ဧရာ၀တီ ရန္ကုန္ အာဇာနည္ေန႔

မႏွစ္က ဒီအခ်ိန္၌ ကမၻာပ်က္၏။ ၾကယ္ေတြေၾကြ၏။ ပန္းပြင့္မ်ား ေၾကြမြပ်က္စီး၏။ ကိႏၷရီကိႏၷရာ ေခ်ာင္းျခား၏။
ထိုကမၻာသည္ကား သာရကမၻာလည္းမဟုတ္။ မ႑ကမၻာလည္းမဟုတ္။ သာရမ႑ကမၻာလည္းမဟုတ္။ သုညကမၻာလည္းမဟုတ္။ ထုိ႔အတူ ဘဒၵကမၻာလည္းမဟုတ္။

ထုိကမၻာသည္ အေမရိကတုိက္မွာလည္းမဟုတ္။ ဥေရာပတုိက္မွာလည္းမဟုတ္။ အာဖရိကတုိက္မွာလည္းမဟုတ္။ ၾသစေတးလ်တုိက္မွာလည္းမဟုတ္။ ထုိကမၻာသည္ အာရွတုိက္က ကမၻာျဖစ္၏။ အာရွတုိက္က ကမၻာျဖစ္သည့္တုိင္ ဂ်ပန္ႏုိင္ငံမွာ မဟုတ္။ အိႏၵိယႏုိင္ငံမွာလည္းမဟုတ္။ ကုိရီးယားႏုိင္ငံမွာလည္းမဟုတ္။ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာျဖစ္၏။

ျမန္မာႏုိင္ငံမွာမွ အထူးအားျဖင့္ ဧရာ၀တီကမၻာျဖစ္၏။ ရန္ကုန္ကမၻာျဖစ္၏။ ကမၻာပ်က္ေသာေၾကာင့္ မိသားစုၾကယ္စင္အုပ္မ်ား မေၾကြခ်င္ဘဲ ေၾကြခ်ိန္မတန္ဘဲ ေၾကြၾကရ၏။ အနာဂါတ္သားေကာင္းသမီးေကာင္း ပန္းရတနာေလးမ်ား ေၾကြခ်ိန္မေရာက္ေသးခင္ ေၾကြက်ေၾကြမြပ်က္စီးၾကရ၏။ ၾကင္နာမႈအျပည့္ တြယ္တာမႈအျပည့္ရွိၾကသည့္ ဇနီးခင္ပြန္းမ်ား မခြဲခ်င္ဘဲ မကြဲခ်င္ဘဲ ေသကြဲကြဲၾကရ၏။

ထုိကမၻာသည္ ဗုဒၶစာေပ၌လာေသာ မီးခုနစ္ႀကိမ္ ေရတစ္ႀကိမ္အားျဖင့္ ခုႏွစ္ႀကိမ္တိတိျပည့္ေသာအခါ ေနာက္ဆုံး ေလဖ်က္၍ ပ်က္ရျခင္းမ်ိဳးမဟုတ္။ တစ္ညတည္း၌ နာဂစ္မုန္တုိင္းေမႊေႏွာက္လုိက္သည့္အတြက္ ပ်က္ရျခင္းျဖစ္၏။ နာဂစ္ေၾကာင့္ ဧရာ၀တီကမၻာပ်က္၏။ ရန္ကုန္ကမၻာပ်က္၏။ အျခားကမၻာမ်ားလည္း အနည္းငယ္ပ်က္စီး၏။ ထိခုိက္ဒဏ္ရာရၿပီး ၾကယ္မ်ားေၾကြၾကရ၏။ ေရနစ္ၿပီး အနာဂါတ္ပန္းေကာင္းေလးမ်ား ပ်က္စီးၾကရရွာ၏။

ေလာကႀကီးကား တရားမွ်တမႈကုိ လုံး၀မေပး။ ျမန္မာျပည္၌ ကမၻာပ်က္ေနစဥ္ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔သည္ အဂၤလန္၌ ႏွစ္ၿခိဳက္စြာ ႏွစ္သက္စြာ အိပ္ေမာက်ေနၾက၏။ ျမန္မာျပည္၌ နာဂစ္ဓါးစာခံမ်ား အေမွာင္ထုတြင္း ဟုိဟုိဒီဒီ ႀကိဳးစားေျပးလႊားရင္း အသက္လုပြဲဆင္ႏႊဲေနခုိက္ ကၽြႏ္ုပ္တုိ႔သည္ လန္ဒန္၌ စိတ္ကူးယဥ္ အိပ္မက္ေကာင္းေကာင္းေလးမ်ားကုိ ရွယ္မက္ေနၾက၏။ ျမန္မာျပည္၌ နာဂစ္ဒုကၡသည္မ်ား ရႊံ ႔ႏြံေတြၾကား ၿခဳံဖုတ္ေတြၾကား ဒုိက္ေတြၾကား ဆင္းဆင္းရဲရဲ လဲေလ်ာင္းေနၾကခုိက္ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔သည္ ယူေက၌ ေမြ႔ယာထက္မွာ ဇိမ္က်က် အိပ္စက္အနားယူေနၾက၏။

