အေပ်ာ္ဆုိတာရယ္...

ကမၻာေပၚမွာ ေရေတြႀကီးလုိ႔

ေျမႀကီးၿပိဳလုိ႔ ေသၾကျပန္။

ေတာမီးေလာင္ကာ မုန္းတုိင္းတုိက္ေတာ့

ရန္သူတုိက္ခုိက္ ေသဖုိ႔ဖန္။

၀မ္းေလ်ာေရာဂါ မုိင္းတြင္းပိလုိ႔

ရုပ္ရွင္ၾကည့္ရင္း ေသၾကျပန္။

မွန္းကာသာေတြး၊ ရွင္ဖုိ႔ေရး၊ ေသေဘးဘ၀၀္လွ်ံ။

အဲဒါေၾကာင့္ ေလာဘေဒါသ ေလွ်ာ့ၾကမွန္ဧကန္။

ဒီ ဒီဇင္ဘာ ၂၁ရက္မွာ

ကမၻာပ်က္မလား ပူရျပန္။

ေဗဒင္ဆရာ မမွားတြက္ရင္

ျပည္ရြာပ်က္ဖုိ႔ မွန္ေနျပန္။

လူမုိက္ဗာလာ အင္အားႀကီးလုိ႔

ဒီလုိနည္းနဲ႔  ပ်က္ဖုိ႔ဖန္။

သဘာ၀ေဘး၊ ကင္းဖုိ႔ေရး၊ ေရွာင္ေျပးမလြတ္ျပန္။

အဲဒါေၾကာင့္ ေလာဘေဒါသ ေလွ်ာ့ၾကမွန္ဧကန္။

အေပ်ာ္ဆုိတာ ခဏေလးမုိ႔

ဘ၀ေပးဖုိ႔ မထိုက္တန္။

တရားဓမၼာ ေအးရိပ္ေအာက္မွာ

ေခၽြးသိပ္ေဖ်ာက္ဖုိ႔ ခုိလႈံရန္။

ဓမၼေငြ႔ရည္ ခ်ိဳခ်ိဳေအးက

ပုိပိုေႏြးဖုိ႔ စြမ္းေဆာင္မွန္။

ေပ်ာ္မဲ့အစား၊ ရိပ္သာသြား၊ တရားရႈမွတ္ႀကံ။

အဲဒါမွ ေလာဘေဒါသ ေလွ်ာက်မွန္ဧကန္။

(၂၅.၀၈.၂၀၁၂ စေနေန႔ ညေန ၆ နာရီ ၄ မိနစ္)

.. 

လန္ဒန္ေႏြသရုပ္

(ကုိကို + ပ်ိဳပ်ိဳ + ေႏြ)

ေႏြပူ ေႏြေခါင္ လူပ်ိႀကီးတုိ႔

ကုိယ္လုံးတီးနဲ႔ ေနၾကတယ္။

ကညာမ်ိဳးစုံ ပ်ိဳေတြထဲက

မ်က္လုံးရြဲနဲ႔  ၾကည့္ၾကတယ္။ 

မ်က္လုံးဆုိတာ ငမ္းဖုိ႔လားကြဲ႔

ေခၽြးထြက္အားေၾကာင့္ ရွက္ဖူးကြယ္။ 

ပ်ိဳလဲအုိက္တယ္ ကုိကိုမ်ားရဲ့

အ၀တ္ပါးနဲ႔ ေနၾကည့္မယ္

ၾကည့္မယ္ ၾကည့္မယ္။ 

(ပ်ိဳပ်ိဳ + ကုိကို + ေႏြ)

ေႏြပူ ေႏြေခါင္ အပ်ိဳႀကီးမုိ႔

ကုိယ္လုံးတီးနဲ႔ ေနၾကည့္တယ္။

မဟာလူပ်ိဳ ဟုိငနဲက

မ်က္လုံးရြဲန႔ဲ ငမ္းေသးတယ္။

မ်က္လုံးဆုိတာ ငမ္းဖုိ႔လားဟဲ့

ေခၽြးထြက္အားေၾကာင့္ ရွက္ဖူးရယ္။

ရွင္လဲအုိက္ရင္ ပ်ိဳေမထားႏွင့္

အ၀တ္စားမဲ့ ေနၾကည့္ကြယ္။

ၾကည့္ကြယ္ ၾကည့္ကြယ္။

<0>  <0>
()
---

(၁၀၊၀၈၊၂၀၁၂၊ စေနေန႔ 

ညေန ၆ နာရီ ၂၇ မိနစ္)

မွတ္ခ်က္။

ဆရာမင္းသု၀ဏ္၏ သေျပသီးေကာက္ ကဗ်ာကုိ မွီးၿပီး လန္ဒန္ေႏြသရုပ္ကုိ ပုံေဖာ္ထားပါသည္။ း))))

ပ်ိဳလဲအုိက္တယ္ ကုိကိုမ်ားနဲ႔

အ၀တ္စားမဲ့ ေနၾကည့္မယ္။

ကၽြႏု္ပ္ႏွင့္ ကၽြႏု္ပ္၏ ေဆးၿမီးတုိအစြမ္း

တစ္ေန႔ေသာအခါ....

