Friday 29 April 2011

ႏွင္းဆီမွတ္တမ္း


ေနပြင့္လုိက္ မုိးအုံ႔လုိက္ျဖင့္ ရာသီဥတုက သာယာေနသည္။ ဒီေန႔မွာ ခါတုိင္းေန႔ထက္ ခပ္ေစာေစာ အိပ္ရာက ထျဖစ္သည္။ အစာလာစားေနက် ငွက္ကေလးမ်ား သူ အစာေကၽြးရာသို႔ မေရာက္ၾကေသး။ ကုိယ္လက္သန္႔စင္ၿပီး ေကာ္ဖီ ေသာက္ ျဖစ္သည္။ ထုိ႔ေနာက္ ထုံးစံအတုိင္း တီဗီဖြင့္ၾကည့္ျဖစ္သည္။ ေအာ္... ဒီေန႔ သူတုိ႔ မဂၤလာေဆာင္တဲ့ေန႔ပါလား။

အလႊာေပါင္းပုံမွ လူေပါင္းစုံကို ျမင္ရသည္။ ေနရာအသီးသီးမွ ဆလီဘရတီတုိ႔ကုိ ေတြ႔ရသည္။ မင္းေပါင္းစုံ မိဖုရားေပါင္းစုံကို ၾကည့္ရသည္။ အ၀တ္အစားမ်ားက ဆန္းၾကယ္သည္။ ခင္းက်င္းပုံက သပ္ရပ္သည္။ ျပင္ဆင္ပုံက ခန္းနားသည္။ မင္းတုိ႔ပုဆုိး ပုိးခ်ည္းပင္တည္း။

မဂၤလာဘိသိက္ခံရာ ၀က္စ္မင္စတာအပ္ေဘးသို႔ သတုိ႔သား အရင္ လာသည္။ သတုိ႔သမီး ေနာက္မွ လာသည္။ သတုိ႔သား သတုိ႔သမီး သြားရာ လမ္းတေလွ်ာက္ လက္ခုပ္တီးသံ ညံေနသည္။ ေကာင္းခ်ီးေပးသံ လႈိင္ေနသည္။ ဂုဏ္ယူအၿပဳံးျဖင့္ ဖုံးလႊမ္းေနသည္။ ပီတိေရာင္ျဖင့္ ေတာက္ေျပာင္ေနသည္။ သူတုိ႔ မဂၤလာပြဲ ၿခိမ့္ၿခိမ့္သဲ စည္ကားလွသည္။ သန္႔သန္႔ရွင္း အျပစ္ကင္းလွသည္။

သူတုိ႔မဂၤလာေဆာင္သည့္ေန႔၌ တႏုိင္ငံလုံး တရား၀င္ ရုံးပိတ္သည္။ အထင္ကရ ေနရာမ်ား၌ ဧရာမ တီဗီဖန္သားျပင္ႀကီးျဖင့္ လူထုအား အခမဲ့ ျပသေပးသည္။ သိန္းခ်ီသည့္ ျပည္သူလူထုကလဲ လႈိက္လႈိက္လွဲလွဲ အားေပးၾကသည္။ ေသာင္းေသာင္းဖ်ဖ် ႀကိဳဆုိၾကသည္။ တက္တက္ၾကြၾကြ လက္ေ၀့ယမ္းျပၾကသည္။ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ သံၿပိဳင္ေတး သီဆုိၾကသည္။ ၾကည့္ပါဦး။ ကမၻာ့လူထု သန္းေပါင္း ၂၀၀၀ ေက်ာ္ သူတုိ႔ မဂၤလာပြဲကုိ တုိက္ရုိက္ ၾကည့္ၾကသည္တဲ့။ အားက်ဂုဏ္ယူဖြယ္ ေကာင္းလုိက္ပါဘိ။

