ေတြးေၾကာက္ဖြယ္

သူမ်ားမေကာင္း၊ ကုုိယ့္အေကာင္းကုုိ

အေၾကာင္းမရွိ၊ ေျပာမမိနဲ႔

ေျပာမိထိုုကံ၊ ကိုုယ္ဆီထံသိုု႔
ဧကန္ျပန္ေရာက္၊ ေတြးၿပီးေၾကာက္ေလာ့။

သူမ်ားအတင္း၊ မွားသတင္းကုုိ
ရင္းျမစ္မၿမဲ၊ စြပ္မစြဲနဲ႔
စြပ္စြဲထုုိကံ၊ ကုုိယ္ဆီထံသုုိ႔
ဧကန္ျပန္ေရာက္၊ ေတြးၿပီးေၾကာက္ေလာ့။

သူမ်ားခ်စ္ျခင္း၊ မိတ္ေဆြရင္းကိုု
ပ်က္ယြင္းေစလုုိ၊ ကုုန္းမဆုုိနဲ႔
ဆုုိမိထုုိကံ၊ ကိုုယ့္ဆီထံသိုု႔
ဧကန္ျပန္ေရာက္၊ ေတြးၿပီေၾကာက္ေလာ့။

ပက္လက္ေထြးထုုတ္၊ တံေတြးပုုပ္သည္
အဟုုတ္မွန္ရာ၊ ကိုုယ္ဆီသာ၀ယ္
ျပန္ကာက်ရုုိး၊ သေဘာမ်ိဳးသိုု႔
ဆုုိးက်ိဳးအျပန္၊ ထုုိသည့္ကံလည္း
ကုုိယ့္ထံျပန္ေရာက္၊ ျပန္၍ေနွာက္သည္
ေတြးေၾကာက္ဖြယ္ခ်ည္းပါတကား။

ေမတၱာျဖင့္
တုုံးဖလားသူႀကီးမင္း (17 Sept 2016 10:16am)

