အေၾကြးေတြ ရွင္းလုိက္ၿပီ

ေခါင္းစဥ္ဖတ္ၿပီး ေၾကြးရွင္ေတြ လုိက္လာမွာ ေၾကာက္ရေသးတယ္။ ငါ့ဆီက ေခ်းထားတာလဲ မဆပ္ေသးဘဲနဲ႔ အေၾကြးေတြ ရွင္းလုိက္ၿပီေလး ဘာေလး လုပ္ေနေသးတယ္။ ေပးစမ္း ယူထားတဲ့ အေၾကြးေတြ ဆုိၿပီးေတာ့ေလ။ ေျပာတာ ေျပာပါတယ္။ ေငြေရး ေၾကးေရး အေၾကြးေတြကုိေတာ့ ဘယ္သူ႔ဆီကမွ ယူထားတာ မရွိပါဘူး။ က်န္တဲ့ အေၾကြးမ်ိဳးက်ျပန္ေတာ့လဲ .... အင္းးး.. မရွိေလာက္ဘူး ထင္တာပါဘဲေလ။ အခုအေၾကြးက တုိက္တုိက္ဆုိင္ဆိုင္ တစ္ေယာက္ထဲကုိ တင္ေနတဲ့ ႏွစ္ရွည္အေၾကြးႏွင့္ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ အေၾကြး။ အေၾကြး မဆပ္မွာ ေၾကာက္လုိ႔လား မသိဘူး။ အေၾကြးရွင္က နာမည္ေတာင္ ေျပာင္းထားလုိက္ေသး။ ဘာတဲ့။ ညိမ္းႏိုင္ဆုိလား ၿငိမ္းႏိုင္ဆုိလားဘဲ။ ဘယ္လုိၿငိမ္းညိမ္း ဘယ္လုိႏိုင္ႏုိင္ က်ေနာ္ကေတာ့ ေမာင္ေလးလုိ႔ ေခၚေနဆဲပါဘဲ။ သူက လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္မ်ားဆီက ေမာင္ေလးဆုိတဲ့ နာမည္နဲ႔ ဒီမွာ တစ္ခါ အေၾကြးေပးထားတယ္။ အဲဒီ အေၾကြးေတာင္ မဆပ္ရေသးဘူး။ အခု ဒီမွာ ညိမ္းႏုိင္ဆုိတဲ့ နာမည္နဲ႔ အေၾကြး ထပ္ေပးလာျပန္ေရာ။ စိႏိၱတံ ႀကံခါရွိေသး၊ ပုစိၦ ေမးျပန္ၿပီ ဆုိတဲ့ ပုံျပင္ေလးလုိ ျဖစ္ေနၿပီ။ ဒီေလာက္ အေၾကြးေပးေနပုံေထာက္ရင္ ဧကႏၱေတာ့ ေမာင္ေလး(ခ)ညိမ္းႏုိင္ဟာ ခ်စ္တီး ၀င္စားေလးဘဲ ျဖစ္ရမယ္။ ဟာ ဟ။

ကဲ..ကဲ။ အေၾကြးရွိေတာ့လဲ ဆပ္ရမဲ့ တာ၀န္က က်ေနာ့္တာ၀န္၊ ဖတ္ရမဲ့ တာ၀န္က သူ႔တာ၀န္ မဟုတ္ေပဘူးလား။ (ဟုတ္ပါတယ္ဗ်ား)။ ေလခ်ည္း ပစ္ေနလို႔ မၿပီးေသးပါဘူး။ (မၿပီးေသးပါဘူး)။ အလုပ္နဲ႔ သက္ေသျပၾကစုိ႔လား။ (သက္ေသျပၾကမယ္လား)။ ကဲ.. ေျပာေနတာ ၾကာတယ္။ (မေျပာရင္ မၾကာပါဘူး)။ အေၾကြးဆပ္တာေလးကုိ အလွည့္ေပးလုိက္ၾကစုိ႔ရဲ့။ (အလွည့္ေပးေတာ့မယ္ေပါ့)။

