ကုိကုိေမာင္ Hounslow မွာေနသည္

၀န္ခံခ်က္။ ဘေက်ာက္ရဲ့ ပုိ႔စ္ေခါင္းစဥ္ကုိ နည္းယူခိုးခ်ထားသည္။ ထုိ႔ေနာက္ ထင္ရာ ျမင္ရာ ၾကားရာမ်ားကို ဘေက်ာက္နည္းတူ ကမၻာတစ္၀ွန္းသုိ႔ ခ်ျပလုိက္သည္။ ေက်းဇူးဘေက်ာက္။

....

အဲဒီေန႔က ပန္းမပြင့္ဘူး။ သစ္ရြက္မရွိဘူး။ သစ္သီးမသီးဘူး။ ျမဴေတြ ဆုိင္းေနတယ္။ နွင္းေတြ ေ၀ေနတယ္။ ေရခဲမွတ္ နီးနီးေရာက္ေနတယ္။ အဲဒီေန႔မွာ က်ေနာ္ လန္ဒန္ကုိ ေရာက္ခဲ့တယ္။ က်ေနာ္ ေနတဲ့ အရပ္က Hounslow ။
..


တုံးဖလားရြာအလယ္ပုိင္းမွာ အိမ္အုိႀကီးတစ္လုံးရွိတယ္။ အဲဒီ အိမ္အုိႀကီးမွာ အဘြားႏွင့္ေျမး ႏွစ္ေယာက္ထဲ ရွိတယ္။ အဘြားနာမည္က ေဒၚခ်စ္။ အားလုံးက ဖြားခ်စ္လုိ႔ဘဲ ေခၚၾကတယ္။ သူ႔ေျမးေလးနာမည္က ေမာင္ေခြး။ ေမာင္ေခြးက သူငယ္တန္းေအာင္ၿပီး ပထမတန္း တက္ေနတယ္။ စာသင္ေက်ာင္းက တုံးဖလားရြာမွာ မရွိဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ရြာသာယာဆုိတဲ့ မနီးမေ၀းက ရြာႀကီးတစ္ရြာမွာ ေက်ာင္းတက္ရတယ္။ စာသင္ေက်ာင္းသြားတဲ့အခါ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း နေဘးက ျဖတ္သြားရတယ္။ အဲဒီအခါ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသားေတြက ပါဠိရြတ္ျပၿပီး စာသင္ေက်ာင္းသားေတြကုိ အႏုိင္ယူေလ့ရွိတယ္။ စာသင္ေက်ာင္းသားေတြကလဲ အားက်မခံ အဂၤလိပ္စာရြတ္ျပၿပီး ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသားေတြကို အႏုိင္ယူေလ့ရွိတယ္။ အဲဒီလုိ အၿပိဳင္အဆုိင္ေလးေတြေၾကာင့္မုိ႔လဲ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသားေတြ ပရိတ္ႀကီး ၁၁ သုတ္ မရတဲ့သူ မရွိဘူး။ ေဒါင္ေဒါင္ျမည္ရြတ္ျပႏုိင္တယ္။ စာသင္ေက်ာင္းသားေတြကလဲ အဂၤလိပ္မီးနင္းေတြကုိ ရသေလာက္ က်က္မွတ္ၾကတယ္။ အဲဒီလုိ အဂၤလိပ္မီးနင္းေတြ က်က္တဲ့အထဲမွာ ေမာင္ေခြးက ထိပ္ဆုံး။

"Y-e-l-l-o-w (ရဲလုိး)= အ၀ါေရာင္
S-l-o-w (စလုိး)= ေႏွးေသာ၊ ေျဖးေသာ
S-l-o-w-l-y (စလုိးလီး)= ေျဖးေျဖး
B-u-f-f-a-l-o (ဘတ္ဖဲလုိး)= ကၽြဲ"

အဲဒီလုိ ဆင္တူစကားလုံးေလးေတြဆုိ ကပ္ၿပီး မွတ္ရလြယ္လုိ႔ ေမာင္ေခြးတစ္ေယာက္ သူ႔အိမ္မွာ အဂၤလိပ္ မီးနင္းေတြကို အက်ယ္ႀကီး ေအာ္က်က္ေနေတာ့တယ္။ အဲဒီမွာ ဖြားခ်စ္က ဘာေျပာတယ္မွတ္လဲ။

"ေမာင္ေခြးရယ္။ တုိးတုိး က်က္စမ္းပါ။ နင့္ အဂၤလိပ္စာႀကီးကလဲ ၾကက္သီးထခ်င္စရာႀကီး။ တ -ုိး ထဲ -ုိး ေနေတာ့တာဘဲ။ ငါ နားရွက္တယ္" တဲ့။ ကဲ မွတ္ကေရာ။
...


မွတ္မိေသးတယ္။ ရန္ကုန္မွာ ေနစဥ္တုန္းက ဂ်ပန္မိတ္ေဆြ တစ္ေယာက္ရွိတယ္။ သူက ျမန္မာ ေရာက္တုန္းေရာက္ခုိက္ ဒုလႅဘ၀တ္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ျမန္မာစကား မေတာက္တေခါက္ ေလ့လာၿပီး ေတြ႔တဲ့အခါ ျမန္မာလုိ ႏႈတ္ဆက္ေလ့ရွိတယ္။ တစ္ေန႔မွာ သူႏွင့္အတူ ဂ်န္းရွင္းအိတ္နားက စတုိးဆုိင္ တစ္ဆုိင္မွာ ေစ်းသြား၀ယ္တယ္။ ေစ်း၀ယ္သြားတယ္ဆုိတာထက္ ေကာ္ဖီေဖ်ာ္ေသာက္ဖုိ႔ ေကာ္ဖီပန္းကန္ခပ္ႀကီးႀကီး တစ္လုံး သြား၀ယ္တာပါ။ က်ေနာ္ကလဲ အေဖာ္လုိက္သြားတာေပါ့။

ဆုိင္ေရာက္ေတာ့ ပန္းကန္တန္းဘက္ကုိ သြားတယ္။ ဆုိင္၀န္ထမ္းေကာင္မေလး ခပ္ေခ်ာေခ်ာ တစ္ေယာက္က ဘာလုိခ်င္လဲလုိ႔ ေမးပါတယ္။ အဲဒီမွာ အဲဒီ ဂ်ပန္ဦးဇင္း ပူပူေႏြးေႏြးေလးက စင္ေပၚကေန ပန္းကန္ေလးကုိ လွမ္းယူလုိက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ စကားတစ္ခြန္းေျပာလုိက္တယ္။ "ဒါကုိ ဦးဇင္း လုိခ်င္ပါတယ္" လုိ႔ ေျပာခ်င္တယ္ထင္ပါ့။ ဒါေပမဲ့ ႏုိင္ငံျခားသားဆုိေတာ့ သိတဲ့အတုိင္းဘဲ စကားက မပီဘူးေလ။ ၀စၥ မေပါက္သင့္တဲ့ ေနရာမွာ ၀စၥသြားေပါက္လုိက္တယ္။ သူေျပာလုိက္တာက "ဒါကုိ ဦးဇင္း ႀကိဳက္တယ္။ အရမ္း -ုိး ခ်င္ပါတယ္" တဲ့။ စကား အသံကလဲ အားႀကိဳးမာန္တက္ ခပ္က်ယ္က်ယ္ဘဲ။ အဲဒီမွာ အဲဒီေကာင္မေလး မ်က္ႏွာနီျမန္းသြားတာ ေတြ႔လုိက္ရတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီဂ်ပန္ဦးဇင္းက ဘယ္သတိထားမိမလဲ။ သူလုိခ်င္တဲ့ အေၾကာင္း သုံးေလးခါေလာက္ ဆက္ေျပာေနတယ္။

