Sandwich
ဆုိတဲ့ အဆာသြပ္ေပါင္မုန္႔ျပားေလးေတြကုိ ေျပးျမင္ေယာင္မိတယ္။
ေပါင္မုန္႔ႏွစ္ခ်ပ္ကုိ ထပ္ထားရုံနဲ႔ေတာ့ အရသာထူးလုိ႔ရွိလာမွာ မဟုတ္ပါဘူး။
ဒါေၾကာင့္ အဲဒီေပါင္မုန္႔ႏွစ္ခ်ပ္ၾကားထဲမွာ အသားလႊာေလးကုိ ညွပ္ေပးရပါတယ္။
ေပါင္မုန္႔ဟာ ေပါင္မုန္႔ဘဲ။ အသားလႊာဟာလဲ အသားလႊာပါဘဲ။
ဒါေပမဲ့ ေပါင္မုန္႔ႏွစ္ခ်ပ္ၾကားထဲ အသားလႊာေလးညွပ္ထည့္လုိက္ေတာ့ Sandwich ျဖစ္သြားေရာ။
အသားလႊာေလးခမ်ာ အျဖည့္ခံသက္သက္ရယ္ပါ။
ေပါင္မုန္႔ႏွစ္ခ်ပ္ အရသာထူးလာဖုိ႔ ၾကားထဲမွာ အညွပ္ခံ အဖိခံ အထည့္ခံရတဲ့
သနားစရာ အရာတစ္ခုေလးပါဘဲ။
သူတုိ႔ႏွစ္ခ်ပ္ကုိ အရသာပုိခ်ိဳၿမိန္ေကာင္းမြန္လာေစဖို႔ သူတုိ႔ႏွစ္ခ်ပ္ၾကားထဲ မြန္းၾကပ္စြာ ၀င္ေရာက္ေနေပးလုိက္တယ္။
ဒါေပမဲ့ သူတုိ႔ႏွစ္ခ်ပ္က အသားလႊာေလးကုိ ေက်းဇူးတင္လိမ့္မယ္ မထင္လုိက္နဲ႔။
ေက်းဇူးမတင္တဲ့အျပင္ ဆူပူႀကိမ္းေမာင္းပါေလေရာ။
မင္းက ငါတုိ႔ႏွစ္ခ်ပ္ၾကားထဲမွာ ၀င္ရႈပ္တဲ့ေကာင္တဲ့။
မွတ္သားေလာက္တယ္ေနာ္။
ဒီလုိေလး ေကာက္ခ်က္ဆြဲလုိက္ရေအာင္။
ေပါင္မုန္႔ႏွစ္ခ်ပ္ရဲ ႔ အျပစ္လဲ မဟုတ္ဘူး။
အသားလႊာေလးရဲ ႔ အျပစ္လဲ မဟုတ္ဘူး။
အျပစ္က ေပါင္မုန္႔ၾကားထဲ ၀င္ေရာက္ေနရာယူေပးတဲ့ အသားလႊာေလးရဲ ႔ ေစတနာပါ။
......
6 comments:
အေတြးေလးကလည္းေကာင္း
အေရးေလးကလည္းေကာင္း
ကိုကိုေမာင္ က
ေစတနာထပ္ေဆာင္း
ပန္းရနံ႔ေလးေမႊးေစေၾကာင္း
အစ္မဆုေတာင္း
ကိုကိုေမာင္...အေရးအသားေလးကေကာင္းလိုက္တာ..
ေမအၿဖစ္နဲ ့တူသလိုဘဲ...
သယ္ရင္းေရ သင္ခန္းစာ (၂) လည္းေကာင္းတယ္ ေစတနာေတြေကာင္းေတာ့ မုန္႕နည္း၂ေလာက္ေကြၽးပါလား (စတာပါ)
အင္း အကိုေရ ဒါေလးလဲံ ေကာင္းတယ္ဗ်ာ
ေစတနာသည္လူတိုင္းႏွင့္မတန္ပါေပါ့ေနာ္ ..
ေပါင္မုန္႔ေလးႏွစ္ခ်ပ္ကလည္း ေကာင္းတယ္။ အသားလႊာေလးတစ္ခု ညွပ္ထားေတာ့ ပိုလို႔ေကာင္းတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဆန္းဝွစ္က ေကာင္းပါတယ္။
Post a Comment