ေမာင္ေလးရဲ့ အေၾကြးေတြကို (အေၾကြးေတြရွိတယ္လား)
ေနာင္ေရး ေအးေစဖုိ႔ (ေနာင္ေရး ေအးရေအာင္ေပါ့)
ေရွာင္ေျပးကာ အေ၀း မသြားခ်င္ပါဘူး (မသြားခ်င္ပါဘူး)
ဒါေၾကာင့္မုိ႔
ေကာင္ေလးေရ...
ေစာင္ေလး ဖြင့္ကာ ဆပ္။ ။


ခပ္သြက္သြက္နဲ႔သာ ေက်ာ္ဖတ္ၾကေပေတာ့ဗ်ိဳ႔။ အေၾကြးႏွစ္ခုလုံး ဒီမွာ တစ္ေပါင္းထဲ ရွင္းလုိက္မိၿပီ။ နဲနဲေတာ့ ရွည္သြားတယ္ ထင္ပါ့။ ျဖစ္ခ်င္တာႏွင့္ ျဖစ္ေနတာေတြ တဲ့။ ၿပီးေတာ့ ကၽြႏ္ုပ္ ႀကိဳက္၏ မႀကိဳက္၏ တဲ့။ ရႈစားၾကပါလွဲ႔။
......



ျဖစ္ခ်င္တာႏွင့္ ျဖစ္ေနတာေတြ

အင္း... ထိုင္ေနအေကာင္းသား ထသြားမွ က်ိဳးမွန္းသိဆုိသလုိ တဂ္စာေတြကို မေရးဘဲ ကုိယ့္ဖာသာကုိယ္ ေအးေအးေလးေနရင္ က်ေနာ္ဘယ္လုိလူမ်ိဳးဆိုတာ ဘယ္သူမွ သိၾကမွာ မဟုတ္ဘူး။ အခုေတာ့ ေမာင္ေလးက ခင္ခင္မင္မင္ တဂ္ထားေလေတာ့ ကုိယ့္ေပါင္ကုိယ္ မလွန္ဘဲ ေထာင္းေပရဦးေတာ့မေပါ့။ (လွန္ေထာင္းရင္ မသင့္ေတာ္ဘူး ထင္လုိ႔)။ အေတာ္ေနာက္တဲ့ ေမာင္ေလး း)))။ မတဂ္ေကာင္းတာေတြ လာတဂ္တယ္။ ဘာတဲ့။ ျဖစ္ခ်င္တာႏွင့္ ျဖစ္ေနတာေတြ ဆုိလားဘဲ။

