အခန္းတြင္း ေအာင္းေနရျခင္းသည္ မီးေနသည္ ဘ၀နဲ႔ တူလွ၏။ ေလေကာင္း ေလသန္႔ ရွဴမရ၊ ပတ္၀န္းက်င္န႔ဲလည္း ထိေတြ႔မႈ မရွိ။ ပ်င္းရိဖြယ္ပင္ျဖစ္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ကၽြႏု္ပ္သည္ ညေနခင္းဘက္ ေရာက္တုိင္း ရာသီဥတု သာယာပါက အေညာင္းေျပအညာေျပ လမ္းေလွ်ာက္ ထြက္ေလ့ရွိ၏။ ကၽြႏု္ပ္ လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ေနက် လမ္းေၾကာင္းမွာ A4 လမ္းမႀကီးေဘးမွ အထက္သုိ႔ ေထာင္တက္ရင္း Oysterley Park သုိ႔ ေရာက္သည့္အခါ ထုိ Park ဘက္က လမ္းၾကားေလးသုိ႔ ခ်ိဳး၀င္ၿပီး ထုိ လမ္းၾကားေလး အတုိင္း စုန္ဆင္းလာၿပီး ကၽြႏု္ပ္ေနထုိင္ရာသုိ႔ ျပန္လာေနက် ျဖစ္၏။ အသြားအျပန္ တစ္နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ ၾကာ၏။
ညေနခင္းတစ္ခုတြင္ A4 လမ္းအတုိင္း လမ္းေလွ်ာက္သြားရင္း Oysterley Park အနီးသို႔ ေရာက္ေသာအခါ လူတစ္စု အရာ၀တၳဳတစ္ခုအား ၀ုိင္းၾကည့္ေနသည္ကို ေတြ႔ရေလ၏။ ကၽြႏု္ပ္သည္လည္း ထိုလူအုပ္ထဲသုိ႔ တုိး၀င္ကာ ထုိ အရာ၀တၳဳအား စိတ္၀င္စားစြာ ၾကည့္ရႈမိလိုက္ေလ၏။ ထူးဆန္းဖြယ္ပင္တကား။ ကၽြႏု္ပ္ မ်က္လုံး အျပဴးသား ျဖစ္သြားရေလ၏။ ကိုယ့္မ်က္စိကိုပင္ ကုိယ္မယုံခ်င္။ ျမင္ကြင္းက ၾကည့္ရႈလုိ႔မွ မတင့္တယ္။ ယုိသူမရွက္ ျမင္သူရွက္ရမည့္ ကိန္းပင္ျဖစ္၏။ လူျမင္ကြင္းမွာ ထုိကဲ့သို႔ ျပဳလုပ္ရန္ လုံး၀ မသင့္ေတာ္ေခ်။ သုိ႔ေသာ္ ယုိတဲ့သူကလဲ အားရပါးရ ယိုေနၿပီး ျမင္တဲ့သူကလဲ အားတက္သေရာ ျမင္ေနၾကေလ၏။ ထုိအရာ၀တၳဳသည္ကား အျခားမဟုတ္ေခ်။ ေမာင္ႏွံႏွစ္သြယ္ ခ်စ္တင္းေႏွာေနၾကျခင္းပင္ျဖစ္၏။
