အင္တာနက္ထဲ ေလွ်ာက္လည္ရင္း သစၥာရွိလွတဲ့ ေခြးေလးေတြကိုု ျမင္ရေတာ့ ေခြးပုုံျပင္ ေရးခ်င္စိတ္ေပါက္လာမိတယ္။ သစၥာရွိတဲ့ ေနရာမွာ စံတင္ေလာက္ေပမဲ့ လူအမ်ားစုုက ေခြးနဲ႔ ခုုိင္းႏႈိင္းရင္ က်န္တဲ့ တိရစၦာန္ေတြနဲ႔ ခုုိင္းႏႈိင္းတာထက္ ပုုိၿပီး နာတတ္ၾကတယ္။ ေခြးကိုု အနိမ့္ဆုုံး သတၱ၀ါလုုိ႔ သတ္မွတ္ထားတတ္ၾကတယ္။ အျမင့္ဆံုုးသစၥာတရားႏွင့္ (လူေတြအျမင္)အနိမ့္ဆုုံးေခြးသတၱ၀ါ။ မ်က္ႏွာမလုုိက္တဲ့ သဘာ၀သစၥာတရားရဲ့ အလွတစ္ခုု။ အတုုယူစရာေတြ အမ်ားႀကီးဘဲ။
ဂ်ပန္ႏုုိင္ငံက ဟခ်ိကုုိ ဆုုိတဲ့ ေခြးေလး အေၾကာင္း ဖတ္ရေတာ့ စိတ္ထဲမေကာင္းဘူး။ သူ႔ရဲ့သခင္အေပၚ သစၥာရွိလုုိက္ပုုံက စံတင္ေလာက္တယ္။ သူ႔ရဲ့သခင္ ပါေမာကၡ မစၥတာဥအဲေနာ့ ေန႔စဥ္ အလုုပ္သြားတုုိင္း ဟခ်ိကိုုေလးလဲ ရွိဘုုယဆုုိတဲ့ ရထားဘူတာရုုံေလးအထိ အၿမဲတမ္းလုုိက္ပိုု႔တယ္။ ၿပီးေတာ့ အျပန္လမ္းမွာ ျပန္လာမဲ့အခ်ိန္ အဲဒီ ရထားဘူတာမွာ သြားသြားေစာင့္ေနေလ့ရွိတယ္။ တစ္ေန႔မွာေတာ့ မစၥတာဥအဲ့ေနာ့ဟာ Cerebral Homorrhage ေရာဂါနဲ႔ ကြယ္လြန္သြားတယ္။ သူ ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္လာႏုုိ္င္ေတာ့မွာမဟုုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ဟခ်ိကုုိေလးကေတာ့ ရွိယုုယဆုုိတဲ့ ရထားဘူတာေလးမွာ ေန႔စဥ္ရက္ဆက္ သူ႔သခင္ ျပန္လာေနက် အခ်ိန္ေတြမွာ ေစာင့္ႀကိဳေနလ်ွက္ပါဘဲ။ ဘယ္ေလာက္အထိ သူ႔သခင္အေပၚ သစၥာရွိစြာ သြားေစာင့္ႀကိဳေနသလဲဆုုိေတာ့ သူေသဆုုံးတဲ့ အထိပါဘဲ။ သူေသဆုုံးတာကလဲ အဲဒီ ရွိဘုုယရထားဘူတာအနီးက လမ္းေပၚမွာ ေသဆုုံးသြားတာပါ။ သူ႔သခင္ကိုု ေစာင့္ေမွ်ာ္ရင္းနဲ႔ ေသဆုုံးသြားတာပါဘဲ။ ကိုုးႏွစ္ ကိုုးလႏွင့္ ဆယ့္ငါးရက္တိတိ ေန႔စဥ္မပ်က္သြားေစာင့္ေနခဲ့တာတဲ့။ ဒီအျဖစ္အပ်က္ေလးကေတာ့ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း ၈၀ ေက်ာ္က ဂ်ပန္ႏုုိင္ငံမွာ ျဖစ္တည္ခဲ့တာပါ။ အဲဒီရွိဘုုယရထားဘူတာေလးမွာ အဲဒီေခြးကေလးကိုု ဂုုဏ္ျပဳတဲ့အေနနဲ႔ ထုုလုုပ္ထားတဲ့ ေၾကးသြန္းဟခ်ိကိုု ရုုပ္ကေလး အခုုထက္ထိ မားမားမတ္မတ္ပါဘဲတဲ့။
