Thursday 20 November 2008

အမွတ္ရစရာ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ည သန္းေခါင္ေက်ာ္

တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ၿပီးတာကေတာ့ ၾကာသြားပါၿပီ။
ဒါေပမဲ့ ဒီေန႔မွ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေန႔ကုိ ပုိၿပီးအမွတ္ရေနမိတယ္။
..................................

မနက္က ငရုပ္သီးေၾကာ္ခပ္စပ္စပ္ႏွင့္ထမင္းၾကမ္းအက်န္ကို စားမိလုိ႔ထင္တယ္။ ဗုိက္နာတာက မဖိတ္ေခၚဘဲေရာက္လာတယ္။ ေရအိမ္၀င္ခ်င္လုိ႔ အခ်က္ေပးတာမ်ားလားဆုိၿပီး ေရအိမ္သြားၾကည့္ေသးတယ္။ အဆင္မေျပဘူး။ ဘာေဆးစားရင္ေကာင္းမလဲ။ ျမန္မာႏုိင္ငံက အသင့္ယူလာတဲ့ ဦးခ်ိန္တီလ်က္ဆားကုိ စားႀကည့္ျပန္ေတာ့လဲ မသက္သာ။ ခက္ၿပီ။ ေရအိမ္ခဏခဏကလဲ မ၀င္ခ်င္။ ဗုိလ္ထုိင္ေရအိမ္ဆုိေတာ့ ေဘာင္ေပၚ ထုိင္ၿပီးရင္ ၾကက္သီးထေလာက္ေအာင္ ေအးတယ္။
..................................

က်ေနာ္တုိ႔ရြာမွာဆုိ
တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေန႔က်ရင္ မဲဇလီဖူးသုပ္စားၾကတဲ့ အေလ့အထရွိတယ္။ လျပည့္ေန႔ညဥ့္နက္သန္းေခါင္ေလာက္မွာ လေရာင္ကုိ အားကုိးကာ မဲဇလီပင္ေပၚတက္ၾကၿပီး မဲဇလီဖူးေတြ ခူးၾကတယ္။ အကုိင္းဖ်ားထိေလ်ာက္ရင္ အႏၱရာယ္ရွိလုိ႔ အကုိင္းခ်ိဳးၿပီးမွ အဖူးကုိ ဆြတ္ယူရတာပါ။ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေန႔ေရာက္တုိင္း တုိက္တုိက္ဆုိင္ဆုိင္ မဲဇလီဖူးေတြကလဲ အဆုပ္လုိက္ အဆုပ္လုိက္။

မဲဇလီဖူးေတြခူးၿပီးရင္ အိမ္မွာ အသင့္ႀကိဳထားတဲ့ ေရေႏြးအုိးထဲပစ္ထည့္လုိက္တယ္။ အဖူးေတြႏူးသြားေအာင္ ၿပီးေတာ့ အခါးဓါတ္လဲ သက္သာေအာင္ေပါ့။
သိပ္မၾကာခင္ ဆယ္ယူၿပီး အသင့္ျပင္ဆင္ထားတဲ့ ေျမပဲေထာင္း ၾကက္သြန္နီ ဆီ ဆား အခ်ိဳမႈန္႔ ပုဇြန္ေျခာက္ စတဲ့ အင္ဂရီဒီးယင့္စ္ေတြနဲ႔ ေရာသမေမႊၿပီး မိသားစု ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးစားၾကတာေပါ့ဗ်ာ။ ေရေႏြးၾကမ္းေလးနဲ႔ဆုိ ပုိၿပီးေတာင္လုိက္ဖက္ေသး။

ညသန္းေခါင္ေက်ာ္ေပမဲ့ ရြာထဲမွာကေတာ့ အိမ္တုိင္းက စကားေျပာသံေတြ ၾကားေနရတယ္။
လူႀကီးသူမေတြေျပာျပတာကေတာ့ အခုလုိအခ်ိန္ မဲဇလီဖူးသုပ္စားရင္ ေရာဂါ အားလုံးကင္းတယ္တဲ့။
အထူးသျဖင့္ေတာ့ ဗုိက္နာေရာဂါအတြက္ အေကာင္းဆုံးဘဲတဲ့။

တစ္ႏွစ္မွာ တစ္ခါသာျဖစ္ေလ့ရွိတဲ့ နတ္ေဆးသဘင္ပြဲေတာ္ကုိ ဒီမဲဇလီပင္ေပၚမွာဘဲ က်င္းပၾကတယ္ဆုိဘဲ။
ေဆးႏွီးေႏွာဖလွယ္ပြဲ ေဆးေဖာ္စပ္နည္း ေဆးအေမးအေျဖ ေဆးအစြမ္းထက္ေအာင္ျပဳလုပ္ပုံ စုံလုိ႔စုံလုိ႔ေပါ့။
ေဟမာ၀တႏွင့္သာတာဂီရိနတ္မင္းႀကီးႏွစ္ပါး ဦးစီးတဲ့ အဲဒီေဆးသဘင္မွာ ေဆးႀကိတ္ ေဆးေသြး ေဆးေဖာ္စပ္တဲ့အလုပ္ကုိ မဲဇလီပင္ေပၚမွာဘဲ လုပ္ၾကတယ္တဲ့။ က်င္းပတဲ့အခ်ိန္ကလဲ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေန႔ ညဥ့္နက္သန္းေခါင္ လူေျခတိတ္ခ်ိန္။ တက္ေရာက္လာၾကတဲ့ သူေတြကလဲ အားလုံး နတ္ေတြခ်ည္း။ ဒါေၾကာင့္ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေန႔ညကုိ ေဆးေပါင္းခတဲ့ညလုိ႔ ေခၚေ၀ၚ ၾကတာထင္ရဲ ႔။

