၀ါသနာကုိ အရင္းခံလုိ႔ (၁)

ဘေလာ့ဂ္ေတြ ၀င္ဖတ္တုိင္း တစ္ခ်ိဳ ႔ေနရာမွာ ကုိဘယ္သူ/မဘယ္သူက tag ထားလုိ႔ ဒီ post ေလးကုိ တင္ေပးလုိက္တာပါ။ ကုိဘယ္သူ/မဘယ္သူကုိ tag လုိက္ပါတယ္ ဆုိတဲ့ စာသားေလးေတြ မၾကာမၾကာဖတ္ရပါတယ္။ အဲဒီလုိ တစ္ေယာက္က တစ္ေယာက္ကုိ tag လုိက္ရင္ ေနာက္တစ္ေယာက္ကလဲ အဲဒီ tag တဲ့ ေခါင္းစဥ္ေလးကုိဘဲ title ေပးၿပီး သူ႔အေတြးအေခၚေလးထည့္ေရးတာကုိ ေတြ႔ရပါတယ္။

ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္ကုိယ္တုိင္က အဲဒီ tag ဆုိတဲ့ စကားလုံးကုိ ဘာျဖစ္လုိ႔ ဒီလုိေနရာမွာ သုံးတာလဲ ဆုိတာ တိတိက်က်မသိတာအမွန္ပါ။ ဒါနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းဘေလာ့ဂါတစ္ေယာက္ကုိ ေမးၾကည့္ျဖစ္တယ္။ tag ဆုိတဲ့ အဓိပၸါယ္ဟာ ဘာလဲေပါ့။ သူကလဲ ျပန္ေျပာပါတယ္။ ငါ သိရင္ မင္းကုိ ရွင္းျပၿပီးတာ ၾကာေရာေပါ့တဲ့။

တိတိက်က်မသိဘူးဆုိေပမဲ့ ကုိဘယ္သူေရ tag လုိက္ၿပီေနာ္ ဆုိရင္ tag ခံရတဲ့သူက အဲဒီ tag လုိက္တဲ့ ေခါင္းစဥ္ေလးအတုိင္း ေရးရမယ္ဆုိတာေလာက္ေတာ့ သိတာေပါ့ေလ။ မသိရင္ေမး မစင္ရင္ေဆး ဆုိေပမဲ့ အေမးခံရတဲ့သူက မသိေလေတာ့ ခက္ေခ်ေရာေပါ့။ အဂၤလန္မွာ ေနၿပီး အဂၤလိပ္စာ သင္ေနတဲ့သူတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ျမန္မာႏုိင္ငံကုိ လွမ္းၿပီး ေမးရေအာင္ဆုိျပန္ေတာ့လဲ ခပ္ရွက္ရွက္ဘဲ။
ဒါနဲ႔ နီးစပ္ရာ အဘိဓာန္ေတြ လွန္ၾကည့္ျဖစ္တယ္။

Oxford dictionary, Cambridge dictionary စတဲ့ အဘိဓာန္ေတြထဲ ရွာၾကည့္ေပမဲ့ ေနာက္ဆုံးေတာ့လဲ ျမန္မာလုိပါဘဲ ဆုိသလုိ ေရွ ႔ေဆာင္ အဘိဓာန္ထဲမွာ သြားေတြ႔တယ္။
အဓိပၸါယ္ေတြ မ်ားစြာရွိေပမဲ့ ဒီေနရာမွာကေတာ့ ႏွစ္ခုေလာက္ယူလုိ႔ရတယ္။

Tag
၁။ Join something esp. a piece of writing= ပူးတြဲေရးသည္။
၂။ Follow closesly= ပူးကပ္၍လုိက္သည္။

