.JPG)
တုိက္တုိက္ဆုိင္ဆုိင္ ဒီေန႔မွာမွ ရာသီဥတုက မႈန္သုန္သုန္။ အရပ္ကုိးခြင္လုံး ျမဴ မႈန္ေတြဆုိင္းၿပီး အုံ႔တု႔ံတုံ႔ မႈိင္းသုိင္းသုိင္း။ သူႀကီးမင္းရဲ့ ဆုံးျဖတ္လတၱံ႔ျဖစ္တဲ့ သႏၷိ႒ာန္ကုိမ်ား ၀မ္းနည္းရိပ္သန္းေလသလား မသိ။ စံေတာ္ခ်ိန္သုံးမ်ိဳဳးကို အခ်ိန္နဲ႔တေျပးညီသိဖုိ႔ ခ်ိတ္ဆြဲထားတဲ့ အခန္းထဲက တုိင္ကပ္နာရီ သုံးလုံးကလဲ ဒီရက္တြင္မွ ေဂ်ာက္ဂ်က္အသံ ပုိျမည္လာသလုိလုိ။ ရင္ကြဲ၀မ္းနည္းသံေလမ်ားလား။ ေအာက္ထပ္ကုိ နားစြင့္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ အဘုိးအုိရဲ့ တရားရြတ္ဖတ္သံက ခပ္သဲ့သဲ့ ထုိးေဖာက္၀င္ေရာက္လွ်က္။ သေဗၺ ဓမၼာ အနတၱာ ဆုိလား။ ဘာဆုိလဲ။
အခ်ိန္ရခုိက္ သူႀကီးမင္းကုိယ္တုိင္ ေန႔စဥ္ျပဳလုပ္ေနက်ျဖစ္တဲ့ ရြတ္ဖတ္သရဇၥ်ာယ္ျခင္း၊ ခဏတျဖဳတ္ အရဟံပြားမ်ားျခင္းအမႈတုိ႔က ဒီေန႔မွာမွ ထူးဆန္းစြာ အေႏွာင့္အယွက္ေပၚလာေလၿပီ။ အရဟံ အရဟံ အရဟံ။ ဂြီ ဂြီ ဂြီ။ ကၽြလိ ကၽြလိ ကၽြလိ။ တရားမွတ္ရင္း ဗုိက္ထဲက သဘာ၀တရားက လက္ယပ္ေခၚေခ်ၿပီတကား။ ဒါဆုိ ေသခ်ာၿပီ။ အရဟံကုိ ဟတ္ဖ္တုိင္းေပးၿပီး အိမ္သာသုိ႔ ခပ္သုတ္သုတ္ ႏွင္ရေခ်ေတာ့မည္။ သုိ႔နွင့္ အိမ္သာသုိ႔အသြား အလည္ေရာက္ေနသည့္ သူငယ္ခ်င္း နဂါးနီတစ္ေယာက္ အင္တာနက္ရုတာအနား က်လိက်လိ လုပ္ေနသည္ကုိ ေတြ႔ရေလ၏။ ဘာ လုပ္ေနတာတုန္းဆုိေတာ့ အင္တာနက္ လုိင္းျပတ္ေနလုိ႔ ရီစတာ့ခ်ၾကည့္ေနတာတဲ့။ ဒါေပမဲ့ မထူးပါဘူးတဲ့။ အင္း ဒီအတုိင္းဆုိ ဒီေန႔ အင္တာနက္ရဖုိ႔ လမ္းမျမင္ေတာ့။ အဂၤလန္မွာ ဆုိေပမဲ့ အင္တာနက္ ျပႆ နာက တခါတေလမွာ အခုလုိဘဲ အနိစၥ ဒုကၡ အနတၱ။
အင္တာနက္ မရတာခ်င္းအတူတူ အျပင္သြားရေအာင္တဲ့။ ဟ.. ေနဦးဟ.. ငါ့ အရဟံေလးကုိ အေရးေပၚ ဘရိတ္ခ္ေပးၿပီး သဘာ၀တရား ေခၚသံေနာက္ လုိက္ဖုိ႔ အခန္းထဲက ထြက္လာတာ။ အိမ္သာထဲ ခဏ၀င္လုိက္ဦးမယ္။ ၿပီးရင္ အရဟံအတြက္ လက္က်န္တာ၀န္ကုိ ထမ္းေဆာင္ရဦးမွာ ဆုိေတာ့။ ေအာ္...ဂလုိလား....မင္းကေတာ့ လုပ္လုိက္ရင္ အရာရာနဲ႔ အေၾကာင္းေၾကာင္းခ်ည္းဘဲဆုိၿပီး သူ႔အိပ္ယာထဲ သြားေကြးေနေလရ့ဲ။ ေတာ္ပါေသးရဲ့ သူေကြးေနတုန္း အင္တာနက္ လုိင္းေလး ျပန္တက္လာလုိ႔။
အိမ္သာကအျပန္ အရဟံလဲအၿပီး အေရးေပၚ သခၤါရအေၾကာင္းတစ္ခုေၾကာင့္ ေရႊျမန္မာသုိ႔ ရက္ေပါင္းႏွစ္ဆယ္အတြင္း အသြားအျပန္ လူးလာေခါက္တုံ႔ လုပ္ခဲ့သည္ကုိ ျပန္စဥ္းစားမိၿပီး ငိုခ်င္သလုိလုိ ရယ္ခ်င္သလုိလုိ တစ္ခုခုဘဲ ထလုပ္ခ်င္စိတ္ေပါက္လာသလုိလုိ ဘာမွမလုပ္ခ်င္တဲ့စိတ္ဘဲ ေပၚလာသလုိလုိနဲ႔ စိတ္ေတြက ကစဥ့္ကလ်ား။ ေအပရယ္ဖူးနဲ႔အတူ ရူးမ်ားရူးခ်င္ေလသလား။ အင္း... ရူးသြားရင္လဲ အေကာင္းသား။ ေလာကမွာ စိတ္အခ်မ္းသာဆုံးလူက အရူးဘဲတဲ့။ ဟုတ္ေလာက္တယ္။ ေတြ႔ရာစား ေတြ႔ရာအိပ္ ေတြ႔ရာေသာက္ ေတြ႔ရာေမွာက္။ အရူးတစ္ေယာက္ေလာက္ ထပ္တုိးေပးလုိက္စမ္းပါ ေလာကႀကီး။
အေမမ်ားေန႔က အသိမိတ္ေဆြမိသားစုတစ္ခုက ေဟာ့ေပါ့လုပ္စားမလုိ႔ ၾကြျမန္းခဲ့ပါဆုိလုိ႔ သူႀကီးမင္း သြားစားျဖစ္ခဲ့တယ္။ ေဟာ့ေပါ့ကလဲ ခပ္ေကာင္းေကာင္း။ ေရေႏြးၾကမ္းကလဲ ခပ္ေဖာင္းေဖာင္း။ ဘာတဲ့။ လူကုိ ေပ်ာ္ရႊင္ေစတဲ့ ေရေႏြးၾကမ္းဆုိဘဲ။ ထူးဆန္းေလစြ မယ္ဒသ။ သူႀကီးမင္း ေသာက္ၾကည့္ပါဆုိလုိ႔ တစ္ငုံေလာက္ဘဲ ေသာက္မိတယ္ ရွိေသး။ ကုိင္းၾကည့္... သူႀကီးမင္းမ်က္ႏွာ ၿပဳံးေယာင္သန္းေနၿပီ။ အဲဒါ ေရေႏြးၾကမ္းရဲ့အစြမ္းဘဲတဲ့။ ေနာက္တစ္ငုံ ထပ္ေသာက္လုိက္တယ္။ သူတုိ႔မိသားစု အားလုံးက... သူႀကီးမင္းတစ္ေယာက္ ရယ္ခ်င္လာၿပီ.. ရယ္ေတာ့မယ္... ရယ္ေတာ့မယ္...ၾကည့္ၾကည့္..ဆုိၿပီး သူႀကီးမင္းမ်က္ႏွာကုိ စိုက္ၾကည့္ေနၾကေလရဲ့။ သူႀကီးမင္းလဲ ရွက္ကိုးရွက္ကန္းနဲ႔.. ဟဲ ဟဲ ဟဲ ဟီး ဟီး ဟီး ဟား ဟား ဟား ေတြျဖစ္လုိ႔။ ကဲ.. မေျပာဘူးလား.... လူကို ေပ်ာ္ရႊင္ေစတဲ့ ေရေႏြးၾကမ္းပါဆုိတဲ့။ လုပ္ပုံက လုပ္ပုံက။.. ဒါနဲ႔...ဗူးခြံမွာ အီးလုိ ေရးထားတာေလး ဖတ္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ အင္နာဂ်ိဳက္ဇင္းတီး ဆုိလားဘဲ။
