Sunday 15 November 2009

ေမာင္နတ္ႀကီး (၁၄)

စစ္ေဘး လက္နက္ေဘးက်ေရာက္ျခင္းသည္ ေၾကာက္စရာေကာင္း၏။ အဆိပ္သင့္ျခင္းသည္ ေၾကာက္စရာေကာင္း၏။ လူမ်ိဳးေရးေၾကာင့္ အခ်င္းခ်င္းသတ္ျဖတ္ၾကျခင္းသည္ ေၾကာက္စရာေကာင္း၏။ အငတ္ေဘးက်ေရာက္ျခင္းသည္ ေၾကာက္စရာေကာင္း၏။ ေရာဂါေဘးက်ေရာက္ျခင္းသည္ ေၾကာက္စရာေကာင္း၏။ ထုိမွတစ္ပါး ကမၻာႀကီးပ်က္စီးသြားျခင္းသည္လည္း ေၾကာက္စရာေကာင္းလွေပ၏။ သုိ႔ေသာ္ ဘာသာေရးေဘးက်ေရာက္ျခင္းသည္သာ ေၾကာက္စရာအေကာင္းဆုံးျဖစ္ေခ်ေတာ့၏။

ပဋိပကၡထဲတြင္ ဘာသာေရးပဋိပကၡသည္ ေၾကာက္စရာအေကာင္းဆုံးျဖစ္၏။ ျပႆနာထဲတြင္ ဘာသာေရးျပႆနာသည္ ထိတ္လန္႔ဖြယ္အေကာင္းဆုံးျဖစ္၏။ အဓိကရုဏ္းထဲတြင္ ဘာသာေရးအဓိကရုဏ္းသည္ ေၾကာက္လန္႔ဖြယ္အေကာင္းဆုံးျဖစ္၏။ ဆူပူမႈထဲတြင္ ဘာသာေရးဆူပူမႈသည္ ေၾကာက္မက္ဖြယ္အေကာင္းဆုံးျဖစ္၏။ လက္နက္ေဘး စစ္ေဘးဒဏ္စသည့္ ေဘးဆုိးတုိ႔ေၾကာင့္ မိသားစု တစ္ကြဲတစ္ျပားစီ ျဖစ္သြားႏုိင္၏။
ကုိယ္လက္အဂၤါခ်ိဳ ့တဲ့ေကာင္း ခ်ိဳ ့တဲ့ႏုိင္၏။အသက္ေသေကာင္းေသႏုိင္၏။သုိ႔ေသာ္ တစ္ဘ၀မွ်သာျဖစ္၏။ ဘာသာေရးမႈိင္းမိၿပီး အယူမွားသြားလ်င္မူ သံသရာအဆက္ဆက္ အပါယ္ငရဲ၌ ဆင္းရဲဒုကၡခံစားရေတာ့မည္ျဖစ္၏။ လြတ္လမ္း ကၽြတ္လမ္း မျမင္ႏုိင္ေတာ့ၿပီတည္း။

မဟာေဒ၀တင္သြင္းသည့္ အခ်က္ငါးခ်က္တုိ႔ကုိ အခ်ိဳ ့သံဃာေတာ္မ်ား ကန္႔ကြက္ၾက၏။ ရႈံ ့ခ်ၾက၏။ ျပစ္တင္ၾက၏။ ေ၀ဖန္ၾက၏။ အခ်ိဳ ့သံဃာေတာ္မ်ားက ေထာက္ခံၾက၏။ အားေပးၾက၏။ ခ်ီးမြမ္းၾက၏။ ေထာပနာျပဳၾက၏။ ဗုဒၶကိုယ္တုိင္ က်စ္လစ္ခုိင္မာစြာ ဖြဲ႔စည္းထားခဲ့သည့္ သံဃာ့အဖြဲ႔အစည္းႀကီးသည္ အက္ေၾကာင္းထင္လာ၏။ ကြဲအက္စျပဳလာ၏။ ဗုဒၶပရိနိဗၺာန္စံသြားသည္မွာ ရာစုႏွစ္တစ္ခု ေက်ာ္ရုံမွ်သာရွိေသး၏။ ဗုဒၶ၏ညြန္ၾကားခ်က္တုိ႔ကုိ ဖီလာကန္႔လန္႔ျပဳမည့္သူ ေပၚလာေခ်ၿပီ။ ၀မ္းနည္းေၾကကြဲဖြယ္ေကာင္းေလစြ။