ကိုုယ့္ကုုိကိုုယ္ၾကည့္

ကုုိယ္၏ေလာဘ၊ ကိုုယ္ၾကည့္ၾကေလာ့

ကုုိယ္မွမၾကည့္၊ ဘယ္သူၾကည့္လိမ့္။

ကုုိယ္၏ေဒါသ၊ ကိုုယ္ၾကည့္ၾကေလာ့

ကုုိယ္မွမၾကည့္၊ ဘယ္သူၾကည့္လိမ့္။

ကုုိယ္၏ေမာဟ၊ ကိုုယ္ၾကည့္ၾကေလာ့

ကိုုယ္မွမၾကည့္၊ ဘယ္သူၾကည့္လိမ့္။

ကုုိယ္၏အတၱ၊ ကိုုယ္ၾကည့္ၾကေလာ့

ကုုိယ္မွမၾကည့္၊ ဘယ္သူၾကည့္လိမ့္။

ကုုိယ္၏မာန၊၊ ကိုုယ္ၾကည့္ၾကေလာ့

ကိုုယ္မွမၾကည့္၊ ဘယ္သူၾကည့္လိမ့္။

ေဆြ႔ေဆြ႔ခုုန္ထ၊ ခုုိက္ေဒါသႏွင့္

ေလာဘေမာဟာ၊ ျဖစ္စဥ္ခါ၀ယ္

မ်က္ႏွာပုုပ္သိုုး၊ လြန္ရုုပ္ဆုုိး၍

ရွိခုုိးျခင္းငွာ၊ မထိုုက္ရာတည္း။

ငါငါ ငါ့ဟာ၊ ငါ့ဥစၥာႏွင့္

ငါမွာတည္စြဲ၊ ငါအၿမဲလွ်င္

ငါပဲအမွန္၊ ငါ့အႀကံသာ

ဧကန္စင္စစ္၊ အမွန္ျဖစ္ဟုု

ငါခ်စ္ေနသူ၊ အတၱထူသည့္

ထုုိသူဗာလ၊ လူ႔အႏၶသည္

မာနေထာင္လႊား၊ ေဆာင့္ေဆာင့္ၾကြား၍

လူမ်ားအလယ္၊ ရွက္စဖြယ္တည္း။

ေမာင္ငယ္ညီေသြး၊ ညီမေလးတုုိ႔

မွတ္ေတးကာထား၊ နွလုုံးသားျဖင့္

မုုန္းပြါးေစရာ၊ အတၱ ငါႏွင့္

ေလာဘာ ေဒါသ၊ မုုိက္ေမာဟ၀ယ္

မာနတစ္ခ်က္၊ ထည့္ေရာစြက္၍

အမ်က္ေခ်ာင္းေခ်ာင္း၊ ထြက္မေကာင္းဘူး

ရွက္ေၾကာင္းအမွန္၊ ကိုုယ္၏ထံသုုိ႔

ထိုုကံက်ိဳးေပး၊ နတ္ရြာေ၀းသည္

ေ၀းေ၀းကပင္၊ ေရွာင္ရွားၾကဥ္ေလာ့။

ေမတၱာျဖင့္

တုုံးဖလားသူႀကီးမင္း (15 Sept 2016 04:06pm)

က်ားႏွင့္၀ါး

တေန႔ေသာခါ၊ မုုဆုုိးငါသည္

၀နာေတာထဲ၊ တူမီးဆြဲ၍

အမဲလုုိက္ရန္၊ ထြက္ခဲ့ျပန္ေသာ္

အသံစာစာ၊ သာရကာနွင့္

ငွက္၀ါငွက္နီ၊ ၿမိဳင္ရပ္ဆီ၀ယ္

စုုံညီခေညာင္း၊ ေပ်ာ္ဖြယ္ေကာင္း၏။

.

ပန္းေပါင္းစြင့္စြင့္၊ ဖူးငုုံပြင့္၍

ေၾကြလႊင့္ရြက္၀ါ၊ သစ္ခက္ညွာမွ

၀ဲကာေၾကြဆင္း၊ ရႈေျမွာ္ခင္းႏွင့္

ျမင္ကြင္းစုုံစုုံ၊ ေတာရဂုုံသည္

ရင္ခုုန္ၾကည္ႏူး၊ စိတ္ရႊင္ျမဴး၏။

.

ၿမိဳင္ဦးထက္က၊ စီးဆင္းက်၍

ေအးျမၾကည္လင္၊ သန္႔ရွင္းစင္သည့္

တသြင္သြင္စီး၊ ေရေျမွာင္ႀကီးလည္း

အၿပီးပီတိ၊ ဂြမ္းဆီထိၿပီး

တအိအိေပ်ာ္၊ ၿမိဳင္ရပ္ေပၚသုုိ႔

ထုုိေရာ္အခါ၊ ၾကည့္လုုိက္ရာ၀ယ္

စင္း၀ါၾကားၾကား၊ ကုုိးေတာင္က်ားကုုိ

ထင္ရွားသြင္ျပင္၊ ငါလွမ္းျမင္၏။

.

အသင္ေရႊက်ား၊ တူမီးဖ်ားက

ႀကိဳးစား၍ပင္၊ ရုုန္းထြက္ႏွင္ေလာ့

ငါလွ်င္မုုဆုုိး၊ တည့္တည့္တုုိးေသာ္

လႊတ္ရုုိးမရွိ၊ ထြက္ေျပးဘိလည္း

အမိဖမ္းကာ၊ ေရခြံခြါ၍

ၾကင္လ်ာသက္ထား၊ လက္ေဆာင္ပါးမယ္

၀တ္စားဆင္ယင္၊ ျမတ္နုုိးၾကင္ဖုုိ႔။

.

ထုုိစဥ္အခါ၊ တေနရာမွ

ထင္ကာမထား၊ လင္းကင္းဓါးျဖင့္

ေယာက်္ားတစ္ေယာက္၊ ၀င္လာေနွာက္၍

သူ႔ေနာက္ကုုိသာ၊ က်ားစင္း၀ါသည္

ခုုန္ကာမာန္သြင္း၊ အျပတ္ရွင္းဖုုိ႔

အတင္းေျပးလုုိက္၊ အားကုုန္စုုိက္၏။

.