အေၾကာင္းအရာတစ္ခုကုိ အတူေပါင္းေရးမယ္။ ဒါမွမဟုတ္ ေရွ ႔ကသူေရးတာကုိ နီးကပ္ေအာင္လုိက္ေရးမယ္။
ေခါင္းစဥ္တစ္ခုေအာက္မွာ စာေတြကုိ ပူးေပါင္းၿပီး အတူတူေရးၾကမယ္။ အေတြးခ်င္းဖလွယ္ၾကမယ္။ ေခါင္းစဥ္နဲ႔အနီးကပ္ဆုံးသင့္ေလ်ာ္မဲ့ စာသားေတြျဖစ္ရမယ္။
က်ေနာ္ကေတာ့ tag ဆုိတဲ့စကားကုိ ဒီေနရာမွာ အဲဒီလုိေလးဘဲ သေဘာေပါက္ပါတယ္။
.........................

ေလရွည္ေနတာနဲ႔ လုိရင္းေတာင္ေပ်ာက္ေတာ့မယ္။ က်ေနာ့္ဘေလာ့ဂ္ေလး တည္ေဆာက္ခဲ့တာ ငါးလေလာက္ရွိခဲ့ပါၿပီ။ ဘယ္သူ႔ဆီကမွ tag တာ မရဖူးေသးပါဘူး။ ဒီေန႔မွ ထူးထူးဆန္းဆန္း ပန္းကဗ်ာဆီက ပထမဆုံးအေနန႔ဲ tag တာကုိ လက္ခံရရွိပါတယ္။ ၀ါသနာကုိ အရင္းခံလုိ႔ တဲ့။

က်ေနာ္ ဘာေတြ ေရးရမွန္းမသိတာ အမွန္ပါ။ အမွန္အတုိင္း ေရးျပန္ရင္လဲ လူေတြက လူ႔ဂြစာလုိ႔ ေျပာၾကမလားဘဲ။ ဦးဦးဖ်ားဖ်ား ထူးထူးျခားျခား လာtag တဲ့ ပန္းကဗ်ာကုိလဲ ပစ္ပယ္လုိ႔ မရျပန္ဘူး။ ဒီေတာ့ ေရးၾကည့္လုိက္ပါ့မယ္။

ရွင္းရွင္းႏွင့္ဘြင္းဘြင္းေျပာရရင္ က်ေနာ္ ၀ါသနာပါတာက ဘာကုိမွ၀ါသနာမပါတာကုိဘဲ။
နားရႈပ္မသြားၾကနဲ႔ဦးေနာ္။ အမွန္အတုိင္းေျပာတာပါ။ ကေလးဘ၀ကထဲက ဘာကုိမွ စြဲစြဲလန္းလန္း ၀ါသနာမပါခဲ့ဖူးဘူး။ဘာကုိမွလဲ စြဲစြဲလန္းလန္းလန္းမလုပ္ခဲ့ဖူးဘူး။

၀ါသနာဆုိတာ အထုံကုိ ေခၚတာမဟုတ္လား။ အထုံဆုိတာ အၿမဲတမ္းလုပ္ေနတဲ့အရာကုိေျပာတာေလ။ အၿမဲလုပ္ေနမွ ထုံမွာေပါ့။ အၿမဲထုံေနတဲ့အရာကုိမွ ၀ါသနာလုိ႔ဆုိၾကတယ္မဟုတ္လား။ ျဖစ္ခ်င္တုိင္းလဲ ၀ါသနာမဟုတ္ဘူးေလ။ ျဖစ္ခ်င္တာက တစ္ျခား၊ ၀ါသနာကတစ္ျခားဘဲ။ အဲဒီတစ္ျခားစီျဖစ္ေနတဲ့ ျဖစ္ခ်င္တဲ့ဆႏၵႏွင့္၀ါသနာကုိ ေပါင္းစပ္ေပးလုိက္ရင္ေတာ့ ေအာင္ျမင္ေက်ာ္ၾကားတဲ့ လူတစ္ေယာက္ျဖစ္လာမွာ ေျမႀကီးလက္ခတ္မလြဲပါဘူး။