သမုိင္း၌ က်ဆုံးမႈေပါင္းမ်ားစြာရွိခဲ့ဖူး၏။ လူအမ်ား အုပ္စုလုိက္ေသေက်ၾကသည္မ်ားရွိခဲ့ဖူး၏။
စစ္ပြဲေရွ ႔စစ္မ်က္ႏွာျပင္၌ အေသခံဗုန္းဒဏ္ေၾကာင့္ အမ်ားအျပား ေသေၾကပ်က္စီးခဲ့ၾကသည္မ်ားရွိခဲ့၏။ ထုိသတင္းမ်ားကုိ ၾကားခဲ့မွတ္ခဲ့ ဖတ္ခဲ့ၾကည့္ခဲ့ရသည့္အတြက္ ကၽြႏု္ပ္တုန္လႈပ္ေျခာက္ျခားခဲ့ဖူး၏။ သုိ႔ေသာ္ နာဂစ္မုန္တုိင္းေၾကာင့္ နာရီပုိင္းအတြင္း လူမ်ား ေထာင္ ေသာင္း သိန္း ေသဆုံးရသည့္ သတင္းကုိ ၾကားလုိက္ရသည့္အခါ၌မူ ကၽြႏု္ပ္၏ တုန္လႈပ္ေျခာက္ျခားမႈသည္ အျမင့္ဆုံးအဆင့္သို႔ေရာက္သြား၏။ အထြတ္အထိပ္သုိ႔ ေရာက္ရွိသြား၏။

စစ္ပြဲ၌ အသက္စြန္႔လြတ္ရျခင္းသည္ အဓိပၸါယ္ရွိ၏။ အၿငိဳးအေတးေၾကာင့္ ရန္တုန္႔ျပန္လုိက္သည့္အတြက္ ေသၾကေက်ၾကမႈသည္ အဓိပၸါယ္ျပည့္၀၏။ သုိ႔ေသာ္ ယခုနာဂစ္သည္ တမင္သက္သက္ ရက္စက္ျခင္းမွ်သာ ျဖစ္၏။ အျပစ္မဲ့သူတုိ႔ကုိ မတရားအႏုိင္ယူသတ္ျဖတ္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ နာဂစ္ကုိ ကၽြႏု္ပ္မုန္း၏။ နာဂစ္ဆုိသည့္ အသံကုိမွ် ကၽြႏု္ပ္မၾကားလုိ။ နာဂစ္ကုိ ေမ့ေအာင္ႀကိဳးစား၏။ ပစ္ပယ္ထားလုိက္၏။ ၾကဥ္ဖယ္ထားလုိက္၏။ သုိ႔ေသာ္ နာဂစ္ဆုိသည့္ ေ၀ါဟာရသည္ ကၽြႏု္ပ္ဦးေဏွာက္ထဲက ထြက္မသြား။ နေမာတႆ ဘုရားရွိခုိး ရသကဲ့သုိ႔ အလြတ္ရေန၏။ ဒါသည္ပင္လ်င္ ပဋိဃသံေယာဇဥ္မည္ေပ၏။ မုန္းတီးျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္သည့္ သံေယာဇဥ္ဟု ေခၚတြင္၏။

ရဖုိ႔လြယ္၏။ ေမ့ပစ္ဖုိ႔ခက္၏။ နေမာတႆ ဆုိသည့္စာေၾကာင္းေလးကုိ ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ႏုိင္ဟု ေျပာခဲ့ေသာ ဆရာသမားတစ္ေယာက္၏စကားကုိ အမွတ္ရမိ၏။ နာဂစ္အေၾကာင္းကုိ လုံး၀မၾကားခ်င္။ သို႔ေသာ္ ၾကားေနရ၏။ နာဂစ္ကုိ ေမ့ပစ္ခ်င္၏။ သုိ႔ေသာ္ အၿမဲတမ္းသတိရေန၏။ သတိရတုိင္း ေၾကြကြဲရ၏။ ၀မ္းနည္းရ၏။ ပူေဆြးရ၏။ ေသာက ပရိေဒ၀တုိ႔ျဖင့္ ျပည့္ႏွက္ေနရ၏။

