သီတင္းကၽြတ္ပြဲ နီးလာတာနဲ႔အမွ် ၿပိဳင္ဆုုိင္ေလ့က်င့္မႈက ျပင္းထန္လာသည္။ အနုုိင္ယူလုုိသူတုုိ႔ ထုုံးစံအတုုိင္း ကာရန္ညွိၾကရသည္။ အသံစမ္းၾကရသည္။ ေကာင္းသည္ျဖစ္ေစ ညံ့သည္ျဖစ္ေစ အခ်င္းခ်င္း ညီညြတ္ၾကမွသာလွ်င္ အဖြဲ႔လုုိက္ အနုုိင္ရရွိၾကမည္ ျဖစ္သည္။
အဘိဓမၼာအခါေတာ္ေန႔ (ခ) ပ၀ါရဏာေန႔ (ခ) သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေန႔၌ က်င္းပေလ့ရွိသည့္ ၀တ္ရြတ္ၿပိဳင္ဆုုိင္ပြဲပင္ျဖစ္၏။
ပထမရသည့္အသင္းအေနျဖင့္ ဆုုေၾကးေငြမ်ားအျပင္ ရပ္ရြာအပ်ိဳလူပ်ိဳမ်ားကုုိ ဦးေဆာင္ခြင့္ရမည္ျဖစ္ၿပီး ျမသပိတ္ပြဲ၌လည္း ျမသပိတ္ကုုိ ကုုသုုိလ္ထူးစြာ ဘုုရားအား လွဴဒါန္းခြင့္ရရွိမည္ျဖစ္၏။ ဧရာမ အခြင့္အေရးႀကီးပင္တည္း။
ယွဥ္ၿပိဳင္ၾကမည့္ ၀တ္ရြတ္အသင္းေပါင္း ေျမာက္ျမားစြာ ရွိေသာ္လည္း အဓိကၿပိဳင္ဘက္မွာ အသင္းႀကီး ႏွစ္သင္းသာ ရွိေလ၏။ စန္းၾကြယ္ ဦးေဆာင္သည့္ "နြယ္လုုျဒာအသင္း' နွင့္ သဲစုုဦးေဆာင္သည့္ "ျပန္ခ်စ္ေဖာ္အသင္း" တုုိ႔ပင္ ျဖစ္၏။
ရြတ္ဆုုိယွဥ္ၿပိဳင္ရမည္မွာ အမ်ားနားယဥ္ၿပီးသား ေဟတုုပစၥေယာ အစခ်ီသည့္ ပ႒ာန္းပစၥယုုေဒၵသႏွင့္ ပစၥယနိေဒၵသတုုိ႔ပင္ျဖစ္၏။
ၿပိဳင္ပြဲနီးလာေလ ေလ့က်င့္မႈက ျပင္းထန္ေလျဖစ္ေလ၏။ ေဟတုုပစၥေယာတိ ေဟတူ ေဟတုုသမၺယုုတၱကာနံ ဓမၼာနံ ဟုု ရြတ္ဆုုိမႈ ျပဳရာ၀ယ္ ႏြယ္လုုျဒာအသင္းမွ ေအးျမႏွင့္ေအးလွတုုိ႔သည္ ပီသေအာင္ မရြတ္ဆုုိႏုုိင္ၾကေပ။ ႀကိဳးစားေလ့က်င့္ေပးေသာ္လည္း လုုိက္မမီနုုိင္သည့္အတြက္ေၾကာင့္မုုိ႔ သူတုုိ႔နွစ္ေယာက္အား နြယ္လုုျဒာ၀တ္အသင္းမွ ထုုတ္ပယ္လုုိက္ရေလသည္။ ထုုိ႔ျပင္ အသံပုုိမုုိၾကည္လင္ျပတ္သားသည့္ ညီညီသြင္ကိုုလည္း သူ႔အသံက ပုုိၿပီးထင္ေပၚေနသျဖင့္ အသင္းညီညြတ္မႈအရ မျဖစ္သင့္ဟုုဆုုိကာ အသင္းမွ ျဖဳတ္လုုိက္ရေပသည္။ ေကာင္းေကာင္းညံ့ညံ့ ညီညြတ္မႈရွိမွသာလွ်င္ သာယာနာေပ်ာ္ဖြယ္ ရွိမည္ မဟုုတ္ပါလား။