ပီတိၿပဳံးျဖင့္ ၿပဳံးေနသည့္ ၿဗိတိန္ဘုရင္မႀကီးကို ေငးလုိက္၊ သတုိ႔သား သတုိ႔သမီးတုိ႔ကုိ ရႈိးလုိက္၊ မင္းခမ္းမင္းနားကို ၾကည့္လုိက္၊ ဆလီဘရတီတုိ႔ဆီ မ်က္စိေရာက္လုိက္ျဖင့္ တစ္စုံတစ္ခုကို ေတြးေတာရင္း သူ လြမ္းေမာလာသလုိ ခံစားရသည္။ ေဆြးေျမ့လာသေယာင္ ျဖစ္လာသည္။ လူတိုင္း ေ၀ဒနာကုိယ္စီ ရွိၾကသည္ေလ။ သူလဲ ေလာကီလူသားေပကုိး။ သူ႔အလြမ္းအေဆြးသည္ မင္းသမီးေလး ကိတ္န႔ဲ တုိက္ရုိက္ ပတ္သက္ေနသလားဆုိတာကုိေတာ့ ဘယ္သူက သူ႔ထက္ ပုိသိႏုိင္ဦးမည္နည္း။ း)))))

ဖန္သားျပင္မွ တဆင့္ မဂၤလာအခမ္းအနားကုိ ၾကည့္ရင္း သူ မ်က္လုံးေတြ ရီေ၀ေနသည္။ လသာေဆာင္ေပၚ၌ သတုိ႔သားက သတုိ႔သမီးကုိ ခပ္ဖြဖြေလး စြဲမက္စြာ နမ္းရႈိက္လုိက္တာကို မသဲမကြဲ သူ ေတြ႔ရသည္။ ထုိ႔ေနာက္တြင္မူ ဖန္သားျပင္မွ ပုံရိပ္တုိ႔သည္ သူ၏ မ်က္လုံးထဲ မ၀င္ေရာက္ႏုိင္ေတာ့ေပ။ သူ႔မ်က္လုံးသည္ သူ႔ကုိယ္ပုိင္ ဖန္သားျပင္ေပၚ၌ သူ႔ကုိယ္ပုိင္ပုံရိပ္တုိ႔ကုိ ဖန္တီးေနမိသည္။ သူ႔ကုိယ္ပုိင္ ရုပ္ပုံလႊာတုိ႔ကုိ ေရးဖြဲ႔ေနမိသည္။ ပတ္၀န္းက်င္က ၾကာျမင့္စြာ တိတ္ဆိတ္သြားသည္။ ထုိတိတ္ဆိတ္မႈက သူ႔ကုိ ပုိ ေဆြးေျမ့ေစသည္။ ပို တမ္းတေစသည္။ ဘယ္သူ ကူ၍ ကယ္ႏုိင္ပါအံ့နည္း။ စိတ္လႊာပုံေပၚ၌ မေနာစုပ္တံျဖင့္ အတိတ္ပန္းခ်ီကား တစ္ခ်ပ္ကိုိ သူျပင္ဆင္လုိက္သည္။ ထုိ႔ေနာက္ ထုိလႊာပုံေပၚ၌ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ကုိ သူ ေကာက္ျခစ္ လိုက္မိသည္။ ႏွင္းဆီမွတ္တမ္းတဲ့။


ႏွင္းဆီမွတ္တမ္း

အကန္းရူးလုိ႔ ဆုိခ်င္ဆုိေတာ့
အရမ္းမူးတဲ့ ညတစ္ညမွာ
အနမ္းထူးေလး ရဖုိ႔အတြက္
ပန္းခူး ထြက္ခဲ့မိတယ္။


အဲဒီအခါ..
လမင္း အလြန္သာတဲ့
ညခင္း အဏၰ၀ါထဲ
အလွသတင္း စည္ေနတဲ့
ည ႏွင္းဆီ တစ္ပြင့္ ေတြ႔ခဲ့ပါေလေရာ။


ကံဇာတာေၾကာင့္လား
ကံၾကမၼာေၾကာင့္လား
စႏၵာ ကူလုိ႔လား
ႀကံရာ တူလုိ႔လား။


ႏွင္းဆီ လာအယိမ္းမွာ
သူ တိမ္းမထြက္ခ့ဲဘူး
သူ တိမ္းမထြက္ေပမဲ့
ႏွင္းဆီ အယိမ္း မပ်က္ခဲ့ဘူး။


အဲဒီလုိ.. အဲဒီလုိနဲ႔
ႏွင္းဆီႏွင့္သူ
သူႏွင့္ႏွင္းဆီ
ညခင္း အလီလီမွာ
ဘ၀ခ်င္း ေတးသီၾကေရာေပါ့။


သံသရာအလည္မွာ
အႏၱရာယ္ေတြ မ်က္ကြယ္ရႈ
ရန္စြယ္ေတြ ပ်က္ရယ္ျပဳၿပီး
အမွန္တကယ္ ငွက္ငယ္ကုိ တုခဲ့ၾကတယ္။


ရုိးတံကို အဆုပ္မွာ
ျဖဳတ္ကနဲ စူးလာတဲ့ ဆူး
ရုးခ်င္ ရူးသြားစမ္းပါေစ
သူ ေျဖမခ်ခဲ့ဘူး။


၀ံ့ၾကြားေနတဲ့ ႏွင္းဆီအၿပဳံး
စြင့္ကားေနတဲ့ ႏွင္းဆီဆံထုံး
က်င့္အားငယ္တဲ့ သူ႔ႏွလုံး
အပူမီးေတြ တအုံးအုံးေပါ့။


ဒါနဲ႔ဘဲ..
ေရႊရည္အလူး
ေနျခည္ အကူးမွာ
က်ီစယ္ကာ ျမဴးၾကေတာ့
ေခၽြကာ ခူးခ်င္စိတ္ ေပါက္ခဲ့မိေရာ။


ဒါေပမဲ့
ပြင့္လႊာလွေစဖုိ႔
သင့္ရာ ခဏေတြမွာ
ခ်င့္ကာဘဲ ကခဲ့ၾကတယ္ေလ။


တစ္ေန႔... အဲဒီတစ္ေန႔
ေႏြေလသရမ္း အလႈပ္မွာ
ေ၀ေနတဲ့ ပန္းေလး ျပဳတ္က်ခဲ့တယ္
ဒါေပမဲ့...
အဖုိးတန္တဲ့
ရုိးတံကုိေတာ့ သူ ဆုပ္မ၀ခဲ့ေသးဘူး။


အဲဒီေန႔က..
ႏွင္းဆီမွာလဲ ေျမအခ ေၾကြမြ
သူ႔ရင္မွာလဲ ေႏြတမွ် ပူလွ
ႏွင္းဆီမွာလဲ အေတြးေတြဖြဲ႔
သူ႔လက္မွာလဲ ေသြးေတြနဲ႔။


အေဆြးေတြနဲ႔ ျပတ္က်
ေသြးေတြနဲ႔ ျပတ္ရွ
ဖတ္မရတဲ့ ႏွင္းဆီစာအုပ္
ဘာ ဘုတ္မာခ္မွ မလုပ္ဘဲ
ျဖဳတ္ကနဲ သူ ပိတ္လုိက္မိတယ္။


အဲဒီညမွာ
မုိးေဒ၀ါဟာ
အညွဳိးေတြနဲ႔ ရြာခ်လုိက္ပါေရာ။


ေအာ္..
ခပ္တမ္းတမ္း ဘ၀မုိ႔
ဇာတ္လမ္း မလွခဲ့ၾကေပမဲ့
ျပတ္ခန္း ကမူေလးမွာေတာ့
မွတ္တမ္း ထူႏုိင္ခဲ့ေသးတာပါဘဲေလ။

မွတ္တမ္း ျဖဴ ႏုိင္ခဲ့ေသးတာပါဘဲ။ ။



မွတ္ခ်က္။
ဤကဗ်ာေလးျဖင့္ ဒီေန႔မွာ က်ေရာက္တဲ့ မင္းသား ၀ီလ်ံနဲ႔ မင္းသမီး ကိတ္တုိ႔ရဲ့ နန္းဆန္ဆန္ မဂၤလာပြဲကုိ အခုတ္တရဂုဏ္ျပဳလုိက္ပါသည္။

...

15 comments:

ကိုေဇာ္ said...

ေကာင္းလိုက္တဲ႔ ကဗ်ာ။
အခ်ီအခ်ေလးကို သေဘာက်တယ္။

flowerpoem said...

Update သတင္းနဲ႕ ႏွင္းဆီကဗ်ာေလးကို ဖတ္သြားပါတယ္

ေမာေနယ် said...

ဒီမွာ..ဒီမွာ
မပီကလာ ပီကလာေတြ ဖြဲ႔တဲ့ ကုိအ၀ွာ
တီတီတာတာ ေတးခ်င္းေတြလွိဳင္ေတာ့
ေဟာ ဟုိက ႏွင္းဆီတစ္ခုိင္လည္း ေဖ်ာ့
ေၾသာ္...သူၾကီးမင္းလည္း ေမ်ာ့လုိ႔ပါေပါ့
:DDDD

Angelhlaing(May everybody be happy and healthy! said...