ဘ၀မွာ ဘာမွ ရည္ရြယ္ခ်က္ ႀကီးႀကီးမားမားမရွိခဲ့ပါဘူး။ ေရစီးေၾကာင္းအတုိင္းလုိက္ၿပီး အလုိက္အထိုက္ကေလး ေမ်ာစီးေနတာပါ။ ဘာမွလဲ ႀကိဳးစားပန္းစား အားထုတ္ခဲ့တာမရွိပါဘူး။ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးပါဘဲ။ ဒါေၾကာင့္မုိ႔ ရေနတဲ့ဘ၀၊ ရလာမ့ဲဘ၀ေတြကို ေက်နပ္တယ္။ ဘာမွ စိတ္မေကာင္းမျဖစ္ဘူး။ အရမ္းႀကိဳးစားတဲ့သူေတြ မ်က္စိေရွ ႔မွာ မေအာင္ျမင္ဘဲ ဘ၀ကုိ အရႈံးေပးသြားၾကတာ အမ်ားႀကီး ေတြ႔ဖူးတယ္။ သူတုိ႔ကုိလဲ ခ်ီးက်ဴးပါတယ္။ သူတို႔တတ္ႏုိင္သေလာက္ ႀကိဳးစားသြားၾကတာ။ ေအာင္ျမင္တာ မေအာင္ျမင္တာကေတာ့ ကံတရားေပါ့ေလ။ က်ေနာ္ကေတာ့ သူတို႔ေလာက္ႀကီး မႀကိဳးစားခ့ဲဘူး။ သူတုိ႔လုိ ႀကိဳးစားၿပီး သူတုိ႔လုိ မေအာင္ျမင္ဘဲ ဘ၀ကို အရႈံးေပးရရင္ က်ေနာ္က သူတုိ႔ထက္ ပုိဆုိးေလာက္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘာကုိမွ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ မႀကိဳးစားခဲ့ဘူး။ ႀကိဳးစားေနတဲ့သူေတြကို ႀကိဳးစားခ်င္စိတ္မရွိေအာင္ ေရးေနတာမဟုတ္ပါဘူး။ က်ေနာ့္ Reality of life ကုိ ခ်ျပရုံပါ။ တစ္ခုေတာ့ ရွိတယ္။ အသက္ကေလး နဲနဲႀကီးလာတာနဲ႔ အမွ်ေတာ့ ပရဟိတစိတ္ကေလးေတာ့ ရွင္သန္ႀကီးထြားလာေလရဲ့။

အဲ... ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္ ျဖစ္ခ်င္ခဲ့တ့ဲ အရာေတြကေတာ့ ရွိတယ္။ အမ်ားသူငါလုိ စစ္ဗုိလ္ႀကီးတုိ႔ အင္ဂ်င္နီယာႀကီးတုိ႔ သေဘၤာသားတုိ႔ ေဒါက္တာတုိ႔လုိ ျဖစ္ခ်င္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ က်ေနာ့္အျဖစ္ခ်င္ဆုံး အရာက ရုိးရုိးစင္းစင္းေလးပါ။ က်ေနာ္ အားမနာတတ္တဲ့ လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ခ်င္တယ္။ ပတ္၀န္းက်င္ကုိ ဂရုမစိုက္တတ္တဲ့ လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ခ်င္တယ္။ အရွက္အေၾကာက္နည္းတဲ့လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ခ်င္တယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒါေတြ က်ေနာ့္ဘ၀မွာ မျဖစ္ခ့ဲဖူး။ အဲဒီ အားနာတတ္တာ၊ ပတ္၀န္းက်င္ကို ဂရုစုိက္တတ္တာ၊ ရွက္ေၾကာက္တတ္တာက က်ေနာ့္ဘ၀ကုိ ကသိကေအာက္ ျဖစ္ေစတယ္။ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံမႈေတြမွာ သိပ္အဆင္မေျပဘူး။

အားနာတတ္လြန္းတဲ့အတြက္ လူတစ္ခ်ိဳ ႔က အဲဒီအားနာမႈကို အလြဲသုံးစားလုပ္တာ ခံခဲ့ရဖူးတယ္။ ေခ်ာက္တြန္းတာ ခံခဲ့ရဖူးတယ္။ အျပစ္ပုံခ်တာ ခံခဲ့ရဖူးတယ္။ အမွန္ကေတာ့ အားနာမႈဆုိတာ ကုိယ္ခ်င္းစာမႈကေန ေပါက္ဖြားလာတာ မဟုတ္လား။ ကုိယ္ခ်င္းစာၿပီး ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္သလုိ သူလဲ ျဖစ္ခ်င္ရွာမွာဘဲ၊ သူဒီလုိျဖစ္ခ်င္ေနတာကုိသိရဲ့သားနဲ႔ ငါမလုပ္ေပးလုိက္ရရင္ အားနာစရာႀကီး စသျဖင့္ ႀကံဖန္ၿပီး အားနာမႈျဖစ္လာတယ္လုိ႔ ထင္တာပါဘဲ။

