ဆရာေတာ္ ခြဲေပး (ပုိင္းေပး)ထားခဲ့တဲ့ စာေတြ က်က္အံၿပီး အာဂုံရသြားတဲ့အခါမွာ က်ေနာ္တုိ႔ အဖြဲ ႔ေဘာလုံး ခုိးကန္ၾကတယ္။ ကုိရင္ေတြေရာ ေက်ာင္းသားေတြေရာေပါ့။ အဖိတ္ေန႔ေရာက္တဲ့အထိ က်ေနာ္တုိ႔ မေစာင့္ႏုိင္ၾကေတာ့ဘူး။ ခုိးလုပ္ရတဲ့အရသာက သိပ္ၿပီးေကာင္းတယ္မဟုတ္လား။
(ဒါေၾကာင့္မုိ႔ မိန္းမခုိးေျပး၊ ေယာက်္ားေနာက္ ခုိးရာလုိက္ေျပးၾကတယ္ထင္ပါရဲ ႔။ )
အဖိတ္ေန႔ ဥပုသ္ေန႔မွာ ေဘာလုံးကစားရင္ အျပစ္မရွိေပမဲ့ စာက်က္ရမဲ့ရက္ေတြမွာ ခုိးကစားရင္ေတာ့ ဆရာေတာ္ ေဒါသေခ်ာင္းေခ်ာင္းထြက္ေလ့ရွိတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ကေတာ့ ဆရာေတာ္မရွိရင္ ေဘာလုံးခုိးကစားေနၾက။ ေခါက္ရုိးက်ိဳးေနၿပီ။
ႏွစ္ရက္ေျမာက္ေန႔မွာ ဆရာေတာ္ ျပန္ၾကြလာတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ကေတာ့ ခပ္တည္တည္ေပါ့။
ခြဲေပးထားခဲ့တဲ့စာကလဲ ေက်ညက္ေနေအာင္ က်က္ထားၿပီးေလေတာ့ တာ၀န္ကုိ ေက်ပြန္စြာ ထမ္းေဆာင္ၿပီးတဲ့ ပုံစံနဲ႔ေပါ့ေလ။ ညဘက္မွာ ဆရာေတာ္ဆီ စာျပန္ရတယ္။ အားလုံး ေခ်ာေခ်ာေမာေမာပါဘဲ။ အိပ္ရာ၀င္တဲ့အထိ အဆင္ေျပတုန္း။
"ေဟ့ေကာင္....ကုိကုိေမာင္.. ဒီဘက္ေပးခဲ့ေလကြာ။ ကုိရင္ေတဇနိယ ထြန္းေမာင္ဘက္ ကန္ေပးလုိက္....
စိန္ညြန္႔... ဂုိးေရွ ႔ျဖတ္တင္လုိက္... တင္ေဌး..... ေခါင္းတုိက္... ေခါင္းတုိက္လုိက္.. ဂုိး...ဂုိး..............."
အိပ္မက္ေယာင္ၿပီး တင္ေမာင္တစ္ေယာက္ ေအာ္ဟစ္ေနတဲ့အသံေတြပါ။ တစ္ေက်ာင္းလုံး ၾကြက္ၾကြက္ညံသြားေတာ့တာပါဘဲ။ ဒါေပမဲ့ သူက အိပ္ေပ်ာ္လုိ႔ ေကာင္းေနတုန္း။ ေန႔လည္တုန္းက ေဘာလုံးခုိးကစားခဲ့တဲ့ သူေတြရဲ ႔နာမည္ေတြကုိ တစ္ေယာက္ခ်င္းစီ သူေအာ္ဟစ္ေနေလရဲ ႔။
ေနာက္တစ္ေန႔
ဆရာေတာ္က ကုိရင္ ေက်ာင္းသားေတြအားလုံးကုိ သူ႔ေရွ ႔ေခၚလုိက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ က်န္ေတာ္တုိ႔ မထင္မွတ္တဲ့ စကားကုိ စေျပာလုိက္တယ္။
"မေန႔က ေဘာလုံးကန္တဲ့ေကာင္ေတြ ေရွ ႔ကုိ လာခဲ့ၾက"