နတ္မင္းႀကီးေတြကလဲ ႀကံႀကံဖန္ဖန္ေနာ္။ နတ္ဗိမာန္ေတြ အစီအရီရိွရက္သားနဲ႔ မဲဇလီပင္ေပၚမွာမွ ေဆးသဘင္ အစည္းအေ၀း လာလုပ္ၾကတယ္လုိ႔။ ေသာင္းေျပာင္းေထြလာ အံ့စရာဘဲ။
သူတုိ႔ ေဆးပြဲေတာ္မွာ ေဖာ္စပ္တဲ့ေဆးေတြကဘဲ မဲဇလီဖူးထဲ စိမ့္၀င္သြားေလသလား မဲဇလီဖူးေတြကုိဘဲ ႀကိတ္ေခ်ၿပီး ေဆးေဖာ္စပ္ၾကသလားေတာ့ ေကာင္းေကာင္းမသိဘူး။ လူေတြကေတာ့ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေန႔ ညဥ့္နက္သန္းေခါင္အခ်ိန္ေရာက္တုိင္း မဲဇလီဖူးသုပ္စားၾကတဲ့ အေလ့အထ ျဖစ္ေနၾကၿပီ။

က်ေနာ္ကုိယ္တုိင္လဲ
တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေန႔ ညလယ္ေခါင္တည့္တည့္မွာ မဲဇလီဖူးသုပ္စားခဲ့တဲ့ အခါေပါင္း မနည္းေတာ့ဘူး။
ရုိးရာကုိးဗ်။ အစြဲအလန္းဆုိေတာ့လဲ မယုံလုိ႔မရဘူး။ မဲဇလီဖူးသုပ္စားၿပီးရင္ ခႏၶာကုိယ္ ပုိၿပီးေပါ့ပါးလာသလုိ ခံစားရတယ္။ ဗုိက္နာတာဆို ယူပစ္လုိက္သလုိေပ်ာက္တဲ့သူေတြကိုလဲ ေတြ႔ဖူးတယ္။

တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေန႔ည ေရာက္တုိင္း အကုိင္းေတြ ခ်ိဳးခ်တာ မ်ားလြန္းလုိ႔ မဲဇလီပင္ေတြလဲ ကတုံးေတြျဖစ္ေနၿပီ။ နတ္မင္းႀကီးေတြ စိတ္ဆုိးလာရင္ေတာ့ မလြယ္ဘူး။ ေတာ္ၾကာ မဲဇလီပင္ေပၚ ေဆးအစား အဆိပ္ေတြ ပက္ႀကဲထားခဲ့ရင္ လူသားေတြကေတာ့ မဟာဒုကၡ။
ဒါေပမဲ့ အခုထက္ထိေတာ့ ကာရန္မိေနၾကတုန္းဘဲေလ။

"ဗိုက္နာလုိက္တာဟယ္"

"ည(တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ည)က မဲဇလီဖူးသုပ္မစားခဲ့ဖူးလား"

"မစားခဲ့ဘူး"

"ဒါျဖင့္ ညက စားလုိ႔က်န္တဲ့ မဲဇလီဖူးသုပ္စားလုိက္ပါလား"

အဲဒီလုိစကားေျပာသံေတြကေတာ့ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေက်ာ္တစ္ရက္ေန႔ေရာက္ရင္ တစ္ခါတစ္ခါ ၾကားရတတ္စကားသံေတြပါ။ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈလား ဘာလားမသိေပမဲ့ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေန႔မွာ ေရႊ၀ါေရာင္ေတာက္ခဲ့ၾကတဲ့ မဲဇလီအဖူးအပြင့္ေတြ လျပည့္ေက်ာ္ တစ္ရက္ေန႔ေရာက္ရင္ေတာ့ ၾကက္ေပ်ာက္ ငွက္ေပ်ာက္ ေပ်ာက္ကုန္ၾကတယ္။ နတ္ေတြေဆးေဖာ္စပ္လုိ႔ေတာ့မဟုတ္ဘူး။ လူေတြ စားၾကလုိ႔ေပါ့ဗ်ာ။
..................................

က်ေနာ္လဲ
အခုဗုိက္နာေနမွ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေန႔ညကုိ ေျပးသတိရမိတယ္။ က်ေနာ္သာရြာမွာရွိရင္ အေမလဲသက္ရွိထင္ရွားရွိမယ္ဆုိရင္ မဲဇလီေတြလဲဖူးရင္ က်ေနာ္တက္ခူးၿပီး အေမ့ကုိ သုပ္ခုိင္းမွာေသခ်ာတယ္။
ၿပီးေတာ့ မိသားစု မဲဇလီဖူးသုပ္စားပြဲေလးက်င္းပမယ္။
ေပ်ာ္စရာပုံရိပ္ေလးကုိ မ်က္စိထဲ ျမင္ေယာင္ေနမိေသးတယ္။

အခုက်ေနာ့္ျဖစ္ပုံကေတာ့
ရြာမွာလဲမဟုတ္။ အေမကလဲသက္ရွိထင္ရွားမရွိေတာ့။ မဲဇလီဖူးေတြ တက္ခူးခ်င္ေပမဲ့ မဲဇလီပင္ကို လန္ဒန္မွာ လုံး၀မျမင္ဖူး။ က်ေနာ့္ကံေပါ့ေလ။

ဒါေၾကာင့္
အခန္းထဲမွာ ေဆာင္ထားတဲ့ ဦးခ်ိန္တီလ်က္ဆားကုိဘဲ ခဏခဏလ်က္ၿပီး ဗုိက္ကေလးကုိ ႏွိပ္ကာႏွိပ္ကာနဲ႔ ေအာင့္အီးသည္းခံ ေနလုိက္ရပါေတာ့တယ္။

No comments: