အဲဒီေနရာေလး

အဲဒီ ေနရာေလးမွာ

ၾကယ္ေတြ စုံခဲ့ဖူးတယ္။ ၾကယ္ေတြ ေၾကြခဲ့ဖူးတယ္။ သုိက္သိုက္၀န္း၀န္း ၾကည္ႏူးခဲ့ဖူးတယ္။ ရက္ရက္စက္စက္ ေၾကကြဲခဲ့ဖူးတယ္။ မိသားစုလုိက္ ငိုရႈိက္ခ့ဲဖူးတယ္။ အေဖာ္မဲ့ ႀကိတ္ငုိခဲ့ဖူးတယ္။ ေသာင္းေသာင္းဖ်ဖ် ေပ်ာ္ခဲ့ဖူးတယ္။ အထီးက်န္ ၿပဳံးခဲ့ဖူးတယ္။ ထမင္းလက္ဆုံ စားခဲ့ဖူးတယ္။ ေရအတူ ေသာက္ခဲ့ဖူးတယ္။ အဲဒီလုိ ၾကယ္ေတြ စုံလုိက္ ၾကယ္ေတြ ေၾကြလုိက္ ၾကည္ႏူးလုိက္ ေၾကကြဲလုိက္ ၀မ္းနဲလုိက္ ၀မ္းသာလုိက္ ၿပဳံးလုိက္ မဲ့လုိက္ ငိုလုိက္ ရယ္လုိက္နဲ႔ မိသားစုဘ၀သံသရာ ရထားႀကီး အတူတူစီးခဲ့ဖူးတယ္။

အဲဒီ ကမူေလးေပၚမွာ စိမ္တမ္း ေျပးခဲ့ဖူးတယ္။ အဲဒီ ေခ်ာင္းေလးထဲမွာ ႏွာေခါင္းပိတ္ၿပီး ေရကူးခဲ့ဖူးတယ္။ အဲဒီ စပါးပင္ေတာထဲမွာ တူတူပုန္းတမ္း ကစားခဲ့ဖူးတယ္။ အဲဒီ စပါးရုိးေလးေတြန႔ဲ ပီပီ အၿပိဳင္မႈတ္ခဲ့ဖူးတယ္။ အဲဒီ စပါးပင္ေလးေတြကို ရိတ္သိမ္းခဲ့ဖူးတယ္။ အဲဒီ လယ္ကြင္းစပ္မွာ ေကာင္းဘြိဳင္လုပ္ခဲ့ဖူးတယ္။ အဲဒီ စပါးပင္ေတြကုိ ရိတ္ရင္း သီခ်င္းေအာ္ဆုိခဲ့ဖူးတယ္။ အဲဒီ လယ္ကန္သင္းေလးေပၚ ေလွ်ာက္ၿပီး တစ္ဘက္က ရြာဆီ ေက်ာင္းတက္ခဲ့ဖူးတယ္။ အဲဒီ စပါးရနံ႔ေလးေတြ ေအာက္မွာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီး လမ္းေလွ်ာက္ခဲ့ဖူးတယ္။

အဲဒီ ထုိးထုိးေထာင္ေထာင္ အိမ္ေလးေတြဟာ ဟုိတုန္းက အ၀တ္မ၀တ္ၾကဘူး။ သစ္ရြက္ သစ္ခက္ေတြဘဲ ၀တ္ထားၾကတယ္။ သြပ္ေတြကုိ ေခါင္းေပၚမတင္ၾကဘူး။ သက္ကယ္ေတြကုိဘဲ ဦးထုပ္လုပ္ေဆာင္းၾကတယ္။ သစ္မာေတြနဲ႔ အလွမဆင္ၾကဘူး။ ၀ါးျခမ္းစိပ္ေတြနဲ႔ဘဲ ျခယ္သၾကတယ္။ အဂၤေတ အုတ္ခ်ပ္ကို ဖိနပ္လုပ္မစီးၾကဘူး။ ေျမသားေျမလႊာအတုိင္းဘဲ ေနၾကတယ္။ ကြန္ကရစ္ ေျခေထာက္ေတြ မရွိၾကဘူး။ ရုိးရုိးအသားေျခေထာက္ေတြန႔ဲဘဲ ႀကံ့ႀကံ့ခံခဲ့ၾကတယ္။

အဲဒီေနရာေလးမွာ
အခ်ိန္က လူေတြကုိ စားခဲ့ဖူးတယ္။ အခ်ိန္ကဘဲ လူေတြကုိ ပြါးခဲ့ဖူးတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ကဘဲ လူေတြနဲ႔ ေသတမ္းရွင္တမ္း ကစားခဲ့ဖူးတယ္။ မြဲတမ္းေ႒းတမ္း ကစားခဲ့ဖူးတယ္။ မဲ့တမ္းၿပဳံးတမ္း ကစားခဲ့ဖူးတယ္။ ငုိတမ္းရယ္တမ္း ကစားခဲ့ဖူးတယ္။ ကြဲတမ္းဆုံတမ္း ကစားခဲ့ဖူးတယ္။ အဲဒီလုိ အခ်ိန္ရဲ့ ကစားမႈ ေအာက္မွာ က်ေနာ္တုိ႔ မိသားစုေလး ေသကြဲရွင္ကြဲ ကြဲခဲ့ဖူးတယ္။

အဲဒီေနရာေလးမွာ
ေနသာခဲ့ဖူးတယ္။ မုိးရြာခဲ့ဖူးတယ္။ ျမဴ ထခဲ့ဖူးတယ္။ ဆီးႏွင္းေ၀ခ့ဲဖူးတယ္။ စိမ္းလန္းစုိေျပခဲ့ဖူးတယ္။ ေသြ႔ေျခာက္ပူျပင္းခဲ့ဖူးတယ္။ ယက္ကန္းခတ္သံ ပ်ံ႔လြင့္ခဲ့ဖူးတယ္။ ေမာင္းေထာင္းသံ ၾကားခဲ့ရဖူးတယ္။ ေက်းငွက္ ျမည္သံ နားေထာင္ခဲ့ရဖူးတယ္။ ၾကက္တြန္သံ နားစြင့္ခဲ့ဖူးတယ္။ ရယ္ေမာသံေတြ ညံခဲ့ဖူးတယ္။ ငုိေၾကြးသံေတြ လွ်ံခဲ့ဖူးတယ္။ အမုန္းေတြ ေသခဲ့ဖူးတယ္။ အၿပဳံးေတြ ေ၀ခဲ့ဖူးတယ္။

အဲဒီ ေနရာဟာ က်ေနာ္တုိ႔ရြာ.. တုံးဖလားရြာဘဲေပါ့။

ေအာ္.... ဘ၀ေတြ မုိးလင္း၊ ဘ၀ေတြ မုိးခ်ဳပ္၊ အခ်ိန္ေတြ တျဖဳတ္ျဖဳတ္ ကုန္သြားေပမဲ့လဲ ကဗ်ာမပီ စာမညီတဲ့ ရာသီေတြၾကားမွာ က်ေနာ္တုိ႔ တုံးဖလားရြာေလးကေတာ့ လွဆဲ ပဆဲ ႏုပ်ိဳဆဲပါဘဲလား။ လြမ္းေမာလုိက္ပါဘိ။ ။

..