ေနာက္ အျဖစ္အပ်က္ကေလးတစ္ခုုကေတာ့ လြန္ခဲ့တဲ့ ၂၀၀၆ ခုုႏွစ္က အာဂ်င္တီးနားမွာ ျဖစ္တည္ခဲ့တာပါ။ ကပၺတိန္လုုိ႔အမည္မွည့္ထားတဲ့ ဂ်ာမန္ေခြးေလးပါ။ သူ႔သခင္ မစၥတာဂုုဇ္မန္း အေပၚ သစၥာရွိလုုိက္ပုုံက သာမန္လူေတြေတာင္ လုုပ္ႏုုိင္မွာ မဟုုတ္ဘူး။ သူ႔သခင္ ေသဆုုံးၿပီးတဲ့ ေနာက္မွာ အိမ္က တခါထဲ ေပ်ာက္သြားတယ္။ အိမ္သားေတြလဲ ဘယ္ေပ်ာက္သြားမွန္း သတိမထားမိလုုိက္ၾကဘူး။ မစၥတာဂုုဇ္မန္း ေသဆုုံးၿပီး တစ္ပတ္ျပည့္တဲ့အခါမွာ မိသားစုု၀င္ေတြ အုုတ္ဂူကိုု သြားၿပီး အရုုိအေသသြားျပဳၾကတဲ့အခါမွာမွ ကပၺတိန္ေလးကိုု သူ႔သခင္ မစၥတာဂုုဇ္မန္းရဲ့ အုုတ္ဂူေဘးမွာ ငုုတ္တုုတ္ႀကီး ထုုိင္ေစာင့္ေနတာ ေတြ႔လုုိက္ရတယ္။ အိမ္ကိုု ျပန္ေခၚလဲ မလုုိ္က္ေတာ့ဘူး။ အဲဒီမွာဘဲ အၿပီးေနလုုိက္ေတာ့တယ္။ အိပ္ခ်ိန္ေရာက္ရင္ အုုတ္ဂူေပၚတက္အိပ္တယ္။ အဲဒီအုုတ္ဂူနားမွာဘဲ သူေသဆုုံးတဲ့အထိ ေျခာက္ႏွစ္ေက်ာ္ ေနထုုိင္သြားပါသတဲ့။ အသိဥာဏ္ရွိလွပါတယ္ဆုုိတဲ့ လူသားေတြေတာင္ သူ႔ေလာက္ လုုပ္ႏုုိင္ၾကမွာ မဟုုတ္ပါဘူး။
ေနာက္ ေၾကကြဲဖြယ္ေလးတစ္ခုုကေတာ့ ၿဗိတိသွ်စစ္သားေလး လီယန္ႏွင့္ သူ႔အခ်စ္ေတာ္ ေခြးေလး သီယုုိတုုိ႔ရဲ့ ဇာတ္လမ္းေလးပါဘဲ။ သူတုုိ႔ လုုပ္ရတဲ့ တာ၀န္က အာဖဂန္နစၥတန္မွာ တာလီဘန္ေတြ ေထာင္ထားတဲ့ မုိင္းဗုုံးေတြကိုု ရွင္းလင္းဖုုိ႔ပါဘဲ။ သီယုုိေလးက ဗုုံးအနံ႔ခံမယ္။ စစ္သားလီယန္က ဗုုံးေတြကုုိ ရွင္းလင္းမယ္။ ဒီလုုိနဲ႔ သူတုုိ႔ ဗုုံးအလုုံးေပါင္းမ်ားစြာကုုိ အႏၱရာယ္ကင္းစြာ ရွင္းလင္းႏုုိင္ခဲ့ၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကံဆုုိးတဲ့ တစ္ေန႔မွာေတာ့ လီယန္ႏွင့္သီယုုိတုုိ႔ အတူတူ ေျမျမႈပ္ဗုုံးရွာေနရင္း တုုိက္ပြဲျဖစ္ကာ စစ္သားလီယန္ က်ဆုုံးသြားတယ္။ သခင္တစ္ေယာက္ သူ႔ရဲ့ေဘးနားမွာ ေသဆုုံးေနတာကိုု ျမင္လုုိက္ရတဲ့ သီယုုိေလးဟာ ရုုတ္တရက္ ရင္ကြဲနာက်ၿပီး သူ႔သခင္အနားမွာဘဲ တခါထဲ ေသဆုုံးသြားခဲ့တယ္။