မုုိက္မဲလုုိက္ေလ၊ အုုိမိတ္ေဆြရာ

ေသမွာမေၾကာက္၊ နာ မေၾကာက္ႏွင့္

လာေႏွာက္ရက္တယ္၊ အသက္တစ္ေခ်ာင္း

မေသေကာင္းဘူး၊ ေနာက္ေၾကာင္းလွည့္ေျပး

၀ါးရံုုေဘးသုုိ႔၊ ျမန္ေျပးသြားကာ

ခုုိလႈံပါေလာ့ ခုုိပါေလာ့။

.

၀ါဠဳကာမည္၊ ၀ါးရုုံဆီသုုိ႔

က်ားသည္မစြန္႔၊ ၀င္မ၀ံ့ဘဲ

ေနာက္တြန္႔လွည့္ျပန္၊ မုုဆုုိးထံသုုိ႔

အားမာန္ထည့္သြင္း၊ ခုုန္အုုပ္လ်ွင္းေသာ္

ၾကားစင္း၀ါ၀ါ၊ က်ားစင္း၀ါကိုု

ထုုတ္ကာတူမီး၊ ေသနတ္ႀကီးျဖင့္

အၿပီးေခ်မႈန္း၊ လက္စတုုံးသည္

ဘုုံးဘုုံးလဲ၍ ေသသတည္း။

         .

ဖြတ္ေမ့လိပ္ေမ့၊ မတ္တပ္ေမ့ေန

ထုုိမိတ္ေဆြကုုိ၊ ကယ္ေပဦးမွ

စိတ္ပုုိင္းခ်၍၊ တစစီလွမ္း

ဆက္ကာလွမ္းၿပီး၊ ေမးျမန္းေခၚထုုတ္

ပခုုံးပုုတ္ေသာ္၊ ဆုုပ္ကုုိင္ကာထား

လင္းကင္းဓါးျဖင့္၊ တအားလႊဲခုုတ္

ခုုန္၍အုုပ္သည္၊ ေနာက္ဆုုပ္၍သာ ေျပးရသည္။

.

သူ၏အေရွ့၊ ငါ့မေတြ႔ဘဲ

သူေတြ႔သည္မွာ၊ က်ားစင္း၀ါတည့္

ငါပါဟ ဟုု၊ ေအာ္ေျပာျပဳလည္း

သူ႔နားမေပါက္၊ မၾကားေလာက္ဘူး

အေၾကာက္ပိတ္ဖုုံး၊ သူ႔မ်က္လုုံး၌

ငါ လုုံးလုုံး ေပ်ာက္ေတာ့သတည္း။

.

ေနလုုံးကြယ္ေပ်ာက္၊ ဆည္းဆာေရာက္မွ

အေၾကာက္ေျပကာ၊ မုုဆုုိးငါကုုိ

မွန္စြာသူသိ၊ အားနာဘိ၍

ရွိုခုုိးခါခါ၊ ေတာင္းပန္ရွာသည္

ငါသည္ ၿပဳံး၍ ေပ်ာ္သတည္း။

.

အဆုုံးမွာကား၊ စာစကားျဖင့္

က်ားႏွင့္၀ါးကိုု၊ ပုုံျပဆုုိေသာ္

က်ားဆိုု ၀ါးေၾကာက္၊ တုုိးမေဖာက္ဘူး

ေၾကာက္ရြံ့မေန၊ က်ားေတြ႔ေလေသာ္

ေျပးေလ၀ါးရုုံ၊ ထုုိရပ္ဘုုံကား

လုုံၿခဳံေဘးကင္း၊ က်ားရန္ရွင္းသည္

အခ်င္းေမာင္တုုိ႔ မွတ္ဘုုိ႔တည္း။

.

ေမတၱာျဖင့္

(တုုံဖလား သူႀကီးမင္း)