အိမ္အျပန္မွာလဲ လက္ေဆာင္တစ္ခု ေပးခဲ့ေသးတယ္။ အိပ္ေပ်ာ္ေစတတ္တဲ့ ေရေႏြးၾကမ္းတဲ့။ ျဖစ္ရျပန္ၿပီ။ ညအိပ္ခါနီး ေရေႏြးၾကမ္းေသာက္ရင္ အိပ္မေပ်ာ္ျဖစ္တတ္တာက သဘာ၀မဟုတ္လား။ အခုေတာ့ အိပ္ေပ်ာ္ေစတတ္တဲ့ ေရေႏြးၾကမ္းတဲ့။ ဟုတ္မွလဲ လုပ္ၾကပါ ကြယ္တုိ႔ရယ္။ ဒါေပမဲ့ တုိက္တုိက္ဆုိင္ဆုိင္ဘဲ ညဘက္ေရာက္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းနဂါးနီက အိပ္ေပ်ာ္ေစတတ္တဲ့ ေရေႏြးၾကမ္းေလး ေသာက္ၾကည့္ရေအာင္ဆုိလုိ႔ အတူတူ ေသာက္ျဖစ္ၾကတယ္။ တစ္ငုံေလာက္ေသာက္ၿပီး... ၀ါးးးးး တဲ့။ နဂါးနီလုပ္ပုံ။ ေနာက္ တစ္ငုံ ထပ္ေသာက္ၾကည့္တယ္။ ထပ္ ၀ါးးးးး ျပန္ေရာ။ နဂါးနီရာ မင့္ဟာက ေရေႏြးၾကမ္းအစြမ္းေၾကာင့္ေတာ့ ဟုတ္ပုံမရပါဘူး။ တစ္ေန႔လုံး ဒုံးခ်ာစုိင္းခဲ့တဲ့အတြက္ ေမာပန္းလာလုိ႔ ေစာေစာအိပ္ခ်င္တာဘဲရွိမယ္ဆုိေတာ့ ဟုတ္ေလာက္ဘူးဟ။ ေရေႏြးၾကမ္းအစြမ္းဘဲ ရွိမယ္တဲ့။ ဒီလုိနဲ႔ ည ၁၂ ေလာက္မွာ အိပ္ရာ၀င္ျဖစ္ၾကတယ္။ သူက တစ္ခန္း၊ သူႀကီးမင္းက တစ္ခန္း။
မနက္မုိးလင္းေတာ့ သူႀကီးမင္းက ဘရိတ္ဖာ့စ္စားၿပီး ေကာ္ဖီေတာင္ ေသာက္ၿပီးေနၿပီ သူက ေခါေကာင္းေနတုန္း။ ဒါဆုိ ေရေႏြးၾကမ္း အစြမ္း အံ့မခန္းဘဲေပါ့။ ခ်ီးက်ဴးလုိ႔မွ မဆုံးခင္ မ်က္ႏွာမႈန္သုန္သုန္နဲ႔ နဂါးနီတစ္ေယာက္ သူ႔အခန္းထဲက ထြက္လာတယ္။ ဘယ္လုိတုန္း... အိပ္လုိ႔ဇိမ္က်တယ္မဟုတ္လား။ ေရေႏြးၾကမ္း အစြမ္းနဲ႔ေလဆုိေတာ့.... ငါလခြမ္းမွဘဲ တစ္ညလုံး အိပ္မရဘူး။ မ်က္စိေၾကာင္ေနတယ္တဲ့။ ကဲ အဲဒီေလာက္ထိ စြမ္းတဲ့ ေရေႏြးၾကမ္း။ ဗူးခြံက စာဖတ္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ရီးလက္ဇင္းတီးဆုိလားဘဲ။
