က်ေနာ္ ငယ္ငယ္တုန္းက အတုိဆုံး၀တၳဳတစ္ပုဒ္ဖတ္ခဲ့ဖူးတယ္။ အခုထက္ထိ မွတ္မိေနတုန္းပါဘဲ။ ဘယ္သူေရးမွန္းေတာ့ မသိေတာ့ပါဘူး။ တုိတုိေလးနဲ႔ ထိမိလွပါတယ္။
...
ေက်ာင္းသြားခါနီး သမီးေလးဖုိ႔ ၾကက္သားေၾကာ္ေလး ခ်ိဳင့္ထဲထည့္ၿပီး......
"သမီးေရ... ၾကက္သားေၾကာ္ေလးကုိ ေက်ာင္းမွာ စားဖုိ႔ယူသြားေနာ္"
"အေမ့ကေကာ ဘာဟင္းနဲ႔စားမွာလဲ။ ခြဲခ်န္ထားတာလဲ မေတြ႔ဘူး"
"အေမက ၾကက္သားမႀကိဳက္ဘူးသမီးေလးရဲ ့။ ထမင္းျဖဴေလးနဲ႔ငါးပိရည္နဲ႔က အေမ့အႀကိဳက္ဆုံး"အဲဒီသမီးေလးအရြယ္ေရာက္ၿပီး အိမ္ေထာင္က်တယ္။ သမီးတစ္ေယာက္ေမြးဖြားတယ္။
သူ႔သမီးေလးေက်ာင္းသြားခါနီးမွာ ၾကက္သားေၾကာ္ေလးကုိ ခ်ိဳင့္ထဲထည့္ေပးၿပီး.....
"သမီး..... ၾကက္သားေၾကာ္ေလးကုိ ေက်ာင္းမွာ စားဖုိ႔ယူသြားေနာ္"
"အေမ့အတြက္ေကာ ခ်န္ထားေသးလို႔လား"ဒီအခ်ိန္မွာ အဲဒီအေမဟာ သူ႔အေမကုိ သတိရၿပီး မ်က္ရည္ေတြက်လို႔ေနေလရဲ ့။ ၿပီးေတာ့ စကားတစ္ခြန္းကိုလဲ တုိးတုိးေလး ေျပာလုိက္တယ္။
"အေမရယ္... သမီးလဲ အခုဆုိ ၾကက္သားမႀကိဳက္ေတာ့ပါဘူး" တဲ့။
......
အေမအေၾကာင္းေရးမယ္ဆုိရင္ ေရးလုိ႔ ကုန္ႏုိင္အံ့မထင္ပါဘူး။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ အေမ့ေမတၱာဟာ အရာအားလုံးတုိ႔ထက္ မြန္ျမတ္ေနလုိ႔ပါဘဲ။ သားသမီးေတြအတြက္ အငတ္ခံႏုိင္သူဟာ အေမတစ္ေယာက္ဘဲ ရွိပါတယ္။ သားသမီးေတြအတြက္ အသက္စေတးႏုိင္တဲ့သူဟာလဲ အေမတစ္ေယာက္ဘဲရွိပါတယ္။
သားေဇာႏွင့္ၾကမ္းတမ္းလွတဲ့ ရုရွားဇာဘုရင္ကုိ အံတုခဲ့တဲ့ အေမ၊ တုိးေအးသေဘၤာပ်က္ၿပီး ေသဆုံးၾကတဲ့အထဲမွာ ေရထဲ ၁၅ရက္ၾကာမွ ေတြ႔ရတဲ့ (ေသဆုံးၿပီးခႏၶာကိုယ္ပုပ္ပြသည့္တုိင္) သားေသေလးကုိ ဖက္လ်က္နဲ႔ ေသဆုံးေနတဲ့ အေမ။
"သားတုိ႔ရဲ ့ပညာေရးကုိ အရႈံးမခံႏုိင္ဘူး၊ အေမ့အသက္ ေသခ်င္ေသပါေစ။ ေက်ာင္းစာေတြရပ္ထားၿပီး ဘာျဖစ္လုိ႔ ျပန္လာခဲ့ရတာလဲ"လုိ႔ အေမေသဆုံးခါနီး (ေက်ာင္းစာခဏရပ္ထားကာ အေမ့ဆီအေျပးျပန္လာခဲ့တဲ့) က်ေနာ္တုိ႔ကုိ တစ္ဖြဖြေျပာသြားတဲ့ က်ေနာ္တုိ႔အေမ။ အားလုံးဟာ အေမေတြ... အေမေတြ ပါဘဲေလ။
လူသားတုိင္းမွာ အေမရွိပါတယ္။ အေမနဲ႔မကင္းႏုိင္ပါဘူး။ သူ႔အေမ ကုိယ့္အေမကြဲေပမဲ့ အေမအားလုံးကေတာ့ သားသမီးေတြရဲ ့ မိခင္ေတြပါဘဲ။
.....
