က်ားႏွင့္၀ါး

တေန႔ေသာခါ၊ မုုဆုုိးငါသည္

၀နာေတာထဲ၊ တူမီးဆြဲ၍

အမဲလုုိက္ရန္၊ ထြက္ခဲ့ျပန္ေသာ္

အသံစာစာ၊ သာရကာနွင့္

ငွက္၀ါငွက္နီ၊ ၿမိဳင္ရပ္ဆီ၀ယ္

စုုံညီခေညာင္း၊ ေပ်ာ္ဖြယ္ေကာင္း၏။

.

ပန္းေပါင္းစြင့္စြင့္၊ ဖူးငုုံပြင့္၍

ေၾကြလႊင့္ရြက္၀ါ၊ သစ္ခက္ညွာမွ

၀ဲကာေၾကြဆင္း၊ ရႈေျမွာ္ခင္းႏွင့္

ျမင္ကြင္းစုုံစုုံ၊ ေတာရဂုုံသည္

ရင္ခုုန္ၾကည္ႏူး၊ စိတ္ရႊင္ျမဴး၏။

.

ၿမိဳင္ဦးထက္က၊ စီးဆင္းက်၍

ေအးျမၾကည္လင္၊ သန္႔ရွင္းစင္သည့္

တသြင္သြင္စီး၊ ေရေျမွာင္ႀကီးလည္း

အၿပီးပီတိ၊ ဂြမ္းဆီထိၿပီး

တအိအိေပ်ာ္၊ ၿမိဳင္ရပ္ေပၚသုုိ႔

ထုုိေရာ္အခါ၊ ၾကည့္လုုိက္ရာ၀ယ္

စင္း၀ါၾကားၾကား၊ ကုုိးေတာင္က်ားကုုိ

ထင္ရွားသြင္ျပင္၊ ငါလွမ္းျမင္၏။

.

အသင္ေရႊက်ား၊ တူမီးဖ်ားက

ႀကိဳးစား၍ပင္၊ ရုုန္းထြက္ႏွင္ေလာ့

ငါလွ်င္မုုဆုုိး၊ တည့္တည့္တုုိးေသာ္

လႊတ္ရုုိးမရွိ၊ ထြက္ေျပးဘိလည္း

အမိဖမ္းကာ၊ ေရခြံခြါ၍

ၾကင္လ်ာသက္ထား၊ လက္ေဆာင္ပါးမယ္

၀တ္စားဆင္ယင္၊ ျမတ္နုုိးၾကင္ဖုုိ႔။

.

ထုုိစဥ္အခါ၊ တေနရာမွ

ထင္ကာမထား၊ လင္းကင္းဓါးျဖင့္

ေယာက်္ားတစ္ေယာက္၊ ၀င္လာေနွာက္၍

သူ႔ေနာက္ကုုိသာ၊ က်ားစင္း၀ါသည္

ခုုန္ကာမာန္သြင္း၊ အျပတ္ရွင္းဖုုိ႔

အတင္းေျပးလုုိက္၊ အားကုုန္စုုိက္၏။

.

မုုိက္မဲလုုိက္ေလ၊ အုုိမိတ္ေဆြရာ

ေသမွာမေၾကာက္၊ နာ မေၾကာက္ႏွင့္

လာေႏွာက္ရက္တယ္၊ အသက္တစ္ေခ်ာင္း

မေသေကာင္းဘူး၊ ေနာက္ေၾကာင္းလွည့္ေျပး

၀ါးရံုုေဘးသုုိ႔၊ ျမန္ေျပးသြားကာ

ခုုိလႈံပါေလာ့ ခုုိပါေလာ့။

.

၀ါဠဳကာမည္၊ ၀ါးရုုံဆီသုုိ႔

က်ားသည္မစြန္႔၊ ၀င္မ၀ံ့ဘဲ

ေနာက္တြန္႔လွည့္ျပန္၊ မုုဆုုိးထံသုုိ႔

အားမာန္ထည့္သြင္း၊ ခုုန္အုုပ္လ်ွင္းေသာ္

ၾကားစင္း၀ါ၀ါ၊ က်ားစင္း၀ါကိုု

ထုုတ္ကာတူမီး၊ ေသနတ္ႀကီးျဖင့္

အၿပီးေခ်မႈန္း၊ လက္စတုုံးသည္

ဘုုံးဘုုံးလဲ၍ ေသသတည္း။

         .

ဖြတ္ေမ့လိပ္ေမ့၊ မတ္တပ္ေမ့ေန

ထုုိမိတ္ေဆြကုုိ၊ ကယ္ေပဦးမွ

စိတ္ပုုိင္းခ်၍၊ တစစီလွမ္း

ဆက္ကာလွမ္းၿပီး၊ ေမးျမန္းေခၚထုုတ္

ပခုုံးပုုတ္ေသာ္၊ ဆုုပ္ကုုိင္ကာထား

လင္းကင္းဓါးျဖင့္၊ တအားလႊဲခုုတ္

ခုုန္၍အုုပ္သည္၊ ေနာက္ဆုုပ္၍သာ ေျပးရသည္။

.

သူ၏အေရွ့၊ ငါ့မေတြ႔ဘဲ

သူေတြ႔သည္မွာ၊ က်ားစင္း၀ါတည့္

ငါပါဟ ဟုု၊ ေအာ္ေျပာျပဳလည္း

သူ႔နားမေပါက္၊ မၾကားေလာက္ဘူး

အေၾကာက္ပိတ္ဖုုံး၊ သူ႔မ်က္လုုံး၌

ငါ လုုံးလုုံး ေပ်ာက္ေတာ့သတည္း။

.

ေနလုုံးကြယ္ေပ်ာက္၊ ဆည္းဆာေရာက္မွ

အေၾကာက္ေျပကာ၊ မုုဆုုိးငါကုုိ

မွန္စြာသူသိ၊ အားနာဘိ၍

ရွိုခုုိးခါခါ၊ ေတာင္းပန္ရွာသည္

ငါသည္ ၿပဳံး၍ ေပ်ာ္သတည္း။

.

အဆုုံးမွာကား၊ စာစကားျဖင့္

က်ားႏွင့္၀ါးကိုု၊ ပုုံျပဆုုိေသာ္

က်ားဆိုု ၀ါးေၾကာက္၊ တုုိးမေဖာက္ဘူး

ေၾကာက္ရြံ့မေန၊ က်ားေတြ႔ေလေသာ္

ေျပးေလ၀ါးရုုံ၊ ထုုိရပ္ဘုုံကား

လုုံၿခဳံေဘးကင္း၊ က်ားရန္ရွင္းသည္

အခ်င္းေမာင္တုုိ႔ မွတ္ဘုုိ႔တည္း။

.

ေမတၱာျဖင့္

(တုုံဖလား သူႀကီးမင္း)