ရာသီဥတုက မႈိင္းမႈိင္းမႈန္မႈန္ ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ အိမ္ေအာက္ထပ္က အဘုိးအုိတစ္ေယာက္ ထေဖာက္လာတယ္။ ေမာင္ရင္ေရ... အခုလုိ မႈန္ဆုိင္းဆုိင္းျဖစ္တုိင္း ငါ ဟိမ၀ႏၱာေတာင္ကို သတိရမိတယ္။ ဟိမ၀ႏၱာတစ္ေတာင္လုံးလဲ အခုလုိဘဲ မႈန္ဆုိင္းဆုိင္းေတြခ်ည္းရယ္။ ငါ နီေပါမွာ သြားေနစဥ္တုန္းက အဲဒီ ဟိမ၀ႏၱာေတာင္ေျခနားမွာ သြားေနခဲ့တာေလ။ အဲဒီ ဟိမ၀ႏၱာေတာင္တက္လမ္းမွာ တိဗက္ဘုန္းေတာ္ႀကီးတစ္ေက်ာင္းရိွတယ္။ အႀကီးႀကီးဘဲ။ ဘုရားဖူးေတြလဲ လာလုိက္သမွ တပုံတပင္။ ေတာင္တက္လမ္းဆုိေပမဲ့ တေန႔ကုိ ဘုရားဖူးကား အစီး သုံးေလးဆယ္ေလာက္ တက္ေနၾက။ ေတာင္တက္က ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း။ ကားအေမာင္းက ခပ္ရမ္းရမ္း။
ေျပာရဦးမယ္ ေမာင္ရင္ေရ.... အဲဒီ ဟိမ၀ႏၱာေတာင္ေျခမွာ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္း တစ္ေက်ာင္းရွိတယ္။ ျမန္မာဘုန္းႀကီးေက်ာင္းဘဲ။ အဲဒီေက်ာင္းမွာ ျမန္မာဘုန္းႀကီးအုိႀကီးတစ္ပါးရွိတယ္။ သူက ေန႔စဥ္ သပိတ္တစ္လုံးပုိက္ၿပီး အဲဒီေတာင္ေပၚကုိ တက္ေနၾကတဲ့။ ဆြမ္းခံထြက္တာလား အဘုိးဆုိေတာ့ ဟုတ္ဖူး ဇာ၀ီေတြ မူလီေတြ ၀က္အူေတြ လုိက္ေကာက္တာေလ တ့ဲ။ အမ္... ဘာလုပ္ဖုိ႔လဲ အဘုိးဆုိေတာ့.. အဲဒီေတာင္ေပၚတက္တဲ့ ကားေတြကေန မၾကာမၾကာ အဲဒီလုိ သံတုိသံစေတြ ျပဳတ္က်ေလ့ရွိတယ္ေလ။ လမ္းက ၾကမ္းတာကုိး။ အဲဒီ ေကာက္ရတဲ့ ဇာ၀ီစတဲ့ သံတုိသံစေတြ ေစ်းထဲက ကုလားဆုိင္ေတြမွာ သြားေရာင္းတာေလ။ အမ္... ေန႔တုိင္း အဲဒီ သံတုိသံစေတြကုိ ေကာက္ရႏိုင္သလား အဘုိးဆုိေတာ့။ မင္းကလဲ ေလ်ာ့တြက္ေနေသးတယ္။ တစ္ရက္ကုိ ဆယ့္ငါးက်ပ္ ႏွစ္ဆယ္ကေတာ့ အသာေလးဘဲကြ။ ကားေတြကေဟာင္း ဒရုိက္ဘာကေမာင္းဆုိေတာ့ ဂလုိဘဲ အဲဒီဘုန္းႀကီး န၀ကမၼရွာရလြယ္ကူေတာ့တာေပါ့ကြာ။ ဟား ဟား ဟား။