"သားကႀကီးလာရင္ ဆရာ၀န္ႀကီးလုပ္မယ္။ သေဘၤာသားလုပ္မယ္။ အင္ဂ်င္နီယာႀကီးလုပ္မယ္"

အဲဒါေတြက ဆႏၵသက္သက္ရယ္ပါ။ ၀ါသနာမပါေသးဘူး။ ျဖစ္ခ်င္တဲ့အတုိင္း ေန႔စဥ္လုိလုိခ်င္ခ်င္ အၿမဲတမ္းႀကိဳးစားျပဳလုပ္ေနမွ ၀ါသနာလုိ႔ေခၚတယ္။ ထုံေနေအာင္ႀကိဳးစားမွ အေကာင္အထည္ေပၚလာမယ္ေလ။
၀ါသနာႀကီးတဲ့အရာဆုိရင္ ေအာင္ျမင္တာမ်ားပါတယ္။

က်ေနာ့္မွာ ငယ္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရွိတယ္။ သူက စာေပဖက္ကုိ လုံး၀၀ါသနာမပါဘူး။ ကေလးဘ၀ကထဲက စာၾကည့္စာဖတ္စာက်က္အလုပ္ေတြ မလုပ္ခဲ့ေလေတာ့ ေရးတတ္ဖတ္တတ္အဆင့္ေလာက္ေတာင္ မရွိပါဘူး။
အ သုံးလုံးကုိ ခ အဆင့္နဲ႔ ေအာင္ျမင္တဲ့ လူစားမ်ိဳးေပါ့။ ဒါေပမဲ့ အရြယ္ေရာက္လာေတာ့ ရည္းစားထားခ်င္လာတယ္။ ပါးစပ္နဲ႔လဲ ဖြင့္မေျပာရဲဘူး။ ဒီေတာ့ စာလုိက္ေပးရုံေပါ့။ သူရည္းစားစာတစ္ေစာင္ေရးလာတယ္။ ကုိကုိေမာင္ေရ ဖတ္ၾကည့္ၿပီး ျပင္ေပးပါဦးတဲ့။ က်ေနာ္ သူ႔စာကုိ ဖတ္ၾကည့္လုိက္တယ္။

တုိ႔/
တိတ္ခ်စ္ရတဲ့ အ၀င္း
ညပ်ာပ်ာ လ၀ါ၀ါေအာက္မာ ကုိဟာ တေရာက္ထဲ ေကၽြကြဲေနပီ အ၀င္းရယ္။
အ၀င္းကုိ အရန္းခ်စ္ေနမိပီ။
ပိေသာက္ေတြပ်ာ သမာေတြခ်ိဳ မုိးပ်ိဳေျမအက္ ကမၻာႀကီးပ်က္မ အ၀င္းကုိ မုန္းမာပါ။
ယုံပါ အ၀င္းရယ္။
........ပ............ ေတာ္ေသးပီ။
ခ်စ္ရင္ စာပ်န္ပါ။
စာအမားပါရင္ပ်င္ဖတ္ပါ။
ခ်စ္တဲ့
အကုိ

အဲဒါ သူ႔ရဲ ႔ ၾကားဖူးနား၀နဲ႔ ေရးထားတဲ့ မူရင္း ရည္းစားစာေပါ့ေလ။ အဲဒီေလာက္အထိ သူက စာေပဖက္မွာ ၀ါသနာနည္းေနတာ။ ဒါေပမဲ့ သူကုိယ္တုိင္ စာေရးရင္ အဆင္မေျပဘူးဆုိတာကုိေတာ့ သူသိတယ္။ သူ၀န္ခံတယ္။ ဒါေၾကာင့္လဲ အ၀င္းမဖတ္ခင္ သူ႔ရည္းစားစာကုိ က်ေနာ္ အရင္ဖတ္ရေလ့ရွိတယ္။ စာလုံးေပါင္းေတြ မွားတာ အ၀င္းေတြ႔ရင္ အထင္ေသးၿပီး ျပန္မခ်စ္မွာ ေၾကာက္လုိ႔တဲ့။ ဟဲ ဟဲ။ ဘယ္ရမလဲ။ က်ေနာ္က သူ႔ထက္စာရင္ေတာ့ သင္ပုန္းႀကီးေက်တယ္ေလ။ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသားကုိး။ အားလုံးကို ျပင္ေပးလုိက္ပါတယ္။ ထည့္သင့္တဲ့ စကားလုံးေလးေတြလဲ ထည့္ေပးလုိက္ပါတယ္။

