WWW ႏွင့္ MMM (၅)

မေန႔က ငါေျပာျပခဲ့တဲ့ မုန္႔ဆီေၾကာ္ေရာင္းတဲ့ အဘြားႀကီးရဲ ႔ မုန္႔ဆီေၾကာ္စားနည္းကုိ ေမာင္ရင္ ေကာင္းေကာင္းမွတ္မိတယ္မဟုတ္လား။

ဟုတ္ကဲ့ ဘႀကီးၿဖိဳး က်ေနာ္ မွတ္မိပါတယ္။

ေအး... အဂၤလိပ္ေတြဟာ အဲဒီမုန္႔ဆီေၾကာ္စားနည္းအတုိင္းဘဲ ဒုိ႔ ျမန္မာႏုိင္ငံကုိ ၀ါးၿမိဳ ပစ္လုိက္တာကြ။


ပထမအေနနဲ႕႔
M= Marketing လုိ႔ေခၚတဲ့ ကုန္စည္ေရာင္း၀ယ္ေဖာက္ကားမႈကုိ စတင္ျပဳလုပ္တယ္။ ဥပမာအားျဖင့္ သံထည္ပစၥည္းေတြကို သြင္းကုန္လုပ္ၿပီး ဒုိ႔ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ ႔ ကၽြန္းသစ္တုိ႔ကုိ ၀ယ္ယူေလ့ရွိၾကတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေမာင္ရင္တုိ႔ ရင္းႏွီးေနၿပီးျဖစ္တဲ့ ဘိလပ္ေျမတုိ႔ ဘိလပ္ရည္တုိ႔ဆုိတဲ့ နာမည္ေတြဟာ အဲဒီအဂၤလိပ္ေတြရဲ ႔ နာမည္ေတြေပါ့ကြာ။
ဘိလပ္ဆုိတာ ၿဗိတိသွ်(အဂၤလန္)ကုိ ေခၚတာပါ။ ဘိလပ္ျပန္ ဘယ္သူ ဘယ္၀ါ ဆုိၿပီးနာမည္ယူၾကတာ ေမာင္ရင္လဲ ၾကားဖူးမွာေပါ့။ ကုန္းေဘာင္ေခတ္အစပုိင္းေလာက္ကတည္းက အဂၤလိပ္ေတြက ျမန္မာေတြႏွင့္ ကူးသန္းေရာင္း၀ယ္မႈေတြရွိေနၾကၿပီ။ အဲဒီ ေရာင္း၀ယ္ေဖာက္ကားမႈေတြ
တုိးခ်ဲ ႔ေလ ေၾကာက္စရာေကာင္းေလဘဲ။ အဲဒီနည္းနဲ ႔ဘဲ သူတုိ႔ ခ်ဥ္းကပ္ၾကတာကုိးကြ။

ဒုတိယအေနနဲ႔
M= Missionary ဆုိတဲ့ သာသနာျပဳ Mission လုပ္ငန္းႀကီးေပါ့ကြာ၊ သူတုိ႔ရဲ ႔ခရစ္ယာန္ဘာသာျပန္႔ပြါးဖုိ႔ သာသနာျပဳအဖြဲ႔အစည္းေတြ ၀င္ေရာက္လာၾကတယ္။ ဒုိ႔ျမန္မာ ဗုဒၶဘာသာသာသနာျပဳဘုန္းႀကီးေတြဟာ နယ္စပ္ႏွင့္ေတာင္တန္းေဒသသာသနာျပဳလုပ္ငန္းစတင္တာ သူတုိ႔ထက္ အမ်ားႀကီးေနာက္က်တယ္။ သူတုိ႔က တကယ္ဆင္းရဲႏြမ္းပါးေနတဲ့ ေတာင္တန္းႏွင့္နယ္စပ္က ျမန္မာတုိင္းရင္းသားေတြကုိ စားစရာ ၀တ္စရာ ေနထုိင္စရာ ေဆး၀ါးကအစ အကုန္ေပးၿပီး စည္းရုံးေရးဆင္းတယ္၊ ခပ္ျမန္ျမန္ဘဲ ေတာင္တန္းတစ္ေလ်ာက္ ခရစ္ယာန္ဘာသာ၀င္ေတြ ျဖစ္သြားၾကတယ္ေလ။
ဆရာယုဒသန္ဆုိရင္ အဂၤလိပ္ ျမန္မာ အဘိဓာန္ေတာင္ ပထမဦးဆုံးအေနနဲ႔ ျပဳစုျပသြားလုိက္ေသးတယ္။
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေတာ္မွာ စိန္ေပါေက်ာင္းတုိ႔ စိန္ဂၽြန္းေက်ာင္းတုိ ႔ဆုိတာ တကယ့္ ခရစ္ယာန္ေက်ာင္းေတြေပါ့။
ဒီလုိနည္းနဲ႔ဘဲ သူတုိ႔ အင္အားေတာင့္တင္းသြားၾကတယ္။