ကၽြႏု္ပ္သည္ သူငယ္ခ်င္း ျဖစ္သူ နဂါးနီႏွင့္အတူ လန္ဒန္အုိလံပစ္ပြဲကုိ တီဗီကေန ၾကည့္လုိက္၊ ေက်ာင္းစာမ်ားကို ႏွစ္ဦး ျငင္းခုန္လုိက္ျဖင့္ တစ္ခ်က္ခုတ္ ႏွစ္ခ်က္ျပတ္ စာလုပ္ရင္း တီဗီၾကည့္ရင္း ဇိမ္ရစ္ေနၾကေလ၏။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ကၽြႏု္ပ္၏ (တစ္ပတ္မွ တစ္ခါသာ ျမည္တတ္ေသာ) လက္စြဲေတာ္ မုိဘုိင္းေလး ကလင္ ကလင္ ကလင္ဟု ထူးဆန္းစြာ ျမည္ထြက္လာေလ၏။ ကၽြႏု္ပ္သည္လည္း စကားေျပာမပ်က္ တီဗီၾကည့္မပ်က္ေစဘဲ မုိဘုိင္းေလးကို ေကာက္ကိုင္ ၾကည့္လုိက္ရာ ဖုန္းေခၚဆိုသူမွာ အမိျမန္မာႏုိင္ငံမွ အသိမိတ္ေဆြ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနသည္ကို အံ့ၾသစြာ ေတြ႔ရေလ၏။ ျမန္မာကေန ဘိလပ္ကုိ ဖုန္းလွမ္းေခၚပုံေထာက္ရင္ေတာ့ ဧကဧကံ အလြန္အေရးႀကီးတဲ့ ကိစၥ ျဖစ္ရမယ္ ဟု တြက္ဆၿပီး ကပ်ာကယာ ဖုန္းကုိင္ရင္း သူငယ္ခ်င္းကိုလဲ မ်က္ႏွာရိပ္ျဖင့္ ဖုန္းေျပာလုိက္ဦးမယ္ဟု အသိေပးကာ "ဟလုိ ဟလုိ"  ဟု (ျမန္မာနဲ႔ေျပာေနက်အတုိင္း) အသံၿပဲႀကီးျဖင့္ ျပန္ထူးလုိက္ရာ....

"သူႀကီးမင္း.. တုိးတုိး ေျပာစမ္းပါ။ ဒီမွာ နားကြဲၿပီးေသေတာ့မယ္။ တုိင္းျပည္ပ်က္ေနတာက်ေနတာဘဲ။ ဒီေလာက္ေတာင္ ေအာ္ေျပာရလား"

ဟူ၍ ေဗြေဆာ္ဦး ႀကိမ္းေမာင္းျခင္းကို ခံလုိက္ရေလ၏။ ေအာ္.. ဒါသည္လည္း တစ္ဒုကၡ။ တုိးတုိး ေျပာျပန္ရင္လဲ မၾကားရ၊ က်ယ္က်ယ္ေျပာျပန္ရင္လဲ အသံက ေဆာင့္၀င္။ ေဖာင္းလုိက္ ပိန္လုိက္ ရႈံ႔လုိက္ တြလုိက္ ျမန္မာလုိင္းေတြကို အံႀကိတ္ေမတၱာပုိ႔ကာ အသံကို တစ္ဆင့္ ေလ်ာ့ခ်ရင္း ခပ္တုိးတုိးျဖင့္ အေၾကာင္းထူးအံ့သည္ကုိ ေမးျမန္းလုိက္ရေလ၏။

"ကဲ ကဲ မယ္မင္းႀကီးမ... ျမန္မာကေန လွမ္းေခၚတယ္ဆုိေတာ့ ဘာေတြမ်ား အေရးႀကီးေနလုိ႔လဲ၊ ဆုိးစမ္းပါဦး"

"သူႀကီးမင္းရယ္... ဒီမွာ ဆီးမသြားလုိ႔ ၊ အဲဒါ ဘယ္လုိ လုပ္ရမလဲ။ ကူညီပါဦး"

"ဗုေဒၶါ.."