တစ္ကယ့္ေကာင္းတဲ႕ ကဗ်ာပဲ အကို....
မိုက္လိုက္တာေနာ္....အကိုတို႕မ်ား
:):):)
ေကာင္းေသာေန႕ေလးၿဖစ္ပါေစ အကို။

ညိမ္းႏိုင္ said...

ဟင္း...ကိတ္နဲ့တဂ်ီးနဲ့ပဲ ဘာလိုလို....:D
ကဗ်ာေလးလွသဗ်ာ...အဖြဲ့ေလးေတြက ႏြဲ့ေနလိုက္တာမ်ား....။

ေခ်ာ(အစိမ္းေရာင္လြင္ျပင္) said...

ေအာ္ သူဂ်ီးက ကိတ္နဲ႔ ဘာလိုလိုျဖစ္ခဲ႔တာကိုး
ဘာလို႕မ်ား သူဂ်ီးကိုမေရြးဘဲ ၀ီလွ်ံကို ကိတ္က ေရြးသြားတယ္ မသိေနာ္
တကယ္ဆို ၀ီလွ်ံက သူဂ်ီးေလာက္လည္း ဥပတိရုပ္က မခန္႔ဘဲနဲ႔
ဟိဟိ (မျမင္ဖူးဘဲ ေျမာက္သြားသည္)
သူဂ်ီးချမာ အေတာ္ခံစားေနရပံုဘဲ
ကဗ်ာေတြေတာင္ စာလံုးေတြ ေျပာင္ေျမာက္လြန္းေနတယ္

ေန၀သန္ said...

လွလိုက္တဲ့ကဗ်ာ... း))... သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ မဂၤလာပြဲကေတာ့ တကယ္ကို ေအးခ်မ္းၾကည္ႏူးဖို႕ေကာင္းလြန္းလွတယ္...


ခင္မင္လ်က္
ေန၀ႆန္

Myanmar Good Knowledg Co., Ltd said...

ေတာ္၀င္ ကဗ်ာပါ။
ထံုးစံအတိုင္း ကာရံေတြနဲ႕ စကားလံုးေတြကို ႀကိဳက္တယ္။
ဒီေနရာေလး
⇒အေဆြးေတြနဲ႔ ျပတ္က်
ေသြးေတြနဲ႔ ျပတ္ရွ
ဖတ္မရတဲ့ ႏွင္းဆီစာအုပ္
ဘာ ဘုတ္မာခ္မွ မလုပ္ဘဲ
ျဖဳတ္ကနဲ သူ ပိတ္လုိက္မိတယ္။

“ႏွင္းဆီ” ရယ္ “ေသြး” ရယ္ “ဘုတ္မာခ္” ဆုိတဲ႕စကားလံုးေတြကုိ တပုဒ္တည္းမွာ ဖတ္ရတာ ကဗ်ာကို ပို အရွိန္တက္ေစသလိုပဲ။

မိုးယံ said...

ကဗ်ာဥာဏ္ကို ေလးစားတယ္ သူဂ်ီးမင္းရယ္။

ေတာက္ပၾကယ္စင္ said...

ဘုန္းဘုန္းလည္း ကိတ္ကို သိပ္ႀကဳိက္တယ္။ (ကိတ္မုန္႔ကို ေျပာတာပါ။) အဟိ။ ေခ်ာေျပာတာ သေဘာက်လုိက္တာ။ ထပ္မံရယ္လုိက္ပါရေစေနာ္။ ဟဟ။ က်န္းမာရႊင္လန္း ေအးခ်မ္းပါေစ ဒကာေတာ္ ကိုသူဂ်ီးမင္း။

blackroze said...

သားမဂၤလာေဆာင္ေတာ့အေမကိုေတာင္
သတိရမိသြားေသးတယ္..ဒိုင္ယာနာအေၾကာင္း
အဆင္ေျပရင္မွတ္တမ္းလိုမ်ိဳးေလး
ေရးပါဦးလားတဂ်ီးမင္း..တဂ်ီးGmaiူ ေလးရွိရင္
ေပးပါလား..

မင္းဧရာ said...

