Sunday 24 May 2009

ထားခဲ့ဖူးေသာ ရည္းစားမ်ား (၃)

တစ္လခန္႔အၾကာမွာ ေျမသာရြာသုိ႔ က်ေနာ္ ခရီးျပန္ဆန္႔လုိက္သည္။ က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္းေတြႏွင့္ေတြ႔ဖုိ႔ျဖစ္သည္။ ယုယေလးက မခ်စ္ႏုိင္ဘူးဆုိသည့္အတြက္ သူ႔ကုိ က်ေနာ့္ ေခါင္းထဲက ထုတ္ၿပီးျဖစ္ေလသည္။ သူငယ္ခ်င္းေတြရွိေနသည့္အတြက္ ေျမသာရြာကုိေတာ့ က်ေနာ္ မၾကာမၾကာ အလည္သြားျဖစ္သည္။

"ကုိကိုေမာင္... မင္း ငါတုိ႔ကုိ ၀မ္းေတဘယ္လ္ေပးရမယ္"

"ဟာ.. ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ ေဖငယ္ရ"

"ယုယက ငါ့ကုိ စာတစ္ေစာင္လာေပးသြားတယ္။ မင္းအလည္လာတဲ့အခါ ေပးလုိက္ပါတဲ့။ ေရာ့.. ဖတ္ၾကည့္"

စာအိပ္ကုိ ဆတ္ကနဲယူၿပီး က်ေနာ္ ေဖာက္ဖတ္ၾကည့္လုိက္သည္။ လား..လား .. မရည္ရြယ္ဘဲ ေစာ္ကဲ မင္းျဖစ္ကိန္းပါလား။

"အကုိ...
အကုိက မာနႀကီးပုံရတယ္ေနာ္။ ယုယက မိန္းခေလးဆုိေတာ့ နဲနဲေတာ့ မူခ်င္ေသးတာေပါ့။ အကုိ ထပ္ႀကိဳးစားမွ ခ်စ္တယ္လုိ႔အေျဖေပးမလုိ႔ဘဲ။ အခု အကုိက မိန္းမမိန္းမာယာကုိလဲ မသိဘူး။ နဲနဲေလးမွလဲ မူလုိ႔မရဘူး။ မုန္းစရာႀကီး။
ယုယ အကို႔ကုိ ခ်စ္ပါသတဲ့ရွင္။ ကဲ ေက်နပ္ၿပီလား။
ထာ၀ရခ်စ္ေနမဲ့
ယုယ"

အခ်စ္စစ္ပြဲသည္ကား မာယာမ်ားလွေခ်၏။ ျမစ္တုိ႔၏သေဘာကား ေကြ႔ေကာက္၏။ မိန္းမတုိ႔၏မာယာကား သိႏုိင္ခဲလွ၏။ တုိက္စစ္ဆင္ၿပီး အျပင္းအထန္တုိက္ခုိက္ခဲ့စဥ္က စစ္ဦးမွာ အထိနာၿပီး ျပန္လာခဲ့ရ၏။ ယခု က်ေနာ္ တုိက္ပြဲဆင္ႏြဲဖုိ႔ လာခဲ့သည္မဟုတ္။ သုိ႔ေသာ္ ယုယေလးက လက္နက္ခ် အရႈံးေပးေလၿပီတည္း။ အံၾသဖြယ္ရွိေလစြ။