မိခင္ေတြအားလုံးထဲမွာမွ တရုတ္ျပည္ စီခၽြန္းျပည္နယ္ ငလ်င္ဒဏ္ေၾကာင့္ အိမ္ၿပိဳက်ၿပီး အုတ္က်ိဳးအုတ္ပဲ့ဖိမိကာ ေသဆုံးသြားတဲ့ မိခင္တစ္ေယာက္ရဲ ့
အျဖစ္ကေတာ့ က်ေနာ့္ရင္ကုိ အလႈပ္ခတ္ေစဆုံးပါဘဲ။
*****
၂၀၀၈ခု၊ ေမလ ၁၂ ရက္ေန႔က တရုတ္ျပည္ စီခၽြန္းျပည္နယ္မွာ ၈.၀ မတ္ဂနီက်ဳအင္အားရွိေျမငလ်င္တစ္ခု ျပင္းထန္စြာလႈပ္ခတ္ၿပီး လူေပါင္း ၈၀၀၀၀ ထက္မနည္းေသဆုံးကာ ၄၀၀၀၀၀ ခန္႔ ဒဏ္ရာရရွိၾကၿပီး သန္းေပါင္းမ်ားစြာ အိုးမဲ့အိမ္မဲ့ ျဖစ္ခဲ့ၾကရပါတယ္။ ျပည္တြင္းျပည္ပရွိ ကယ္ဆယ္ေရးလုပ္သားေတြက အားတက္သေရာ အေဆာက္အဦအပ်က္ေတြကုိ ဖယ္ရွားၿပီး ကယ္ဆယ္ေရးလုပ္ငန္းေတြကုိ ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကပါတယ္။
တစ္ေန႔။
ငလ်င္ဒုကၡသည္ ကယ္ဆယ္ေရးအသင္းသားေတြ အေဆာက္အဦးတစ္ခုကုိ အသြားမွာ အသင္းေခါင္းေဆာင္က ရုတ္တရက္ ေနာက္ျပန္လွည့္ကာသူ႔အသင္းသားေတြကုိ
"ျမန္ျမန္လာ" ဆုိၿပီး ေအာ္ဟစ္ကာၿပိဳက်ေနတဲ့အိမ္တစ္ခုဆီ ေျပးသြားပါတယ္။ ၀န္ထမ္းေတြလဲ သူ႔ေနာက္အေျပးလုိက္လာခဲ့ၾကတယ္။ အဲဒီေရာက္ေတာ့ သူတုိ႔ ေတြ႔လုိက္ရပါၿပီ။
အိမ္ပ်က္ၾကားထဲမွာ ပိမိေနတဲ့ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦး။ဒါေပမဲ့ ကယ္ဆယ္ေရး၀န္ထမ္းေတြ သူမကုိ ေတြ႔လုိက္ရတဲ့အခ်ိန္မွာ သူမဟာ ေသဆုံးေနခဲ့ပါၿပီ။ အိမ္ၿပိဳက်ၿပီးအုတ္အက်ိဳးအပဲ့ ကြန္ကရစ္အပဲ့ေတြဖိမိလုိ႔ ေသဆုံးရတာပါ။ အုတ္ပုံေတြၾကားထဲက သူမရဲ ့ခႏၶာကုိယ္ပုံစံအေနအထားကုိ အထင္ရွားေတြ႔ျမင္ေနရပါတယ္။ ဒူးႏွစ္ဖက္လုံးေျမေပၚေထာက္ထားၿပီး (ခႏၶာကုိယ္ၿပိဳလဲမက်သြားေအာင္) လက္ႏွစ္ႏွစ္နဲ႔လဲ ေျမႀကီးကုိႀကံ့ႀကံ့ခံေထာက္ထားတဲ့အေနအထားပါ။ ေရွးရုိးရာ အခမ္းအနားတစ္ခုမွာ သစၥာတုိင္တည္ဟန္ (ဒူး လက္ ေလးဘက္ေထာက္) အေနအထားအတုိင္းပါဘဲ။ ဒါေပမ့ဲ သူမရဲ ့ကုိယ္ခႏၶာအေနအထားဟာ ပုံမွန္မဟုတ္ဘဲ ထူးဆန္းေနသလုိ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔ ဒီလုိပုံစံျဖစ္ေနရတာပါလိမ့္။