က်ေနာ္တုိ႔ တစ္ေယာက္မွ ဆရာေတာ္ေရွ ႔ကုိ မသြားၾကပါဘူး။ က်ေနာ္တုိ႔ ေဘာလုံးခုိးကစားတာကုိ ဆရာေတာ္သိမယ္လုိ႔မွ မထင္ထားခဲ့တာကုိး။
"တင္ေမာင္... မင္းႏွင့္အတူ ေဘာလုံးကစားခဲ့တဲ့ေကာင္ေတြကုိ ေခၚလုိက္"
တင္ေမာင္က ခပ္ကုတ္ကုတ္ႏွင့္ ေၾကာင္ၾကည့္ ၾကည့္ေနတယ္။ ဘယ္သူ႔ကုိမွလဲ မေခၚရဲဘူး။
"ကုိကုိေမာင္၊ ေတဇနိယ၊ စိန္ညြန္႔.................... ေရွ ႔ကုိ ထြက္ခဲ့"
စာရြက္ေခါက္ကေလးကုိ ၾကည့္ၿပီး ဆရာေတာ္ ေခၚလုိက္တယ္။ စာရင္းေတြက အတိအက်ဘဲ။
ညတုန္းက တင္ေမာင္ အိပ္မက္ မက္ၿပီး ေအာ္ဟစ္ေနတဲ့ နာမည္ေတြ အားလုံးကုိ ဆရာေတာ္ မွတ္ထားတာကုိး။ အေတာ္ေတာ္တဲ့ ဆရာေတာ္ဘဲ။ ဒါေၾကာင့္လဲ ဆရာေတာ္ ျဖစ္ေနတာ။
လိမ္လုိ႔မရတဲ့အဆုံး က်ေနာ္တုိ႔လဲ ၀န္ခံလုိက္တယ္။ ေဘာလုံးခုိးကန္တဲ့သူေတြအားလုံး ဆရာေတာ့္ႀကိမ္လုံးေအာက္မွာ... အား...အား.. ေနာက္မလုပ္ေတာ့ပါဘူးဘုရား.... လုိ႔ ေအာ္ဟစ္ငုိယုိၿပီး အလူးအလဲ ခံေနရရွာပါေတာ့တယ္။ ဆရာေတာ္လဲ အေတာ္ေလး ေမာသြားပုံဘဲ။ ေရတစ္ခြက္ထေသာက္လုိက္တာေတြ႔ရတယ္။
ၿပီးေတာ့ တစ္ခ်က္လြန္အမိန႔္ခ်မွတ္လုိက္တယ္။
"ေဘာလုံးခုိးကစားတဲ့သူေတြအားလုံး ထင္းခြဲ ေရခပ္ ေက်ာင္း၀င္းသန္႔ရွင္းေရးလုပ္"
တင္ေမာင္ရဲ ႔ အႏုဘူတပုဗၺအိပ္မက္ ေကာင္းမႈေၾကာင့္ က်ေနာ္တုိ႔တင္ပါးေတြမွာ အလ်ိဳးရာေတြထင္ၿပီး လူေတြလဲ ဖလက္ျပသြားၾကေတာ့တာပါဘဲ။
အဲဒီအိပ္မက္မ်ိဳးကုိ အႏုဘူတပုဗၺအိပ္မက္လုိ႔ ေခၚဆုိပါတယ္။ ေရွ ႔က ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တဲ့အာရုံေတြကုိယူၿပီး မက္တဲ့ အိပ္မက္ မွန္သမွ် အႏုဘူတပုဗၺအိပ္မက္လုိ႔ မွတ္လုိက္ရုံပါဘဲ။ မိတ္ေဆြတုိ႔လဲ အခုလုိမ်ိဳး အိပ္မက္ မက္ဖူးလိမ့္မယ္လုိ႔ က်ေနာ္ယုံၾကည္တယ္။ က်ေနာ္ကုိယ္တုိင္လဲ အႏုဘူတပုဗၺ အိပ္မက္ေတြကုိ ရွယ္မက္ဖူးပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ စာဖတ္သူေတြ ၿငီးေငြ႔သြားမွာစုိးလုိ႔ မေဖာ္ျပေတာ့ပါဘူး။ က်န္တဲ့ အိပ္မက္ ႏွစ္ပါးအေၾကာင္းကုိဘဲ ဆက္ၾကတာေပါ့။
(အိပ္မက္ အမွတ္ ၅ ဆက္ဖတ္ပါ)
No comments:
Post a Comment