က်ေနာ့္စိတ္သည္ ဆန္းၾကယ္၏။ အံ့ၾသဖြယ္ျဖစ္၏။ ယုယကုိ ခ်စ္ေရးဆုိခဲ့၏။ ခ်စ္ခြင့္မရခဲ့။ သုိ႔ေပမဲ့ က်ေနာ္ စိတ္မဆင္းရဲခဲ့ေပ။ နဲနဲရွက္ရုံမွ်သာျဖစ္ခဲ့၏။ ယခု ယုယအခ်စ္ကုိ ကၽြႏု္ပ္ရရွိခဲ့ေလၿပီ။ သုိ႔ေသာ္ က်ေနာ္ အရမ္းမေပ်ာ္ခဲ့ေပ။ သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္သာ အခ်ိန္ကုန္လြန္ခဲ့၏။ ယုယႏွင့္တစ္ႀကိမ္တစ္ခါမွ် ခ်ိန္းေတြ႔ဖူးျခင္းမရွိ။
က်ေနာ္တုိ႔ရပ္ရြာဘက္မွ လူေတြကလည္း ခက္သည္။ သမီးရည္းစားစုံတြဲကုိ တစ္ေနရာမွာ ႏွစ္ေယာက္ထဲေတြ႔လွ်င္ ပုံႀကီးခ်ဲ ႔ ေျပာတတ္ၾကေလသည္။ ခ်ိန္းမေတြ႔ျဖစ္ခဲ့သည္မွာ ထုိအခ်က္ေၾကာင့္လည္းပါသည္။

တစ္ေန႔၌
သူငယ္ခ်င္းေတြ ေျမွာက္ပင့္ေပးသည့္အတြက္ ယုယႏွင့္ခ်ိန္းေတြ႔ဖုိ႔စီစဥ္လုိက္သည္။ လကြယ္ည ၈ နာရီတိတိအခ်ိန္၊ ရြာထိပ္ ဘုရားကုန္းေပၚ။

လကြယ္ည ျဖစ္သည့္အတြက္ လမသာ။ လ်ပ္စစ္မီး မရွိသည့္အတြက္ ေမွာင္မုိက္ေနသည္။ ရြာထဲရွိ ဗီဒီယုိရုံ၌ ေက်ာ္ဟိန္းကားတင္ထား၍ လူအမ်ားစု ဗီဒီယုိၾကည့္သြားၾကမည္။ ယုယလည္း ဗီဒီယုိသြားၾကည့္မည္ဟု အိမ္ကုိ အေၾကာင္းျပမည္။ ဘုရားကုန္းေပၚ၌ တေစၦသရဲေျခာက္သည္ဟု နာမည္ႀကီးသည့္အတြက္ အခ်ိန္မေတာ္ႀကီး မည္သူမွ ဘုရားကုန္းေပၚသုိ႔ တက္လာလိမ့္မည္ မဟုတ္။ ဗီဒီယုိၿပီးခ်ိန္ ၉နာရီခြဲခန္႔၌ ယုယကုိ အိမ္ျပန္ပုိ႔မည္။ က်ေနာ္တုိ႔အႀကံ ပိပိရိရိရွိသည္။

ည ၈ နာရီထုိးၿပီ။
ေမာင္ေဖငယ္ႏွင့္အျခားသူငယ္ခ်င္းမ်ားလည္း ေက်ာ္ဟိန္းကားၾကည့္ဖုိ႔ ထြက္ခြါသြားၾကေလၿပီ။ က်ေနာ္လဲ ဘုရားကုန္းေျခရင္းသုိ႔ တစ္ေယာက္ထဲ ခ်ီတက္လာသည္။ ပတ္၀န္းက်င္တစ္ခုလုံး တိတ္ဆိတ္ေနသည္။ ပုရစ္ေအာ္သံႏွင့္ ညဥ့္ငွက္ေအာ္သံ အခ်ိဳ ႔က ႀကီးစိုးေနသည္။ လူသံဟူ၍ အနည္းငယ္မွ် မၾကားရ။ က်ေနာ္ ေက်ာခ်မ္းလာသည္။ ၾကက္သီးေမြးညွင္းထလာသည္။ ဦးေခါင္းႀကီးလာသည္။ ေသခ်ာၿပီ။ က်ေနာ္ ေၾကာက္ရြံ ႔ေနၿပီ။ ယုယကုိ ေတြ႔ဖုိ႔ေၾကာက္သည္မဟုတ္။ နာနာဘာ၀ တေစၦသရဲကုိ ေၾကာက္ျခင္းျဖစ္၏။