ကယ္ဆယ္ေရးတစ္ဦးက အုတ္ပုံၾကားထဲကတစ္ဆင့္ သူမ အသက္ရွင္ေသးလားဆုိတာ အတည္ျပဳဖုိ႔ သူမကုိ ေအာ္ေခၚပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ လက္ႏႈိက္ၿပီး တူလက္ကုိင္ရုိးန႔ဲ အုပ္က်ိဳးေလးေတြကို အသာထုၿပီး တုန္႔ျပန္သံကုိ နားေထာင္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဘာတုန္႔ျပန္သံမွ မၾကားရပါဘူး။ ဒါဆုိ ေသဆုံးေနတာ ေသခ်ာပါၿပီ။
ကယ္ဆယ္ေရးလုပ္သားေတြ ႀကိဳးစားၿပီး သတိထားကာ သူမအေလာင္းေပၚဖုံးေနတဲ့ အက်ိဳးအပဲ့အစေတြကုိ ဖယ္ရွားပစ္ၾကပါတယ္။ ကယ္ဆယ္ေရးအသင္းေခါင္းေဆာင္က သူမအေလာင္းရွိရာသုိ႔လာၿပီး ကၽြမ္းက်င္ညွင္သာစြာ သူမအေလာင္းေအာက္ကို လက္ႏႈိက္ၿပီး ရွာေဖြပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ရုတ္တရက္ သူ ထေအာ္လုိက္တယ္။
"ဒီထဲမွာ တစ္ေယာက္ေယာက္ရွိေနတယ္။ ဟာ...ကေလးေလးတစ္ေယာက္ဘဲ။ အသက္မေသေသးဘူး"သူမရင္ဘတ္ေအာက္တည့္တည့္မွာ ကေလးေလးတစ္ေယာက္ကုိ ေတြ႔လုိက္ရပါေတာ့တယ္။ ေအာ္.. ဒါေၾကာင့္မုိ႔ ဒူးေထာက္ လက္ေထာက္ၿပီး ကေလးအသက္ကုိ ကာကြယ္ေပးဖုိ႔ ကုန္းကြကြျဖစ္ေနတာကုိး။ အဲဒီျမင္ကြင္းေၾကာင့္ ကယ္ဆယ္ေရး၀န္ထမ္းေတြ ပါးစပ္အေဟာင္းသား ျဖစ္ၾကရပါတယ္။ ကေလးေလးကုိ အ၀ါေရာင္ပန္းပြင့္ႏွင့္ျခယ္သထားတဲ့ ေစာင္အနီကေလးန႔ဲ ေသခ်ာက်နစြာ ထုပ္ပုိးထားပါတယ္။ ကေလးအသက္ကေတာ့ ၃-၄လ အရြယ္ေလာက္ပါ။ ေယာက်္ားေလးပါ။ အပ်က္အစီး အသက္အႏၱရာယ္ေတြၾကားထဲက လူမမယ္ လသားအရြယ္သားေလးတစ္ေယာက္ကုိ အသက္အေသခံၿပီး ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ခဲ့တဲ့ သူမရဲ ့မိခင္ေမတၱာကေတာ့ ရွာမွရွားပါဘဲ။
သူ႔အေမရဲ ့ခႏၶာကုိယ္အကာအကြယ္နဲ႔ ကေလးေလးဟာ ဘာမွ အနာတရမရွိခဲ့ပါဘူး။ ေလာကႀကီးဘာေတြျဖစ္ေနမွန္းလဲ သူနားလည္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ သူ႔ကုိ အျပင္ထုတ္လာတဲ့အထိ ႏွစ္ၿခိဳက္စြာ အိပ္ေမာက်ေနဆဲဘဲ ျဖစ္ပါတယ္။ သူ႔ရဲ ့ ႏွစ္ၿခိဳက္စြာ အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ မ်က္ႏွာေလးက အဲဒီျမင္ကြင္းမွာရွိၾကတဲ့ ကယ္ဆယ္ေရးလုပ္သားေတြရဲ ့ႏွလုံးသားကို ေႏြးေထြးေစခဲ့ပါတယ္။
ကယ္ဆယ္ေရးအသင္းေဒါက္တာက ကေလးေလးကုိ စစ္ေဆးဖုိ႔ ထုပ္ပုိးထားတဲ့ေစာင္ကုိ ေျဖလုိက္တဲ့အခါမွာ ေတြ႔လုိက္ရတာကေတာ့.....။
ေစာင္ထဲထည့္ထားတဲ့ မုိဘုိင္းဖုန္းေလးတစ္လုံး။
သူက အမွတ္မထင္ ဖုန္းေလးကုိ ဖြင့္ၾကည့္လုိက္တဲ့အခါမွာ မက္ေဆ့ခ်္ တစ္ခုကုိ ေတြ႔လုိက္ရတယ္။
"My Dear Baby, If you were to stay alive, you must remember that I love you" "သားေလးရယ္၊ တကယ္လုိ႔ သားေလးအသက္မေသဘဲ ရွင္က်န္ရစ္မယ္ဆုိရင္ေလ၊ အေမကေလ.. သားေလးကုိ အရမ္းခ်စ္တယ္ဆုိတာ သတိရေပးပါ သားေလးရယ္.. ေနာ္"ေဒါက္တာတစ္ေယာက္အတြက္ လူေတြေသလုိ႔ နာၾကင္စရာ ေၾကကြဲစရာေတြျဖစ္ၾကတာဟာ အထူးအဆန္းမဟုတ္ေပမဲ့ ဒီအခ်ိန္မွာေတာ့ မက္ေဆ့ခ်္ကုိဖတ္ၿပီး ေဒါက္တာလဲ စိတ္မထိန္းႏုိင္ဘဲ ရႈိက္ႀကီးတစ္ငင္ ငိုေၾကြးေနပါေတာ့တယ္။ အဲဒီ မုိဘုိင္းဖုန္းေလးကုိ ကယ္ဆယ္ေရး၀န္ထမ္းအားလုံး တစ္ေယာက္စီ ၾကည့္ၾကၿပီး မက္ေဆ့ခ်္ေလးကုိ ဖတ္ရင္း အားလုံးဘဲ ယူႀကဳံးမရစြာ ငိုေၾကြးေနၾကပါေတာ့တယ္။ အဲဒီအေၾကာင္းအရာေလးကုိ အင္တာနက္ႏွင့္အီးေမးလ္ေဖာ္၀ါ့ဒ္ကတစ္ဆင့္ သိရွိၾကရတဲ့ ကမၻာအရပ္ရပ္ကလူအမ်ားစုဟာလဲ မ်က္ရည္ဥေလးေတြ ခုိတြဲလုိ႔ေပါ့။ လူမ်ိဳး ဘာသာ သတၱ၀ါကြဲျပားၾကေပမဲ့ မိခင္ေမတၱာကေတာ့ အနစ္နာခံစြာ မကြဲမျပားတစ္သားထဲဘဲ ျဖစ္ပါေတာ့တယ္။
........
အဲဒီမွတ္တမ္းဖုိင္ေလးကုိ ဖတ္ၾကည့္ၿပီး က်ေနာ္လဲ မ်က္ရည္က်မိပါတယ္။
ဒါေပမဲ့....
မိခင္ေမတၱာေၾကာင့္ က်ခဲ့တဲ့ အဲဒီက်ေနာ့္မ်က္ရည္အတြက္ ဘယ္ေတာ့မွ ေနာင္တရမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ၿပီးေတာ့ အဲဒီမ်က္ရည္အတြက္ က်ေနာ္ ေက်နပ္စြာ(ၾကည္ႏူးစြာ)ဂုဏ္ယူေနလ်က္ပါဘဲ။
မွတ္ခ်က္။ပုိ႔စ္ ၅၀၀ ျပည့္အမွတ္တရအေနနဲ႔ ဒီအေၾကာင္းေလးကုိ ေရးခ်င္လုိ႔ေရးလုိက္ျခင္းရယ္ပါ။ ဒီအျဖစ္အပ်က္ကုိ လူတုိင္းနီးပါး သိၿပီးသေလာက္ျဖစ္ေနၿပီလုိ႔ ယူဆပါတယ္။ က်ေနာ့္ ဒီပုိ႔စ္ဟာ မိခင္ေမတၱာကုိ လုံး၀ မေပၚလြင္ေစဘူး၊ မထင္ဟပ္ေစဘူးဆုိရင္ က်ေနာ့္ရဲ ့ အေရးအသားအားနည္းခ်က္ေၾကာင့္ဘဲ ျဖစ္မွာပါ။ မိခင္ေမတၱာဟာ စၾကာ၀ဠာပ်က္သုဥ္းသည့္တုိင္ ရွင္သန္ေနလ်က္ ရွိေနမယ္ဆုိတာကေတာ့ ေျမႀကီးလက္ခတ္ မလြဲပါဘဲခင္မ်ား။ ။
ၾကည့္ခ်င္ရင္
ဒါေလးကုိ ကလစ္လုိက္ရုံပါဘဲ။
...