အဲဒီလုိ ေျပာရင္းနဲ႔ ဆုိင္၀န္ထမ္း မိန္းခေလးက ေယာင္ယမ္းၿပီး ဦးဇင္းလက္ထဲက ပန္းကန္ေလးကို လွမ္းယူမလုိလုပ္တယ္။ ဦးဇင္းလဲ လွမ္းယူမယ္ အထင္နဲ႔ လြတ္က လြတ္ေပးလုိက္တယ္။ ဆိုင္၀န္ထမ္း မိန္းခေလးကလဲ ဘာစိတ္ကူးေပါက္တယ္ မသိဘူး။ လက္ကို ျပန္ရုပ္လုိက္တယ္။ ရွက္သလုိလုိ ေၾကာက္သလုိလုိ သူယူမလုိ ကုိယ္ယူမလုိ လုပ္ရင္း ပန္းကန္ေလးက ဘယ္သူ႔လက္ထဲမွ မေရာက္ဘဲ ၾကမ္းျပင္ေပၚက်ၿပီး ကြဲသြားတယ္။ ကြဲသြားတယ္ဆုိတာထက္ လက္ကုိင္ က်ိဳးသြားတာပါ။ ေကာင္မေလးလဲ ရွက္လုိ႔လား ဒါမွ မဟုတ္ ပန္းကန္အစား သြားယူတာလား မသိဘူး။ အခန္းတစ္ခန္းထဲ ၀င္သြားၿပီး ေပၚမလာေတာ့ဘူး။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ အျခား၀န္ထမ္း မိန္းခေလး တစ္ေယာက္ (မန္ေနဂ်ာထင္တယ္) ေရာက္လာတယ္။ ဘာမ်ား အလုိရွိပါသလဲ ဘုရားလုိ႔ ထပ္ေမးတယ္။ ဂ်ပန္ဦးဇင္းကလဲ လုံး၀ ေလမေလ်ာ့ဘူး။ လက္ကိုင္က်ိဳးေနတဲ့ ေကာ္ဖီပန္းကန္ေလးကုိ ကုိင္ၿပီး "ဒါကုိ ဦးဇင္း အရမ္း -ိုး ခ်င္ပါတယ္"ခ်ည္း ေျပာေနေတာ့တာပါဘဲ။ အဲဒီမွာ အဲဒီ ၀န္ထမ္း မိန္းခေလးကလဲ ဘာစိတ္ကူးေပါက္တယ္ မသိဘူး။ ခပ္က်ယ္က်ယ္ စကား တစ္ခြန္း ျပန္တုန္႔ျပန္လုိက္တာ ၾကားလုိက္ရတယ္။ "ဦးဇင္း.. အရမ္း -ုိးခ်င္ မေနနဲ႔ေတာ့၊ ဒီမွာက ကြဲသြားၿပီ။ အဲဒီ ကြဲသြားတဲ့ ပစၥည္းအတြက္ ေလ်ာ္ေၾကးေပးပါ"တဲ့။ ေရာင္းသူ ၀ယ္သူ အသံတူပါဘဲ။ အဲဒီလုိနဲ႔ က်သင့္ေငြေပးေခ်ၿပီး လက္ကုိင္ကုိင္းက်ိဳးေနတဲ့ ခြက္ကေလးကိုဘဲ ယူၿပီး ျပန္လာခဲ့ရေတာ့တယ္။ ေနာက္မွ အျဖစ္မွန္ကုိ ဂ်ပန္းဦးဇင္းကို ျပန္ေျပာလုိက္ရတယ္။ သူ႔ခမ်ာ အဲဒီ အခါက်မွ မ်က္ႏွာႀကီး နီတက္လာၿပီး အရွက္ႀကီး ရွက္ေနေလေတာ့ရဲ့။

...

လန္ဒန္ေရာက္ၿပီး မၾကာခင္မွာ အဂၤလိပ္စာ သင္တန္းေက်ာင္းတက္တယ္။ သင္တန္းေနရာက Southall အရပ္မွာ ရွိတဲ့ Church ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းထဲမွာပါ။ Southall Church လုိ႔ဘဲ ဆုိၾကပါစုိ႔။ ဒါေပမဲ့ ဒီႏုိင္ငံက လူမ်ိဳးေတြက ဘယ္လုိက ဘယ္လုိ ျဖစ္လုိ႔လဲ မသိဘူး။ အဲဒီ Southall က Th ကို F အသံဘဲ ထြက္တယ္။ ႆ္အသံမထြက္ဘူး။ ဘေက်ာက္ေနတဲ့ အရပ္နာမည္နဲ႔ ခပ္ဆင္ဆင္ပါဘဲ။ အဲဒါေၾကာင့္ ဘေက်ာက္အသံထြက္သလုိ ထြက္လုိ႔ ရမယ္ထင္ပါ့။ အဲဒီလုိဘဲ ထြက္လုိက္ၾကေပါ့။


...