ထိထိ ရွရွ ရွိလိုက္တဲ့ ကဗ်ာ ေလး

SHWE ZIN U said...

သႀကီး ေရ

မိုက္တယ္ဗ်ဳိ႕ ေက်ာက္ကိုသတိရတယ္

Anonymous said...

သူႀကီးရဲ႕ ႏွင္းဆီမွတ္တမ္း ကဗ်ာကို ဖတ္ၿပီး ကိုယ့္ခံစားခ်က္နဲ႔ တိုက္ဆိုင္တဲ့ ကဗ်ာတပုဒ္ ေရးျဖစ္သြားတယ္။ ေတာ္၀င္မဟုတ္တဲ့ ပန္းတပြင့္ရဲ႕ ေၾကကြဲမွတ္တမ္း ဆိုပါေတာ့ ... ။
=============================

“ေၾကကြဲမွတ္တမ္း”
----------------------
အလွသတင္းစည္တဲ့
ည"ႏွင္းဆီ"လဲ မဟုတ္
လေမွ်ာ္တဲ့ ၾကာ
“ကုမုျဒာ”လဲ မဟုတ္ ...
႐ုပ္အဆင္း မလွ
အညၾတ ပန္းတပြင့္ရယ္ပါ ... ။

ဆူးမဲ့တဲ့ပန္းေပမို႔ ...
မခူးနဲ႔စမ္းေလလို႔ ဆိုပါလ်က္
သူ ... လက္ကမ္းလာခဲ့တယ္။

အျငင္းခက္လို႔လား
မျငင္းရက္လို႔လား
အတားအဆီးမ်ားၾကားက
တအားနီးသြားခဲ့ျပန္တယ္။

မခ်စ္သင့္ေလသလား
အျပစ္သင့္ေလမလား
အထပ္ထပ္ စဥ္းစားခဲ့ေပမဲ့
ႏွလံုးသားကို အလိုလိုက္
ကိုယ္ ... မိုက္ခဲ့မိေလတယ္။

ျငိတြယ္တဲ့ သံေယာဇဥ္
ျဖဴစင္တဲ့ ေမတၱာတရား
တန္ဖိုးထားရင္း ဆုပန္
သံသရာမွာ အဖန္ဖန္ အခါခါ
ျပန္သာဆံုရပါေစသား ...
ျပည့္လို ျပည့္ျငားနဲ႔ ... ။

ဒါေပမဲ့ ... တေန႔ ...
အဲဒီတေန႔မွာ ...
ေႏြေလလဲ မသရမ္း
ေလေျပလဲ မျဖန္းဘဲ
ေ၀ေနတဲ့ ပန္းေလးကို
ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း လႈပ္ေျခြခ်
ေျမခ ... ေႂကြက်လို႔
ေၾကမြခဲ့ရပါေလေရာ ... ။

သူပါပဲ ...
ပန္းကို လွမ္းခဲ့တယ္ ...
ပန္းကို ကမ္းခဲ့တယ္ ...
ပန္းကို နမ္းခဲ့တယ္ ...
ေနာက္ဆံုးေတာ့ ...
သူ႔ေၾကာင့္ပဲ ...
ပန္းကေလးဟာ ႏြမ္းသြားခဲ့ေလတယ္။

နာၾကင္ေနတဲ့ အသည္း
စိုရႊဲေနတဲ့ မ်က္ရည္
ဒဏ္ရာမ်ားရဲ႕ သက္ေသအျဖစ္
မွတ္တမ္းတင္ ကမၺည္းထိုး
အညွဳိးေတြနဲ႔ နာၾကည္း
အပူမီးေတြ ေတာက္ေလာင္ခဲ့ရတယ္။

ေၾသာ္ ...
ဇာတ္လမ္းလဲ ျပတ္မွေတာ့
မွတ္တမ္းလဲ ရပ္ခဲ့ရၿပီေပါ့ ...
ဖတ္မရေတာ့တဲ့့ အလြမ္းမွတ္တမ္း
ဒီမွာပဲ တခန္းရပ္
အဆံုးသတ္လိုက္ပါေတာ့တယ္ ... ။
++++++++++++++++++++++

ျမစ္က်ဳိးအင္း said...

အားက်ေနတာလားသူၾကီး။
ကဗ်ာေလးက ကာရံယူထားပံု ေကာင္းတယ္။