အဘုိးအုိကေတာ့ ရုိးရွင္းစြာ ရယ္လုိ႔ ေမာလုိ႔။ အပူအပင္ကင္းမဲ့တဲ့ အဘုိးအုိကုိေတာင္ အားက်မိသလုိလုိ။ သုိ႔ေသာ္ အပူေပါင္းမ်ားစြာျဖင့္ ေရႊျပည္ႀကီးမွ ျပန္ေရာက္လာသည့္ေနာက္ပုိင္း သူႀကီးမင္းစိတ္သည္လဲ အဂၤလန္ရာသီဥတုကဲ့သုိ႔ ထုံထုံထုိင္းထုိင္း မႈန္မႈန္မႈိင္းမႈိင္း။ အက်ိဳးမရွိစြာ ကုန္ဆုံးခဲ့ေသာ အခ်ိန္တုိ႔ကုိ၄င္း အက်ိဳးရွိစြာ မကုန္ဆုံးခဲ့ေသာ အခ်ိန္တုိ႔ကုိ၄င္း ႏွေျမာတသျဖစ္ကာ ဘာကုိ အလုိမက်သည္ မသိေသာ အလုိမက်မႈမ်ားစြာျဖင့္ ေန႔တဓူ၀ အူတူတူ ျဖစ္ေနေလေတာ့၏။
လႊင့္ပစ္လုိက္ၿပီးေသာ ခဲလုံး၊ ေျပာလုိက္ၿပီးေသာ စကား၊ မလုပ္ျဖစ္ခဲ့ေသာ အလုပ္၊ ကုန္ဆုံးခဲ့ၿပီးေသာ အခ်ိန္။ ထုိအရာတုိ႔ကုိ ဘယ္ေသာအခါမွ ျပန္ျပင္၍ မရတဲ့။ ပညာရွင္ႀကီးေတြ ဆုိထားခဲ့တာ။ ဒါဆုိ သူႀကီးမင္းကေကာ ဘာေတြ လုပ္ခဲ့ၿပီးၿပီလဲ။ ဘာေတြ ထပ္လုပ္ဦးမွာလဲ။ ကုိယ္အား ဥာဏ္အား စိတ္အား စာအားျဖင့္ ဘာေတြ အက်ိဳးရွိရွိ လုပ္ေဆာင္ခဲ့ၿပီးၿပီလဲ။ ဘာမွ မယ္မယ္ရရ လက္ဆုပ္လက္ကုိင္ ျပစရာ မရွိ။ ေျခာက္ႏွစ္ခန္႔ ေရးသားခဲ့ေသာ ဘေလာ့ပုိ႔စ္ေပါင္း ၇၀၀ ခန္႔အား ျပန္လည္ ဆန္းစစ္ၾကည့္လုိက္ေတာ့လဲ အရည္မရ အဖတ္မရ။ သုတမဟုတ္။ ရသမဟုတ္။ ဘာသာေရးမဟုတ္။ ပညာေရးမဟုတ္။ ခပ္စုပ္စုပ္ ခပ္ႏႈပ္ႏႈပ္မ်ားျဖင့္သာ ျပည့္ႏွက္ေနေလ၏။
ဘကုန္းရြာမွ တခ်ိဳ႔ မိတ္ေဆြမ်ားဆီ သြားလည္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ သူတုိ႔ေရးထားတာကမွ တကယ့္ အမွန္အကန္ေတြခ်ည္း။ ပုိ႔စ္တစ္ခုၿပီးတုိင္း မက္ေဆ့ခ်္တစ္ခုခုေတာ့ က်န္စၿမဲ။ သုတ ရသ ကဗ်ာ လကၤာ ဟာသ။ တကယ့္ကို ပီပီျပင္ျပင္။ ဒါဆုိ သူႀကီးမင္း ကုိယ့္ဖာသာကုိယ္ နားလည္ဖုိ႔ သင့္ၿပီ။ ခပ္စုပ္စုပ္ အေတြး အေရးေတြကုိ ေက်ာခုိင္းၿပီး သူတုိ႔လုိ အဆင့္ျမင့္ျမင့္ေရးမလား။ ဒါမွ မဟုတ္ ဘကုန္းရြာကေန ထာ၀ရ အနားယူမလား။