ႏုိင္ငံျခားေရာက္ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြ ထုံးစံအတုိင္း ျမန္မာဆုိင္ရာ အခမ္းအနားတစ္ခုခုရွိမွ အခ်င္းခ်င္း ဆုံျဖစ္ၾကတယ္။ တစ္ေန႔မွာ အခမ္းအနားတစ္ခုကို က်ေနာ္သြားခဲ့တယ္။ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြ အေတာ္မ်ားမ်ားနဲ႔ ေတြ႔ခဲ့တယ္။ အဲဒီမွာ အသိ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္နဲ႔ ေတြ႔လုိ႔ "ေဟ့... မေတြ႔တာ အေတာ္ၾကာသြားတယ္။ နင္ ဘယ္မွာ ေနလဲ" ဆုိၿပီး ေမးလုိက္မိတယ္။ "နင္ South Park ကို သိလား"တဲ့။ "ဟာ.. သိတာေပါ့။ ဖူဟမ္နဲ႔ မနီးမေ၀း ၿမိဳ့ထဲမွာဘဲ" လုိ႔ ျပန္ေျဖလုိက္တယ္။ သူက ျပန္ေျပာတယ္။ "ငါ အဲဒီ South Park နားက အိမ္တစ္လုံးမွာ ေနတယ္"တဲ့။ အဲဒီ အမ်ိဳးသမီးအဖြဲ႔နဲ႔ ေပါက္ေဖာ္တစ္ေယာက္ ပါလာတယ္။ သူ႔နာမည္က Lee တဲ့။ Mr Lee ေပါ့။ တုိက္လဲ တုိက္ဆုိင္တတ္ပါ့။ ဒါနဲ႔ အခ်င္းခ်င္း မိတ္ဆက္ၿပီး Mr Lee ကုိ "Where do you live, Mr Lee?" လုိ႔ ေမးျဖစ္လုိက္တယ္။ သူကလဲ ျပန္ေျဖရွာပါတယ္။ "I live in South Park" တ့ဲ။ အင္း... Mr Lee က South Park မွာ ေနတယ္တဲ့။ ဘယ္လုိႀကီးလဲ မသိဘူးေနာ္။ နားထဲမွာေတာ့ ကလိတိတိရယ္။ ဒါေပမဲ့ စိတ္ေတာ့ ၀င္စားစရာေကာင္းသား။ အားတ့ဲ တစ္ေန႔ေတာ့ အဲဒီ South Park နားတစ္ေလွ်ာက္ ေလ်ာက္(ေရွာက္)ပတ္ လည္ၾကည့္လုိက္ဦးမယ္။ း))
...


လန္ဒန္ေရာက္ၿပီး တစ္ႏွစ္ေလာက္ၾကာတဲ့အခါ ဗန္ေကာက္မွာ ေနတဲ့ ျမန္မာသူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ ေပါက္ခ်လာတယ္။ သူက ဟုိႏုိင္ငံ ဒီႏုိင္ငံေတြ ကူးေနေပမဲ့ ဘိလပ္စကားကုိေတာ့ ေကာင္းေကာင္း မတတ္ရွာဘူး။ ဒါနဲ႔ တစ္ရက္မွာေတာ့ ဘယ္လုိစကား စပ္မိမွန္းမသိဘူး။ ေတာင္ဆိတ္အေၾကာင္း စကားေရာက္သြားတယ္။ ေတာင္ဆိတ္ရုိးက အရုိးကုိသန္မာေစေၾကာင္း၊ ေတာင္ဆိတ္လ်ာက ပုိစြမ္းေၾကာင္း ဒါေၾကာင့္ ေတာင္ဆိတ္လ်ာ ရႏုိင္ရင္ ပုိေကာင္းေၾကာင္း စကားစျမည္ ေျပာၾကတာေပါ့။ အဲဒီမွာ အဲဒီ သူငယ္ခ်င္းက ေမးတယ္။ "စကားမစပ္.. ေတာင္ဆိတ္ကို အဂၤလိပ္လုိ ဘယ္လုိ ေခၚလဲ"ေပါ့။ က်ေနာ္လဲ အားက်မခံပါဘဲ။ "Antelope (အန္တီလုပ္) လုိ႔ ေခၚတယ္"လုိ႔ ေျဖလုိက္တယ္။ ဒါဆုိ သူ တစ္သက္လုံး အဲဒီ စကားလုံးကို မေမ့ေတာ့ဘူးတဲ့။ သူ႔မွာ အန္တီအရြယ္ ေစာ္တစ္ေဗြ ရွိလုိ႔တဲ့။ ဘာဆုိင္လဲေတာ့ မသိ။ း))