အယူ၀ါဒကြဲျပားၾကသည့္ ၀ိ၀ါဒါဓိကရုဏ္းသည္ သံဃာ့အုပ္စုႀကီးတြင္း အရွိန္အဟုန္ျဖင့္ ေရာက္လာ၏။ သံဃာ့ဆူပူမႈတုိ႔ တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔ ျပင္းထန္လာ၏။ ထုိ သံဃာ့အဓိကရုဏ္းသည္ မဟာေဒ၀ကုိ ေထာက္ခံသည့္သံဃာႏွင့္ကန္႔ကြက္သည့္ သံဃာတုိ႔၏ အဓိကရုဏ္းပင္ျဖစ္၏။ မဟာေဒ၀ကုိ ေထာက္ခံသည့္သံဃာေတာ္တုိ႔လည္း သူတုိ႔အင္အားႀကီးမားေရးအတြက္ လႈပ္ရွားစည္းရုံးၾက၏။ မဟာေဒ၀အား ကန္႔ကြက္သည့္ သံဃာေတာ္တုိ႔သည္လည္း မူလဗုဒၶလမ္းစဥ္ကုိ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ေရးအတြက္ သံဃာထုအား စည္းရုံးၾက၏။

ထုိသံဃာ့အဓိကရုဏ္းအေၾကာင္းကုိ မင္းႀကီးသိသြား၏။ ထုိကိစၥသည္ သူပါ၀င္မွ ၿပီးျပတ္မည္ဟုလည္း နားလည္၏။ ထုိဆူပူမႈအား လက္ပုိက္ၾကည့္ေနွလွ်င္ တုိင္းျပည္တစ္ခုလုံး ဆူပူမႈ ျဖစ္လာႏုိင္သည္ဟုလည္း စုိးရိမ္ေန၏။ သုိ႔ေသာ္ သူကုိးကြယ္ဆည္းကပ္သည့္ မဟာေဒ၀ကုိေတာ့ သံဃာ့ေခါင္းေဆာင္ မင္းဆရာအျဖစ္ ျမင္ေတြ႔ခ်င္ေန၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ မဟာေဒ၀အား နန္းေတာ္သုိ႔ ပင့္ေဆာင္ကာ သံဃာ့အဓိကရုဏ္းကိစၥကုိ တံခါးပိတ္ေဆြးေႏြးေလေတာ့၏။

"အရွင္ဘုရား... ဒီကိစၥအတြက္ တပည့္ေတာ္ ေရြးေကာက္ပြဲက်င္းပေပးမယ္ဘုရား"

"မင္းႀကီး.. ဘယ္လုိေရြးေကာက္ပြဲလဲ"

"ဒီလုိလုပ္ဘုရား... ပါဋလိပုတ္အပုိင္ေဒသမွာရွိတဲ့ ရဟန္းသံဃာေတာ္အားလုံး လာမဲ့လ လျပည့္ေန႔မွာ ကုကၠဳဋာရာမေက်ာင္းတုိက္ကုိ ၾကြေရာက္ၾကဖုိ႔ ညီလာခံေခၚေပါ့ဘုရား"

"ထပ္ရွင္းျပပါဦး.. မင္းႀကီး"

"သံဃာေတာ္အားလုံးကုိ ပင့္ေခၚၿပီး အရွင္ဘုရားရဲ ့ အယူ၀ါဒကုိ ႀကိဳက္တဲ့ရဟန္းသံဃာႏွင့္မႀကိဳက္တဲ့ ရဟန္းသံဃာကုိ မဲေပးခုိင္းမယ္ဘုရား။ မဲအမ်ားဆုံးရတဲ့ သံဃာဘက္က အႏုိင္ေပါ့ဘုရား။ ႏုိင္တဲ့၀ါဒကုိ ႏုိင္ငံေတာ္ဘာသာအယူ၀ါဒအျဖစ္ သတ္မွတ္ေပးမယ္ဘုရား"

"ေကာင္းပါၿပီ မင္းႀကီး။ စီစဥ္လုိက္ပါ့မယ္"

မင္းႀကီးသည္ မဟာေဒ၀ဘက္မွ အႏုိင္ရမွန္း က်ိန္းေသတြက္ထား၏။ မဟာေဒ၀ဘက္မွ အင္အားပုိႀကီးမားေၾကာင္း သိ၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဒီမုိကေရစီစနစ္ပုံစံျဖင့္ မဲေပးဆုံးျဖတ္ၾကရန္ စီစဥ္လုိက္၏။ တစ္ခ်က္ခုတ္သုံးခ်က္ျပတ္ပင္တည္း။ မဟာေဒ၀လည္းအႏုိင္ရ၊ မင္းႀကီးကိုလည္း အဂတိလုိက္သည္ဟု ဆုိမည္မဟုတ္။ ဆုံးရႈံးသည့္သံဃာမ်ားအားလည္း အာဏာစက္ျဖင့္ ႏွိပ္ကြပ္ႏုိင္မည္ျဖစ္၏။ တိမ္ေတာင္သဖြယ္ မင္းေရးၾကြယ္ေလစြတကား။

