ကၽြႏု္ပ္သည္ ပုထုဇဥ္လူသားတစ္ဦး

ျပႆနာတစ္ခုႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး အမ်ိဳးသမီးဘေလာ့ဂါတစ္ေယာက္ႏွင့္သိကၽြမ္းခင္မင္ခြင့္ရရွိခဲ့၏။ မိတ္ေဆြသစ္တစ္ေယာက္တုိးလာ၍ ကၽြႏု္ပ္၀မ္းေျမာက္ခဲ့ရ၏။ သူ၏ ျပႆနာကုိ အားေပးႏွစ္သိမ့္ေပးခဲ့ဖူး၏။ သူေျပာခ်င္သည့္စကားမ်ားကုိ နားေထာင္ေပးခဲ့ဖူး၏။ သူ၏ဘေလာ့ဂ္ထဲ မၾကာမၾကာအလည္ေရာက္ခဲ့ဖူး၏။
ေနာက္ဆုံးေတာ့ ျပႆနာတစ္ခုႏွင့္ဆက္ႏြယ္ၿပီး သိကၽြမ္းခဲ့ရေသာ ထုိမိတ္ေဆြသည္ ျပႆနာတစ္ခုႏွင့္ပင္ ကၽြႏု္ပ္ႏွင့္ မိတ္ေဆြအျဖစ္မွ ရပ္စဲသြားခဲ့၏။

ပထမျပႆနာသည္ သူႏွင့္အျခားတစ္ေယာက္၏ျပႆနာျဖစ္၏။ ဒုတိယျပႆနာသည္ သူႏွင့္ ကၽြႏု္ပ္ကုိယ္တုိင္ပင္ျဖစ္၏။ အခ်ဳပ္ေျပာရလ်င္ သူသည္ ျပႆနာႏွစ္ခုပုိင္၏။ ကၽြႏု္ပ္သည္ ျပႆနာတစ္ခုပုိင္၏။ သုိ႔ေသာ္ သူပုိင္ဆုိင္ေသာ ျပႆနာႏွစ္ခုလုံး ကၽြႏု္ပ္အတြက္ သက္ေရာက္မႈျဖစ္ေစ၏။ ပထမျပႆနာေၾကာင့္ သူ႔ကုိ ပုိမုိခင္တြယ္မိေစ၏။ ေလးစားအားက်မိေစ၏။ ဒုတိယျပႆနာေၾကာင့္ သူ႔ကုိ တစ္မ်ိဳးျမင္လာ၏။ ယုံၾကည္မႈနည္းလာ၏။

တစ္ႏွင့္တစ္ေပါင္းလ်င္ ႏွစ္ျဖစ္၏။ သုိ႔ေသာ္ ျပႆနာတစ္ခုႏွင့္ျပႆနာတစ္ခုကုိ ထပ္ေပါင္းလုိက္ေသာအခါမူ သုညျဖစ္သြား၏။ ထူးဆန္းလွေပစြ။ ပထမျပႆနာမျဖစ္ခင္ ႏွင့္ ဒုတိယျပႆနာျဖစ္ၿပီးအခါကာလသည္ အတူတူပင္ျဖစ္သြား၏။ သုိ႔ေပမဲ့ ျပႆနာႏွစ္ခုၾကားကာလထဲမွာ အခ်ည္းႏီွးေတာ့ မျဖစ္ခဲ့ၾက။ သူ႔စာေပမ်ားကုိ ကၽြႏု္ပ္ဖတ္ျဖစ္ခဲ့သည္။ ကၽြႏု္ပ္ပုိ႔စ္ေလးေတြဆီ သူ အလည္လာျဖစ္ခဲ့သည္။

လူတစ္ေယာက္သည္ ရုပ္နာမ္ႏွစ္ပါးျဖစ္၏။ စိတ္ ေစတသိက္ ရုပ္တရားတုိ႔ျဖင့္ ဖြဲ႔စည္းထား၏။ ခႏၶာငါးပါးျဖင့္ တည္ေဆာက္ထား၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ လူ႔သႏၱာန္အစဥ္မွာ ေလာဘရွိ၏။ ေဒါသရွိ၏။ ေမာဟရွိ၏။ မာနရွိ၏။ မာယာရွိ၏။ သာေဌယ်ရွိ၏။ ထုိ႔ထက္မ်ားစြာ.. မ်ားစြာ ထပ္ရွိေသး၏။