ခ်စ္တင္းေႏွာေနသည့္ ေနရာမွာ လုံၿခဳံသည့္ ေနရာတစ္ခု၌လဲ မဟုတ္။ ပန္းၿခံထဲ၌လဲ မဟုတ္၊ လမ္းမေပၚ၌လဲ မဟုတ္၊ ဘတ္စ္ကား မွတ္တုိင္၌လဲ မဟုတ္။ အမွန္မွာ လမ္းေဘးရွိ သစ္ပင္ ခပ္ႀကီးႀကီး တစ္ပင္၏ အကိုင္းႀကီး တစ္ခုေပၚ၌ ခ်စ္တင္းေႏွာေနၾကျခင္းပင္ ျဖစ္၏။ အေတာ္ေလး အံ့ၾသဖြယ္ ေကာင္းေလစြတကား။ အေနာက္တုိင္းသားတုိ႔၏ ကလီကမာ ႀကံႀကံဖန္ဖန္ ထုိကဲ့သို႔ ျပဳျခင္းသည္ သူတုိ႔၏ ေမြးရာပါ ေရာဂါ ျဖစ္ေလအံ့ထင့္။ မျမင္၀ံ့ မျမင္သာႀကီးပင္ ျဖစ္၏။ မေတာ္တဆ ေျခေခ်ာ္လက္ေခ်ာ္ ျဖစ္ၿပီး ေအာက္ျပဳတ္က်ခဲ့ရင္လဲ မဟာဒုကၡ။ သဲထိတ္ရင္ဖုိဖြယ္ႀကီးပါတကား။
သစ္ပင္ေအာက္မွ အေပၚသို႔ ၀ုိင္း၀န္းေမာ့ၾကည့္ေနၾကသည့္ လူအုပ္သည္လည္း တစ္စတစ္စ မ်ားျပားလာေလ၏။ ကင္မရာထုတ္ၿပီး မွတ္တမ္းယူေနသူေတြလည္း ရွိ၏။ ပါးစပ္အေဟာင္းသားနဲ႔ ၾကည့္ေနသည့္သူေတြလည္းရွိ၏။ ရွက္ဟန္ရြ႔ံဟန္ျဖင့္ မၾကည့္ရဲ ၾကည့္ရဲ ၾကည့္ေနၾကသည့္ အမ်ိဳးသမီး တစ္စုလည္းရွိ၏။ ျမင္ကြင္းကို သေဘာက်ၿပီး ၿပဳံးေယာင္ သန္းေနၾကသည့္ မ်က္ႏွာ ပိုင္ရွင္ေတြလည္း ရွိ၏။ ကၽြႏု္ပ္သည္မူကား စိတ္မ၀င္စားေလဟန္၊ လမ္းႀကဳံရင္း ၀င္ၾကည့္ေလဟန္ျဖင့္ ဣေျႏၵၾကည့္ ၾကည့္ေနမိေလ၏။ အမွန္မွာ ကၽြႏု္ပ္သည္လည္း ထုိျမင္ကြင္းကုိ စိတ္၀င္စားေနသည္ပင္ ျဖစ္၏။
ၾကည့္ေနသည့္သူ ဘယ္ေလာက္ပင္ မ်ားမ်ား သစ္ပင္ေပၚက အတြဲကား ခ်စ္တင္းေနွာေနၿမဲပင္ ျဖစ္၏။ ေလာကႀကီးထဲမွာ သူတုိ႔သာ ရွိသည္ဟု ထင္မွတ္ ေနေလေရာ့လား မသိ။ ဒါမွမဟုတ္ အားကစားပြဲေတြမွာကဲ့သို႔ အားေပးသူ ပရိသတ္မ်ားေလေလ ကစားအား ေကာင္းေလေလ ျဖစ္ေလေရာ့လား မသိ။ သူတုိ႔သည္လည္း ကစားအား ေကာင္းသထက္ ေကာင္းေနၾကေလ၏။ တခါတေလ သူတုိ႔ကုိယ္ သူတုိ႔ သစ္ကုိင္းေပၚမွာ ရွိေနသည္ကိုပင္ ေမ့ေလ်ာ့ဟန္ ရွိ၏။ သတိလြတ္ကာ သစ္ကုိင္းေပၚမွ ေျခေခ်ာ္က်၏။ သုိ႔ေသာ္ ခ်က္ျခင္း သစ္ကုိင္းကို လွမ္းတြယ္ၿပီး အကိုင္းေပၚ ထပ္တက္ျပန္၏။ မၾကာခဏ ထုိကဲ့သို႔ သစ္ကိုင္းေပၚမွ ေခ်ာ္က်လုိက္ ျပန္တက္လုိက္ ျဖစ္ေန၏။ စတန္႔မ်ား ထြင္ေနေရာ့သလား မသိေတာ့ေခ်။ ေအာက္က ၀ုိင္းၾကည့္ေနသည့္ သူမ်ားမွာလည္း ထုိ စတန္႔လုံးမ်ားကို ၾကည့္ကာ ပိုၿပီး အားေပးၾကေလေတာ့၏။
