ေမာင္နတ္ႀကီး (၅)

သားအမိႏွစ္ဦး၏ ပါဋလိပုတ္ခရီးစဥ္သည္ ၾကမ္းတမ္းလွ၏။ ေတာေတာင္ အထပ္ထပ္ကုိလည္း ျဖတ္ေက်ာ္ရ၏။ ျမစ္ ေခ်ာင္း အင္း အုိင္တုိ႔ကုိလည္း ကူးျဖတ္ရ၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ စိတ္ေမာ လူေမာ ျဖစ္ေနၾက၏။ စမ္းေရသည္ သူတုိ႔ႏွလုံးသားကုိ မေအးျမေစႏုိင္။ စမ္းေရစီးဆင္းသံ ေက်းငွက္ေတးသီသံတုိ႔သည္လည္း သူတုိ႔ႏွစ္ဦးကုိ သာယာမႈ မေပးႏုိင္ၾကေခ်။ သူတုိ႔စိတ္ထဲ၌ အၿမဲရွိေနသည္မွာကား ပါဋလိပုတ္ေနျပည္ေတာ္ဆီ ျမန္ျမန္ေရာက္ဖုိ႔ပင္။

ေရာက္ခဲ့ပါၿပီ။ ပါဋလိပုတ္ေနျပည္ေတာ္သည္ ထင္ထားသည္ထက္ ပုိ၍ စည္းကားေန၏။ ဗုဒၶသာသနာလည္း ထြန္းကားေန၏။ သူတုိ႔သားအမိႏွစ္ဦးသည္ လုံၿခဳံစိတ္ခ်ရသည့္အိမ္တစ္အိမ္ကုိ ၀ယ္ယူကာ အေျခခ်ေနထိုင္ၾက၏။ သားအမိႏွစ္ဦး၏ ပါဋလိပုတ္ဘ၀ အစပင္ျဖစ္၏။ မထုရာမွာ ေနရသည္ထက္ ပါဋလိပုတ္မွာ ေနရသည္က သူတုိ႔ႏွစ္ဦးကုိ ပုိၿပီးေပ်ာ္ရြင္မႈျဖစ္ေစ၏။

ပါဋလိပုတ္မွာ အခ်ိန္ၾကာလာသည္ႏွင့္အမွ် မထုရာရြာက အရိပ္မည္းတုိ႔သည္လည္း ေမွးမွိန္ ေပ်ာက္ကြယ္စ ျပဳလာ၏။ သူတုိ႔အတြက္ မထုရာဆုိသည္ကုိ လုံး၀အမွတ္မရၾကေတာ့။ ပါဋလိပုတ္မွာပင္ ေအးခ်မ္းစြာ ေနထုိင္ႏုိင္ၾကေလၿပီ။ သုိ႔ေသာ္ တစ္ေန႔၌ ၿမိဳ့ထဲသုိ႔ သြားစဥ္ မထင္မွတ္ဘဲ မထုရာရြာမွ အိမ္နီးခ်င္း မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ႏွင့္ ထိပ္တုိက္တုိးမိေလ၏။ ေျပာမနာဆုိမနာမိတ္ေဆြမုိ႔ အားနာစြာနဲ႔ဘဲ အိမ္သုိ႔ အလည္အပတ္ေခၚလာခဲ့ၾက၏။ အိမ္မွာ ရက္အေတာ္ၾကာ တည္းခုိခြင့္ျပဳလုိက္၏။ တစ္ေန႔၌ အလႅာပသလႅာပ စကားေျပာဆုိၾကရင္း ဧည့္သည္က အမွတ္မထင္ စကားတစ္ခြန္းေမးလုိက္မိ၏။

"ခင္မ်ားတုိ႔ အေတာ္ဆုိးတယ္ဗ်ာ.. မထုရာရြာက ရုတ္တရက္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့ၾကတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔ ရြာသူရြာသားေတြကုိ ႏႈတ္မဆက္ဘဲ ဒီကုိ ေျပာင္းလာခဲ့ၾကတာလဲ။ မဟုတ္မွ လြဲေရာ။ ေနျပည္ေတာ္မွာ စီးပြါးေရးအကြက္အကြင္းေကာင္းလုိ႔ ထင္တယ္"

ဧည့္သည္မွာ ဘာမွရည္ရြယ္ခ်က္မရွိ။ ေျပာဖုိ႔စကားလုံးမရွိ၍ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးပင္ ေမးလုိက္မိ၏။ သို႔ေသာ္ ေမာင္နတ္ႀကီးတုိ႔ သားအမိအတြက္ ထုိေမးခြန္းသည္ ကမၻာပ်က္သည္ထက္ ေၾကာက္စရာေကာင္းေန၏။ အတိတ္က အရိပ္မည္းတုိ႔ကုိလည္း ျပန္သတိရေစ၏။ ထုိေမးခြန္းသည္ အိမ္ရွင္ႏွင့္ဧည့္သည္တုိ႔၏ ဆက္ဆံေရးကုိ ကေမာက္ကမျဖစ္သြားေစ၏။ ဧည့္သည္သည္ မၾကာခင္ကအထိ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ျဖစ္၏။ ယခုမူကား ရန္သူလုံးလုံးျဖစ္သြား၏။ သူ႔ကို ေမာင္နတ္ႀကီးတုိ႔ သားအမိက ၿဂိဳဟ္ေကာင္ဟု ျမင္သြားၾက၏။ အၿပဳံးမပ်က္စကားဆုိေနရေသာ္လည္း သားအမိရင္ထဲ၌မူ ေနဆယ္စင္းထြက္သည္ထက္ ပူေလာင္ေနေခ်ၿပီ။