ဆန္႔က်င္ဘက္အားျဖင့္ လူ႔ျဖစ္စဥ္ အစဥ္အတန္း တစ္ခုမွာ ေမတၱာရွိ၏။ ကရုဏာရွိ၏။ မုဒိတာရွိ၏။ ဥေပကၡာရွိ၏။ သဒၶါရွိ၏။ သတိရွိ၏။ ပညာရွိ၏။ ထုိ႔ျပင္ မ်ားစြာ.. မ်ားစြာရွိပါေသး၏။

ေရကန္အတြင္းရွိေရသည္ ပကတိတည္ၿငိမ္၏။ တိတ္ဆိတ္၏။ ေအးျမ၏။ သုိ႔ေသာ္ ေလျပင္းတစ္ခ်က္ေမြေႏွာက္လုိက္လ်င္ လႈိင္းၾကက္ခြပ္အသြင္သုိ႔ကူးေျပာင္းသြား၏။ ေျပးလႊားၾက၏။ လႈပ္ရွားၾကရ၏။ ထုိ႔အတူ ခဲတစ္လုံးႏွင့္ပစ္ေပါက္လုိက္လ်င္လည္း ၀ဲဂယက္ျဖစ္သြား၏။ လႈိင္းထသြား၏။ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပင္ တည္ၿငိမ္မႈသည္ ေပ်ာက္ကြယ္သြား၏။ တိတ္ဆိတ္မႈသည္ ဆူညံသံအျဖစ္သုိ႔ ေရာက္သြား၏။ သုိ႔ပင္ျဖစ္လင့္ကစား ေရသည္ ေရပင္ျဖစ္၏။ တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္မႈႏွင့္လႈပ္ရွားဆူညံမႈသာ ျခားနားသြား၏။

ကၽြႏု္ပ္သည္ ပုတီးပန္ စ်ာန္ရရွိထားသည့္ ရဟႏၱာအရွင္ျမတ္မဟုတ္။ တရားခ်ည္းသက္သက္လုိက္စားေနသည့္ တရားသမားလည္းမဟုတ္။ သူေတာ္စင္လည္းမဟုတ္။ သူျမတ္လည္းမဟုတ္။ ထုိ႔အတူ သူယုတ္မာလည္းမဟုတ္။ သူမုိက္လည္းမဟုတ္။ သုိ႔ေသာ္ အေျခအေနႏွင့္အခ်ိန္အခါအရ ကၽြႏု္ပ္သည္လည္း လူထဲက လူတစ္ေယာက္ျဖစ္သည့္အားေလ်ာ္စြာ ေရကန္အတြင္းရွိေရကဲ့သုိ႔ ျဖစ္၏။ ေလာဘရွိ၏။ ေဒါသရွိ၏။ ေမာဟရွိ၏။ မာန္မာနရွိ၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ရံဖန္ ပကတိတည္ၿငိမ္၏။ တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္၏။ ရံခါ၌ကား ၀ဲဂယက္ထန္၏။ ထၾကြလႈပ္ရွား၏။ ရံခါ လူေကာင္းျဖစ္၏။ ရံဖန္ လူမုိက္ျဖစ္၏။

ေလာဘရွိသည့္ပုဂၢိဳလ္ ေလာဘျဖစ္တတ္၏။ ေဒါသရွိသည့္သူ ေဒါသထြက္တတ္၏။ မာန္မာနရွိသည့္သူ ေမာက္မာခက္ထန္တတ္၏။ အားလုံးအဆန္းမဟုတ္။ သူ႔သေဘာ သူေဆာင္သည္ခ်ည္းျဖစ္၏။ ကၽြႏု္ပ္၌ ေလာဘ ေဒါသ မာန္မာန အားလုံးရွိ၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ကၽြႏု္ပ္စိတ္ဆုိးေဒါသထြက္၏။ ေဒါသသည္ ေကာင္းက်ိဳးကုိလုံး၀မေပးဆုိသည္ကုိလည္း ကၽြႏု္ပ္သိ၏။ သုိ႔ေသာ္ သိသိခ်ည္းနဲ႔ ကၽြႏု္ပ္ေဒါသထြက္၏။