ျပန္ခ်စ္ေဖာ္အသင္းသည္လည္း ေလ့က်င့္မႈ ျပဳလုုပ္ရာ၌ အလားတူ ျဖစ္ရပ္မ်ိဳး ရွိေလသည္။ အသံေနအသံထား အလြန္ညံ့၍ အသင္းလုုိက္ရြတ္ဆုုိမႈ၌ လုုံး၀ မလုုိက္နုုိင္ေတာ့သျဖင့္ သန္းဆင့္ႏွင့္ခင္တင့္တုုိ႔ကုုိ အသင္းမွ ပယ္ထုုတ္လုုိက္ရသလုုိ အသံအုုိးအလြန္ေကာင္းလြန္းသည့္ ရီေမကိုုလည္း အသင္းလုုိက္စုုစည္းမႈကိုု ထိခုုိက္ေစနုုိင္သည္ဟုု ဆုုိကာ ထုုတ္ပယ္လုုိက္ရေလသည္။
ရပ္ရြာဓေလ့ထုုံးစံေလးက ခ်စ္စရာ ေကာင္းေပမဲ့ အခုုလုုိ သီတင္းကၽြတ္ ၀တ္ရြတ္ၿပဳိင္ပြဲတုုိင္းလုုိလုုိမွာပင္ ရြာအတြင္း အတင္းအဖ်င္းမ်ားျဖင့္ စည္ကားေလ့ရွိေလသည္။ သူ႔အသင္းေကာင္းသည္ ကုုိယ့္အသင္းေကာင္းသည္ အဆုုံးအျဖတ္ဒုုိင္မ်ား ဘက္လုုိက္သည္ စသျဖင့္ ေ၀ဖန္မႈမ်ားျဖင့္ ျပည့္နွက္ေနေလ့ရွိသည္။ စိတ္မထိန္းႏုုိင္သူတုုိ႔ ဆဲၾကသည္။ က်ိန္ၾကသည္။ အခန္႔မသင့္လွ်င္ အခ်င္းခ်င္း နပန္းလုုံးရသည္အထိ ၀တ္ရြတ္ၿပိဳင္ပြဲက ျပင္းထန္ေလ့ရိွသည္။
ရပ္သူရြာသားမ်ားအဖုုိ႔ ေပ်ာ္ရမလုုိ စိတ္ညစ္ရမလုုိ ဟိုုလုုိလုုိ ဒီလုုိလုုိ အျဖစ္ဆုုံး ရာသီျဖစ္၏။ အသင္းမွ ထုုတ္ခံရသူတုုိ႔ကလည္း သူတိုု႔ အလြန္ေတာ္ေသာေၾကာင့္ မနာလုုိ၍ ထုုတ္ပယ္ျခင္းျဖစ္သည္ ဟုု စြပ္စြဲေလ၏။ ဘယ္သူမွန္၍ ဘယ္သူမွားမွန္း ရြာသားမ်ား ေ၀ခြဲရခက္ေနေလေတာ့၏။
ကုုသိုုလ္ျဖစ္ ၀တ္ရြတ္ပြဲႏွင့္ မတူေတာ့ဘဲ အကုုသိုုလ္တုုိးပြါးေစသည့္ ပြဲတစ္ခုုနဲ႔ပင္ တူလွေပေတာ့၏။ ထုုိ႔ေၾကာင့္ ရြာသူရြာသားမ်ားက ထုုိ၀တ္ရြတ္ၿပိဳင္ပြဲကုုိ ၀ဋ္လုုိက္ၿပိဳင္ပြဲဟုု နာမည္ေပးထားၾကေလေတာ့၏။ အေတာ္ေလး ဂြက်လွသည့္ ၀ဋ္လုုိက္ၿပိဳင္ပြဲႀကီးပါတကား။
တူရာသီ သီတင္းကၽြတ္
၀တ္ရြတ္ဖုုိ႔ ဆင္ႏႊဲ။
သံသာသာ
သံခ်ာခ်ာ ပယ္ကာမုုိက္တယ္။
၀ဋ္လုုိက္တဲ့ ပြဲ။
.
No comments:
Post a Comment