ေရြးေကာက္ပြဲေန႔။
ႏွစ္ဘက္သံဃာေတာ္တုိ႔သည္ ေက်ာင္းတုိက္အတြင္းရွိမ႑ပ္ထဲတြင္ ေနရာကုိယ္စီယူထားၾကၿပီျဖစ္၏။ သံဃာ့ပရိသတ္သည္ မ်ားျပားလွ၏။ တစ္ေသြးတစ္ေရာင္တည္းျဖစ္၏။ အယူ၀ါဒကြဲျပားလင့္ကစား သကၤန္း၀တ္ရုံထားပုံမွာ အတူတူသာျဖစ္၏။ မင္း မွဴးမတ္ လူပရိသတ္တုိ႔ အစုံအလင္ေရာက္ေန၏။ အတုိက္အခံျဖစ္သည့္မဟာေဒ၀ႏွင့္ လက္ရွိအာဏာရ(ဗုဒၶ၀ါဒီ)သံဃာ့ေခါင္းေဆာင္တုိ႔၏ ေရြးေကာက္ပြဲကား စတင္ေလၿပီတည္း။

ရဟႏၱာအားလုံးႏွင့္အရိယာသံဃာမ်ားသည္ လက္ရွိဗုဒၶ၀ါဒီရဟန္းေတာ္္ဘက္မွ ရပ္တည္ၾက၏။ ပုထုဇဥ္ရဟန္းသာမေဏအခ်ိဳ ့လည္း လက္ရွိအာဏာရဗုဒၶ၀ါဒီရဟန္းေတာ္ကုိပင္ ေထာက္ခံမဲေပးၾက၏။
သုိ႔ေသာ္ အရိယာမဟုတ္ေသးသည့္ ပုထုဇဥ္ရဟန္းသာမေဏအမ်ားစုတုိ႔သည္ မဟာေဒ၀အား တစ္ညီတစ္ညြတ္တည္း မဲေပးၾကေလ၏။ အမ်ားစုက မဟာေဒ၀အား မဲေပးၾကျခင္းမွာ အေၾကာင္းႏွစ္မ်ိဳးရွိ၏။ မဟာေဒ၀အား ယုံၾကည္ေလးစား၍မဲေပးျခင္းႏွင့္ မင္းျပစ္မင္းဒဏ္သင့္မည္စုိး၍ မဲေပးျခင္းတုိ႔ျဖစ္၏။ ေရြးေကာက္ပြဲမတုိင္ခင္ ေကာလာဟလ သတင္းထြက္ေပၚေနခဲ့၏။ မဟာေဒ၀ကုိ မေထာက္ခံသည့္ ရဟန္းသာမေဏမ်ားအား မင္းအမိန္႔ျဖင့္ ကြပ္မ်က္သုတ္သင္မည္ ဟူ၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ မဟာေဒ၀သည္ ေထာက္ခံမဲ မ်ားစြာရရွိသြားေလ၏။

ေရြးေကာက္ပြဲကား ၿပီးဆုံးသြားေလၿပီ။
အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးတုိ႔ေၾကာင့္ လက္ရွိအာဏာရဗုဒၶ၀ါဒီရဟန္းေတာ္တုိ႔ဘက္မွ မဲအျပတ္အသတ္ျဖင့္ ရႈံးနိမ့္ေလ၏။ အတုိက္အခံ မဟာေဒ၀ဘက္မွ မဲအျပတ္အသတ္ျဖင့္ အႏုိင္ရေလ၏။ မင္းႀကီး၏မ်က္ႏွာ၌ ႏွစ္သက္မႈအရိပ္အေရာင္မ်ား ထင္ဟပ္ေန၏။ မဟာေဒ၀၏ မ်က္ႏွာသည္လည္း ပီတိတုိ႔ျဖင့္ ဖုံးလႊမ္းေနေလ၏။ ေအာင္ပြဲရစစ္သူႀကီးကဲ့သုိ႔ ၾကြားၾကြား၀ံ့၀ံ့ရွိေန၏။ မဟာေဒ၀၏ အယူ၀ါဒသည္ ပါဋလိပုတ္ျပည္၏ တရား၀င္ ဘာသာအယူ၀ါဒ ျဖစ္သြားေလၿပီတည္း။

မင္းႀကီးသည္ ေပးထားသည့္ကတိအတုိင္း မဟာေဒ၀၏အယူ၀ါဒကုိ ႏုိင္ငံေတာ္ဘာသာ အျဖစ္ တရား၀င္စာထုတ္ေပး၏။ ေၾကျငာေပး၏။ အခမ္းအနား က်င္းပေပး၏။ ျပည္သူျပည္သားတုိ႔အားလည္း အႏုိင္ရသူမဟာေဒ၀၏ ဘာသာကုိသာ ကုိးကြယ္ဆည္းကပ္ၾကဖုိ႔ ဥပေဒ ထုတ္ျပန္ေလ၏။