အဲဒီလုိနဲ႔ သူ ဗန္ေကာက္ ျပန္သြားတယ္။ ေနာက္တစ္ႏွစ္မွာ သူ လန္ဒန္ ထပ္ေရာက္လာတယ္။ ယူေကက နဲနဲ ေပ်ာ္စရာေကာင္းလုိ႔ ျပန္အလည္လာတာတဲ့။ ဒါနဲ႔ က်ေနာ္လဲ ေတာင္ဆိတ္ကုိ သတိရသြားၿပီး သူ႔ကုိ ေမးလုိက္တယ္။ "မင္း... ေတာင္ဆိတ္ရဲ့ အဂၤလိပ္မီးနင္းကို မွတ္မိေသးလား"ဆုိေတာ့ သူက ဇေ၀ဇ၀ါ ျဖစ္သြားတယ္။ အမွန္ဆုိ သူမမွတ္မိေတာ့ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ေနာက္ပိတ္အလုံးကုိေတာ့ မွတ္မိေနတယ္။ ၾကည့္ဦး သူေျဖလုိက္တာက "Sisterlope" တဲ့။ ကဲဗ်ားးးး တစ္ႏွစ္အတြင္း အန္တီကေနၿပီး ဆစ္စတားဆီ ေျပာင္းသြားၿပီထင္ပါ့။
..


မႏွစ္တုန္းက မာစတာ က်မ္းျပဳစုေနရင္း Analytical study တုိ႔ Critical thinking တုိ႔မွာ အခက္အခဲ ျဖစ္တဲ့ အေၾကာင္း အသိမိန္းခေလး တစ္ေယာက္ကို ေျပာျပျဖစ္တယ္။ သူလဲ ယူနီတက္ေနတာပါ။ သူက ေျပာတယ္။ သူ႔စူပါဗိုက္ဆာက အရမ္းေတာ္တယ္တဲ့။ ပီအိပ္ခ်္ဒီကို ေအာက္စ္ဖုိ႔ဒ္က ရထားတာတဲ့။ ေရးၿပီးသား တစ္ခ်ိဳ့တစ္၀က္ သူ႔ဆီပုိ႔ေပးခ်င္ရင္ ကူညီေပးမယ္တဲ့။ ဒါနဲ႔ ျဖစ္ႏုိင္ရင္ စာကုိ အရင္ မစစ္ခုိင္းခ်င္ပါဘူး။ သူ႔ဆီက အတုယူရေအာင္ သူ ေဒါက္တာဘြဲ႔ ရထားတဲ့ က်မ္းကုိ အရင္ ဖတ္ခ်င္တယ္လုိ႔ ေျပာလုိက္တယ္။ အဲဒီမွာ သူက ဘာေျပာလဲ ဆုိေတာ့.. သူက သူ႔ပီအိပ္ခ်္ဒီ က်မ္းကို ေျခာက္ပတ္နဲ႔ အၿပီး ေရးထားတာတဲ့။ က်ေနာ္လဲ အံ့အားသင့္ၿပီး "ဟင္းးး ေျခာက္ပတ္ထဲ ေရးတယ္"လုိ႔ ေယာင္ယမ္း ေအာ္ေျပာလုိက္မိတယ္။ သူကလဲ "ဟုတ္တယ္ ေျခာက္ပတ္ထဲ" တဲ့ ျပန္ေျပာရွာပါတယ္။ ဒါနဲ႔ စကားက အဲဒီနားတင္ဘဲ ၀ဲေနေတာ့ သူက ဘာျဖစ္လုိ႔မွန္းမသိဘူး။ စကားလုံး လြဲေျပာတာ ေတြ႔ရတယ္။ "သူ႔က်မ္းက တစ္လခြဲနဲ႔ အၿပီးေရးထားတာ၊ ဒါေၾကာင့္ အရမ္းႀကီးေတာ့ Perfect မျဖစ္ပါဘူး"တဲ့။ ဒီဘက္ ႏိုင္ငံေတြမွာ Week ဆုိတဲ့ စကားလုံးကုိ ပုိအသုံးမ်ားေတာ့ Six Weeks ဆုိတဲ့ စကားလုံးကုိ ျမန္မာလုိ ျပန္ေျပာရတာကေတာ့ နဲနဲ အခက္ေတြ႔ေနသလုိပါဘဲ။ ဒါေပမဲ့ ေတာ္ပါေသးရဲ့ တစ္လခြဲဆုိတဲ့ Synonym ေလး ကယ္သြားေပလုိ႔။
....


