စိတ္ဓါတ္ေတြ စုၿပဳံက်ေနခုိက္မုိ႔ စိတ္ဓါတ္ၿငိမ္းခ်မ္းစရာ တရားေတာ္မ်ား၊ စိတ္ဓါတ္အင္အား တက္စရာ ေဟာေျပာမႈမ်ားကို မၾကာခဏ အခ်ိန္ေပး နားေထာင္ျဖစ္သည္။ စိတ္ဓါတ္အင္အားျမွင့္ စာအုပ္မ်ားကုိ မၾကာခဏ ဖတ္ျဖစ္ မွတ္ျဖစ္သည္။ ဖတ္စရာ မွတ္စရာ နားေထာင္စရာမ်ားကုိ ညအခါ၌သာ သူ ျပဳလုပ္ေလ့ရွိသည္။ အသံေၾကာင့္ စိတ္ဓါတ္ပ်ံ႔လြယ္တတ္သည့္ သူ႔အတြက္ သမာဓိထူေထာင္ဖုိ႔ ညအခါသမယသည္ အဆင္ေျပဆုံး ျဖစ္သည္။ အဂၤလန္၏ ေႏြညမ်ားသည္ တုိေတာင္းလွသည္။ ည ၁၀ နာရီေလာက္မွ အလင္းေရာင္ စကြယ္သည္။ သုိ႔ေသာ္ နံနက္ ၃ နာရီခြဲခန္႔၌ အလင္းေရာင္ စေပၚထြက္လာျပန္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ မအိပ္လုိက္ရဘဲ မုိးလင္းသည္မ်ား သူ ခဏခဏ ႀကဳံဖူးသည္။မေန႔ညက ဆရာေတာ္ ဦးေဃာသိတ တရားေတာ္မ်ား နာယူၿပီး အိပ္ခ်င္စိတ္ မရွိေသးသည့္အတြက္ ဆရာဦးေအာင္သင္း၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ားကို က်က်နန အာရုံစိုက္ၿပီး နားေထာင္ျဖစ္သည္။ ေဟာေျပာခ်က္ ၿပီးဆုံးသြားသည့္အခါ နာရီကို ေမာ့ၾကည့္လုိက္မိသည္။ နံနက္ ၃ နာရီခြဲ။ မၾကာမီ ေရာင္နီလာေတာ့မည္။ အိပ္ပ်က္ညမ်ား မ်ားလာသည့္အတြက္ သူ အိပ္စက္ အနားယူဖို႔ လုိအပ္ေနသည္။ အသက္ ဥာဏ္ေစာင့္၊ ဥစၥာ ကံေစာင့္ ဟု ဆုိရုိးစကား ရွိသည္ မဟုတ္ပါလား။
ေႏြကာလမုိ႔ ညအပူခ်ိန္သည္ ဒီဂရီ ၂၀ ခန္႔ရွိသည္။ ပုံမွန္ခ်မ္းေအးသည့္ ႏိုင္ငံ၌ ထုိ အပူခ်ိန္ ၂၀ သည္ ပူစပ္စပ္ ႏုိင္လွသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ Ventilator ကုိ ပါ၀ါ ျမင့္ျမင့္ ဖြင့္ၿပီး အိပ္စက္ဖုိ႔ ျပင္ဆင္လုိက္သည္။ မ်က္စိမွိတ္ၿပီး အိပ္ေပ်ာ္ဖို႔ ႀကိဳးစားလုိက္သည္။ ပတ္၀န္းက်င္မွ ေက်းငွက္ျမည္သံမ်ား၊ လူတစ္ခ်ိဳ႔ စကားေျပာသံမ်ား တုိးတုိးသဲ့သဲ့ ၾကားေနရသည္။ အိမ္နေဘးမွ ျဖတ္သန္းသြားသည့္ ကားသံမ်ားကိုလည္း ၾကားေနရသည္။ ေကာင္းကင္ထက္ သုံးမိနစ္ ႏွစ္စီးက် ပ်ံသန္းေနသည့္ ေလယာဥ္ပ်ံသံတုိ႔ကုိလဲ ၾကားေနရသည္။ မုိးလင္းခါ နီးေနၿပီေကာ။
သူ မိွတ္ကနဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္။ ထုိ႔ေနာက္ အိပ္မက္ကို ရသေလာက္ သူ မက္လုိက္ေသးသည္။ အိပ္မက္ထဲ၌ သူ႔ထံသို႔ သူ႔အေမ ေရာက္ရွိလာသည္။ ေလယာဥ္ပ်ံစီးၿပီး လာျခင္း ျဖစ္သည္။ အေမ့မ်က္ႏွာ ၿပဳံးေနသည္။ က်က္သေရ အရမ္းရွိသည္။ အေမသည္ သူ႔အနား ခဏထုိင္ၿပီး သူ႔ကုိ အားေပးစကား