ႔ ရူးခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတာ၊ အတယ္မထင္နဲ႔ လုိ႔ေျပာရမလုိလုိဘဲ။

ဒီေလာက္ေစာ္ကားေမာ္ကားလုပ္တာကုိ ဒီအတုိင္းၿငိမ္ေနရတာ ၾကာလာၿပီ။ လက္တုန္႔ျပန္ခ်င္စိတ္ေတြ ခဏခဏေပၚေပါက္လာတယ္။ လက္တုန္႔ျပန္ခ်င္စိတ္ေပါက္တိုင္းလဲ အနႏၱသူရိယအမတ္ႀကီး ရဲ ႔ တုန္႔မယူလုိ ဆုိတဲ့ လကၤာေလးက ေခါင္းထဲ အလုိလုိေရာက္ေရာက္လာတယ္။ ဒါနဲ႔ဘဲ လက္တုန္႔မျပန္ျဖစ္ခ့ဲပါဘူး။


မိတ္ေဆြတုိ႔လဲ စဥ္းစားၾကည့္ၾကေပါ့ဗ်ာ။ က်ေနာ္ ဒီလုိေရးတာ လြန္လြန္းသလားလုိ႔။

၁။က်ေနာ္တုိ႔က အိမ္ကုိ အတတ္ႏုိင္ဆုံး သန္႔ရွင္းေရးလုပ္တယ္။ သူက ေနရာတုိင္းမွာ အညစ္အေၾကးစြန္႔တယ္။

၂။က်ေနာ္တုိ႔က အမႈိက္ေတြကုိ စနစ္တက် ထုပ္ပုိးၿပီး ေနရာသီးသန္႔မွာ ေသေသသပ္သပ္စုပုံထားတယ္။ သူက အမႈိက္ထုပ္ေတြကုိ ဖ်က္ဆီးထုိးေဖာက္ၿပီး ျဖန္႔ႀကဲပစ္တယ္။

၃။က်ေနာ္တုိ႔က ဘုရားစင္ကုိ သန္႔သန္႔ရွင္းရွင္းထားၿပီး ေညာင္ေရအုိးေတြကုိ စနစ္တက် ပန္းထုိးၿပီး ပူေဇာ္ထားတယ္။ သူက ပန္းေတြကုိ အပြင့္ရင္းကေန ညွပ္ျဖတ္ၿပီး ဘုရားစင္ေပၚမွာ ဖြထားတယ္။

၄။က်ေနာ္တို႔ ဘုရားစင္ေပၚမွာ ဗုဒၶရုပ္ပြါးေတာ္ႏွင့္အတူ ပူေဇာ္ထားတဲ့ အဂၢမဟာသာ၀ကႏွစ္ပါးထဲက
တစ္ပါးရဲ ႔ရုပ္တုကုိ ေခါင္းျဖတ္ပစ္တယ္။ (အဲဒါ က်ေနာ္ သည္းမခံႏုိင္ဆုံးဘဲ။ က်ေနာ္တုိ႔ ဘာသာကုိ ကုိယ္ထိလက္ေရာက္ ေစာ္ကားတာ။ ေတာက္)


ေရးရင္း ေဒါသထြက္လာလုိ႔ ခဏနားလုိက္ဦးမယ္။ ၿပီးမွ ထပ္ေရးၿပီး ေဒါသေတြ ထပ္ေပါက္ကြဲျပလုိက္ဦးမယ္။
ေတာက္......
တစ္ခါထဲသာ သူ႔ခႏၶာကုိယ္ကုိ အပိုင္းပုိင္း အစိပ္စိပ္ ျဖတ္ေတာက္ပစ္လုိက္ခ်င္ေတာ့တယ္ဗ်ာ။


(ဆက္ေရးမယ္)

1 comment:

Anonymous said...

ေျမာက္ေပးရမလား တားရမလား စဥ္းစားလိုက္ေတာ့
သူ႕ကိုရွင္းလိုက္တာက ၁ခါပဲ စိတ္ဆင္းရဲရမယ္ လို႕ထင္တယ္ ငရဲၾကီးမွာဆိုးလုိ႕ မရွင္းပဲထားရင္ ခဏခဏထြက္ေနမယ့္ ေဒါသက ပိုၿပီး စိတ္ညစ္ရမယ္ထင္တယ္