အားနာတတ္တ့ဲအတြက္ေၾကာင့္ ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္မွာ လူ႔အတၱသမားေတြႏွင့္ႀကဳံခဲ့ရဖူးတယ္။ ကုိယ္ခ်င္း လုံး၀ မစာနာတတ္တဲ့ လူေတြနဲ႔ ေတြ႔ခဲ့ဖူးတယ္။ ကြန္မြန္းဆင့္ လုံး၀မရွိသူေတြႏွင့္ ေတြ႔ခဲ့ရဖူးတယ္။ အဲဒါ အားနာတတ္ျခင္းရဲ့ အက်ိဳးရလာဒ္ေတြဆုိရင္ မွားမယ္ မထင္ပါဘူး။ ေရွးလူႀကီးေတြရဲ့ ဆုံးမစကားကုိ ၾကားနာခဲ့ဖူးတယ္။ ပညာရွာတဲ့အခါ ဥစၥာရွာတဲ့အခါေတြမွာ အရွက္ အေၾကာက္ အားနာမႈ လုံး၀မထားပါနဲ႔တဲ့။ ရွက္ေနမယ္ ေၾကာက္ေနမယ္ အားနာေနမယ္ဆုိရင္ အဲဒါ ဆုံးရႈံးမႈရဲ့ နိဒါန္းပါဘဲတဲ့။

အခ်ဳပ္ေျပာရရင္ေတာ့ ျဖစ္ခ်င္တာက အားမနာ လ်ာမက်ိဳး ပတ္၀န္းက်င္ကုိ ဂရုမစိုက္တတ္တဲ့သူ ျဖစ္ခ်င္တာ။ ဒါေပမဲ့ ျဖစ္ေနတာက ပတ္၀န္းက်င္ကုိ အလြန္ဂရုစိုက္တတ္ၿပီး အားအရမ္းနာတတ္တဲ့သူ၊ ရွက္တတ္တဲ့ သူ ျဖစ္ေနပါေရာလား။ ေျပာတာ ေျပာရတယ္။ ျဖစ္ခ်င္တာႏွင့္ ျဖစ္ေနတာ ကြက္တိက်တဲ့သူက ေလာကႀကီးမွာ မရွိသေလာက္ဘဲ မဟုတ္ပါလား။



ကိုကိုေမာင္ ႀကိဳက္၏ မႀကိဳက္၏

ဘေလာ့ဂ္ဖတ္ျခင္း။
ဘာေရးေရး အကုန္ဖတ္ျဖစ္ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ဘေလာ့ဂါ ကုိယ္တုိင္ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ ေရးထားတာကုိ ပုိဖတ္ျဖစ္ပါတယ္။ စာအုပ္ေတြကေန ထပ္ဆင့္ကူးေတြကုိေတာ့ စိတ္ပါမွ ဖတ္ပါတယ္။ စိတ္ကကုိ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ ကိုယ္ပုိင္အေတြးေလးေတြကို ႀကိဳက္ေနလုိ႔ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ ႀကိဳက္တဲ့ စာေရးဆရာေတြကိုေတာ့ ေဒါင္းလုပ္ဆြဲၿပီး ဖတ္ေလ့ရွိပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဘေလာ့ဂါအခ်င္းခ်င္း စိတ္မဆုိးေၾကး စလုိက္ ေနာက္လို႔ က်ီစယ္လုိက္ လုပ္ရတာကုိ ႀကိဳက္တယ္။ ကြန္မင့္ကုိ pop up window ေလးနဲ႔ဆုိ ပုိႀကဳိက္တယ္။