ေရြးေကာက္ပြဲ၌ ဆုံးရႈံးသြားၾကသည့္ ရဟႏၱာအရွင္ျမတ္မ်ားႏွင့္တကြ အားလုံးေသာ ရဟန္းသာမေဏတုိ႔ကုိ မင္းမိန္႔ျဖင့္ ကက္ရွမီးယားျပည္ဘက္သို႔ ျပည္ႏွင္ဒဏ္ေပးလုိက္၏။
အခ်ိဳ ့ရဟန္းတုိ႔ကုိ ရုိက္ႏွက္ႏွိပ္စက္၏။ အခ်ိဳ ့ရဟန္းတုိ႔ကုိ ဖမ္းဆီးခ်ဳပ္ေႏွာင္ၿပီး ျမစ္အတြင္းသုိ႔ ပစ္ခ်ၾက၏။ သုိ႔ေသာ္ ထုိရဟန္းအမ်ားစုတုိ႔သည္ စ်ာန္အဘိညာဥ္တန္ခုိးျဖင့္ အသက္ခ်မ္းသာရာ ရၾကကုန္၏။

ေရြးေကာက္ပြဲအႏုိင္ရသူ မဟာေဒ၀သည္ သူ၏ အယူ၀ါဒကုိ နာမည္တစ္ခု ေပးလုိစိတ္ေပၚလာ၏။ အဖြဲ႔အစည္းဖြဲ႔ေတာ့မည္ဆုိလွ်င္ အဖြဲ႔အစည္းနာမည္ရွိဖုိ႔ လုိအပ္လာသကဲ့သုိ႔ ျဖစ္၏။ သူ၏ ၀ါဒကုိ နာမည္ေပးဖုိ႔ မဟာေဒ၀သည္ စဥ္းစား၏။ ေတြးေတာ၏။ ႀကံစည္၏။ ေနာက္ဆုံး၌ အေျဖတစ္ခု ရရွိသြားေလ၏။ သူစဥ္းစားသည္မွာ-- ငါ၏ အယူ၀ါဒကုိ သံဃာအမ်ားစုက လက္ခံၾက၏။ ငါ၏အယူ၀ါဒသည္ အလြန္ျမင့္ျမတ္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ငါ၏ အယူ၀ါဒကုိ မဟာသဃၤ ိက၀ါဒ၊ ငါ၏ အဖြဲ႔အစည္းဂုိဏ္းကုိ မဟာသဃၤ ိကဂုိဏ္း ဟု ေခၚတြင္ေတာ့မည္ ဟူ၏။

ထုိအခ်ိန္မွစ၍ ေန႔မအား ညမအား လုံ႔လစုိက္ထုတ္ၿပီး ဗုဒၶဘုရားရွင္ကုိယ္ေတာ္တုိင္ ဖြဲ႔စည္းေပးထားခဲ့သည့္ သံဃာ့အဖြဲ႔အစည္းႀကီးသည္ ႏွစ္ျခမ္းကြဲသြားေလၿပီတည္း။ ႏွစ္ဂုိဏ္း ကြဲသြားေလၿပီတည္း။ မဟာေဒ၀တုိ႔၏ဂုိဏ္းကုိ မဟာသဃၤ ိကဂုိဏ္းဟု ေခၚတြင္ၿပီး ဘုရားရွင္ထက္လက္ကစၿပီး သံဃာ့ေထရ္ အဆက္ဆက္သို႔ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ခဲ့သည့္ (ေရြးေကာက္ပဲြရႈံးနိမ့္သြားသည့္) ရဟန္းေတာ္တုိ႔၏ ဂုိဏ္းကုိ ေထရ၀ါဒဂုိဏ္းဟု ေခၚတြင္ေလ၏။
(ယေန႔ထိ ျမန္မာႏုိင္ငံ၌ ကုိးကြယ္ဆည္းကပ္ေနၾကသည့္ ဗုဒၶဘာသာသည္ ေထရ၀ါဒဂုိဏ္း၀င္ (ဗုဒၶ၀ါဒီစစ္စစ္) ဗုဒၶဘာသာပင္ျဖစ္ေလ၏။ ။ စကားခ်ပ္)

ဆက္ေရးပါမည္။

မွတ္ခ်က္။
The Heresy of Mahadeva ကုိ ဖြဲ႔ႏြဲ႔ေရးသားပါသည္။

...

1 comment:

ျမစ္က်ဳိးအင္း said...

သိပ္ေကာင္းတာပဲဗ်ာ

အေရးအသားကလည္း အင္မတန္ေျပျပစ္တာပဲ။