ေရႊျပည္ႀကီးမွ တုိးတုိးတိတ္တိတ္ ျပန္ေရာက္လာၿပီး ေနာက္ပုိင္း စာေရးခ်င္စိတ္လဲ မရွိေတာ့။ စာဖတ္ျပန္ေတာ့လဲ ဖီလင္က သိပ္မလာ။ ဟုိဟာ လုပ္ရႏုိး ဒီဟာ လုပ္ရႏုိးျဖင့္ လူကလဲ ႏုိး..ႏုိး..ႏိုး ေတြခ်ည္း ျဖစ္ေနေလၿပီ။ သုိ႔တုိင္ေအာင္ လူက ေပါေၾကာင္ေၾကာင္ေနခ်င္တုန္း။ သုိ႔ေသာ္ အခ်ိန္ကေတာ့ ေပါေၾကာင္မေန။ သူ႔အလုပ္သူလုပ္ၿပီး သူႀကီးမင္းရဲ့ အခ်ိဳဳ႔ေသာမိတ္ေဆြမ်ား ဆရာသမားမ်ား ေက်းဇူးရွင္မ်ား အသိအကၽြမ္းမ်ားအား တမလြန္သို႔ ေခၚေဆာင္သြားေလၿပီ။
သူႀကီးမင္းတစ္ေယာက္ ေတာင္ေတြး ေျမာက္ေတြးျဖင့္ အိပ္ရာက တေရးႏုိးလာသလုိလုိ ပုံစံ ျဖစ္ေနေလ၏။ တစ္ခုခု လုပ္ဖုိ႔အတြက္ တစ္ခုခု စြန္႔ရေပေတာ့မည္။ ဂိုဋ္စြန္႔မလား တုိက္စြန္႔မလားဆုိတဲ့ ၾကခတ္၀ုိင္းေက်ာင္းတုိက္စည္းကမ္းကို ႏွစ္သက္လာမိသလုိလုိ။ ပဲခူးၾကခတ္၀ုိင္းေက်ာင္းတုိက္မွာ သီတင္းသုံးေနထုိင္ၾကတဲ့ သံဃာေတာ္မ်ား အတြင္းခံအက်ၤီ (အံသကုိဋ္) ၀တ္ခြင့္မရွိဘူးလုိ႔ ဆုိတယ္။ အဲဒီ အံသကုိဋ္ ၀တ္တဲ့ သံဃာဆုိ ေက်ာင္းတုိက္က ႏွင္ထုတ္ေလ့ရွိတယ္တဲ့။ ဒါေၾကာင့္ ဂုိဋ္စြန္႔မလား တုိက္စြန႔္မလားဆုိတဲ့ စကားပုံ ေပၚလာတာတဲ့။ အခုလဲ သူႀကီးမင္း စဥ္းစားခန္း ၀င္ေနရေလၿပီ။ ခပ္ေပါေပါ ခပ္ေပါ့ေပါ့ အျပဳအမူနဲ႔ ေရာျပြမ္းေနတဲ့ ကုိယ္ပုိင္ဘကုန္းရြာေလးကို စြန႔္မလား။ အႏွစ္သာရရွိရွိ အျပဳအမူေတြကို ေက်ာခုိင္းမလား။
အားနာစြာနဲ႔ဘဲ ဒီေန႔ ဆုံးျဖတ္ခ်က္တစ္ခု ခ်လုိက္တယ္။ ၆ ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ ေပါေၾကာင္လာခဲ့တဲ့ ဘကုန္းရြာေလးကိုဘဲ ေက်ာခုိင္းေတာ့မယ္ လုိ႔။ ထြက္လာတဲ့ အေျဖကုိ ျပန္စဥ္းစားၾကည့္တယ္။ ငါ တကယ္ေရာ လုပ္ႏုိင္မွာတဲ့လား ဆုိၿပီးေတာ့။ သုိ႔ေသာ္ ဆုံးျဖတ္ၿပီးၿပီမုိ႔ ဘကုန္းရြာေလးမွ အနားယူျခင္းကုိ ျပန္မျပင္လုိေတာ့ၿပီ။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဘကုန္းရြာသူ ရြာသားမ်ားႏွင့္ ဘကုန္းသို႔ အလည္ေရာက္လာၾကေသာ ဧည့္သည္ေတာ္မ်ား အားလုံး မဂၤလာက်က္သေရ ရႊမ္းေ၀ႏုိင္ၾကပါေစ ဟူ၍သာ။ ။
"""ေအပရယ္ဖူးးးးးးးးးးးး"""
သေဗၺသတၱာ အေ၀ရာ ေဟာႏၱဳ။
ကုိကိုေမာင္ (ပန္းရနံ႔)
.