ကြန္မင့္ကုိ Moderate လုပ္ထားတာ၊ word verification လုပ္ထားတာ၊ Cbox ျဖဳတ္ထားတာ၊ အရမ္းျပင္ဆင္ထားၿပီး ဖြင့္တဲ့အခါ ေႏွးေကြးေနတာ၊ စာေၾကာင္းေတြကုိ Justify မလုပ္ဘဲ ထားတာ၊ အဲဒါေတြကုိ နဲနဲ အစာမေၾကခ်င္ဘူး။ အခ်ိန္နဲနဲ စားလုိ႔။ စာလုံးေတြ ျပန္႔ႀကဲေနတာ၊ စာပုိဒ္ခြဲမထားတာ၊ လုိအပ္တဲ့ေနရာမွာ ပုဒ္မ ပုဒ္ထီး မသုံးဘဲ ထားတာ၊ အဲဒါေတြကုိလဲ နဲနဲ ႏွာတြန္႔ခ်င္သလုိလုိဘဲ။ ဖတ္ရတာ မ်က္စိလည္လုိ႔။(သုိ႔ေသာ္ က်ေနာ္ကုိယ္တုိင္ လြဲေခ်ာ္ေနဆဲပါ)။ ဘေလာ့ဂါအခ်င္းခ်င္း ေပ်ာ္သည္ ပ်က္ေစ ကလက္ေစ စ ေနာက္ ရင္း စိတ္ဆုိးသြားတာမ်ိဳးကုိလဲ မႏွစ္သက္ပါ။ (တုိက္ဆုိင္မႈ ရွိက ခြင့္လြတ္ နားလည္ေပးၾကပါကုန္)။

ကိုယ္ခႏၶာ။
ခႏၶာကုိယ္ကေတာ့ ထုံးစံအတုိင္း သန္႔ရွင္းမွ ႀကိဳက္သေပါ့ဗ်ာ။ ဘယ္ေလာက္အထိ အသန္႔ႀကိဳက္သလဲဆုိရင္ ျမန္မာမွာ ေနစဥ္တုန္းက တစ္ရက္ကုိ အနည္းဆုံး ေရႏွစ္ခါ ခ်ိဳးတယ္။ တစ္ခါတစ္ခါဆုိ သုံးခါႀကီးမ်ားေတာင္။ ဘိလပ္ေရာက္ေတာ့ တစ္ရက္ တစ္ခါေတာ့ မွန္မွန္ခ်ိဳးတယ္။ ကုိယ့္ကုိကုိယ္ လိပ္ျပာ မသန္႔ရင္ေတာ့ ႏွစ္ခါ ခ်ိဳးတယ္။ မွတ္မိေသးတယ္။ ျမန္မာမွာ ရွိစဥ္တုန္းက အရမ္းေအးတဲ့ ဗမာမဟုတ္တဲ့ ရြာကေလး တစ္ရြာကုိ ေရာက္ဖူးတယ္။ ေဆာင္းပုိင္းႀကီး ေရာက္သြားတာ။ ရြာခံေတြေတာင္ သုံးေလးရက္ေနမွ တစ္ခါေလာက္ ေရခ်ိဳးၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္ကေတာ့ အဲဒီရြာမွာ ေနထုိင္စဥ္အတြင္း တစ္ရက္တစ္ခါ ခ်ိဳးပစ္လုိက္တာပါဘဲ။ မတတ္ႏုိင္ဘူး။ သန္႔ရွင္းခ်င္တာကုိး။ အဲ... က်ေနာ္ေရခ်ိဳးတာကုိ ၾကည့္ၿပီး အဲဒီရြာသားေတြကေတာ့ မွတ္ခ်က္ ခ်ၾကေလရဲ့။ အဲဒီ ဗမာေလး အေတာ္ေလး ညစ္ပတ္ရွာတယ္တဲ့။ ဒါေၾကာင့္ ေရခဏခဏ ခ်ိဳးတာတဲ့။

လမ္းသရဲေတြလုိ ဆံပင္ရွည္ရွည္နဲ႔ ခႏၶာကုိယ္ ေတာင့္ေတာင့္တင္းတင္း အရပ္ျမင့္ျမင့္ ပုံစံမ်ိဳး ျဖစ္ခ်င္တယ္။ မ်က္လုံးအၾကည့္ စူးရွထက္ျမက္ခ်င္တယ္။ လမ္းေလ်ာက္ပုံ စတုိင္လ္က်ခ်င္တယ္။ လူေရွ့သူေရွ့ စကား ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့ ေျပာတတ္ခ်င္တယ္။ ဒါေပမဲ့ အမွန္တရားကေတာ့ ကတုံးတုံးထားတယ္။ ေဒးဗစ္ဘက္ဟမ္းလုိလုိ ျဖစ္ေနတယ္။ ခႏၶာကုိယ္က ခပ္သြယ္သြယ္။ အရပ္က ငါးေပ ၅ လက္မ။ မ်က္လုံးအၾကည့္က လူတစ္ေယာက္ကုိ ေကာင္းေကာင္း စုိက္မၾကည့္ရဲဘူး။ ရုိင္းတယ္ထင္မွာ ေၾကာက္လုိ႔။ လမ္းေလ်ာက္တာကေတာ့ ေနာက္က က်ားလုိက္လို႔ ထြက္ေျပးသလုိလုိ။ ျမန္မွျမန္။ လူစုလူေ၀းထဲ စကားေျပာရမွာလဲ ၀န္ေလးျပန္ေရာ။ အဲ... အသားအေရာင္ကေတာ့ ျဖဴေရႊေရာင္ေလးဗ်။ အရမ္းလွတာဘဲ တဲ့။ က်ေနာ့္ အေမက ေျပာတာ။ သူ႔ သားကုိး။ သူ႔မ်က္စိထဲ လွေပမေပါ့။ း)) ေက်ာင္းတက္တုန္းက သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ရဲ့ အားေပးစကားကုိ အခုထက္ထိ ၾကားေယာင္ေနတုန္းဘဲ။ ကုိကိုေမာင္.. မင္းသာ ဒီေက်ာင္းရဲ့ လူေခ်ာစာရင္းထဲ ပါရင္ ဒီေက်ာင္းမွာ ရုပ္ဆုိးတဲ့သူ တစ္ေယာက္မွ မရွိေတာ့ဘူးတဲ့။ အင္းးး ျဖစ္ႏုိင္တယ္ ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ သူတုိ႔က အလွအပမွ မျမင္တတ္ၾကတာ။ း))

အခန္း။
သန္႔ရွင္းၿပီး အနံ႔ကင္းတဲ့ အခန္းမ်ိဳးကုိ ႀကိဳက္တယ္။ ဒါေပမဲ့ စာေမးပြဲအတြက္ စာေတြ မျဖစ္မေနလုပ္ရေတာ့မယ္ဆုိရင္ေတာ့ က်ေနာ့္ အခန္းထဲ လာမၾကည့္ေလနဲ႔။ ေျခခ်ဖုိ႔ေနရာေတာင္ အႏုိင္ႏိုင္။ စာအုပ္ေတြ ဟုိဟာေတြ ဒီဟာေတြနဲ႔ ရႈပ္ပြေနေတာ့တာကလား။ ဒါေၾကာင့္ အဲဒီလုိ အခ်ိန္မ်ိဳးမွာ ဧည့္သည္လာမွာ ေသမေလာက္ ေၾကာက္ပါတယ္။

စာၾကည့္မီး။
ညဘက္ စာၾကည့္တဲ့အခါ မီးလုံးနဲ႔ စာၾကည့္ရတာ မႀကိဳက္ဘူး။ မီး(ဖန္)ေခ်ာင္းနဲ႔ စာၾကည့္ရတာဘဲ ႀကိဳက္တယ္။ တစ္ခ်ိဳ့ကေတာ့ ေျပာၾကတယ္။ မီးေခ်ာင္းက မီးလုံးထက္ မ်က္စိ ပုိခိုက္တတ္တယ္တဲ့။ မီးေပ်ာင္းရဲ့ မ်က္ေတာင္ခတ္အားက ပုိျပင္းထန္လုိ႔တဲ့။ ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္ကေတာ့ မီးေခ်ာင္းမွ မီးေခ်ာင္းပါဘဲ။

အျပဳအမူ။
ပတ္၀န္းက်င္ကုိ အရမ္း ဂရုစိုက္အားႀကီးလြန္းတယ္။ ငါ ဒီလုိ လုပ္လုိက္ရင္၊ ငါ ဒီလုိ ေနျပလုိက္ရင္ သူဘယ္လုိ ခံစားသြားရမလဲ ဆုိတဲ့ အသိက အၿမဲတမ္း စိတ္ထဲ ၀င္ေရာက္ေနတယ္။ အဲဒီလုိ စိတ္ထားေၾကာင့္ လုပ္တဲ့ အလုပ္တုိင္း ခရီးမတြင္လွဘူး။ ၿပီးေတာ့ အျပစ္ေျပာခံရမွာ ေၾကာက္တာလဲ ပါတယ္။ ယုတ္စြအဆုံး ေလလည္ရင္ေတာင္ လူေရွ့သူေရွ့ က်ယ္က်ယ္ မလည္တတ္ဘူး။ (ငါ့ႏွယ္ေနာ္.. လူတင္ မကဘဲ ေလေရာေတာင္မွ အားနာေနလိုက္ေသး)။ သူမ်ားအျပစ္လဲ အရမ္းမေျပာတတ္သလို ကုိယ့္အျပစ္ အေျပာခံရမွာလဲ ေၾကာက္ေနမိတယ္။ ဒါေပမဲ့ အေျခအေနအရ ႏွစ္ခုလုံး ေရွာင္လြဲလို႔ မရပါဘူး။ ေျပာျဖစ္၊ အေျပာခံျဖစ္တာပါဘဲ။

အစားအေသာက္။
လုံး၀ ဂ်ီးမ်ားဘူး။ မရွိရင္ မစားဘူး။ ရွိရင္ စားပစ္လုိက္တာပါဘဲ။ ဘာဟင္းျဖစ္ျဖစ္ စားတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကုလားအနံ႔ပါရင္ေတာ့ ခံတြင္းမေတြ႔ဘူး။ ကုိယ္တုိင္ခ်က္တဲ့အခါလဲ အသင့္ရွိေနတဲ့ အသား အသီးအရြက္ေတြကုိ ခုတ္ထစ္ ရုိက္ခ်ဳိးရင္း အုိးထဲ ပစ္ထည့္လုိက္တာပါဘဲ။ ေကာင္းမွေကာင္း။ အဲ... တစ္ခုေတာ့ ရွိတယ္။ ေအးစက္ေနတဲ့ ဟင္း ထမင္းေတြဆုိရင္ေတာ့ မႀကိဳက္ဘူး။ ပူေနမွ ႀကိဳက္တယ္။

၀တ္စားဆင္ယင္မႈ။
လူမွာ အ၀တ္ ေတာင္းမွာ အကြပ္ ဆုိေပမဲ့ အ၀တ္အစားလဲ လုံး၀ ဂ်ီးမမ်ားဘူး။ ေခ်ာင္ေခ်ာင္ခ်ိခ်ိနဲ႔ ေနသာ ထုိင္သာရွိမဲ့ အ၀တ္အစားဆုိ ေကာက္၀တ္လုိက္တာပါဘဲ။ ဘယ္သူမွ မၾကည့္ခ်င္ေနေပါ့။ အလွျမင္တတ္တဲ့သူက ရွာႀကံၾကည့္တတ္ၾကတယ္ မဟုတ္လား။ း)၀) ။ ညွပ္ဖိနပ္ ႀကိဳက္ေပမဲ့ ဘိလပ္ေရာက္ေတာ့ အေျခအေနအရ ရွဴးဖိနပ္ေတြ ကြင္းထုိးဖိနပ္ေတြနဲ႔ဘဲ ႏွစ္ပါး သြားေနရေလရဲ့။ က်န္တာကေတာ့ အဆင္သင့္သလုိ လုပ္လုိက္တာပါဘဲ။ အ၀တ္အစားရဲ့ အဓိက ရည္ရြယ္ခ်က္က အရွက္လုံၿခံဳဖုိ႔နဲ႔ ရာသီဥတုဒဏ္ ခံႏုိင္ရည္ရွိဖို႔ မဟုတ္လား။