ဤသုိ႔ဤႏွယ္ ဂလုိဘယ္လုိက္ေဇးရွင္းႀကီးကို အပီအျပင္ အသုံးခ်ကာ ကၽြႏု္ပ္အား မၾကာမၾကာ ခလုပ္လာတုိက္တတ္ၾကေလ၏။ သူ႔ဖာသာသူ ဆီးသြားရ ခက္ေနတာကုိမ်ား ဘိလပ္ထိ ဖုန္းဆက္ၿပီး လွမ္းအကူအညီ ေတာင္းရတယ္လုိ႔။ ေနရင္းထုိင္ရင္း ေဆးဆရာႀကီးကို ျဖစ္လုိ႔။ ဟုိတစ္ေန႔ကလဲ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရဲ့ အမ်ိဳးသမီးမိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ ဆီးခ်ိဳတက္လုိ႔တဲ့။ ေဆးၿမီးတုိေလးရွိရင္ မစပါဦးဆုိလုိ႔ ၾကားဖူးနား၀ဖတ္ထားမွတ္ထားတာေလးေတြ မွ်ေ၀ေပးလုိက္ရေသးရဲ့။ သေဘၤာသီးအစိမ္းကိုအရင္၀ယ္၊ ၿပီးရင္ ေရးေဆး၊ ေခါင္းပိုင္းကုိ ျဖတ္၊ အေစ့ေတြကို ထုတ္ပစ္၊ အေစ့ထုတ္ထားၿပီးျဖစ္တဲ့ သေဘၤာသီး ၀မ္းေခါင္းထဲကုိ လဘက္ေျခာက္ အေနေတာ္ထည့္၊ အဲဒါၿပီးရင္ ေရေႏြးပြက္ပြက္ဆူ ေလာင္းထည့္၊ ျဖတ္ထားတဲ့ သေဘၤာသီး ေခါင္းပုိင္းနဲ႔ ျပန္ဖုံးထား၊ အေတာ္ေလးၾကာတဲ့ အခါ အဖုံးဖြင့္ၿပီး အထဲက ေရေႏြးကုိ ခြက္တစ္ခုထဲေလာင္းထည့္ၿပီး ေရေႏြးၾကမ္းေသာက္သလုိ မၾကာမၾကာ အဲဒီလုိလုပ္ ေသာက္ေပေတာ့ လုိ႔ စိတ္ရွည္လက္ရွည္ ရွင္းျပေပးလုိက္ရဲ့။ အဲဒီအမ်ိဳးသမီးကလဲ ညြန္ၾကားတဲ့ အတုိင္း ေသာက္လုိက္တာ ဆီးခ်ိဳတက္တာေတြ ေပ်ာက္သြားရုံတင္မကဘူး။ ဆီးခ်ိဳေတြ အက်မ်ားၿပီး လူေတာင္မလႈပ္ခ်င္ေတာ့ဘူး ဆုိဘဲ။ အဲဒီလုိ ေအာင္ျမင္တာ။ အခုလဲ လာျပန္ၿပီ ေနာက္တစ္ေယာက္။ ဆီးမသြားလုိ႔တဲ့။ စုံစမ္း ေမးျမန္းရေပဦးမည္။

"ဒါနဲ႔.. ဆီးမသြားတာက ဘယ္ႏွစ္ရက္ ရွိသြားၿပီလဲ"

"သုံးေလးရက္ေလာက္ေတာ့ ရွိၿပီ သူႀကီးမင္း"

"ဒါျဖင့္ ဒီလုပ္။ ေရေႏြးၾကမ္းမ်ားမ်ားေသာက္"

"အဲဒီလုိ ေသာက္ရင္ တကယ္ဆီးသြားမွာလား"

"ဟ.. မယ္မင္းႀကီးမရ။ မ်ားမ်ား ေသာက္မွေတာ့ မ်ားမ်ား ေပါက္ေရာေပါ့"

"သူႀကီးမင္း.. မေနာက္နဲ႔ေနာ္။ ဒီက အတည္ေျပာေနတာ"