ဧည့္သည္သည္ အိမ္ရွင္ကုိ မေစာ္ကားေကာင္း။ အိမ္ရွင္သည္ ဧည့္သည္ကုိ ဧည့္၀တ္မပ်က္ေကာင္း။ သုိ႔ေသာ္ အိမ္ရွင္က ဧည့္၀တ္မပ်က္ ေက်ပြန္စြာ ျပဳစုဆက္ဆံေနေပမဲ့ ဧည့္သည္က အိမ္ရွင္ကုိ ေစာ္ကားေလၿပီ။ အတြင္းေရးကုိ ထိပါးလာေခ်ၿပီ။ ထုိသည္မွာ အိမ္ရွင္ဘက္က အေတြးသက္သက္မွ်သာျဖစ္၏။ ဧည့္သည္မွာမူ ဘာမွ မသိရွာေပ။ ရက္အနည္းငယ္အၾကာ၌ ေမာင္နတ္ႀကီးတုိ႔ သားအမိသည္ ထုံးစံအတုိင္းပင္ ျပင္းထန္ေသာ အဆိပ္တုိ႔ျဖင့္ ထည့္ေမႊထားသည့္ အစားအစာတုိ႔ျဖင့္ ဧည့္သည္ကုိ ဧည့္ခံေလ၏။ ဧည့္သည္သည္ ေက်းဇူးတင္စြာျဖင့္ အားရပါးရ စားေသာက္ေလ၏။ ဧည့္သည္ခမ်ာမွာ စားေသာက္လုိ႔ မၿပီးခင္မွာပင္ အဆိပ္ဒဏ္သင့္ၿပီး ေသဆုံးသြားရရွာေလ၏။

ေမာင္နတ္ႀကီးတုိ႔ သားအမိသည္ ကာမအတြက္ေၾကာင့္လည္း လူသတ္ခဲ့၏။ ဘယအတြက္ေၾကာင့္လည္း လူသတ္ခဲ့၏။ ကာမေၾကာင့္ဘဲျဖစ္ျဖစ္ ဘယေၾကာင့္ဘဲျဖစ္ျဖစ္ သူတစ္ပါးအသက္ကုိ သတ္ျခင္းသည္ ေဒါသ ဦးစီးၿပီးျဖစ္၏။ ေကာဓလည္းပါ၀င္၏။ ပဋိဃလည္းဆက္ႏြယ္၏။ ထုိေဒါသ ဦးစီးေသာတရားသည္ ေကာင္းက်ိဳးဆုိးျပစ္ကုိ မစဥ္းစားႏုိင္ေအာင္ တြန္းပုိ႔ေပး၏။ တုိက္တြန္းေပး၏။ ေစ့ေဆာ္ေပး၏။

ဧည့္သည္ေသဆုံးၿပီးေနာက္ အေျခအေနသည္ ၿငိမ္သြားျပန္၏။ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းျဖစ္သြားျပန္၏။ စိုးရိမ္ပူပန္မႈ ကင္းေ၀းသြား၏။ မထုရာရြာသားေတြႏွင့္အဆက္ျပတ္သြားၿပီျဖစ္၏။ သူတို႔က်ဴးလြန္ခဲ့သည့္ ရာဇ၀တ္မႈအတြက္ စိတ္ေအးသြားရၿပီျဖစ္၏။

သို႔ေသာ္ တစ္ေန႔၌ သားအမိႏွစ္ေယာက္ ၿမိဳ့ထဲသုိ႔ နံနက္ခင္းေစ်းသြား၀ယ္ရင္း လမ္းခုလတ္တြင္ ဆြမ္းခံၾကြလာသည့္ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားႏွင့္ ဆုံမိေလ၏။ မၾကာမၾကာဆုံေနၾကျဖစ္ေပမဲ႔ ယေန႔ေတြ႔ဆုံျခင္းသည္ ေမာင္နတ္ႀကီးတုိ႔ သားအမိကုိ ထိတ္လန္႔တုန္လႈပ္မႈ ျဖစ္ေစ၏။ ေဇာေခၽြးမ်ား ျပန္ေစ၏။ အဘယ့္ဆုိေသာ္ ဆြမ္းခံၾကြလာသည့္ ရဟန္းေတာ္မ်ားထဲတြင္ မထုရာရြာႀကီးမွ ရဟႏၱာအရွင္ျမတ္ႀကီးမ်ား ပါ၀င္လာၾကေသာေၾကာင့္တည္း။ ။

ဆက္ေရးပါမည္။

မွတ္ခ်က္။
The Heresy of Mahadeva ကုိ ဖြဲ႔ႏြဲ႔ေရးသားပါသည္။

.....