တတိယနည္းအေနနဲ႔
M= Military လုိ႔ေခၚတဲ့ စစ္တပ္ႀကီး၀င္ေရာက္လာေတာ့တာဘဲ။ ပထမနည္းႏွင့္ဒုတိယနည္းေတြကုိ တိတိက်က် ေသေသခ်ာခ်ာ အသုံးျပဳၿပီးျဖစ္တဲ့အတြက္ တတိယနည္းကုိ သုံးတဲ့ေနရာမွာ အရမ္းလြယ္ကူသြားတယ္။ ၾကက္ကေလး ငွက္ကေလးေတြကုိ ဖမ္းသလုိဘဲ သီေပါမင္းကုိ ေအးေအးေဆးေဆးဘဲ ဖမ္းဆီးသြားတယ္။
တုိက္ခုိက္ေရးနည္းဗ်ဴဟာခ်င္းကကြာ၊ လက္နက္ခ်င္းကမမွ်တ၊ ဒီၾကားထဲ သစၥာေဖာက္ျမန္မာေတြက ေပၚလာဆုိေတာ့ လြယ္မွလြယ္။ သူတုိ႔ဘက္ေတာ္သားေတြကလဲ အထဲမွာ စိမ့္၀င္ေနရာယူထား။ အသာေလးဘဲ ျမန္မာႏုိင္ငံဟာ သူတုိ႔ရဲ ႔လက္ထဲကုိ ေန႔ခ်င္းညခ်င္းဆုိသလုိ ေရာက္ရွိသြားတယ္။
ကဲ.. ကဲ.. ဒါ ငါအက်ဥ္းခ်ဳပ္ၿပီးေျပာျပတာဘဲကြာ။ ေနာက္ႀကံဳႀကိဳက္ရင္လဲ တစ္ျခားအေၾကာင္းေလးေတြ ဆက္ေဆြးေႏြးၾကေသးတာေပါ့။ အခု ထမင္းပြဲလဲ ျပင္ၿပီးၿပီ၊ ထမင္းစားၿပီးမွဘဲ ျပန္၊ လာ ထမင္းသြားစားၾကစုိ႔။

က်ေနာ္လဲ ဘႀကီးၿဖိဳးတုိ႔ႏွင့္အတူ ညေနစာထမင္းအတူစားၿပီးတဲ့ေနာက္၊ ႏႈတ္ဆက္ၿပီး ဘႀကီးၿဖိဳးအိမ္က ျပန္လာခဲ့ပါေတာ့တယ္။ ဘႀကီးၿဖိဳး ဗဟုသုတ အေတာ္စုံတာဘဲ လုိ႔ အျပန္လမ္းမွာ ေတြးေတာရင္း ဘႀကီးၿဖိဳးကုိ က်ေနာ္ အေတာ္ေလး ေလးစား အထင္ႀကီးမိသြားတယ္။
က်ေနာ္ သူ႔ဆီေနာက္တစ္ေခါက္မက ထပ္သြားဦးမွာ ေျမႀကီးလက္ခတ္မလြဲပါဘဲ။
......................................

လန္ဒန္ေရာက္ၿပီး အေဒၚတစ္ေယာက္ေျပာျပတဲ့ W သုံးလုံး (WWW) ကုိ ၾကားၿပီးတဲ့ေနာက္ က်ေနာ္ ေရရြတ္မိတာကေတာ့--
"အဂၤလိပ္လူမ်ိဳးေတြဟာ M သုံးလုံး (MMM)ႏွင့္ ျမန္မာႏုိင္ငံကုိ သိမ္းယူႏုိင္ခဲ့ေပမဲ့ အဂၤလန္မွာW သုံးလုံး (WWW)ကေတာ့ {ကက္ကင္းျပန္ေနလုိ႔လားမသိ} အစုိးမရရွာပါလားေနာ္" လုိ႔။