နာဂစ္ေၾကာင့္ အမိမဲ့သားမ်ား ေပၚေပါက္ခဲ့၏။ သားမဲ့အမိမ်ား က်န္ရစ္ခဲ့၏။ လင္မဲ့မိန္းမ မိန္းမမဲ့လင္ မ်ားစြာ မ်ားစြာ ျဖစ္ေပၚခဲ့၏။ ေျခ လက္ မ်က္စိစသည့္ ကုိယ္အဂၤါ အစိတ္အပိုင္းမ်ား စြန္႔လြတ္ခဲ့ၾကရ၏။ အသားေတြ အေသြးေတြ ေပးဆပ္ခဲ့ၾကရ၏။ အသက္အုိးအိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၀ါးမ်ိဳခံခဲ့ၾကရ၏။ အိမ္ေမြးတိရိစၦာန္ အျမားအျပား ေပ်ာက္ပ်က္ခဲ့ၾကရ၏။

နာဂစ္၏ ျပင္းထန္လွေသာ ေလလႈိင္းသည္ နာဂစ္ဓါးစာခံမ်ား၏ ေသာက ပရိေဒ၀လႈိင္းမ်ားႏွင့္ႏႈိင္းစာလ်င္ ေသးငယ္သြားမည္ျဖစ္၏။ ႀကဳံလွီသြားမည္ျဖစ္၏။ နာဂစ္ႏွင့္ေရာပါလာေသာ မုိးေရေပါက္မ်ားစြာသည္ နာဂစ္ဒုကၡသည္မ်ား၏ မ်က္ရည္မ်ားႏွင့္ႏႈိင္းယွဥ္လ်င္ တစ္ငုံစာေလာက္သာျဖစ္သြားမည္ျဖစ္၏။ တစ္ခြက္စာေလာက္ဘဲျဖစ္သြားမည္ျဖစ္၏။

ေသာက ပရိေဒ၀လႈိင္းမ်ား၊ ဒုကၡၡ ေဒါမနႆ ဥပါယာသ မ်က္ရည္မ်ား၊ ေသြးမ်ားျဖင့္ ျပည့္ႏွက္ခဲ့ေသာ နာဂစ္သည္ ျမန္မာလူမ်ိဳးတုိင္းအတြက္ ရင္နာစရာျဖစ္ခဲ့၏။ မုန္းတီးစရာျဖစ္ခဲ့၏။ လက္တုန္႔ျပန္ခ်င္စရာျဖစ္ခဲ့၏။ သုိ႔ေသာ္ နာဂစ္သည္ သက္မဲ့ျဖစ္၏။ သူကုိယ္တုိင္ သက္မဲ့ျဖစ္ေနသည့္အတြက္ သက္ရွိမ်ားကုိ မနာလုိ၀န္တုိ ျဖစ္သည့္ဟန္ျဖင့္ သက္မဲ့ႏုိင္ငံသုိ႔ ေခၚေဆာင္သြား၏။

၂၀၀၈၊ ေမလ ၂ ရက္ (နံနက္ေစာေစာ အခ်ိန္)။
ထုိရက္သည္ ဧရာ၀တီအာဇာနည္ေန႔ျဖစ္၏။ ရန္ကုန္အာဇာနည္ေန႔ျဖစ္၏။ ထုိေန႔သည္ ယေန႔၌ၡ တစ္ႏွစ္တင္းတင္း ျပည့္ေသာေန႔ျဖစ္၏။ က်န္ရစ္သူ မိသားစုနည္းတူ ကၽြႏု္ပ္ ေၾကြကြဲေနရ၏။ ၀မ္းနည္းေနရ၏။ မ်က္ရည္လည္ေနရ၏။

ကၽြႏု္ပ္အခ်ိန္ရခုိက္ စြမ္းႏိုင္သေလာက္ ဘုရားစာရြတ္ဖတ္၏။ ဂုဏ္ေတာ္ပြါးမ်ား၏။ ဘုရားရွိခုိး၏။ ထုိကုသုိလ္ကုိ နာဂစ္မွာ ေၾကြေပ်ာက္သြားၾကရွာေသာ အျပစ္မဲ့ေသဆုံးသူမ်ားအားလုံးအတြက္ အမွ်ေပးေ၀လုိက္ပါ၏။ ရရာ ေရာက္ရာ ၾကားရာ အရပ္က သာဓု သုံးႀကိမ္ ေခၚဆုိႏိုင္ၾကပါေစသား။
အမွ်.. အမွ်... အမွ်။ ။

.......