အနည္းငယ္မွ် ၾကာသည့္အခါ သူတုိ႔၏ ခ်စ္တင္းေႏွာျခင္းကို အဆုံးသတ္လုိက္ၾက၏။ ထုိ႔ေနာက္ ၀ိုင္းၾကည့္ေနသည့္ လူေတြကို အေလးမမူ ဂရုမစိုက္ဘဲ သစ္ပင္ေပၚမွ ႏွစ္ဦးသား ခပ္ေျဖးေျဖး ဆင္းၿပီး လူအုပ္ကို ေက်ာ္ျဖတ္ကာ မနီးမေ၀းရွိ မက္ေဒၚနယ္ စားေသာက္ဆုိင္သို႔ ခ်ီတက္သြားၾကေလေတာ့၏။ ၀ိုင္းၾကည့္ေနၾကသည့္ လူအုပ္ႀကီးသည္လည္း သူတုိ႔ေမာင္ႏွံႏွစ္ဦးကုိ မ်က္စိ တစ္ဆုံး ေနာက္ျပန္လွည့္ကာ ၾကည့္ေနၾကေလ၏။ ထုိေမာင္ႏွံႏွစ္ဦးသည္ မက္ေဒါနယ္ စားေသာက္ဆိုင္သို႔ ေရာက္သြားသည့္အခါ ဆုိင္ထဲသို႔ မ၀င္ဘဲ အနီးအနားရွိ လူေတြ စြန္႔ပစ္ထားသည့္ စားၾကြင္းစားက်န္တုိ႔ကုိ ေကာက္ယူကာ ႏွစ္ဦးအတူတူ မွ်မွ်တတ ေ၀ငွစားေသာက္ ေနၾကေလေတာ့၏။ ထုိအျဖစ္အပ်က္ကို အစမွ အဆုံးထိ ၾကည့္ရႈေနသည့္ အဂၤလိပ္နဲ႔ကုလား စပ္က်ထားသည့္ ကျပားအဂၤလိပ္တစ္ေယာက္၏ ပါးစပ္မွ က်ိန္ဆဲသလုိလုိ ျပစ္တင္ေ၀ဖန္သလုိလုိ စကားတစ္လုံး ခုန္ထြက္လာေလ၏။ "အေတာ္ေနာက္တဲ့ ခုိေတြ"။
.
ညေနခင္းတစ္ခုတြင္ A4 လမ္းအတုိင္း လမ္းေလွ်ာက္သြားရင္း Oysterley Park အနီးသို႔ ေရာက္ေသာအခါ လူတစ္စု အရာ၀တၳဳတစ္ခုအား ၀ုိင္းၾကည့္ေနသည္ကို ေတြ႔ရေလ၏။ ကၽြႏု္ပ္သည္လည္း ထိုလူအုပ္ထဲသုိ႔ တုိး၀င္ကာ ထုိ အရာ၀တၳဳအား စိတ္၀င္စားစြာ ၾကည့္ရႈမိလိုက္ေလ၏။ ထူးဆန္းဖြယ္ပင္တကား။ ကၽြႏု္ပ္ မ်က္လုံး အျပဴးသား ျဖစ္သြားရေလ၏။ ကိုယ့္မ်က္စိကိုပင္ ကုိယ္မယုံခ်င္။ ျမင္ကြင္းက ၾကည့္ရႈလုိ႔မွ မတင့္တယ္။ ယုိသူမရွက္ ျမင္သူရွက္ရမည့္ ကိန္းပင္ျဖစ္၏။ လူျမင္ကြင္းမွာ ထုိကဲ့သို႔ ျပဳလုပ္ရန္ လုံး၀ မသင့္ေတာ္ေခ်။ သုိ႔ေသာ္ ယုိတဲ့သူကလဲ အားရပါးရ ယိုေနၿပီး ျမင္တဲ့သူကလဲ အားတက္သေရာ ျမင္ေနၾကေလ၏။ ထုိအရာ၀တၳဳသည္ကား အျခားမဟုတ္ေခ်။ ေမာင္ႏွံႏွစ္သြယ္ ခ်စ္တင္းေႏွာေနၾကျခင္းပင္ျဖစ္၏။