"ဟာ... ဒါေနာက္စရာလား။ သူႀကီးမင္းလဲ ေဆးနည္းကို အတည္ေပးေနတာ။ ေက်းဇူးရွင္ လယ္တီဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးေတာင္မွ လဘက္ရည္(ေရေႏြးၾကမ္း)ေသာက္ျခင္းရဲ့ အက်ိဳးေက်းဇူးကုိ ေတးထပ္စပ္ထားတာ ရွိေသးတယ္။ "လဘက္ရည္ အၿမဲေသာက္၊ ခၽြဲေပ်ာက္လုိ႔ ဆီးရႊင္၊ ၄င္းေနာက္ အက်ိဳးျမင္သည္၊ သူခုိးပင္ ရန္ကင္း........." တဲ့"

"ဒါေပမဲ့ သူႀကီးမင္းရယ္.. ထက္ထက္က  ေရေႏြးၾကမ္း ေသာက္တတ္ပါ့မလား မသိဘူး"

"အမ္... မယ္မင္းႀကီးမ ဆီးခ်ဳပ္ေနတာနဲ႔ ထက္ထက္နဲ႔က ဘာဆုိင္လို႔လဲ"

"ဖြ... လႊဲပါေစ.. ဖယ္ပါေစေတာ္... ။ ဒီမွာ သူႀကီးမင္း.. စကားေျပာတာကို ၾကည့္ေျပာ။ ဆီးမသြားတာက ကၽြန္မမဟုတ္ဘူး။ ထက္ထက္ရွင့္ ထက္ထက္"

"ေအာ္....ေစာေစာကထဲက ေျပာပါေတာ့လား။ ငါ့ႏွယ္ေနာ္။ နိဒါန္းပ်ိဳးေနတာနဲ႔ အခ်ိန္ေတြ ကုန္ေနတယ္။  ဒါနဲ႔ အဲဒီ ထက္ထက္က မယ္မင္းႀကီးမရဲ့ ေမာင္ေလးလား"

"မုိက္ရုိင္းျပန္ၿပီ။ ဒီမွာ ေသခ်ာမွတ္ထား။ ထက္ထက္ဆုိတာ လူမဟုတ္ဘူး။ အိမ္မွာ ေမြးထားတဲ့ ေခြးကေလးကို ေျပာေနတာရွင့္။ စကားကုိ ရွင္းေအာင္လဲ မေမးဘူး။ ဘိလပ္မွာ ေနၿပီး မအူမလည္နဲ႔။ ဒီလုိ အတတနဲ႔ ဘယ္လုိလုပ္ၿပီး သူႀကီးမင္းအမည္ကို ခံထားလဲ မသိပါဘူး။ ေျပာရတာ စိတ္မရွည္လုိက္တာေနာ္"

"ကိန္.... "

ကဲ.. ပရိသတ္ႀကီး။ စဥ္းစားေပးၾကပါဦး။ ဘယ္သူက မရွင္းမရွင္းလုပ္ေနတာလဲလုိ႔။ ဂလုိ သုံးေတာင္မ၀တ္ အမ်ိဳးသမီးေတြက နဲနဲေလး ရစ္လုိက္ရမွ အိပ္ေပ်ာ္စားေပ်ာ္ ရွိၾကပုံေပၚပါတယ္။ အစကထဲက အိမ္မွာ ေမြးထားတဲ့ ေခြးကေလး ဆီးခ်ဳပ္ေနလုိ႔ ဘယ္လုိ လုပ္ရင္ ေကာင္းမလဲဆုိၿပီး တစ္ခြန္းထဲ ေမးလုိက္ရင္ ၿပီးေရာ။ ဖုန္းဖုိးေတာင္ အကုန္အက် သက္သာေသးတယ္။ အခုေတာ့ စကားေတြ အရမ္းေဖာင္းပြေနၿပီး လုိရင္းကို မေရာက္တတ္ေတာ့ဘူး။

"ဟ.. အိမ္က ေခြးကေလး ဆီးမသြားတာကို သူႀကီးမင္းက ဘာလုပ္ေပးရမွာတုန္း။ သူႀကီးမင္းက တိရစၦာန္ဆရာ၀န္.. အဲေလ.. တိရစၦာန္ကု ဆရာ၀န္လဲ မဟုတ္ဘဲနဲ႔"

"သိဘူးေလ။ အိမ္က ေခြးကေလးကလဲ အထီး၊ သူႀကီးမင္းကလဲ အထီး... အဲေလ... ေယာက်္ားဆုိေတာ့ ခႏၶာကုိယ္ ဖြဲ႔စည္းပုံခ်င္း တူေနလုိ႔ သူႀကီးမင္း ဆီးခ်ဳပ္တဲ့အခါ ေသာက္ေနက် ေဆးၿမီးတုိေလးမ်ား ရွိမလားလုိ႔ပါ"

"ကိန္..."

