ရာသီဥတုကလဲ ဆုိးရြားလုိက္တာ။ ဒါေပမဲ့ သာယာၾကည္ႏူးဖြယ္ေကာင္းတဲ့ ဆုိးရြားမႈမ်ိဳးပါ။
ျမန္မာမွာ ေနစဥ္က ႏွင္းေတြ ေကာင္းကင္ေပၚက ျပဳတ္က်လာတာ တစ္ခါမွ မေတြ႔ဖူးခဲ့ဘူး။ ဒီေရာက္မွ ႏွစ္တုိင္း ေတြ႔ျမင္ေနရတယ္။ အရင္ေရာက္ေနၾကတဲ့ သူေတြက ေျပာတယ္။ ဟုိတုန္းက ဒီေလာက္ ဒီမွာ ႏွင္းမက်ဖူးဘူးတဲ့။ (ဟုိတုန္းကဆုိတာ သူတုိ႔ ေရာက္ေနစဥ္ ဆယ့္ေလးငါးႏွစ္အတြင္းေျပာတာျဖစ္မွာပါ)။ ဒီႏွစ္ေတြအတြင္းမွ ႏွင္းေတြ အရမ္းက်တာတဲ့။
က်ေနာ္လဲ ႏွင္းေတြၾကည့္ခ်င္တာနဲ႔ အေတာ္ျဖစ္သြားတယ္။ အရင္ႏွစ္ေတြတုန္းကေတာ့ ႏွင္းေတာထဲ ေလ်ာက္လည္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဒီႏွစ္ကေတာ့ အပူခ်ိန္က အႏႈတ္ ၅ ေလာက္အထိ ဆင္းသြားေတာ့ အျပင္ထြက္ခ်င္စိတ္ေတာင္မရွိတာ။ ခရစ္စမတ္ မတုိင္ခင္ကထဲက က်ေနတဲ့ ႏွင္း ဒီေန႔ထိ အၿပီးမသတ္ႏုိင္ေသးဘူး။ ေနာက္ေန႔ေတြလဲ ထပ္က်ဖုိ႔ ရွိေသးတယ္တဲ့။
ခက္တာက အျပင္မထြက္ခ်င္လုိ႔ မရဘူး။ ေက်ာင္းသြားရဦးမယ္ေလ။ ေဟာ္လီးေဒးရက္က ကုန္သြားၿပီ။
ျမန္မာမွာ ငယ္ငယ္တုန္းကဆုိ မုိးအရမ္းအားႀကီးရင္ ေက်ာင္းေတြ ပိတ္တတ္ၾကတယ္။ ကေလးပီပီ ေပ်ာ္လုိ႔ေပါ့။
အခုလဲ စဥ္းစားမိလုိက္ေသးတယ္။ ႏွင္းေတြအရမ္းက်လုိ႔ အတန္းေတြ ပိတ္လုိက္ရင္ သိပ္ေကာင္းမွာဘဲလုိ႔။
နယ္က ေက်ာင္းေတြကေတာ့ ေက်ာင္းေပါင္း ေထာင္ခ်ီၿပီး ပိတ္တယ္ေလ။ Transport အခက္အခဲေၾကာင့္ရယ္။ Icy snow ေတြရဲ ့ေဘးရန္ေၾကာင့္ရယ္ေပါ့။
အခ်ိဳ ့ဆုိ ႏွင္းကတစ္ဆင့္ ေရခဲျပင္ျဖစ္ေနတဲ့လမ္းေပၚေလ်ာက္ရင္း တဘုံးဘုံး ေခ်ာ္လွဲၾကတာ။
ပ်င္းတင္းတင္းနဲ႔ဘဲ ဒီေန႔ ေက်ာင္းကုိ သြားခဲ့တယ္။ က်လာတဲ့ႏွင္းေတြ မ်က္စိကို လာလာစင္တဲ့အရသာကလဲ တစ္မ်ိဳးေတာ့ခပ္ေကာင္းေကာင္း။ ႏွင္းမ်က္စဥ္း ခပ္ရသလုိလုိ။ အ၀တ္အစားေတြလဲ ႏွင္းေတြ ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြးနဲ႔ ႏွင္းလူသားဆန္ဆန္ေပါ့။ ႏွင္းထုေတြ ထူထဲေပမဲ့ ေျမေအာက္ရထားကေတာ့ အလုပ္လုပ္ေနဆဲဘဲ။ က်ေနာ္သြားရတာလဲ ေျမေအာက္ရထားနဲ႔ပါ။ ေျမေအာက္ရထားဆုိေပမဲ့ ေျမေအာက္လွ်ိဳးလုိက္ ေျမေပၚေရာက္လိုက္ပါဘဲ။ ႏွင္းက်ေနတဲ့ ရႈခင္းကေတာ့ ခပ္ေကာင္းေကာင္းရယ္။