ေဒါသ၌အဆင့္သုံးဆင့္ရွိ၏။ အႏုသယဟုေခၚသည့္ တိမ္ျမွဳပ္ကိန္းေအာင္းေနသည့္ ေဒါသသည္ ပထမအဆင့္ျဖစ္၏။ တိမ္ျမွဳပ္ေနသည့္အတြက္ ေဒါသ၏အရိပ္အေရာင္ကုိ မျမင္ေတြ႔ႏုိင္။ ေဒါသမရွိဟု ထင္ျမင္တတ္ၾက၏။ အထူးသျဖင့္ တရားဘာ၀နာအလုပ္လုပ္ေနၾကေသာ ေယာဂီမ်ားထံ၌ ထုိကဲ့သုိ႔ အျဖစ္မ်ား၏။

ပရိယု႒ာနဟုေခၚသည့္ ထၾကြလႈပ္ရွားသည့္ ေဒါသသည္ ဒုတိယဆင့္ျဖစ္၏။ မႏွစ္သက္သည့္ အာရုံႏွင့္ထိခုိက္ေတြ႔ဆုံသည့္အခါ ေဒါသသည္ ထၾကြလႈပ္ရွား ႏိုးထလာ၏။ အေသြးအသားေတြ နီးျမန္းလာ၏။ မ်က္ႏွာျပင္ရဲတက္လာ၏။ အသားေတြ တစ္ဆတ္ဆတ္တုန္လာ၏။ တစ္ခုခုတုန္႔ျပန္ခ်င္လာ၏။ စိတ္ေဆာက္တည္ရာမရ ျဖစ္လာတတ္၏။

၀ီတိကၠမဟုေခၚသည့္ က်ဴးလြန္တုန္႔ျပန္သည့္ ေဒါသသည္ တတိယအဆင့္ျဖစ္၏။ ေနာက္ဆုံးအဆင့္လည္းျဖစ္၏။
စိတ္မထိန္းႏုိင္သည့္အတြက္ လက္တုန္႔ျပန္လုိက္၏။ ပါးစပ္ျဖင့္ ဆဲဆုိ၏။ စာေရးၿပီး ဆဲေရးတုိင္းထြာ၏။ ခ်ိန္းေျခာက္၏။ လက္ျဖင့္ ပုတ္ခတ္ရုိက္ႏွက္၏။ ပစ္ခတ္သတ္ျဖတ္၏။

ဧၿပီ ၂၈ ရက္ ညဥ့္နက္သန္းေခါင္အခ်ိန္၌ ကၽြႏု္ပ္သည္ ထုိေဒါသသုံးပါးလုံး ျဖစ္ပ်က္ခဲ့၏။ ကၽြႏု္ပ္၏ တိမ္ျမွဳပ္ေနေသာ အႏုသယေဒါသသည္ ေ၀ဖန္အႀကံေပးသလုိပုံစံမ်ိဳးျဖင့္ ႏွိမ္ခ်ကဲ့ရဲ ႔ထားသည့္ အႀကံေပးစာမ်ားႏွင့္ထိခုိက္မိလိုက္သည့္အတြက္ ပရိယု႒ာနအဆင့္သုိ႔ ဒုန္းကနဲ ကူးေျပာင္းသြား၏။ ကၽြႏု္ပ္သည္ သည္းခံတတ္၏။ သုိ႔ေသာ္ သည္းခံျခင္းသည္ အရႈံးေပးျခင္းမဟုတ္။ မာနတရားကုိ ထိခုိက္လာလ်င္ ျပန္တြယ္တတ္သည့္အက်င့္က ကၽြႏု္ပ္ထံ ကိန္းေအာင္းေန၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ၀ီတိကၠမအဆင့္သို႔ ေရာက္သြား၏။ ခ်က္ခ်င္း လက္တုန္႔ျပန္လုိက္၏။

သည္းခံၿပီး ၿငိမ္ေနျခင္းသည္ အေကာင္းဆုံးလက္စားေခ်ျခင္းပင္ျဖစ္၏ ဟူေသာ အဆုိကုိ ကၽြႏု္ပ္မေထာက္ခံ။ ကၽြႏု္ပ္လက္ခံက်င့္သုံးေနသည္မွာ လက္တုန္႔ျပန္လုိက္ျခင္းသည္သာလ်င္ အျမန္ဆုံး ေမတၱာတရားဘက္သုိ႔ ေရာက္ေစ၏ ဟူေသာ ကၽြႏု္ပ္ကုိယ္တုိင္၏ အဘိဓမၼာတရားပင္ျဖစ္၏။ သည္းခံႀကိတ္မွိတ္ၿပီး ခံစားေနျခင္းသည္ ေမတၱာတရားႏွင့္ အေ၀းဆုံးေနရာမွာ ရွိ၏။ ခ်က္ျခင္းတုန္႔ျပန္ ေျဖရွင္းၿပီး ခ်က္ျခင္း စိတ္ေအးခ်မ္းမႈရသြားျခင္းသည္သာလ်င္ ေမတၱာတရား၏ ေရွ ႔ေျပးျဖစ္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ထုိနည္းကို ကၽြႏု္ပ္ က်င့္သုံးလုိက္၏။