ခ်စ္တင္းေႏွာေနသည့္ ေနရာမွာ လုံၿခဳံသည့္ ေနရာတစ္ခု၌လဲ မဟုတ္။ ပန္းၿခံထဲ၌လဲ မဟုတ္၊ လမ္းမေပၚ၌လဲ မဟုတ္၊ ဘတ္စ္ကား မွတ္တုိင္၌လဲ မဟုတ္။ အမွန္မွာ လမ္းေဘးရွိ သစ္ပင္ ခပ္ႀကီးႀကီး တစ္ပင္၏ အကိုင္းႀကီး တစ္ခုေပၚ၌ ခ်စ္တင္းေႏွာေနၾကျခင္းပင္ ျဖစ္၏။ အေတာ္ေလး အံ့ၾသဖြယ္ ေကာင္းေလစြတကား။ အေနာက္တုိင္းသားတုိ႔၏ ကလီကမာ ႀကံႀကံဖန္ဖန္ ထုိကဲ့သို႔ ျပဳျခင္းသည္ သူတုိ႔၏ ေမြးရာပါ ေရာဂါ ျဖစ္ေလအံ့ထင့္။ မျမင္၀ံ့ မျမင္သာႀကီးပင္ ျဖစ္၏။ မေတာ္တဆ ေျခေခ်ာ္လက္ေခ်ာ္ ျဖစ္ၿပီး ေအာက္ျပဳတ္က်ခဲ့ရင္လဲ မဟာဒုကၡ။ သဲထိတ္ရင္ဖုိဖြယ္ႀကီးပါတကား။
သစ္ပင္ေအာက္မွ အေပၚသို႔ ၀ုိင္း၀န္းေမာ့ၾကည့္ေနၾကသည့္ လူအုပ္သည္လည္း တစ္စတစ္စ မ်ားျပားလာေလ၏။ ကင္မရာထုတ္ၿပီး မွတ္တမ္းယူေနသူေတြလည္း ရွိ၏။ ပါးစပ္အေဟာင္းသားနဲ႔ ၾကည့္ေနသည့္သူေတြလည္းရွိ၏။ ရွက္ဟန္ရြ႔ံဟန္ျဖင့္ မၾကည့္ရဲ ၾကည့္ရဲ ၾကည့္ေနၾကသည့္ အမ်ိဳးသမီး တစ္စုလည္းရွိ၏။ ျမင္ကြင္းကို သေဘာက်ၿပီး ၿပဳံးေယာင္ သန္းေနၾကသည့္ မ်က္ႏွာ ပိုင္ရွင္ေတြလည္း ရွိ၏။ ကၽြႏု္ပ္သည္မူကား စိတ္မ၀င္စားေလဟန္၊ လမ္းႀကဳံရင္း ၀င္ၾကည့္ေလဟန္ျဖင့္ ဣေျႏၵၾကည့္ ၾကည့္ေနမိေလ၏။ အမွန္မွာ ကၽြႏု္ပ္သည္လည္း ထုိျမင္ကြင္းကုိ စိတ္၀င္စားေနသည္ပင္ ျဖစ္၏။
ၾကည့္ေနသည့္သူ ဘယ္ေလာက္ပင္ မ်ားမ်ား သစ္ပင္ေပၚက အတြဲကား ခ်စ္တင္းေနွာေနၿမဲပင္ ျဖစ္၏။ ေလာကႀကီးထဲမွာ သူတုိ႔သာ ရွိသည္ဟု ထင္မွတ္ ေနေလေရာ့လား မသိ။ ဒါမွမဟုတ္ အားကစားပြဲေတြမွာကဲ့သို႔ အားေပးသူ ပရိသတ္မ်ားေလေလ ကစားအား ေကာင္းေလေလ ျဖစ္ေလေရာ့လား မသိ။ သူတုိ႔သည္လည္း ကစားအား ေကာင္းသထက္ ေကာင္းေနၾကေလ၏။ တခါတေလ သူတုိ႔ကုိယ္ သူတုိ႔ သစ္ကုိင္းေပၚမွာ ရွိေနသည္ကိုပင္ ေမ့ေလ်ာ့ဟန္ ရွိ၏။ သတိလြတ္ကာ သစ္ကုိင္းေပၚမွ ေျခေခ်ာ္က်၏။ သုိ႔ေသာ္ ခ်က္ျခင္း