ေမာင္နတ္ႀကီး (၆)

ထုိမထုရာရြာႀကီးမွ ရဟႏၱာအရွင္သူျမတ္မ်ားသည္ ေမာင္နတ္ႀကီးတုိ႔ သားအမိကုိ မွတ္မိသည့္အေနနဲ႔ စဥ္းငယ္မွ် ၿပဳံးျပကာ အသိအမွတ္ျပဳသြားၾက၏။ ႏူနာ ၀ဲစြဲ၊ လဲရာ သူခုိးေထာင္း ဆုိသက့ဲသုိ႔ ေမာင္နတ္ႀကီးတုိ႔ သားအမိ ပူပန္ျပန္ရေလၿပီ။ ရဟႏၱာပုဂၢိဳလ္ႀကီးမ်ား မထုရာကုိ ျပန္သြားၿပီးေနာက္ပုိင္း ပါဋလိပုတ္မွာ သူတုိ႔ကုိေတြ႔ခဲ့ေၾကာင္းေဖာက္သည္သြားခ်ရင္ ဒုကၡ။

"အမဂၤလာ ဦးျပည္းရဟန္းေတြ"

ေမာင္နတ္ႀကီး၏ ေကာက္ခ်က္ခ်သံျဖစ္၏။ ရဟႏၱာပုဂၢိဳလ္မ်ားကုိ ျပစ္မွားေလၿပီ။ အမဂၤလာတဲ့။ ဘုရားေဟာမဂၤလသုတ္ေတာ္မွာ သမဏာနဥၥ ဒႆနံ= ရဟန္းတုိ႔ကုိ ဖူးျမင္ရျခင္းသည္ မဂၤလာတစ္ပါး ဟူ၍ ဆုိထား၏။ ေမာင္နတ္ႀကီး၏ အယူအဆသည္ ဘုရားေဟာႏွင့္လုံးလုံးဆန္႔က်င္ေန၏။ ေသြဖည္ေန၏။ ဖီလာကန္႔လန္႔ျဖစ္ေန၏။ မေကာင္းမႈ က်ဴးလြန္ထားသူအတြက္ အရာရာသည္ အမဂၤလာျဖစ္သေယာင္ရွိ၏။

ရဟႏၱာပုဂၢိဳလ္တုိ႔မည္သည္ ၀စီဒုစရုိက္ေလးပါးကုိ မည္သည့္အခါမွ မက်ဴးလြန္ၾကေတာ့ေပ။ ဒုစရုိက္မႈအားလုံးကုိ ပယ္ထားၿပီးျဖစ္၏။ ဤသည္ကုိ ေမာင္နတ္ႀကီးတုိ႔ လုံး၀မသိရွိ။ အသိဥာဏ္နည္းၾက၏။ ဗဟုသုတေခါင္းပါးၾက၏။ ပညာခ်ိဳ ့တဲ့ၾက၏။ သူတုိ႔သိသည္မွာ ရဟႏၱာပုဂၢိဳလ္မ်ားကုိ မထုရာရြာသုိ႔ ျပန္မၾကြေစေရးပင္ျဖစ္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ထုိရဟႏၱာအရွင္ျမတ္မ်ား သီတင္းသုံးေနထုိင္သည့္ေနရာကုိ စုံစမ္းၾက၏။ ေမးျမန္းၾက၏။ ရွာေဖြၾက၏။ ေပ်ာက္ေသာသူ ရွာလွ်င္ေတြ႔ ဆုိသကဲ့သုိ႔ ရက္မၾကာခင္မွာပင္ ရဟႏၱာအရွင္ျမတ္မ်ားတည္းခုိသည့္ ေနရာကုိ သိရွိသြားၾက၏။

ေမာင္နတ္ႀကီးသည္ အသိဥာဏ္ဗဟုသုတ မရွိေသာ္လည္း လုပ္ကုိင္သည့္ေနရာတြင္မူ ျပတ္သား၏။ ႀကိဳးစား၏။ တစ္ဇြတ္ထုိးဆန္၏။ မုိက္ရူးရဲျဖစ္၏။ လက္ေႏွးေနသည့္ လူစားမ်ိဳးထဲတြင္ ေမာင္နတ္ႀကီးတစ္ေယာက္ မပါ၀င္ေပ။
ေမာင္နတ္ႀကီးတစ္ေယာက္ မထုရာရြာမွ ၾကြလာၾကသည့္ ရဟႏၱာပုဂၢိဳလ္မ်ားကုိ လက္စေဖ်ာက္ပစ္ရန္ အခြင့္အခါကုိ ေစာင့္ေျမွာ္ေနေလ၏။ လုပ္ႀကံသတ္ျဖတ္ရန္ ႀကံစည္ေန၏။ ေတြးေတာေန၏။ စဥ္းစားေန၏။