ေနာက္ရွိေသးတယ္။ ေရွ့တန္းမွာ ႏွစ္ရွည္လမ်ားစြာ တုုိက္ပြဲဆင္ႏြႊဲၿပီး ျပန္ေတာ္ျပန္လာၾကတဲ့ ေရွ့တန္းျပန္အေမရိကန္စစ္သားေတြရဲ့ အိမ္မွာ က်န္ရစ္ခဲ့တဲ့ ေခြးေလးေတြ။ ႏွစ္ရွည္လမ်ားစြာ ကြဲကြာေနခဲ့ေပမဲ့ သူတုုိ႔ရဲ့ သခင္ကုုိ သူတုုိ႔ လုုံး၀ မေမ့ၾကဘူး။ သခင္ႏွင့္ေခြး ျပန္ေပါင္းထုုပ္ၾကပုုံေလးေတြက ၾကည္ႏူးဖြယ္အျပည့္။ ၾကည္ႏူးသံ ေပ်ာ္ရႊင္သံ ရႊင္ျမဴးသံ တက္ၾကြေပ်ာ္ရႊင္တဲ့ အမူအယာ ေခြးေတြဆီမွာ အထင္းသား။ သူတုုိ႔တတ္တဲ့ ဘာသာစကားနဲ႔ သခင္ေတြ အေပၚကိုု ခ်စ္ျပ သစၥာရွိျပၾကတယ္။
ေခြးအေၾကာင္းေတြဖတ္ ေခြးအေၾကာင္းေတြ ၾကည့္ၿပီး ေခြးေတြရဲ့ သစၥာတရားကိုု ရင္ထဲက ခ်ီးက်ဴးမိတယ္။ သူတုုိ႔ဘ၀ တကယ္ကုုိ ခ်စ္စရာအတိရယ္ပါ။ သုုိ႔ေသာ္ ေခြးေတြ အားလုုံး သစၥာရွိၾကပုုံခ်င္း တူညီၾကေပမဲ့ အခြင့္အေရးရပုုံခ်င္းေတာ့ မတူၾကရွာဘူး။ ရြာေခြး ၿမိဳ့ေခြး အခြင့္အေရးခ်င္း မတူၾကဘူး။ ဆင္းရဲသားေခြး သူေ႒းေခြး အခြင့္အေရးခ်င္း မတူၾကဘူး။ ေတာက ပုုိင္ရွင္ရွိ ေခြးေတြနဲ႔စာရင္ ၿမိဳ့က ပိုုင္ရွင္မဲ့ ေခြးေလေခြးလြင့္ေတြဘ၀က ပိုုအနိမ္ခံရတယ္။ ပုုိၿပီး အျဗဳ(စ္) အလုုပ္ခံရတယ္။ ေတာရြာက ေခြးေတြနဲ႔ စာရင္ သူေ႒းေခြးေတြက ပုုိၿပီး အခြင့္အေရးေတြ ဆုုံးရႈံးၾကရတယ္။ ပိုု အခ်ဳပ္ခံၾကရတယ္။ ၀၀ေကၽြး ၀၀ေမြးရုုံက လြဲၿပီး ေတာက ေခြးေတြလုုိ ေဒးကလပ္ ႏုုိက္ကလပ္ေတြ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး မတက္ရရွာဘူး။ ေတာ္သလင္းမွာ ပ်ိဳေမတစ္သင္းနဲ႔ ေလွေလွာ္ခင္းလဲ က်င္းပခြင့္ မရရွာၾကဘူး။
လူေတြက ခက္တယ္။ ကုုိယ့္လုုိအင္အတြက္ တိရစၦာန္ေတြရဲ့ ဘ၀ကိုု စေတးၾကတယ္။ ကုုိယ္ အထီးက်န္မဆန္ဖုုိ႔အတြက္ တိရစၦာန္ေတြရဲ့ဘ၀ကိုု အထီးက်န္ဆန္ေစၾကတယ္။ တခ်ိဳ႔ဆုုိ ေခြးထီးေတြ မ စိတ္မႊန္ၿပီး ဆုုိးမွာ စိုုးတဲ့အတြက္ ေ၀ွးသင္းလုုိက္ၾကတဲ့အထိ လုုပ္ၾကတယ္တဲ့။ လုုပ္ရက္လုုိက္ေလျခင္း။ က်ားစိတ္မႊန္တယ္ မစိတ္မႊန္တယ္ဆုုိတာ သဘာ၀ရဲ့ ျဖစ္စဥ္ေတြဘဲေလ။ တားဆီးဖုုိ႔မွ မဟုုတ္တာ။ ကုုိယ္ကုုိယ္တုုိင္ အဲဒီစိတ္ေတြ မႊန္ေနတဲ့အခါ ပိုုနားလည္လာလိမ့္မယ္။ ဒါေပမဲ့ လူဆုုိတာက အသိေခါက္ခက္ အ၀င္နက္ၾကတယ္မဟုုတ္လား။ အဲဒီလုုိ ေခြးေတြကိုု အိမ္တြင္းပုုန္းထားထားၾကလုုိ႔ ၀ဋ္လည္ၿပီး အပ်ိုဳႀကီး လူပ်ိဳႀကီးေတြ ျဖစ္ကုုန္ၾကတာ သူတုုိ႔ မသိရွာၾကဘူး။
တခ်ိဳ႔က ဆုုိေသးတယ္။ ရဟန္းေတာ္ေတြ သာသနာ့ေဘာင္မွာ မေပ်ာ္ပိုုက္ၾကတာဟာလဲ အဲဒီစိတ္ေၾကာင့္ဘဲတဲ့။ အဲဒီစိတ္ေတြ မရွိရင္ သာသနာ့ေဘာင္မွာ ရဟန္းေတြ ေပ်ာ္ပိုုက္ၿပီး ကမၻာတည္သေရြ ့သာသနာ တည္တ့ံ ထြန္းကားႏိုုင္တယ္တဲ့။ ဒါေၾကာင့္ ရဟန္း၀တ္မဲ့ ရဟန္းေလာင္းေတြကုုိ ရဟန္းမ၀တ္ခင္ကထဲက ကုုန္းကုုန္း လုုပ္သင့္တယ္တဲ့။ ဘုုရား ဘုုရား။ ေတာ္ပါေသးရဲ့ ဘုုရားက ဒါေတြကိုု ႀကိဳျမင္ထားလုုိ႔။ တစ္ခ်က္လြတ္အမိန္႔... ကုုန္းကုုန္း မွန္သမွ် ရဟန္းျဖစ္ခြင့္မရွိတဲ့။ ႏုုိ႔မုုိ႔ဆုုိ ရဟန္းေတာ္ေတြဘ၀ ေတာင္မက် ေျမာက္မက် ျဖစ္ကုုန္မွာ။
အြန္လုုိင္း အင္တာနက္ေခတ္ႀကီးမွာ ရဟန္းေတာ္ေတြ ဖလန္းဖလန္းထတာကိုု အျပစ္ျမင္တဲ့သူေတြရွိသလုုိ နားလည္မႈမ်ားစြာနဲ႔ အျပစ္မျမင္ အခ်စ္၀င္တဲ့ သူေတြလဲ အမ်ားအျပားရွိပါတယ္။ ေခတ္အေျခအေနအရကုုိး။ အဲဒီလုုိ ဖလန္းဖလန္းထတုုိင္း လူ႔ဘ၀ေရာက္ေလာက္ေအာင္ မုုိက္ရုုိင္းၾကတာမွ မဟုုတ္တာကလား။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီေလာက္ထိ မုုိက္ရုုိင္းၾကမယ္ဆုုိရင္ေတာ့ သာသနာ့ေဘာင္ကေန ေဂ်ာင္းၾကရုုံဘဲေပါ့။ ဦးစုုိးမင္းရဲ့ ေဖ့စ္ဘုုတ္ေ၀ါေပၚက ေက်ာင္းေတာ္ေလး ေရႊ၀ိဟာဆုုိတဲ့ ပုုိ႔စ္ထဲက ဆရာႏွင့္ဒကာ ခ်တ္တင္၀င္ပုုံေလး ဖတ္ၿပီး ၿပဳံးမိေသးတယ္။ ဆရာဒကာ ဖလန္းဖလန္းထၾကပုုံေလးက ဒီလုုိ....။ ဆရာရဟန္းက "ဒကာႀကီးပြါးသလုုိ ကမၻာႀကီးျပားေတာ့လည္း ဘာႀကီးလားလုုိ႔ ေမးၿပိဳက္မယ္ ေမးၿပိဳက္မယ္..." တဲ့။ ဒါနဲ႔ ဒကာကလဲ အားက်မခံ "ရွင္ဖ်ားတုုိ႔.. မေအာက္ေသးခင္ တ်ားအတုုိေလးတစ္ပုုဒ္ေလာက္ ေဟာၾကည့္ေလ။ ရင္ထဲေပါ့သြားတာေပါ့ေနာ့.. အာ့ လာေလွ်ာက္တာဖ်ား.." တဲ့။