သစ္ကုိင္းကို လွမ္းတြယ္ၿပီး အကိုင္းေပၚ ထပ္တက္ျပန္၏။ မၾကာခဏ ထုိကဲ့သို႔ သစ္ကိုင္းေပၚမွ ေခ်ာ္က်လုိက္ ျပန္တက္လုိက္ ျဖစ္ေန၏။ စတန္႔မ်ား ထြင္ေနေရာ့သလား မသိေတာ့ေခ်။ ေအာက္က ၀ုိင္းၾကည့္ေနသည့္ သူမ်ားမွာလည္း ထုိ စတန္႔လုံးမ်ားကို ၾကည့္ကာ ပိုၿပီး အားေပးၾကေလေတာ့၏။
အနည္းငယ္မွ် ၾကာသည့္အခါ သူတုိ႔၏ ခ်စ္တင္းေႏွာျခင္းကို အဆုံးသတ္လုိက္ၾက၏။ ထုိ႔ေနာက္ ၀ိုင္းၾကည့္ေနသည့္ လူေတြကို အေလးမမူ ဂရုမစိုက္ဘဲ သစ္ပင္ေပၚမွ ႏွစ္ဦးသား ခပ္ေျဖးေျဖး ဆင္းၿပီး လူအုပ္ကို ေက်ာ္ျဖတ္ကာ မနီးမေ၀းရွိ မက္ေဒၚနယ္ စားေသာက္ဆုိင္သို႔ ခ်ီတက္သြားၾကေလေတာ့၏။ ၀ိုင္းၾကည့္ေနၾကသည့္ လူအုပ္ႀကီးသည္လည္း သူတုိ႔ေမာင္ႏွံႏွစ္ဦးကုိ မ်က္စိ တစ္ဆုံး ေနာက္ျပန္လွည့္ကာ ၾကည့္ေနၾကေလ၏။ ထုိေမာင္ႏွံႏွစ္ဦးသည္ မက္ေဒါနယ္ စားေသာက္ဆိုင္သို႔ ေရာက္သြားသည့္အခါ ဆုိင္ထဲသို႔ မ၀င္ဘဲ အနီးအနားရွိ လူေတြ စြန္႔ပစ္ထားသည့္ စားၾကြင္းစားက်န္တုိ႔ကုိ ေကာက္ယူကာ ႏွစ္ဦးအတူတူ မွ်မွ်တတ ေ၀ငွစားေသာက္ ေနၾကေလေတာ့၏။ ထုိအျဖစ္အပ်က္ကို အစမွ အဆုံးထိ ၾကည့္ရႈေနသည့္ အဂၤလိပ္နဲ႔ကုလား စပ္က်ထားသည့္ ကျပားအဂၤလိပ္တစ္ေယာက္၏ ပါးစပ္မွ က်ိန္ဆဲသလုိလုိ ျပစ္တင္ေ၀ဖန္သလုိလုိ စကားတစ္လုံး ခုန္ထြက္လာေလ၏။ "အေတာ္ေနာက္တဲ့ ခုိေတြ"။
.
20 comments:
မေရာက္ျဖစ္တာၾကာလို႕ လာအလည္မွာ ဒီ Post နဲ႕ တန္းတိုးပါေရာလား! ၾကံၾကံဖန္ဖန္ ၾကဳံလဲၾကဳံတတ္တယ္ ... :)
အေတာ္ေနာက္တဲ႕ ကိုကိုေမာင္ ဘဲ လူေတာင္ သဲထိပ္ရင္ဖို ျဖစ္သြားေသး
ေရႊစင္ဦး
သစ္ပင္ေပၚမွာဆိုကတည္းက အေကာင္တစ္မ်ိဳးမ်ိဳး လို႔ေတာ့ ထင္မိသား...
ျပံဳးမိပါတယ္.. း))
ျဖစ္ရေလျခင္း သူဂ်ီးရယ္
သြားဂ်ီးရဲ႕ အကြက္ေတြ ရိုးေနျပီေနာ္.. ဒါကိုသိလို႕ ေနာက္ဆံုးစကားလံုးလွမ္းၾကည့္လိုက္တာ.. ခိုဆိုတာနဲ႕ ဒီကြန္မန္႕တန္းေရးတယ္.. ဟိဟိ...
ခင္မင္လ်က္
ေန၀သန္
ပဲြႀကမ္းတယ္။
သဂ်ီးကလည္း ႀကံဳတတ္ပါတယ္ေနာ္။
ဖန္ဖန္ႀကံႀကံ။
ဟြင္း ဟြင္း ဟြင္း....ပန္နာဆိုးနစ္ ဓါတ္ခဲမွာ ကတည္းက ခံရဖူးတယ္....
အိမ္ေရွ႕က လွ်ပ္စစ္ဘဲလ္နဲ႕လဲ ႀကံဳဖူးတယ္..
ဒီေတာ့ကာ အပင္ေပၚမွာကတည္းက သူႀကီးမင္းေတာ့ ေနာက္ၿပီလို႕... အဟတ္ဟတ္။
း))
ညီမေရႊစင္ေျပာသလိုပဲ ကိုကိုေမာင္ေရ အန္တီ့သားက ေျပာသြားတယ္ 'အေတာ္ေနာက္တဲ့ အစ္ကိုပဲ' တဲ့ း))
ေမတၱာျဖင့္
အန္တီတင့္
ထင္ေတာ႕ထင္သား ေခြးေတာ႕ေတြ႕ဘူးတယ္ ထိုင္မႀကည္႕ၿဖစ္ါပါဘူး ပ်င္းစရာႀကီး။
ပုံျပင္မ်ား ဇာတ္သိမ္းျပီလားလို ့
ခိုပြဲးသြားေနတာကိုး
ေအာ္ ခုိကယ္လုိက္လုိ႔ ေတာ္ေသးတယ္။ ဟာ ဟ။ က်န္းမာေပ်ာ္ရႊင္ပါေစေနာ့...
ဟဟဟ...တဂ်ီး....ဒီအကြက္ေတြက ခံရလြန္းလို့ရိုးသြားျပီ။
ဒါနဲ့စကားမစပ္...ဘလမွာ ဖဘလို like လို့ရရင္ ေနဝသန္၊
အဂၤါဟူးနဲ့အစ္မကြန္တို့ ကြန္မန့္ေတြကို like လိုက္ခ်င္ေသး.......:P:D
အာ...ႀကံႀကံဖန္ဖန္...သိသိခ်ည္းနဲ႔ ခံလိုက္ရတာ နာလိုက္တာ...ဘယ့္ႏွာ သူတို႔လူမ်ဳိးေတြကလည္း အရွက္နည္းလွခ်ည့္လို႔ ဖတ္ရင္းေတြးလိုက္လာတာ...ေနာက္ဆံုးက်မွပဲ ခံလုိက္ရမွန္းသိတယ္...သူႀကီးေတာ့ ဂ်ာနယ္လစ္ေလ တျဖည္းျဖည္း ၀င္လာၿပီ...ေနာက္တစ္ခါေတာ့ စာလံုးတိုင္းကို အာရုံစိုက္ၿပီး သရုပ္ခြဲရင္း ဖတ္မွ...
က်န္းမာပါေစမဂၤလာပါ သူၾကီး
ဖတ္ျပီးတာၾကာေပါ့-အခုမွကြန္မန္ ့ဝင္ေရးခ်င္လို ့
ေတြးၾကည့္မိတာပါ အဂၤလိပ္နဲ ့ကုလားစပ္က်ထားတဲ့သူက
သူၾၾကီးဘဲျဖစ္မယ္ထင္ျမင္မိ၏-
အစကေတာ့ ေမ်ာက္ေတြလို.ထင္တာ..ေနာက္မွငွက္ၿဖစ္ေနတာကို....
တဂ်ီးမင္းေနာ္
လူကုိမလွည္႔စားနဲ႔
ေမာင္ဘႀကိဳင္အခံဘက္ကခ်ည္းပဲ
ေနာက္ဆုိ တဂ်ီးကုိတတိထားမွ
ေမာင္ဘႀကိဳင္
အေရွ ့တိုုင္းသားေတြလည္း ဒီလိုုသစ္ပင္ေပၚမွာ ဘာညာသာဒကာျပီးရင္...မက္ေဒၚနယ္အစား မုုန္ ့ဟင္းခါးဆုုိင္ကိုု သြားၾကမလားမသိဘူးေနာ္။
သဂ်ီးတို႔ ခိုပြဲလည္း အလြတ္မေပးပါလား
း)
ဟီးးဟီးးးဟီးးဟီးးဟီး ဟိ
Post a Comment