ဘုရားကုန္းေပၚက တေစၦသရဲဇာတ္လမ္းမ်ိဳးစုံကုိ က်ေနာ္ၾကားဖူးခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္။ သုသာန္ထက္ ပုိေၾကာက္စရာေကာင္းသည္တဲ့။ ခက္ေခ်ၿပီ။ က်ေနာ္တစ္ေယာက္ထဲ ေတာင္ကုန္းထိပ္ေရာက္ေအာင္ မသြားရဲေတာ့ေပ။ ေမာင္ေဖငယ္ကုိ ေျပးသတိရမိ၏။ ဒီေကာင္ပါလာခဲ့ရင္ အေကာင္းသား။ အခုေတာ့ ဒီေကာင္လဲ ေက်ာ္ဟိန္းကားထဲ စ်ာန္၀င္စားေနေလာက္ၿပီ။

ယုယေလးမ်ား တစ္ေယာက္ထဲ ေတာင္ကုန္းေပၚေရာက္ေနမလားမသိဘူးဆုိၿပီး ေတာင္ေျခကေန အခ်က္ေပး လက္ႏွိပ္ဓါတ္မီး ထုိးၾကည့္၏။ ျပန္လည္အခ်က္ေပးမီးကုိ လုံးလုံးမျမင္ရ။ ဒါဆုိ ယုယေလးလဲ ေတာင္ကုန္းေပၚမွာ ရိွမည္မဟုတ္။ ဒီေကာင္မေလး ခ်ိန္းထားတဲ့ေနရာကုိ မလာတာေသခ်ာၿပီ။ ယုယ ရက္စက္ၿပီဟု က်ေနာ္ ေတြးေနသည္။ ေတာင္ေပၚကို လက္ႏွိပ္ဓါတ္မီးႏွင့္ထုိးလုိက္ ေၾကာက္စိတ္ေၾကာင့္ထြက္လာသည့္ ေခၽြးေစးမ်ားကုိ သုတ္လုိက္ႏွင့္ အခ်ိန္ ဘယ္ေလာက္ၾကာသြားသည္မသိ။ ရြာထဲက ေက်ာ္ဟိန္းကား ဗီဒီယုိက ၿပီးေလၿပီတည္း။
က်ေနာ့္အတြက္ အခ်ိန္ကုန္သြားေလၿပီ။ သူငယ္ခ်င္းအိမ္သုိ႔ ျပန္ရုံသာရွိေတာ့သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ျပန္လာခဲ့သည္။ ခ်ိန္းေသာညမွာ မုိးမ်ား မရြာခဲ့ပါ။

"ကုိကုိေမာင္... ဘယ္လုိလဲ.. အဆင္ေျပခဲ့တယ္မဟုတ္လား"

"မေျပပါဘူး ေဖငယ္ရာ.. ခ်ိန္းတဲ့ေနရာကုိ သူမလာခဲ့ဘူး"

"ဟုတ္ရဲ ႔လားကြာ"

"အေသအခ်ာေပါ့"

မနက္မုိးလင္းေတာ့ က်ေနာ္ ေျမသာရြာက ျပန္လာခဲ့သည္။ ေနာက္ပုိင္း အလုပ္ကိစၥအတြက္ ၿမိဳ့တက္ၿပီး အလုပ္လုပ္သည္။ ပညာသင္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ေျမသာရြာေလးသို႔ မေရာက္ျဖစ္ေတာ့ေပ။ ယုယေလးကုိလဲ ေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္ျဖစ္သြားသည္။ က်ေနာ္မွ မခ်စ္ခဲ့ဘဲကုိး။ လူငယ္သဘာ၀ အေပ်ာ္သေဘာဆန္ဆန္ အဆင့္သာရွိခဲ့သည္။ စဥ္းစားရင္း သူ႔ကုိ သနားမိသည္။ က်ေနာ္ လူမဆန္ခဲ့ဘူး။