ဖလန္းဖလန္းထတဲ့ ေခတ္မုုိ႔ ေပ်ာ္တတ္တဲ့ ရဟန္းေတာ္ေတြအခ်ိဳ႔လဲ ေရာေယာင္ၿပီး ဖလန္ဖလန္းထမိမွာ သဘာ၀ပါဘဲ။ ဒါေပမဲ့ အခုုေခတ္ ရဟန္းေတာ္ေတြ ဖလန္းဖလန္းထတယ္ဆုုိတာ ဘုုရားရွင္လက္ထက္က ရဟန္းေတာ္ေတြ ဖလန္းဖလန္းထတာကုုိ ေျခဖ်ားေတာင္ မမီပါဘူး။ ဘုုရားရွင္လက္ထက္က ဖလန္းဖလန္းအရမ္းထတဲ့ ရွင္ဥဒါယီဆုုိတဲ့ ရဟန္းတစ္ပါးရွိခဲ့တယ္။ သူက ဖလန္းဖလန္းထရုုံတင္မကဘူး ညစ္ေတေတလဲ လုုပ္တတ္ေသးတယ္။ သူလုုပ္ပုုံကိုုၾကည့္။ တစ္ေန႔မွာ အမ်ိဳးသားဆုုံးၿပီး မုုဆုုိးမပူပူေႏြးေႏြးေလးတစ္ေယာက္ သူ႔ ေက်ာင္းကိုု ေပါက္ခ်လာတယ္။ သူ႔ေက်ာင္းကလဲ အဲဒီေခတ္အဲဒီအေျခအေနမွာ တကယ့္ လပ္ဇူရီယပ္စ္ ဘဲ။ အျခားရဟန္းေတာ္ေတြ သစ္တစ္ပင္ရင္း ၀ါးတစ္ပင္ေအာက္ သီတင္းသုုံးေနရတဲ့ ေခတ္မွာ သူက တကယ့္ေက်ာင္းႀကီးရခိုုင္နဲ႔ ေနရတယ္။ ဆုုိဖာေမြ႔ယာမွီအုုံးစတဲ့ အသုုံးအေဆာင္ေတြက လန္းမွလန္း။ ေက်ာင္းအခန္းဖြဲ႔ထားတာေတာင္မွ မလြယ္ေပါက္ေတြနဲ႔။ အဲဒီလုုိအဲဒီလုုိ ေခတ္မီတဲ့ ဥဒါယီ ရွင္ရဟန္း။
မုုဆုုိးမပူပူေႏြးေႏြေလး ေက်ာင္းေရာက္လာေတာ့ ထုုံးစံအတုုိင္း အမ်ားသူငါ ေဟာေနက် သံေ၀ဂတရား သူမေဟာဘူး။ သက္ျပတ္တရား သူမေဟာဘူး။ သက္ျပတ္တရား သံေ၀ဂတရားက မေဟာတတ္ရင္ အႏၱရာယ္အလြန္ႀကီးတာ မဟုုတ္လား။ လူတစ္ေယာက္လဲ ဆုုံးရႈံးရေသး ဘုုန္းႀကီးေဟာလုုိက္မွ ေသဆုုံးတဲ့သူက ၿပိတၱာဘ၀ ေရာက္ခဲ့သည္ ရိွေသာ္တဲ့။ ဒါ သြယ္၀ုုိက္တဲ့နည္းနဲ႔ ေသဆုုံးတဲ့သူ ၿပိတၱာဘုုံေရာက္ေနၿပီလုုိ႔ ဆုုိလုုိရာ ေရာက္တယ္ မဟုုတ္လား။ မေဟာတတ္ရင္ ေျပာပါတယ္။
တရားေဟာတာထက္ စကားေျပာတာကိုု အားသန္လွတဲ့ ရွင္ဥဒါယီကေတာ့ အႏုုအလွ အပုုအရြေလးေတြနဲ႔ ၾကည္ႏူးဖြယ္စကားေတြကိုု မည္သုုိ႔မည္ပုုံ အာရုုိက္လုုိက္သည္မသိ မုုဆုုိးမေလးတစ္ေယာက္ ေသာကပရိေဒ၀ေတြ ခ်က္ျခင္းၿငိမ္းသြားၿပီး အလုုံးႀကီးက် အၿပဳံးႀကီး ရသြားေလေတာ့တယ္။ ဒီေတာ့ ဆရာႏွင့္ဒကာမ ေက်းဇူးရွင္ႏွင့္ေက်းဇူးခံ ေက်းဇူးျပန္ျပဳတဲ့အေနနဲ႔ တစ္ခုုခုု ေပးလွဴရမယ္ မဟုုတ္လား။ "အရွင္.. မိန္႔ပါ.. အရွင့္ရဲ့ တရားစကားေၾကာင့္ တပည့္ေတာ္မ ေထာက္တည္ရာ ရသြားတယ္.. ဒါေၾကာင့္ ေက်ာင္းသကၤန္းဆြမ္းေဆး ပစၥည္းေလးပါး အလုုိရွိရာ မိန္႔ပါ" လုုပ္ေရာ။ အကြက္ေခ်ာင္းေနတဲ့ ရွင္ဥဒါယီ ကြက္တိဘဲ။ "ဒကာမ ငါ့မွာ နင္ျမင္တဲ့အတုုိင္း ေက်ာင္းသကၤန္းဆြမ္းေဆး ပစၥည္းေလးပါး ျပည့္စုုံလြန္လြန္းလုုိ႔.. အဲဒါေတြ မလုုိပါဘူး"။ "ဒါျဖင့္ ဘာအလုုိရွိလဲ မိန္႔ပါ အရွင္"။ "ပစၥည္းငါးပါးေျမာက္ျဖစ္တဲ့ အျမတ္ဆုုံးအလွဴကိုုသာ လွဴပါ"တဲ့။ ေကာင္းေရာ။ မုုဆုုိးမေလးကလဲ ေပးလွဴခ်င္စိတ္မ်ားေနတယ္မဟုုတ္လား။ ဒါန႔ဲ... "ကဲ အရွင္ အဆင္သင့္ျဖစ္ပါၿပီ စိတ္ရွိလက္ရွိအလွဴခံေတာ္မူပါ"ဆုုိေတာ့ "ထြီ" တဲ့။ အဲဒီလုုိ ဖလန္းဖလန္းထၿပီး အဲဒီလုုိ ညစ္က်ယ္က်ယ္ ရဟန္းတစ္ပါး။ ဆက္ဖတ္ၾကည့္ သူ ဖလန္းဖလန္း ထပုုံေလး။ သူ႔ဖာသူ ကုုိဥတဲ့။ :)
+ကိုုဥေျပာမယ္ ႏွမငယ္ေလးရဲ့
အလွၾကြယ္ေလးမုုိ႔ စုုိးရိမ္တယ္။
+ေသာကေျပရာ ဓမၼာတရားကုုိ
ကဗ်ာမ်ားဖြဲ႔ ေဟာၾကားမယ္။
+ဓမၼပူဇာ မျပတ္ထုုံးမုုိ႔
အျမတ္ဆုုံးေတာ့ ေပးလွဴကြယ္။
.....
-ေသာကေျပၿပီ ဓမၼဆင္ႏႊဲလုုိ႔
နွမရင္ထဲ ေအးသြားတယ္။
-ခ်စ္လင္ဆုုံးတာ ေမ့ကာထားလုုိ႔
ေတြ႔ရာမ်ားနဲ႔ ေပ်ာ္ႏုုိင္တယ္။
-ဓမၼပူဇာ မျပတ္ထုုံးအတြက္
အျမတ္ဆုုံးကိုု ေပးလွဴမယ္။
-ျမတ္ဆုုံးဆုုိတာ ဘယ္ဟာလဲလုုိ႔
တခါထဲသာ ေျပာပါကြယ္။
.....
+ျမတ္ဆုုံးဆုုိတာ ေရႊဆုု မကတဲ့
ေမထုုနလုုိ႔ ေခၚၾကတယ္။
-ကုုိဥတြက္ဆုုိ ေမထုု မကလုုိ႔
ေဖထုုနလဲ လွဴဦးမယ္။
-မည္သုုိ႔မည္ပုုံ ထုုနလဲလုုိ႔
ခုုကထဲက ရွင္းပါကြယ္။
+ဤသိုု႔ဤပုုံ လူ႔ဘ၀ထဲက
ထုုနဘဲမုုိ႔ ရွင္းပါတယ္။
- +ရွင္းတယ္ ရွင္းတယ္။
.........................................................................................................................ဆက္ဦးမယ္။
သေဗၺသတၱာ အေ၀ရာ ေဟာႏၱဳ။
သူႀကီးမင္း (တုုံးဖလား)
(၃၀၊၀၁၊၂၀၁၅ ေသာၾကာ ၀၂း၄၀)
.
