တစ္ခုေသာ ေႏြကာလ၌တုံးဖလားသူႀကီးမင္းတစ္ေယာက္ ေအာက္အေက် ရန္ကုန္ေရႊၿမိဳ့ေတာ္သို႔ ဘုရားဖူးဆင္းလာခဲ့သည္။ ဘုရားစုံဖူးေမွ်ာ္ၿပီးေနာက္ တုံးဖလားရြာသုိ႔ ျပန္ရန္ ရန္ကုန္မီးရထားဘူတာရုံႀကီးဆီသုိ႔ လာခဲ့ေလ၏။ ဘူတာရုံအတြင္းရွိ ဂ်ာနယ္ေရာင္းသည့္ဆုိင္၌ အားကစားဂ်ာနယ္တစ္ေစာင္ ၀ယ္ၿပီး ရန္ကုန္ မႏၱေလး အဆန္ အမွတ္ ၃ ရထားေပၚသုိ႔ တက္ေရာက္ကာ မိမိ၏ ခုံနံပါတ္အတုိင္း အထက္တန္းတြဲေပၚရွိ ထုိင္ခုံ တစ္လုံးေပၚ၌ ထုိင္လ်က္ ထုိအားကစား ဂ်ာနယ္အား စိတ္ပါ၀င္စားစြာ ဖတ္ေနေလ၏။
ထုိအခုိက္...
"သူႀကီးမင္း.. ေနေကာင္းပါရဲ့လား"
ဟူေသာ အသံကုိ ၾကားလုိက္ရေသာေၾကာင့္ အသံလာရာဆီသုိ႔ ရုတ္တရက္ လွမ္းၾကည့္လုိက္ရာ ေနကာမ်က္မွန္ကားကားနဲ႔ ေဖာ္မြန္လြယ္အိတ္ႀကီးကုိ စလြယ္သုိင္းလြယ္ကာ ဘယ္ဘက္လက္ဖ်ံေပၚ၌ လက္ကိုင္ပ၀ါတစ္ခုကို စတုိင္လ္က်က် ခ်ည္ေႏွာင္ၿပီး ရႈိးအျပည့္ထုတ္ထားသည့္ ကုိရင္ႀကီးတစ္ပါးကုိ ျဗဳန္းစားႀကီး ေတြ႔လုိက္ရေလေတာ့၏။
သူႀကီးမင္းသည္ ထုိကုိရင္ႀကီးအား ထူးဆန္းစြာျဖင့္ "ဘယ္က ကုိရင္ႀကီးပါလိမ့္"ဟု အေတြးပြါးေနဆဲကာလ၌ ထုိကုိရင္ႀကီးသည္ သူႀကီးမင္း သူ႔အား မမွတ္မိသည္ကို သေဘာေပါက္သြားၿပီး သူတပ္ထားသည့္ ေနကာမ်က္မွန္ႀကီးအား ခြ်တ္လုိက္ၿပီး သူႀကီးမင္းကုိ ၿပဳံးျပကာ "ဟဲ..ဟဲ.. သူႀကီးမင္း.. အခုေတာ့ မွတ္မိသြားၿပီ မဟုတ္လား" ဟူ၍ ေမးျမန္းေလေတာ့၏။ ထုိအခါက်မွ သူႀကီးမင္းလဲ အံ့ၾသစြာျဖင့္..
"ဟာ... ဘယ္က ကုိရင္ႀကီးမ်ားပါလိမ့္လုိ႔ စဥ္းစားေနတာ။ လက္စသတ္ေတာ့ လြန္ခဲ့တဲ့ ငါးႏွစ္ေလာက္က ဒုိ႔တုံးဖလားရြာကေန ရန္ကုန္ကို စာသင္ထြက္လာခဲ့တဲ့ ကုိရင္တက္ပုႀကီး ျဖစ္ေနတာကုိး။ ကုိရင္တက္ပုတစ္ေယာက္ လူပ်ိဳႀကီးလုံးလုံးျဖစ္ေနၿပီေနာ" ဟူ၍ ရထားတစ္တြဲလုံးေပၚရွိ လူေတြအားလုံး ၾကားႏုိင္ေလာက္သည့္ အသံမ်ိဳးျဖင့္ အာေမဍိတ္ ျပဳေလေတာ့၏။
ရထားေပၚရွိ လူေတြရဲ့မ်က္စိေတြအားလုံး ကုိရင္တက္ပုအေပၚက်ေရာက္လာၿပီး ရယ္က်ဲက်ဲ ျဖစ္ေနၾကေလ၏။ ကုိရင္ တက္ပုလဲ ထုိခရီးသည္တုိ႔အား ရွက္ရြံ႔သလုိ ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ သူႀကီးမင္းအား.. "ဟာ.. သူႀကီးမင္းကလဲ..လုပ္ေရာ့မယ္။ ဖီးလ္ငုတ္လုိက္တာဗ်ာ... အဲဒီ နာမည္ႀကီး မေခၚစမ္းပါန႔ဲ။ ကုိရင့္ဘြဲ႔ကိုသာ ေခၚစမ္းပါ။ ဘယ့္ႏွယ္.. ရွက္စရာႀကီး" ဟု ရွက္ရမ္းရမ္းၿပီး ျပန္ေျပာေလေတာ့၏။ "ဒါျဖင့္ ကိုရင့္ဘြ႔ဲနာမည္ေကာ ဘယ္လုိေခၚပါသလဲဘုရား" ဟု ေမးလုိက္ေသာအခါ.. "ကုိရင္ေတဇေလ မသိဘူးလား"ဟူ၍ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ကာ ျပန္ေျပာေလ၏။
"ဒါနဲ႔.. ကုိရင္က အခု ဘယ္လုိလုပ္ၿပီး တပည့္ေတာ္ဆီ တန္းေရာက္လာရတာလဲ။ ဆုိင္းမဆင့္ ဗုံမဆင့္နဲ႔"
"သူႀကီးမင္းက သိပ္ေနႏုိင္တာဘဲ။ ရန္ကုန္ေရာက္တာေတာင္ ကုိရင့္ကုိ အေၾကာင္းမၾကားဘူး။ အခုေတာင္ သူႀကီးမင္း သြားတည္းခဲ့တဲ့ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းက ကုိရင္ညက္စိေျပာျပလုိ႔ သူႀကီးမင္း စီးမဲ့ ရထားအမီ အေသာႏွင္ခဲ့ရတာ။ အထက္တန္းတြဲ ၁ ခုံနံပါတ္ ၃ လုိ႔ ကုိရင္ညက္စိေျပာျပလုိ႔ သူႀကီးမင္းဆီ ဆုိက္ဆုိက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ေရာက္လာတာေလ"
"ထားပါေတာ့ ကုိရင္။ အခု ကုိရင့္ကုိ ၾကည့္ရတာ လြန္ခဲ့တဲ့ ငါးႏွစ္ကနဲ႔ ဘာမွ မတူေတာ့ဘူး။ ၾကည့္စမ္းပါဦး ကတုံးေျပာင္ေျပာင္ သကၤန္းရဲေတာက္ေတာက္ ေနကာမ်က္မွန္ကားကား လြယ္အိတ္ႀကီးတစ္ရမ္းရမ္းနဲ႔။ ဒီၾကားထဲ ဘယ္ဘက္လက္ဖ်ံမွာ ပ၀ါက စည္းထားလုိက္ေသး။ အေတာ္ေလး အၾကည့္ရဆုိးလွတယ္ ကုိရင္"
"ဟာ.. သူႀကီးမင္းကလဲ ပိန္းေနျပန္ပါၿပီ။ ဒါ Current stream လုိ႔ ေခၚတယ္ဗ်"
"ဘာလဲ Current stream ဆုိတာက"
"Current stream ဆုိတာ ေခတ္ေရစီးေၾကာင္းကုိ ေျပာတာ သူႀကီးေရ။ မသိရင္လဲ မွတ္ထားလုိက္ဦး"
"အံမယ္.. ငါ့ကုိရင္က အဂၤလိပ္ေတြ ဘာေတြ တတ္လုိ႔ပါလား"
"တတ္ဆုိ အခုေတာင္မွ အဂၤလိပ္စာ သင္တန္းကေန သင္တန္းဆင္းဆင္းခ်င္း သူႀကီးမင္းဆီ အေျပးလာခဲ့ရတာ။ ေတာ္ေသးတယ္ ရထားမထြက္ခင္ အေရာက္လာခဲ့ႏုိင္လုိ႔။ ႏုိ႔မုိ႔ုဆုိ သူႀကီးမင္းကုိ ေတြ႔ရမွာ မဟုတ္ဘူး"
"ဒါနဲ႔.. အဂၤလိပ္စာသင္တန္းက ဘယ္မွာ သြားတက္တာလဲ"
"U.M.A မွာ သြားတက္တာ သူႀကီးမင္း။ ဒီပန္းဆုိးတန္း ဂုံးတံတားေက်ာ္ၿပီး ၁၅ မိနစ္ေလာက္ လမ္းေလွ်ာက္ရင္ ေရာက္ၿပီ"
သူႀကီးမင္းသည္ ကုိရင္တက္ပုအား အေတာ္ေလး အထင္ႀကီးသြားမိေလ၏။ ရထားေပၚရွိ ခရီးသည္တုိ႔သည္လည္း သူႀကီးမင္းႏွင့္ ကုိရင္တက္ပုတုိ႔၏ ဒိုင္ယာေလာ့ခ္ကို မ်က္ေစာင္းထုိးထုိးၿပီး မေယာင္မလည္ ၾကည့္ေနၾကေလ၏။ သူႀကီးမင္းသည္.. "U.M.A ဆုိတာ အေတာ္ႀကီးက်ယ္တဲ့ တကၠသိုလ္တစ္ခုခု ျဖစ္ရမယ္။ ကုိရင္ တက္ပု အသက္ငယ္ငယ္နဲ႔ ဒီလုိ တကၠသုိလ္မ်ိဳးမွာ အဂၤလိပ္စာ သင္ေနတာဆုိေတာ့ အေတာ္ေလးေတာ့ တုိးတက္မွာ ေသခ်ာတယ္..U.M.A ဆုိေတာ့(University of Myanmar Academy) မ်ား ျဖစ္ေနမလား မသိဘူး" ဟူ၍ စဥ္းစားခန္း၀င္ေနၿပီး စကားအဆက္ ခဏျပတ္သြားေလ၏။
"သူႀကီးမင္း.. ဘာေတြ စဥ္းစားေနတာလဲဗ်"
"ကုိရင္ တက္ေနတဲ့ U.M.A တကၠသုိလ္အေၾကာင္း စဥ္းစားေနတာေလ"
"ဟာ.. သူႀကီးမင္းကေတာ့ လုပ္ၿပီ။ ဘယ့္ႏွယ္ တကၠသိုလ္ရမွာလဲ"
"ဒါျဖင့္ U.M.A ဆုိတာ ဘာကုိေျပာတာလဲ ကုိရင္"
"သူႀကီးမင္းကလဲ ကိုရင္က U Mya Aung ဆီမွာ သြားတက္ေနတာပါ။ အဲဒါေၾကာင့္ U.M.A ဆုိတာ U Mya Aung အဂၤလိပ္စာ သင္တန္းကုိ ေျပာတာ သူႀကီးမင္းေရ့"
"ဗုေဒၶါ.. လက္စသတ္ေတာ့ ဂလုိကုိးး"
ကုိရင္တက္ပု၏ U.M.A ရွင္းျပခ်က္ကုိ ၾကားလုိက္ၾကေသာ ခရီးသည္တုိ႔မွာ ေရေသာက္ရင္း ေရသီးသူက သီး၊ အသံထြက္ၿပီး ရယ္သူက ရယ္နဲ႔ ပြဲအေတာ္ေလး က်သြားၾကေလ၏။ သူႀကီးမင္း၏ စိတ္ထဲ၌လဲ... "ငါလဲ တုံးဖလားျပန္ေရာက္ရင္ K.K.M အဂၤလိပ္စာ သင္တန္းဆုိၿပီး ဖြင့္ရင္ ရတာဘဲ" ဟု သေဘာရုိးေလးျဖင့္ေတြးကာ မေနာၿပဳံးေလး ၿပဳံးေနမိေလေတာ့၏။ ထုိအခုိက္...
"သူႀကီးမင္းေရ... ရြာကFather ႏွင့္ Motherကို ေျပာလုိက္ပါဦး။ ခင္ဗ်ားတုိ႔ရဲ့ Sonျဖစ္တဲ့ Noviceတဇတစ္ေယာက္ Rangoon Capitalႀကီးမွာ English သင္တန္းတက္ၿပီး အဂၤလိပ္စာေတြ Very Know ေနၿပီဆုိတဲ့ အေၾကာင္း။ ဘုန္းႀကီးကုိ Monk ေမ်ာက္ကို Monkey ပုိက္ဆံကုိ Money ပ်ားရည္ကို Honey စတဲ့ မီးနင္းေတြလဲ ထုံးလုိေက် ေရလုိ ေႏွာက္ေနၿပီဆုိတဲ့ အေၾကာင္း One Two Three ေရတြက္တာလဲ Hundredအထိ ေကာင္းေကာင္း ေရတြက္တတ္ေနၿပီဆုိတဲ့အေၾကာင္း၊ စသျဖင့္ စသျဖင့္ အလုံးစုံ ေျပာျပလုိက္ပါဦး သူႀကီးမင္း"
"ဟုတ္ပါၿပီ ကုိရင္ ေျပာလုိက္ပါ့မယ္"
"ကဲ ဒါျဖင့္ အခု ကိုရင္ Go ေတာ့မယ္။ Teacher က Homework ေတြ five pages ေလာက္ give ခဲ့တယ္။ အဲဒါေတြ Study လုပ္ရဦးမယ္။ လွိမ့္ၿပီ သူႀကီးမင္းေရ.."
ဟူ၍ ပါးစပ္ကလဲေျပာ ရထားျပတင္းေပါက္မွလဲ လႊားကနဲ ေအာက္ခုန္ဆင္းကာ ရထားေပၚရွိ သူႀကီးမင္းထံ ျပန္ၾကည့္ၿပီး ညာဘက္လက္ဖ်ားကို နဖူးေပၚတင္ကာ အေလးျပဳသည့္ပုံစံျပဳလုပ္ၿပီး သကၤန္းဖိုသီဖတ္သီ လြယ္အိတ္တဖြားဖြား မ်က္မွန္တကားကားျဖင့္ ရန္ကုန္ဘူတာရုံႀကီးထဲမွ ထြက္ခြါသြားေလေတာ့၏။ သူႀကီးမင္းလဲ... "အင္း.. ကုိရင္တက္ပုတစ္ေယာက္ ဒီပုံစံမ်ိဳးနဲ႔ တုံးဖလားျပန္လာရင္ေတာ့ အိမ္မွာေမြးထားတဲ့ ဂုတ္က်ားတစ္ေကာင္ မ်က္စိေႏွာက္ၿပီး တ၀ုတ္၀ုတ္ ျဖစ္ေနမွာ ျမင္ေယာင္မိပါေသးရဲ့.." ဟု စဥ္းစားကာ အနားခဏခ်ထားသည့္ အားကစား စာေစာင္အား ျပန္ေကာက္ကုိင္ကာ မန္ခ်က္စတာယူႏိုက္တက္ဒ္ ခ်န္ပီယံဖလားႀကီး ကုိင္ေျမွာက္ထားသည့္ ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္အား ၿမိန္ရွက္စြာ ဆက္ဖတ္ေနေလေတာ့၏။ ထုိစဥ္၀ယ္ မီးရထားႀကီးသည္လည္း ရန္ကုန္ဘူတာရုံႀကီးမွ ဘူးး ေဘာ္ အသံေပးကာ စတင္ၿပီး ထြက္ခြါလာေလေတာ့သတည္း။ ။ မၿပီးေသးဘူးေနာ္။ း)
.
ထုိအခုိက္...
"သူႀကီးမင္း.. ေနေကာင္းပါရဲ့လား"
ဟူေသာ အသံကုိ ၾကားလုိက္ရေသာေၾကာင့္ အသံလာရာဆီသုိ႔ ရုတ္တရက္ လွမ္းၾကည့္လုိက္ရာ ေနကာမ်က္မွန္ကားကားနဲ႔ ေဖာ္မြန္လြယ္အိတ္ႀကီးကုိ စလြယ္သုိင္းလြယ္ကာ ဘယ္ဘက္လက္ဖ်ံေပၚ၌ လက္ကိုင္ပ၀ါတစ္ခုကို စတုိင္လ္က်က် ခ်ည္ေႏွာင္ၿပီး ရႈိးအျပည့္ထုတ္ထားသည့္ ကုိရင္ႀကီးတစ္ပါးကုိ ျဗဳန္းစားႀကီး ေတြ႔လုိက္ရေလေတာ့၏။
သူႀကီးမင္းသည္ ထုိကုိရင္ႀကီးအား ထူးဆန္းစြာျဖင့္ "ဘယ္က ကုိရင္ႀကီးပါလိမ့္"ဟု အေတြးပြါးေနဆဲကာလ၌ ထုိကုိရင္ႀကီးသည္ သူႀကီးမင္း သူ႔အား မမွတ္မိသည္ကို သေဘာေပါက္သြားၿပီး သူတပ္ထားသည့္ ေနကာမ်က္မွန္ႀကီးအား ခြ်တ္လုိက္ၿပီး သူႀကီးမင္းကုိ ၿပဳံးျပကာ "ဟဲ..ဟဲ.. သူႀကီးမင္း.. အခုေတာ့ မွတ္မိသြားၿပီ မဟုတ္လား" ဟူ၍ ေမးျမန္းေလေတာ့၏။ ထုိအခါက်မွ သူႀကီးမင္းလဲ အံ့ၾသစြာျဖင့္..
"ဟာ... ဘယ္က ကုိရင္ႀကီးမ်ားပါလိမ့္လုိ႔ စဥ္းစားေနတာ။ လက္စသတ္ေတာ့ လြန္ခဲ့တဲ့ ငါးႏွစ္ေလာက္က ဒုိ႔တုံးဖလားရြာကေန ရန္ကုန္ကို စာသင္ထြက္လာခဲ့တဲ့ ကုိရင္တက္ပုႀကီး ျဖစ္ေနတာကုိး။ ကုိရင္တက္ပုတစ္ေယာက္ လူပ်ိဳႀကီးလုံးလုံးျဖစ္ေနၿပီေနာ" ဟူ၍ ရထားတစ္တြဲလုံးေပၚရွိ လူေတြအားလုံး ၾကားႏုိင္ေလာက္သည့္ အသံမ်ိဳးျဖင့္ အာေမဍိတ္ ျပဳေလေတာ့၏။
ရထားေပၚရွိ လူေတြရဲ့မ်က္စိေတြအားလုံး ကုိရင္တက္ပုအေပၚက်ေရာက္လာၿပီး ရယ္က်ဲက်ဲ ျဖစ္ေနၾကေလ၏။ ကုိရင္ တက္ပုလဲ ထုိခရီးသည္တုိ႔အား ရွက္ရြံ႔သလုိ ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ သူႀကီးမင္းအား.. "ဟာ.. သူႀကီးမင္းကလဲ..လုပ္ေရာ့မယ္။ ဖီးလ္ငုတ္လုိက္တာဗ်ာ... အဲဒီ နာမည္ႀကီး မေခၚစမ္းပါန႔ဲ။ ကုိရင့္ဘြဲ႔ကိုသာ ေခၚစမ္းပါ။ ဘယ့္ႏွယ္.. ရွက္စရာႀကီး" ဟု ရွက္ရမ္းရမ္းၿပီး ျပန္ေျပာေလေတာ့၏။ "ဒါျဖင့္ ကိုရင့္ဘြ႔ဲနာမည္ေကာ ဘယ္လုိေခၚပါသလဲဘုရား" ဟု ေမးလုိက္ေသာအခါ.. "ကုိရင္ေတဇေလ မသိဘူးလား"ဟူ၍ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ကာ ျပန္ေျပာေလ၏။
"ဒါနဲ႔.. ကုိရင္က အခု ဘယ္လုိလုပ္ၿပီး တပည့္ေတာ္ဆီ တန္းေရာက္လာရတာလဲ။ ဆုိင္းမဆင့္ ဗုံမဆင့္နဲ႔"
"သူႀကီးမင္းက သိပ္ေနႏုိင္တာဘဲ။ ရန္ကုန္ေရာက္တာေတာင္ ကုိရင့္ကုိ အေၾကာင္းမၾကားဘူး။ အခုေတာင္ သူႀကီးမင္း သြားတည္းခဲ့တဲ့ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းက ကုိရင္ညက္စိေျပာျပလုိ႔ သူႀကီးမင္း စီးမဲ့ ရထားအမီ အေသာႏွင္ခဲ့ရတာ။ အထက္တန္းတြဲ ၁ ခုံနံပါတ္ ၃ လုိ႔ ကုိရင္ညက္စိေျပာျပလုိ႔ သူႀကီးမင္းဆီ ဆုိက္ဆုိက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ေရာက္လာတာေလ"
"ထားပါေတာ့ ကုိရင္။ အခု ကုိရင့္ကုိ ၾကည့္ရတာ လြန္ခဲ့တဲ့ ငါးႏွစ္ကနဲ႔ ဘာမွ မတူေတာ့ဘူး။ ၾကည့္စမ္းပါဦး ကတုံးေျပာင္ေျပာင္ သကၤန္းရဲေတာက္ေတာက္ ေနကာမ်က္မွန္ကားကား လြယ္အိတ္ႀကီးတစ္ရမ္းရမ္းနဲ႔။ ဒီၾကားထဲ ဘယ္ဘက္လက္ဖ်ံမွာ ပ၀ါက စည္းထားလုိက္ေသး။ အေတာ္ေလး အၾကည့္ရဆုိးလွတယ္ ကုိရင္"
"ဟာ.. သူႀကီးမင္းကလဲ ပိန္းေနျပန္ပါၿပီ။ ဒါ Current stream လုိ႔ ေခၚတယ္ဗ်"
"ဘာလဲ Current stream ဆုိတာက"
"Current stream ဆုိတာ ေခတ္ေရစီးေၾကာင္းကုိ ေျပာတာ သူႀကီးေရ။ မသိရင္လဲ မွတ္ထားလုိက္ဦး"
"အံမယ္.. ငါ့ကုိရင္က အဂၤလိပ္ေတြ ဘာေတြ တတ္လုိ႔ပါလား"
"တတ္ဆုိ အခုေတာင္မွ အဂၤလိပ္စာ သင္တန္းကေန သင္တန္းဆင္းဆင္းခ်င္း သူႀကီးမင္းဆီ အေျပးလာခဲ့ရတာ။ ေတာ္ေသးတယ္ ရထားမထြက္ခင္ အေရာက္လာခဲ့ႏုိင္လုိ႔။ ႏုိ႔မုိ႔ုဆုိ သူႀကီးမင္းကုိ ေတြ႔ရမွာ မဟုတ္ဘူး"
"ဒါနဲ႔.. အဂၤလိပ္စာသင္တန္းက ဘယ္မွာ သြားတက္တာလဲ"
"U.M.A မွာ သြားတက္တာ သူႀကီးမင္း။ ဒီပန္းဆုိးတန္း ဂုံးတံတားေက်ာ္ၿပီး ၁၅ မိနစ္ေလာက္ လမ္းေလွ်ာက္ရင္ ေရာက္ၿပီ"
သူႀကီးမင္းသည္ ကုိရင္တက္ပုအား အေတာ္ေလး အထင္ႀကီးသြားမိေလ၏။ ရထားေပၚရွိ ခရီးသည္တုိ႔သည္လည္း သူႀကီးမင္းႏွင့္ ကုိရင္တက္ပုတုိ႔၏ ဒိုင္ယာေလာ့ခ္ကို မ်က္ေစာင္းထုိးထုိးၿပီး မေယာင္မလည္ ၾကည့္ေနၾကေလ၏။ သူႀကီးမင္းသည္.. "U.M.A ဆုိတာ အေတာ္ႀကီးက်ယ္တဲ့ တကၠသိုလ္တစ္ခုခု ျဖစ္ရမယ္။ ကုိရင္ တက္ပု အသက္ငယ္ငယ္နဲ႔ ဒီလုိ တကၠသုိလ္မ်ိဳးမွာ အဂၤလိပ္စာ သင္ေနတာဆုိေတာ့ အေတာ္ေလးေတာ့ တုိးတက္မွာ ေသခ်ာတယ္..U.M.A ဆုိေတာ့(University of Myanmar Academy) မ်ား ျဖစ္ေနမလား မသိဘူး" ဟူ၍ စဥ္းစားခန္း၀င္ေနၿပီး စကားအဆက္ ခဏျပတ္သြားေလ၏။
"သူႀကီးမင္း.. ဘာေတြ စဥ္းစားေနတာလဲဗ်"
"ကုိရင္ တက္ေနတဲ့ U.M.A တကၠသုိလ္အေၾကာင္း စဥ္းစားေနတာေလ"
"ဟာ.. သူႀကီးမင္းကေတာ့ လုပ္ၿပီ။ ဘယ့္ႏွယ္ တကၠသိုလ္ရမွာလဲ"
"ဒါျဖင့္ U.M.A ဆုိတာ ဘာကုိေျပာတာလဲ ကုိရင္"
"သူႀကီးမင္းကလဲ ကိုရင္က U Mya Aung ဆီမွာ သြားတက္ေနတာပါ။ အဲဒါေၾကာင့္ U.M.A ဆုိတာ U Mya Aung အဂၤလိပ္စာ သင္တန္းကုိ ေျပာတာ သူႀကီးမင္းေရ့"
"ဗုေဒၶါ.. လက္စသတ္ေတာ့ ဂလုိကုိးး"
ကုိရင္တက္ပု၏ U.M.A ရွင္းျပခ်က္ကုိ ၾကားလုိက္ၾကေသာ ခရီးသည္တုိ႔မွာ ေရေသာက္ရင္း ေရသီးသူက သီး၊ အသံထြက္ၿပီး ရယ္သူက ရယ္နဲ႔ ပြဲအေတာ္ေလး က်သြားၾကေလ၏။ သူႀကီးမင္း၏ စိတ္ထဲ၌လဲ... "ငါလဲ တုံးဖလားျပန္ေရာက္ရင္ K.K.M အဂၤလိပ္စာ သင္တန္းဆုိၿပီး ဖြင့္ရင္ ရတာဘဲ" ဟု သေဘာရုိးေလးျဖင့္ေတြးကာ မေနာၿပဳံးေလး ၿပဳံးေနမိေလေတာ့၏။ ထုိအခုိက္...
"သူႀကီးမင္းေရ... ရြာကFather ႏွင့္ Motherကို ေျပာလုိက္ပါဦး။ ခင္ဗ်ားတုိ႔ရဲ့ Sonျဖစ္တဲ့ Noviceတဇတစ္ေယာက္ Rangoon Capitalႀကီးမွာ English သင္တန္းတက္ၿပီး အဂၤလိပ္စာေတြ Very Know ေနၿပီဆုိတဲ့ အေၾကာင္း။ ဘုန္းႀကီးကုိ Monk ေမ်ာက္ကို Monkey ပုိက္ဆံကုိ Money ပ်ားရည္ကို Honey စတဲ့ မီးနင္းေတြလဲ ထုံးလုိေက် ေရလုိ ေႏွာက္ေနၿပီဆုိတဲ့ အေၾကာင္း One Two Three ေရတြက္တာလဲ Hundredအထိ ေကာင္းေကာင္း ေရတြက္တတ္ေနၿပီဆုိတဲ့အေၾကာင္း၊ စသျဖင့္ စသျဖင့္ အလုံးစုံ ေျပာျပလုိက္ပါဦး သူႀကီးမင္း"
"ဟုတ္ပါၿပီ ကုိရင္ ေျပာလုိက္ပါ့မယ္"
"ကဲ ဒါျဖင့္ အခု ကိုရင္ Go ေတာ့မယ္။ Teacher က Homework ေတြ five pages ေလာက္ give ခဲ့တယ္။ အဲဒါေတြ Study လုပ္ရဦးမယ္။ လွိမ့္ၿပီ သူႀကီးမင္းေရ.."
ဟူ၍ ပါးစပ္ကလဲေျပာ ရထားျပတင္းေပါက္မွလဲ လႊားကနဲ ေအာက္ခုန္ဆင္းကာ ရထားေပၚရွိ သူႀကီးမင္းထံ ျပန္ၾကည့္ၿပီး ညာဘက္လက္ဖ်ားကို နဖူးေပၚတင္ကာ အေလးျပဳသည့္ပုံစံျပဳလုပ္ၿပီး သကၤန္းဖိုသီဖတ္သီ လြယ္အိတ္တဖြားဖြား မ်က္မွန္တကားကားျဖင့္ ရန္ကုန္ဘူတာရုံႀကီးထဲမွ ထြက္ခြါသြားေလေတာ့၏။ သူႀကီးမင္းလဲ... "အင္း.. ကုိရင္တက္ပုတစ္ေယာက္ ဒီပုံစံမ်ိဳးနဲ႔ တုံးဖလားျပန္လာရင္ေတာ့ အိမ္မွာေမြးထားတဲ့ ဂုတ္က်ားတစ္ေကာင္ မ်က္စိေႏွာက္ၿပီး တ၀ုတ္၀ုတ္ ျဖစ္ေနမွာ ျမင္ေယာင္မိပါေသးရဲ့.." ဟု စဥ္းစားကာ အနားခဏခ်ထားသည့္ အားကစား စာေစာင္အား ျပန္ေကာက္ကုိင္ကာ မန္ခ်က္စတာယူႏိုက္တက္ဒ္ ခ်န္ပီယံဖလားႀကီး ကုိင္ေျမွာက္ထားသည့္ ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္အား ၿမိန္ရွက္စြာ ဆက္ဖတ္ေနေလေတာ့၏။ ထုိစဥ္၀ယ္ မီးရထားႀကီးသည္လည္း ရန္ကုန္ဘူတာရုံႀကီးမွ ဘူးး ေဘာ္ အသံေပးကာ စတင္ၿပီး ထြက္ခြါလာေလေတာ့သတည္း။ ။ မၿပီးေသးဘူးေနာ္။ း)
.