က်ေနာ္ၿမိဳ့ေရာက္ၿပီး သုံးေလးလခန္႔အၾကာမွာ ေမာင္ေဖငယ္ဆီက စာတစ္ေစာင္ေရာက္လာသည္။

"ကုိကုိေမာင္ေရ
မင္းတုိ႔ခ်ိန္းေတြ႔ခဲ့ၾကတဲ့ညအေၾကာင္းကုိ ယုယက ငါ့ကုိ ေျပာျပတယ္။ သူတစ္ေယာက္ထဲ ဘုရားကုန္းေပၚကုိ အရဲစြန္႔ၿပီး ၈ နာရီတိတိအေရာက္သြားခဲ့တယ္တဲ့။ တေစၦသရဲေၾကာက္ေပမဲ့ မင့္ကုိ ေတြ႔ခ်င္စိတ္က မ်ားေနလုိ႔ အရဲစြန္႔လုိက္တာတဲ့။ ဒါေပမဲ့ မင္းက ၉ နာရီခြဲအထိ ေတာင္ေပၚကုိ မေရာက္လာဘူးတ့ဲ။ သရဲကေၾကာက္ ျခင္ကကုိက္နဲ႔ ေတာင္ေပၚမွာ အေတာ္ေလးဆင္းရဲခဲ့တယ္တဲ့။ ဗီဒီယုိၿပီးတဲ့အခ်ိန္ေရာက္မွ သူ႔အိမ္ကုိ ျပန္သြားခဲ့တယ္တဲ့။ ဗီဒီယုိလဲ မၾကည့္ရ မင္းနဲ႔လဲ မေတြ႔ရဆုိေတာ့ စိတ္အရမ္းတုိတယ္တ့ဲ။ ခ်ိန္းထားၿပီး ကတိမတည္တဲ့ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္အတြက္ သူ႔ရင္ထဲမွာ ေနရာ မရွိေတာ့ပါဘူးတဲ့။

အဲဒါပါဘဲကြာ။ ေနာက္ေတြ႔မွ ေအးေအးေဆးေဆးေျပာၾကတာေပါ့။
သတိရလ်က္
ေဖငယ္"

က်ေနာ္ႏွင့္ယုယ၏ဇာတ္လမ္းကား အထက္ပါကဲ့သုိ႔အဆုံးသတ္သြားခဲ့ေလသည္။ ယုယကုိ အေပ်ာ္သေဘာထားခဲ့သည္။ က်ေနာ္သရဲေၾကာက္ခဲ့သည္။(ငယ္ေသးလုိ႔ေၾကာက္ျခင္းျဖစ္သည္။ အခု မေၾကာက္ေတာ့ပါ)။ ထုိ႔ေၾကာင့္ က်ေနာ္ အိမ္ေထာင္မက်ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ကံေကာင္းေလစြ။
အခုဆုိရင္ ယုယလဲ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္နဲ႔ အိမ္ေထာင္က်သြားေလၿပီ။
.........

လက္ရွိခ်စ္သူအေၾကာင္း နဲနဲ က်ေနာ္ေျပာျပပါ့မယ္။
ယခုလက္ရွိခ်စ္သူကုိ လြန္ခ့ဲသည့္ သုံးႏွစ္ခန္႔က စေတြ႔ခဲ့သည္။ က်ေနာ္သူ႔ကုိ ျမင္ျမင္ခ်င္း သေဘာက်ခဲ့သည္။ သူမသည္ သြက္သည္။ ထက္သည္။ လုံး၀မကလက္။ သူမလဲ အေမခ်စ္ျဖစ္သည္။ က်ေနာ္လဲ အေမခ်စ္ျဖစ္သည္။ သူမ၏ အမူအယာအားလုံး က်ေနာ့္စိတ္ကုိ သိမ္းက်ဳံးႏုိင္စြမ္းရွိသည္။ က်ေနာ္ သူမကုိ အရမ္းခ်စ္သြားသည္။ သုိ႔ေသာ္ က်ေနာ္ခ်စ္ေၾကာင္း သူမကုိ ဖြင့္မေျပာခဲ့ေပ။