အႀကီးမားဆုံးရန္သူသည္ အေကာင္းဆုံးမိတ္ေဆြျဖစ္ႏိုင္သည္ ဟူေသာ အဆုိကုိ ကၽြႏု္ပ္လက္ခံယုံၾကည္၏။
အႀကံေပးစာထဲက သူ၏ သာေဌယ် သေဘာႏြယ္သည့္ ဟိတ္ဟန္လုပ္ျခင္း လူတတ္လုပ္ျခင္းသည္ ကၽြႏု္ပ္၏ မာနအေမွးပါးပါးကုိ ေပါက္ကြဲခက္ထန္ေစ၏။ သူ၏ သာေဌယ်ႏွင့္ ကၽြႏု္ပ္၏ မာနသည္ အႀကီးမားဆုံး ရန္သူမ်ားျဖစ္သြားၾက၏။ မာနသည္ တစ္မဟုတ္တည္း ေဒါသဖက္သုိ႔ တုိက္ခတ္ေမႊေႏွာက္သြား၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ေဒါသအဆင့္ သုံးခုလုံး ကၽြႏု္ပ္က်ဴးလြန္ခဲ့မိ၏။

သို႔ေသာ္ ကၽြႏု္ပ္မုန္းသည္မွာ သူ႔ကုိမဟုတ္။ သူ၏ စာေပကုိမဟုတ္။ သူ၏ ဘေလာ့ဂ္ေလးကို မဟုတ္။ သူ၏ အေတြးအေခၚကုိ မဟုတ္။ သူ၏ အႀကံေပးစာကုိ မဟုတ္။ သူ၏ ပညာကုိ မဟုတ္။ အမွန္မွာ သူ၏ စိတ္အစဥ္တြင္ အခုိက္အတန္႔မွ်ေပၚေပါက္လာသည့္ ပလႊားမႈ ဟိတ္ဟန္လုပ္မႈ လူတတ္လုပ္မႈကုိသာ မုန္းတီးျခင္းျဖစ္၏။

သူက သူ႔နာမည္ႏွင့္သူ႔ဘေလာ့ဂ္လင့္ခ္ကုိ ကၽြႏု္ပ္၏ဘေလာ့ဂ္ထဲက ဖ်က္သိမ္းေပးဖုိ႔ေျပာ၏။ ထုိအဆိုကုိ ကၽြႏု္ပ္လက္မခံႏုိင္။ သူ၏ ဘေလာ့ဂ္သည္ လူသားမ်ားအတြက္ တစ္ေနရာရာ၌ အက်ိဳးျဖစ္ထြန္းႏုိင္၏။ ေပ်ာ္ရႊင္မႈကုိ ေပးႏုိင္၏။ သတင္းအခ်က္အလက္ကုိ ေပးႏိုင္၏။ ႏွစ္သိမ့္မႈကို ေပးႏုိင္၏။ က်န္းမာေရး ပညာေရးအတြက္ အေထာက္အပံ့ျဖစ္ႏုိင္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ကၽြႏ္ုပ္အိမ္ထဲ၌ သူ႔ဘေလာ့ဂ္အတြက္ အခန္းတစ္ခန္းေပးထား၏။ ကၽြႏု္ပ္ကုိယ္တုိင္လည္း သူ႔ဘေလာ့ဂ္ကို ဖတ္ရႈေလ့လာ၏။

သို႔ေသာ္... သုိ႔ေသာ္
ကၽြႏု္ပ္သည္ ရုပ္နာမ္ႏွစ္ပါး ခႏၶာငါးပါးျဖင့္ ဖြ႔ဲစည္းထားေသာ ပုထုဇဥ္ပုဂၢိဳလ္ သက္သက္မွ်သာ ျဖစ္ေခ်၏။

...........