သူ စာေပဖက္မွာ ၀ါသနာအရမ္းနည္းခဲ့တာမွန္တယ္။
ဒါေပမဲ့.... ဒါေပမဲ့
အထင္ေတာ့ မေသးလုိက္နဲ႔ဦး။ သူ႔မွာ ၀ါသနာပါတာ တစ္ခုရွိတယ္။ စြဲစြဲၿမဲၿမဲကုိ ၀ါသနာပါတာ။ အဲဒါက စက္ပစၥည္းဖက္ကုိဘဲ။ ဘယ္ေလာက္အထိ၀ါသနာပါသလဲဆုိရင္ လမ္းသြားရင္း စက္ဘီးပ်က္ျပင္ေနတာေတြ႔ရင္၊ ခရီးသြားရင္ ဘတ္စ္ကားပ်က္ၿပီးျပင္ေနရင္ သူမၾကည့္ဘဲ မေနႏုိင္ဘူး။ ထုိင္ၾကည့္ၿပီး လုိက္မွတ္ေလ့ရွိတယ္။
ေနာက္ဆုံးေတာ့လဲ သူ႔ရဲ ႔ ၀ါသနာတန္ခုိးေၾကာင့္ အင္ဂ်င္ႀကီးေတြကုိင္တတ္လာတယ္။ စက္ဘီး ဆုိင္ကယ္ေတြ ျပင္တတ္လာတယ္။ ကင္မရာ၊ တီဗီ၊ အ၀တ္ေလ်ာ္စက္၊ ေရခဲေသတၱာ၊ ေရဒီယုိ၊ ကက္ဆက္၊ အင္ပလီဖုိင္းယား၊ ေမာ္တာ၊ ဒုိင္နမို၊ လက္ႏွိပ္ဓါတ္မီးစတဲ့ စက္ပစၥည္းေတြဖက္မွာ ထူးခၽြန္လာတယ္။

စာမတတ္ေပမဲ့ သူ႔ရဲ ႔ ဆႏၵႏွင့္၀ါသနာေၾကာင့္ အခုဆုိရင္ သူအဆင္ေျပေနပါၿပီ။ နီးစပ္ရာ ပညာတတ္ပါရဂူ အင္ဂ်င္နီယာ ဆရာ၀န္ သူေဌးေတြစတဲ့ ဥစၥာရွင္ဓနရွင္ေတြလဲ သူတုိ႔ စက္ပစၥည္းပ်က္ရင္ သူ႔ကုိဘဲ အားကုိးေနၾကရၿပီေလ။ အဲဒါ ၀ါသနာရဲ ႔ ေကာင္းတဲ့ က်ိဳးဆက္ေတြဘဲေပါ့။

အဲ.. အဲ သူမ်ားအေၾကာင္းေရးေနရတာန႔ဲ က်ေနာ့္အေၾကာင္းေတာင္ မေရးျဖစ္ေသးဘူး။ ပို႔စ္ကလဲ အရမ္းရွည္သြားၿပီ။ ဒီေတာ့ ဆက္ရန္ဘဲ လုပ္လုိက္ၾကစုိ႔ ပန္းကဗ်ာေရ။

(အမွတ္ ၂ ဆက္ဖတ္ပါ)