ႏွစ္အေတာ္ၾကာမွ သူမကုိ က်ေနာ္ခ်စ္ေၾကာင္းေျပာျပလုိက္သည္။ သူမ်ားဦးသြားမွာ စုိးရိမ္၍ျဖစ္သည္။ သူမသည္ ဟန္မေဆာင္တတ္ေပ။ က်ေနာ့္ကုိ ခ်က္ခ်င္းအေျဖေပးသည္။ သူမလဲ က်ေနာ့္ကုိ ေတြ႔ေတြ႔ခ်င္း ခ်စ္ေနမိသည္တဲ့။ မိန္းခေလးက စရမွာမုိ႔ သည္းခံၿပီး ေစာင့္ေနတာပါတဲ့။ ငယ္စဥ္ဘ၀ကတည္းက အလုပ္ႀကိဳးစားခဲ့သူမုိ႔ သူမမွာ ငယ္ခ်စ္ဦးမရွိခဲ့ေပ။ က်ေနာ္သာလွ်င္ သူမ၏ တစ္ဦးတည္းေသာ မူပုိင္ခ်စ္သူ ျဖစ္ေပေတာ့၏။ က်ေနာ္လဲ သူမကုိ ခုိက္ခုိက္တုန္ေအာင္ခ်စ္သည္။ သူမလဲ က်ေနာ့္နည္းတူ က်ေနာ့္ကုိ ခ်စ္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ က်ေနာ္တုိ႔၏ အခ်စ္သည္ အမ်ားထက္သာေသာ အႏႈိင္းမဲ့အခ်စ္မ်ားျဖစ္ေလသည္။
......

ကဲ ကဲ... ညီေလး မုိးစက္အိမ္ေရ... ညီတဂ္ခဲ့တဲ့ ထားခဲ့ဖူးေသာ ရည္းစားမ်ားအေၾကာင္းပုိ႔စ္ထ္ကို ဒီမွာတင္ရပ္လုိက္ပါၿပီ။ အကုိကလဲ ေရးမိရင္ မဆုံးတတ္ေတာ့ဘူး။ အကို႔ခ်စ္သူကေတာ့ အခုထက္ထိ အုိေကျပေနတုန္းပါဘဲ။ သူလဲ ပညာတတ္တစ္ေယာက္ဆုိေတာ့ အကုိ႔ကုိ နားလည္ေပးေလာက္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ နားလည္ေပးတာေလးေတြေၾကာင့္ဘဲ အကိုက သူ႔ကုိ စြဲေနမိတာ။

ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးၾကပါေစ။

........

4 comments:

Anonymous said...

ဒို႔အကိုၾကီးခုထိအိမ္ေထာင္မက်ေသးတာ သရဲကယ္သြားလုိ႔ေပါ႔ေနာ္ :P
နားလည္တဲ႔အခ်စ္မ်ိဳးရွိတာ အားက်မိပါတယ္
အဆင္ေျပေပ်ာ္ရႊင္ပါေစဗ်ာ

ကဗ်ာဦး said...

ရည္းစားအေၾကာင္းလာဖတ္ပါတယ္။

မိုးစက္အိမ္ said...

အကိုေရ ညီေနာက္က် ၿပီးမွ လာသြားရလို.ေဆာရီး
အကိုေရ ေၿခစြမ္းေတြ ၿပမိလို. ပတ္တီးနဲ. အိပ္ရာထဲ
ေရာက္ေနတာ မၿဖစ္ေခ်ဘူး အကိုကို အားနာဖို.ေကာင္းတယ္
ဆိုၿပီး ထလိုက္လာတာ...ဖတ္သြားတယ္ဗ်ာ အကိုအၿဖစ္
ကလဲ ရီရသားဗ်ာ...ဟဲဟဲ ဒါေပမဲ. ၿဖစ္တတ္ပါတယ္
ခုေတာ.လဲ ဖူးစာရွင္ အမွန္ေလးနဲ. ေတြ.ေနရၿပၽြေပါ.
ေနာ္. ... ခ်စ္သူ ႏွစ္ေယာက္ေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစလို.
ဆုေတာင္းေပးပါတယ္အကို...အခုလို ရွည္လ်ားစြာ
နဲ.ေသေသခ်ာခ်ာေရးေပးတဲ. အတြက္လည္း ေက်း
ဇူးအထူးတင္ပါတယ္ အကိုေရ...

မိုးခါး said...

ခ်စ္သူနဲ႕ ထာ၀ရလက္တြဲႏုိင္ပါေစရွင္ .. း)
စြံတယ္ေနာ္ .. ဟီး (ေနာက္တာ) :P