ဒီတစ္ခါ "ကိန္" လုိက္တာက အေတာ္ေလး အသံက်ယ္သြားသည္။ အသံက်ယ္ရုံတင္မက ဘယ္ဘက္လက္နဲ႔ ေနာက္ျပန္လွမ္းၿပီး တင္ပါးကုိပါ စမ္းၾကည့္လုိက္မိေသးသည္။ အၿမီးမ်ား ထြက္လာၿပီလားလုိ႔။ း)

"လုပ္ပါ သူႀကီးမင္းရယ္။ ေနာ္။ ထက္ထက္ကေလး သနားပါတယ္။ သူ႔ခမ်ာ ဆီးသြားခ်င္လြန္းလုိ႔ ေနာက္ေျခေထာက္တစ္ဘက္ကို ေျမွာက္ေျမွာက္ၿပီး ဆီးသြားဖုိ႔ တအင့္အင့္နဲ႔ ႀကိဳးစားေနတာ။ တစ္စက္မွလဲ မထြက္ဘူး။ ေနာက္ၿပီး ငုတ္တုတ္ထုိင္ၿပီးလဲ ဆီးထြက္မလားလုိ႔ တအစ္အစ္နဲ႔ ညွစ္ထုတ္ေနရွာတာ။ အရမ္းသနားဖုိ႔ေကာင္းတယ္။ သူ႔ကို ၾကည့္ရတာ စိတ္မေကာင္းလြန္းလုိ႔ မ်က္ရည္ေတာင္ လည္မိတယ္။ သူႀကီးမင္းဆီမွာ ေဆးၿမီးတုိေတြ စုံပါတယ္။ ဟုိ... အိမ္ေထာင္ေရးကုထုံးတုိ႔၊ ခ်စ္ေရးခ်စ္ရာကုထုံးတုိ႔ကုိလဲ သူႀကီးမင္းဘဲ ေပးခဲ့တာ မဟုတ္လား။ အခုလဲ ေဆးနည္းေလး ေပးေပးပါဦးေနာ္။ ေနာ္ သူႀကီးမင္း"

အားငယ္သူကုိ အားေပးရမည္မွာ သူႀကီးမင္း၏ တာ၀န္ျဖစ္၏။ ထုိ႔အတူ အကူအညီလုိသူကို တတ္ႏုိင္သေလာက္ အကူအညီ ေပးရမည္မွာလဲ သူႀကီးမင္း၏ တာ၀န္ပင္ ျဖစ္ေလ၏။ ဂလုိ တာ၀န္သိတတ္သူ သူႀကီးမင္းရယ္ပါ။ မယ္မင္းႀကီးမနဲ႔ စကားေျပာရင္း ကခ်င္ျပည္နယ္ သြားစဥ္က ရယူခဲ့ေသာ ေဆးၿမီးတုိေလးကို အမွတ္ရမိေလ၏။ ဆီးလမ္းေၾကာင္းမွာ ေက်ာက္တည္ၿပီး ဆီးသြားရခက္သူကုိ ကုသေသာ ေဆးနည္း ျဖစ္၏။ ေက်ာက္စိမ္းပန္းေခၚ ေဇာ္စိမ္းပန္းကို ပဥၥပါးပါး သုံးခြက္တစ္ခြက္တင္ က်ိဳခ်က္ၿပီး အရည္ကို ေရေႏြးၾကမ္းေသာက္သလုိ ေန႔စဥ္ေသာက္လွ်င္ တစ္ပတ္ ဆယ္ရက္ သုိ႔မဟုတ္ တစ္လအတြင္း ေဒါက္ကနဲ ျမည္ေအာင္ ဆီးေက်ာက္ ျပဳတ္ထြက္က်သည္တဲ့။ 

"ဒါျဖင့္.. မယ္မင္းႀကီးမ။ ဟုိ... ေက်ာက္စိမ္းပန္း(ခ)ေဇာ္စိမ္းပန္းပင္ကုိ သိတယ္ မဟုတ္လား။ ေညာင္အုိးေတြမွာ ထုိးထားေလ့ရွိတယ္ေလ"

"သိတယ္ သူႀကီးမင္း"

"အခု မယ္မင္းႀကီးမရဲ့ ထက္ထက္ကေလးက ဆီးေက်ာက္တည္ေနပုံရတယ္။ အဲဒီေတာ့ အဲဒီ ေဇာ္စိမ္းပန္းပင္ကုိ ပဥၥငါးပါး သုံးခြက္တစ္ခြက္တင္ က်ိဳခ်က္ၿပီး ေရအစား အဲဒီသတၱဳရည္ကိုဘဲ ေန႔စဥ္ ေရေႏြးၾကမ္းေသာက္သလုိ ထက္ထက္ကေလးကို တုိက္ေပေတာ့။ တစ္ပတ္အတြင္း ဆီးေက်ာက္ျပဳတ္က်လာၿပီး ဆီးသြားေကာင္းလာပါလိမ့္မယ္"

"ဒါနဲ႔ ပဥၥငါးပါး ဆုိတာ ဘာကို ေျပာတာလဲ သူႀကီးမင္း"

"ျမစ္ ႏြယ္(ပင္စည္) ပြင့္ သီး ရြက္ ငါးပါးကို ပဥၥငါးပါးလုိ႔ ေခၚပါတယ္"

"ဒါျဖင့္ အဲဒီအပင္မွာ အပြင့္ေတြ အသီးေတြ မရွိရင္ေကာ သူႀကီးမင္း"

"ဒါက သေဘာေျပာျပတာပါ။ အပြင့္အသီး ရွိရွိ မရွိရွိ၊ အဲဒီအပင္ကို ေျမႀကီးက ႏႈတ္၊ ၿပီးရင္ ေရစင္ေအာင္ ေဆးၿပီးသာ ဘာတစ္ခုမွ မပစ္ဘဲ ခုတ္ပုိင္းျဖတ္ေတာက္ၿပီး က်ိဳခ်က္ေပေတာ့"

"ဒါဆုိ အဲဒီနည္းေလး စမ္းၾကည့္ဦးမယ္။ အဲဒီ ေဇာ္စိမ္းပန္းပင္ေတြက အိမ္ေနာက္ေဖးမွာ ေပါက္ေနတာေတာင္ ရွိေသးတယ္။ ဒါျဖင့္ ဒါဘဲေနာ္ သူႀကီးမင္း။ ဘုိင့္ဘုိင္...."

မယ္မင္းႀကီးမတစ္ေယာက္ သူလုိခ်င္တာ ရၿပီးၿပီမုိ႔ ခ်က္ခ်င္း ဘုိင့္ဘုိင္လုပ္ၿပီး ဖုန္းကုိ ဂြပ္ကနဲ ခ်သြားေလ၏။ ကၽြႏု္ပ္သည္လဲ သိမွတ္ထားတဲ့ ေဆးၿမီးတုိေလးကုိ ေပးလုိက္ရသည္မုိ႔ စိတ္ထဲ ၾကည္ႏူးမိေနေလ၏။  ထုိေဆးၿမီးတုိေလး ေပးၿပီးေနာက္ ငါးရက္ခန္႔အထိ မယ္မင္းႀကီးမဆီက ဘာသတင္းမွ မၾကားရေတာ့ေပ။ ထုိေသာအခါ ကၽြႏု္ပ္သည္ ေဆးနဲ႔ လူနာ တည့္မ်ား တည့္ပါ့မလားဟု စုိးရိမ္စိတ္ျဖင့္ မယ္မင္းႀကီးမထံသုိ႔ ဖုန္းဆက္ ေမးျမန္းရေလေတာ့၏။

"ဟလုိ... သူႀကီးမင္း.. ေျပာပါ။ ဘာကိစၥ ရွိလုိ႔ ဖုန္းဆက္တာပါလဲ"

တရားရဖုိ႔ ေကာင္းေလစြ။ မယ္မင္းႀကီးမ တစ္ေယာက္ သူလုိခ်င္တုန္းကေတာ့ တကူးတက ဖုန္းဆက္ၿပီး ေဆးၿမီးတုိ ေတာင္းလား ေတာင္းရဲ့။ မသိတာ မရွင္းတာရွိလုိ႔ဆုိၿပီး ဖုန္းဆက္ ေမးလား ေမးရဲ့။  အခုေတာ့ ဘာကိစၥ ရွိလုိ႔ပါလဲတဲ့။

"ဘာကိစၥမွ မရွိဘူး။ ဟုိ မယ္မင္းႀကီးမ ေမာင္ေလး ဆီးသြားေနၿပီလား သိခ်င္လုိ႔ ဆက္တာ"

"ေအာ္... ထက္ထက္ကုိ ေျပာတာလား။ သူ အခု ဆီးသြားေနၿပီ သူႀကီးမင္း"