ခရစ္စမတ္ ေက်ာင္းပိတ္ကထဲက ဆရာႏွင့္မေတြ႔ရေသးဘူး။ ဒီေန႔မွ အတန္းျပန္စလုိ႔ ေတြ႔ရမယ္ေလ။ ဒါေၾကာင့္ ႏွစ္သစ္ရက္ေတြ အေတာ္ေလး လြန္ခဲ့ၿပီးေပမဲ့ Happy New Year လုပ္ရဦးမယ္။ ၿပီးေတာ့ ဘာစကားေတြ ဆက္ေျပာရဦးမလဲ။ ေဟာလီးေဒးအေၾကာင္းေတြ ျပန္ေျပာရင္ ေကာင္းမလား။ ဒါမွ မဟုတ္ ေဟာလီးေဒးအတြင္းမွာ ႀကိတ္ၿပီး ေရးခဲ့တဲ့ အက္ေဆးအေၾကာင္းဘဲ ေျပာရမလား။ ၿပီးေတာ့....။
စဥ္းစားရင္းႏွင့္ စာသင္ခန္းထဲ ေရာက္လာတယ္။ ဆရာကေတာ့ မလာေသးဘူး။ ထုိင္ေစာင့္ရုံေပါ့။ ၁၁ နာရီမွာ စမဲ့အတန္းက ၁၁ နာရီ ၁၀ မိနစ္ထိ ဆရာက မလာေသးဘူး။ ေျပာရင္းဆုိရင္းန႔ဲ ေျခသံၾကားတယ္။ ဆရာလာၿပီ ထင္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ဆရာမဟုတ္ဘူး။ ရုံး၀န္ထမ္းတစ္ေယာက္။ ျဖဳန္းကလဲ ေပၚလာၿပီး စာသင္ခန္း တံခါး၀မွာ စာတစ္ခု ကပ္သြားတယ္။
Transport အခက္အခဲေၾကာင့္ ဒီေန႔ ဆရာမလာႏုိင္ပါ၊ ေနာက္က်မွ အေၾကာင္းၾကားရတဲ့အတြက္ ေတာင္းပန္ပါတယ္ တဲ့။ အဲဒါမွ ဟုိက္ ရွာလပတ္ရည္ ေပါ့။ ႀကိဳးစားပမ္းစား ႏွင္းထုနဲ႔အၿပိဳင္ လာခဲ့ရတာ။ ၿပီးေတာ့ ရထားစရိတ္က ကုန္ေသး။ အခ်ိန္က ကုန္ေသး။ ကုန္သြားတဲ့ ရထားစရိတ္ကုိ KFC ၀ယ္စားၿပီး ကုန္သြားတဲ့အခ်ိန္ကုိ တစ္ေရးတစ္ေမာ အိပ္လုိက္ရရင္ ဘယ္ေလာက္မ်ား ဇိမ္ရွိလုိက္မလဲေနာ္။ ႏွေျမာလုိက္ပါဘိ။ အဟဲ။ ဒါေပမဲ့ ေက်ာင္းသားပီပီ ဆရာမလာဘူးဆုိေတာ့လဲ ေပ်ာ္သလုိလုိႀကီး။(ေက်ာင္းစရိတ္ပုိက္ဆံအမ်ားႀကီးသြင္းထားရတာကိုေတာ့ မျမင္ဘူး :D)။
ေနာက္ဆုံးေတာ့ လန္ဒန္တကၠသိုလ္မွာလဲ ရာသီဥတုမေကာင္းရင္ အခုလုိ အတန္းပိတ္တတ္တယ္ဆုိတာ သိခြင့္ရလုိက္ၿပီေပါ့။ အတန္းမရွိေတာ့ ရင္ထဲမွာေတာ့ ဟာတာတာရယ္။ ဘာလုပ္ရင္ ေကာင္းမလဲ။ အခ်ိန္ေတြက အမ်ားႀကီး က်န္ေနေသးတယ္။ ေန႔လည္စာစားဖုိ႔ကလဲ ဗုိက္က မဆာေသးဘူး။ ဒါနဲ႔ မထူးပါဘူးဆုိၿပီး
တကၠသိုလ္နားမွာ ရွိတဲ့ Park (Pub မဟုတ္ပါ) တစ္ခုထဲ ၀င္ၿပီး ႏွင္းေတြကို ဓါတ္ပုံရုိက္ယူလုိက္တယ္။ အဲဒီလုိ ႏွင္းေတြကို ဓါတ္ပုံရုိက္ရတာႀကိဳက္တယ္။ (အေရးထဲ ကင္မရာ ရက္စြဲက မွားေနေသးတယ္ :P)။ ေပ်ာ္စရာေတာ့ အေကာင္းသား။ မတတ္ႏုိင္ဘူး။ ငါးမရမွေတာ့ ေရခ်ိဳးျပန္ရုံေပါ့။ ။
....