မေကာင္းမႈတစ္ခုက်ဴးလြန္ၿပီးသူသည္ ေနာက္တစ္ေခါက္ထပ္ၿပီး က်ဴးလြန္ဖုိ႔ လြယ္ကူသြားၿပီျဖစ္၏။ တစ္တက္စားလဲ ၾကက္သြန္၊ ႏွစ္တက္စားလဲ ၾကက္သြန္၊ မထူးေတာ့ၿပီဟု ယူဆၾက၏။ မထူးဇာတ္ခင္းတတ္ၾက၏။ ထပ္ၿပီးရက္စက္ဖုိ႔ ၀န္မေလးၾကေတာ့ေပ။ ေမာင္နတ္ႀကီး၏ အႀကံအစည္ေအာင္ျမင္သြားေလၿပီ။ အခြင့္ရလွ်င္ရခ်င္း မထုရာရြာမွ ၾကြေရာက္လာၾကသည့္ ရဟႏၱာပုဂၢိဳလ္မ်ားအားလုံးကုိ ေမာင္နတ္ႀကီး သုတ္သင္သတ္ျဖတ္လုိက္ၿပီျဖစ္၏။ ရဟႏၱာပုဂၢိဳလ္ႀကီးမ်ားသည္ အတိတ္က ၀ဋ္ေၾကြးေၾကာင့္ထင္ရဲ ့။ အားလုံးေမာင္နတ္ႀကီးလက္ခ်က္ျဖင့္ ပရိနိဗၺာန္ျပဳသြားၾကရရွာၿပီတည္း။

ေမာင္နတ္ႀကီး၏ မုိက္မဲမႈသည္ ကမ္းကုန္သြား၏။ သူ႔အေမ၏ကာမဂုဏ္ကုိလည္း အတင္းရယူခဲ့၏။ အေဖကုိလည္း သတ္ျဖတ္ခဲ့၏။ အိမ္သုိ႔ေရာက္လာသည့္ ဧည့္သည္ကိုလည္း အဆိပ္သင့္ေစၿပီး ေသတြင္းသုိ႔ ပုိ႔ခဲ့၏။ အခုတစ္ဖန္ ရဟႏၱာပုဂၢိဳလ္ႀကီးမ်ားကိုလည္း သတ္ျဖတ္ျပန္ေလၿပီ။ ရဟႏၱာအရွင္သူျမတ္တုိ႔ကုိ သတ္ျဖတ္ျခင္းသည္ အရဟႏၱဃာတကဟု ေခၚသည့္ အနႏၱရိယကံႀကီးကုိ က်ဴးလြန္ျခင္းပင္ျဖစ္၏။

သူ၏ျဖစ္ရပ္မွန္သည္ စာဖတ္သူတုိ႔ စိတ္ကုိ ေခ်ာက္ျခားေစ၏။ တုန္လႈပ္ေစ၏။ ဇေ၀ဇ၀ါျဖစ္ေစ၏။ ႏွလုံးသည္းေျခထိ ေၾကာက္လန္႔မႈကုိ ျဖစ္ေစ၏။ သူ႔လုပ္ရပ္သည္ အလြန္ဆုိးရြား၏။ အက်ည္းတန္၏။ ကဲ့ရဲ ့ဖြယ္ျဖစ္၏။ သို႔ေသာ္ သူ႔အေၾကာင္းသည္ ပုံျပင္မဟုတ္။ ဒ႑ာရီမဟုတ္။ လုပ္ဇာတ္မဟုတ္။ ဇာတ္ေၾကာင္းမွန္သာတည္း။

ေမာင္နတ္ႀကီးသည္ သူ႔လုပ္ရပ္အတြက္ ေနာင္တရမေနေပ။ ပူပန္မေနေပ။ စုိးရိမ္မေနေပ။ စုိးရိမ္ပူပန္မႈ ေနာင္တရမႈတုိ႔ကုိသာ ေျပေပ်ာက္ေစ၏။ စိတ္ကုိ လုံၿခဳံေစ၏။ ၿငိမ္းခ်မ္းေစ၏။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ သူတုိ႔အတြက္ ၿဂိဳဟ္ေကာင္ဟု ထင္မွတ္ထားသည့္ ရဟႏၱာပုဂၢိဳလ္မ်ား မထုရာသုိ႔ ျပန္မၾကြႏုိင္ၾကေတာ့ေသာေၾကာင့္တည္း။ သူတုိ႔၏ ဇာတ္ရႈပ္ကုိ မထုရာရြာသားေတြ မသိရွိႏုိင္ၾကေတာ့ၿပီ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္တည္း။ ယုတ္စြအဆုံး သူအရမ္းခ်စ္သည့္ သူ႔အေမႏွင့္အတူ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ေနႏုိင္ၾကၿပီ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္တည္း။ တရားသံေ၀ဂ ပြါးမ်ားဖြယ္ ေကာင္းေလစြ။

ဆက္ေရးပါမည္။

မွတ္ခ်က္။
The Heresy of Mahadeva ကုိ ဖြဲ႔ႏြဲ႔ေရးသားပါသည္။

......