ဘာေျပာေျပာ ကၽြႏု္ပ္ အေတာ္ေလး ၀မ္းသာ ၾကည္ႏူးသြားသည္။ ကၽြႏု္ပ္ေပးလုိက္သည့္ ေဆးနည္း တကယ္အလုပ္ျဖစ္မွန္း သိလုိက္ရသည့္အခါ ေအာင္ျမင္ေသာ ဆရာ၀န္တစ္ေယာက္ အၿပဳံးမ်ိဳးျဖင့္ ၿပဳံးၿပဳံး မိန္႔မိန္႔ႀကီး ျဖစ္ေနေလေတာ့၏။ ပီတိစား အားရွိလုိက္သည့္ျဖစ္ျခင္း။

"ဒါနဲ႔... အဲဒီ ေဇာ္စိမ္းပန္းပင္ကို ပဥၥငါးပါး သုံးခြက္တစ္ခြက္တင္ က်ိဳခ်က္ၿပီး ဘယ္ႏွစ္ရက္ တုိက္လုိ္က္ရသလဲ မသိဘူး"

"ေအာ္... အဲဒါ ေျပာမလုိ႔ ေမ့ေနတာ။ အမွန္က သူႀကီးမင္းေပးခဲ့တဲ့ ေဆးနည္းကို မသုံးလုိက္ရဘူး။ အိမ္က အမႀကီးက ထက္ထက္ကေလးကို ေပါက္ကရေဆးေတြ မတိုက္ခ်င္ဘူးတဲ့။ ေဆးအမွားေတြ ေသာက္ၿပီး ေက်ာက္ကပ္ကုိ ပိုထိသြားမွာ စုိးလုိ႔တဲ့။ ဒါနဲ႔ဘဲ တိရစၦာန္ကု ဆရာ၀န္ဆီသြားၿပီး  ကုသလုိက္တယ္။ အခု ထက္ထက္ ပုံမွန္ ျဖစ္သြားၿပီ။ အမွန္ ၀န္ခံရရင္ သူႀကီးမင္း ေပးခဲ့တဲ့ ေဆးၿမီးတိုကို ေမ့ေတာင္ ေမ့ေနၿပီ။ ဘာတဲ့ ေဇာ္စိမ္း ခုနစ္ပါး အရည္က်ိဳ ဆုိလား....."

"တိန္..."

ပီတိၿပဳံးေတြ ဘယ္ေရာက္ကုန္သည္မသိေတာ့။ မွန္းခ်က္နဲ႔ ႏွမ္္းထြက္ လြဲလုိက္ေလ။ ဂလုိ ဆင္မယဥ္သာ အမ်ိဳးသမီးမ်ားကား လုိခ်င္ေသာ အခါ ဟုန္းဟုန္းဒုိင္းဒုိင္း ခ်င္ခ်င္းတပ္တတ္ၿပီး အတင္းအဓမၼ ဇြတ္အတင္း ျဖစ္တတ္သေလာက္ မလုိေတာ့ေသာ အခါ၌မူ ပြဲၿပီး ဖ်ာသိမ္း ျဖစ္တတ္ေလစြတကား။ သုိ႔ေသာ္ သုိ႔ေသာ္ ဒုကၡေရာက္ေနသူတစ္ေကာင္ ဒုကၡမွ လြတ္ေျမာက္သြားသည္ကိုေတာ့ ၀မ္းသာမိသည္မွာ အမွန္ပင္။

ထုိကဲ့သုိ႔ ေဆးနည္းေပးျခင္း ေခြးကေလး ေနေကာင္း က်န္းမာလာျခင္း စသည့္ အျဖစ္အပ်က္မ်ား ျဖစ္ပ်က္ၿပီးေနာက္ ထုိအေၾကာင္းအရာတုိ႔ကို ေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္ျဖင့္ပင္ က်င္းပေနဆဲ အုိလံပစ္ၿပိဳင္ပြဲကို စိတ္ပါလက္ပါ အားေပးေနစဥ္ ညေနခင္းတစ္ခု၌ ကၽြႏု္ပ္ဆီသုိ႔ ဖုန္းတစ္ခု ၀င္လာျပန္ေလ၏။ အျခားသူဆီက မဟုတ္။ ထုိမယ္မင္းႀကီးမဆီကပင္ ျဖစ္၏။

"ဟလုိ.... အမိန္႔ရွိပါ ခင္ဗ်ာ.."