ခုဆုိ တုံးဖလားရြာက ဖြားခ်စ္ႀကီး မရွိရွာေတာ့ဘူး။ သူ႔ေျမးေလး ေမာင္ေခြးကေတာ့ မုံရြာ တကၠသုိလ္ကေန အေ၀းသင္နဲ႔ ဘီေအ ဘဲြ႔ရၿပီး တုံးဖလားမွာဘဲ လယ္ထြန္ ပ်ိဳးႏႈတ္ ေကာက္စုိက္ လုပ္ေနေလရဲ့။ တကယ္လုိ႔ ဖြားခ်စ္ သက္ရွိထင္ရွားရွိဦးမယ္ဆုိရင္၊ တကယ္လုိ႔ က်ေနာ္နဲ႔ လန္ဒန္ကို အတူပါလာမယ္ဆုိရင္၊ တကယ္လုိ႔ သသံသယေဒါသ သင့္စရာ စကားမ်ားကို ၾကားခဲ့မယ္ဆုိရင္ ဖြားခ်စ္ရဲ့ နား ဘယ္ေလာက္ေတာင္မ်ား ရွက္ေနမလဲ မသိရွာဘူး။

"ဖြားခ်စ္ေရ... က်ေနာ္ လန္ဒန္ၿမိဳ့ေရာက္ေနတယ္။ ေနတဲ့ အရပ္က Hounslow ပါ။ Southall (ေ-ာက္ေဖာ) မွာ အဂၤလိပ္စာ တက္တယ္။ အိမ္နားက ကားလမ္းေဘးမွာ Double Yellow line ရွိတယ္။ တစ္ခါတစ္ခါမွာ South Park က ေကာင္မေလးေတြ အလည္လာတယ္။ ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္က မေခၚခဲ့နဲ႔ ဆုိလုိ႔ Mr Lee ကိုေတာ့ ေခၚခဲ့ၾကေလ့မရွိပါဘူး။ အဲဒါပါဘဲ ဖြားခ်စ္ေရ။ တမလြန္ကေန နားရွက္မေနနဲ႔ဦးေနာ္"

ဟုတ္ကဲ့။ က်ေနာ္ Hounslow မွာ ေနပါတယ္။ စာစကားနဲ႔ ေျပာရရင္ေတာ့.....
"ကုိကိုေမာင္ Hounslow မွာ ေနသည္ ေပါ့" း)))) ဟဲ ဟဲ ဟဲ ။


မွတ္ခ်က္။
ဂါမၼေဒါသသင့္တဲ့အတြက္ စာဖတ္သူမ်ား စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ရင္ ေတာင္းပန္ပါတယ္။ ေပ်ာ္ရႊင္ေစလုိလုိ႔ပါ။ ညစ္ပတ္လုိတဲ့ စိတ္မရွိပါဘူး။ း))))))

.