စိတ္ေျဖေဖ်ာ္မႈ။
နဲနဲ အခ်ိန္ရရင္ ရယ္ရတဲ့ ဟာသဇာတ္ကားေလးေတြ၊ အၿငိမ့္ေလးေတြ၊ ဒရမ္မာေလးေတြ ၾကည့္ျဖစ္တယ္။ ၀မ္းနည္းပူေဆြးစရာေတြဆုိ မၾကည့္ဘဲ ေရွာင္ၾကဥ္ထားတယ္။ မႀကိဳက္လုိ႔ေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ ခံစားတတ္လြန္းလို႔။ ဇာတ္ကား အရမ္းေကာင္းရင္ ၾကည့္ရင္း သရုပ္ေဆာင္ေတြနဲ႔ ေရာေယာင္ၿပီး မ်က္ရည္က်တတ္ျပန္ေရာ။ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ ေျပာတာ ဟုတ္ေလာက္တယ္။ သူရဲေကာင္းဆုိတာ မ်က္ရည္လြယ္တယ္တဲ့။ မွန္ေလာက္တယ္။ စစ္ေရးမွာ စိတ္အားျပင္းထန္သေလာက္ အခ်စ္ေရးက်ေတာ့ ႏူးည့ံသိမ္ေမြ႔ၾကေရာ မဟုတ္လား။ ဒါျဖင့္ ကုိကိုေမာင္ကေကာ သူရဲေကာင္းလားတဲ့။ ေမးၾကပါတယ္။ ေမးႏုိင္ပါတယ္။ က်ေနာ္လဲ ေျဖလုိက္ပါတယ္။ သူရဲေကာင္းေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ သရဲေခါင္းလုိ႔။ ရုပ္က အဲဒီလုိ သရဲေခ်ာ ေခ်ာေနတာကုိး။ ။
...

ကဲ ေမာင္ေလး ေခၚ ညိမ္းႏုိင္ေရ...
ဟုိေရာက္ဒီေရာက္နဲ႔ ေလ်ာက္ေရးေနတာ ဖတ္တဲ့သူေတြကုိ ဒုကၡေပးသလုိ ျဖစ္ေနၿပီ။ ဒီေလာက္နဲ႔တင္ ေက်နပ္ေတာ့ေနာ့။ ေတာ္ၾကာ အပိုင္း တစ္ ႏွစ္ သုံး ေလး ငါး ဆုိၿပီး ျဖစ္သြားမွ ကိုကိုေမာင္ဆုိ ပ်ိဳပ်ိဳေတြ ေရွာင္ေနၾကရင္ မခက္ေပဘူးလား။ ေပရွည္လြန္းလို႔ေလ။ ဘာတဲ့။ ေအာ္.. အဲလုိလား။ ၀မ္းသာပါတယ္။ ဘာတဲ့။ ေရးခ်င္တာ ေရးပါတဲ့။ ကိုကိုေမာင္ကို ပ်ိဳပ်ိဳ မေရွာင္ပါဘူးတဲ့။ ၾကားလုိက္သလိုဘဲ။ ဘယ္သူေျပာတာပါလိမ့္။ အင္း အဲဒီလုိ ေျပာတဲ့သူကုိ ဒင္းနားပါတီ ေကာင္းေကာင္း ေပးရဦးမယ္။ ။ း)))


.