"သူႀကီးမင္း.. ကယ္ပါဦး"

"ဒါက ဘယ္လုိျဖစ္ျပန္ရတာတုန္း"

"ထက္ထက္.. ကုိက္တယ္"

"အင္.... ဘာေျပာတယ္။ ဘယ္လုိ ဘယ္လုိ။ ျပန္ေျပာစမ္းပါဦး။ မရွင္းလုိ႔"

"ဟုိ အိမ္က ေခြးကေလး ထက္ထက္ေလ။ ကၽြန္မကုိ ကိုက္တယ္။ အစာေကၽြးတုိင္း ကိုက္တယ္။ ေလးငါးခါ ရွိသြားၿပီ အကိုက္ခံရတာ။  အဲဒါ ဘယ္လုိ လုပ္ရမလဲ"

ဒီတစ္ခါေတာ့ ကၽြနု္ပ္ အ ေန၍ မျဖစ္ေတာ့။ လူလည္က်မွ ျဖစ္ေတာ့မည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ျမန္မာ့ဖုန္းလုိင္းေတြ မေကာင္းတာကို အျပစ္ပံုခ်ၿပီး "ဟလုိ ဟလုိ ဘာသံမွလဲ မၾကားရဘူး။ ၾကားလား ၾကားလား။ ဟာ.. ဒီဖုန္းလုိင္းကလဲ ေႏွာက္ျပန္ၿပီ။ ဟလုိ ဟလုိ။ ကဲ ကဲ ေတာ္ၿပီ ေတာ္ၿပီ။ ဒီေလာက္ လုိင္းေတြ စုပ္ျပတ္ေနမွေတာ့ ဆက္မေျပာေတာ့တာ ေကာင္းတယ္။ ေနာက္မွဘဲ ဆက္ေျပာေတာ့မယ္ေနာ္။ တာ့တာ ဘုိင့္ဘုိင္" ဟု အဆက္မျပတ္ေျပာၿပီး ဖုန္းကုိ ဂြပ္ကနဲ ခ်ကာ သက္ျပင္းကို ဖူးကနဲ မႈတ္ထုတ္မိေလေတာ့၏။ ထုိကဲ့သုိ႔ ဖုန္းမခ်လုိက္ပါမူ မယ္မင္းႀကီးမ ဆက္ေျပာလာမည့္ စကားတုိ႔ကို ကၽြႏု္ပ္ ႀကိဳသိေနေလသည္။ ထုိစကားဒဏ္ကုိလဲ အလူးအလဲ ခံရေပဦးမည္။ သူ ဆက္ေျပာလာမည့္ စကားတုိ႔ကုိ မွန္းဆ ၾကည့္ပါမူ...

"အိမ္က ေခြး(ထက္ထက္)ကေလးကလဲ အထီး၊ သူႀကီးမင္းကလဲ အထီးဆုိေတာ့ ခႏၶာကုိယ္ ဖြဲ႔စည္းပုံခ်င္း တူေနလုိ႔ သူႀကီးမင္းအေနန႔ဲ တစ္ခုခုကို ဒါမွမဟုတ္ တစ္ေယာက္ေယာက္ကုိ အရမ္းကုိက္ခ်င္လာတဲ့အခါ အဲဒီကုိက္ခ်င္စိတ္ ေပ်ာက္သြားေအာင္ ဘယ္လုိ ေဆးမ်ိဳးကို စားသင့္တယ္ဆုိတာ သိခ်င္လုိ႔ပါ"

ဟူ၍ ျဖစ္မည္မွာ ေသခ်ာလွေပသည္။ အင္း... ဖုန္းသာ ဂြပ္ကနဲ ခ်လုိက္ရသည္။ အရွိန္ကား မေသေသးေပ။ သူ႔စကားအရွိန္ေၾကာင့္ ကၽြႏု္ပ္သြားမ်ားပင္ ယားက်ိက်ိ ျဖစ္လာကာ အေပၚသြားနဲ႔ ေအာက္သြားကုိ က်လိက်လိ အသံျမည္တဲ့အထိ ႀကိတ္ျဖစ္ေအာင္ ႀကိတ္လုိက္မိေလေသး၏။ ေအာ္.. ဖႆ ဖႆ။ ဖႆရဲ့ သေဘာတရားေတြပါဘဲလား။ ဒါနဲ႔ စကားမစပ္။ ပရိသတ္ႀကီးလဲ စာဖတ္ရင္း သြားေတြယားက်ိက်ိ ျဖစ္မေနၾကနဲ႔ဦးေနာ။ ။ း))

သေဗၺ သတၱာ အေ၀ရာ ေဟာႏၱဳ။
ကုိကိုေမာင္ (ပန္းရနံ႔)

.