တတြတ္တြတ္ ေျပာေနသည္။ ဘ၀ဇာတ္ခုံေပၚက လူသားတုိင္း အခက္အခဲ အထုအႏွက္ အေစာင္းအေျမွာင္း အဆဲအဆို အကဲ့အရဲ့ ခံရတတ္ေၾကာင္း၊ သူ တစ္ေယာက္ထဲ ခံေနရတာ မဟုတ္ေၾကာင္း၊ ျမတ္စြာဗုဒၶေတာင္မွ အစြပ္အစြဲ အေႏွာင့္အယွက္ေတြ မၾကာခဏ ခံရေသးေၾကာင္း၊ ေလ်ာက္လွမ္းတဲ့ ဘ၀မွာ စိတ္ဓါတ္မက်ဖုိ႔ လိုေၾကာင္း၊ ပညာကုိသာ တစ္စိုက္မတ္မတ္ သင္ယူသင့္ေၾကာင္း၊ ပတ္၀န္းက်င္ကို အရမ္း ဂရုစုိက္ဖုိ႔ မလုိေၾကာင္း၊ ပညာတတ္မွ အမ်ားအက်ိဳး သယ္ပုိးႏုိင္မွာ ျဖစ္ေၾကာင္း စသျဖင့္ အားတက္စရာ အားရစရာ အားေပးစကားမ်ားကုိ သူ႔အား စိတ္ပါလက္ပါ ေျပာၾကားေနေလသည္။ ထုိ႔ေနာက္ ဆရာေဇာ္ဂ်ီ၏ ေဗဒါလမ္း ကဗ်ာထဲမွ "ပန္းပန္လ်က္ဘဲ" ဆုိသည့္ ကဗ်ာေလးအား သံေနသံထားေလးျဖင့္ ေအးေအးေလး ဆုိျပသည္။ ဘယ္က ပ်ံ႔လြင့္လာသည့္မသိသည့္ တီးလုံးေလးကလည္း အေမသီဆုိေနသည့္ ကဗ်ာေလးအား စည္းခ်က္မွန္မွန္ လုိက္တီးေပးေနသည္။ ထုိကဗ်ာေလးအား ရြတ္ဆုိၿပီးေနာက္ ျဖဳတ္ကနဲ အေမ ေပ်ာက္ကြယ္သြားေလသည္။
သူ႔ရင္ထဲမွာ ၀မ္းနည္းသလုိလုိ၊ ၀မ္းသာၾကည္ႏူးသလုိလုိ ခံစားေနရသည္။ အေမ သူ႔ကို ရာသက္ပန္ ခြဲခြါသြားခဲ့သည္မွာ ဆယ္စုႏွစ္ပင္ ေက်ာ္ခဲ့ေလၿပီ။ သုိ႔ေသာ္ အေမသည္ သူေပ်ာ္ရႊင္စဥ္၊ သူ အဆင္ေျပေနစဥ္ သူ႔ထံ ေရာက္မလာတတ္ေပမယ့္ သူ စိတ္ဓါတ္က်ေနသည့္အခါတိုင္း၊ စိတ္ဆင္းရဲမႈေတြ ေရာျပြမ္းေနသည့္အခါတုိင္း သူ႔ဆီ ေရာက္လာတတ္ၿပီး အားေပးစကား ေျပာေပးေလ့ရွိသည္။ ထုိသည္ပင္လွ်င္ အေမ့ေမတၱာ ျဖစ္မည္။
နံနက္ ၉ နာရီခန္႔၌ ဧည့္သည္ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ေရာက္လာသည့္အတြက္ အိပ္ရာမွ ထလုိက္သည္။ ခဏ စကားေျပာၿပီး ဧည့္သည္ ျပန္သြားသည္။ ထုိ႔ေနာက္ သူ အိပ္မက္ကုိ ဆက္စဥ္းစားေနျဖစ္သည္။ "စိတ္ဓါတ္က်မႈ၊ အိပ္မက္၊ အေမ"။ သူ႔ဘ၀ကုိ သူ႔အေမသည္ တမလြန္မွ ေစာင့္ေရွာက္ေနသည္ဟု သူခံစားေနရသည္။ သူသြားေလရာ သူ႔အေမ လုိက္ပါေနသည္ဟုလည္း သူခံစားေနရသည္။ သူ ေကာင္းတာလုပ္လုပ္ ဆုိးတာလုပ္လုပ္ အေမက အၿမဲ ျမင္ေတြ႔ေနမည္ျဖစ္သည္။ သူေပ်ာ္သည္ျဖစ္ေစ စိတ္ညစ္ေနသည္ျဖစ္ေစ အေမ အၿမဲရွိေနမည္။ သုိ႔ေသာ္ အေမသည္ သူစိတ္ဓါတ္က်ေနသည့္အခါမွသာ သူ႔ဆီလာၿပီး အားေပးစကား ေျပာေပးေလ့ရွိသည္။ ေအာ္.... အေမ... အေမ။
အိပ္မက္ထဲ၌ အေမရြတ္ဆုိခဲ့သည့္ ဆရာေဇာ္ဂ်ီ၏ "ပန္းပန္လ်က္ဘဲ" ကဗ်ာေလးအား သူ ၾကားေယာင္ေနမိသည္။ ၿပဳံးတစ္၀က္ ညိဳးငယ္တစ္၀က္ျဖင့္ ထုိကဗ်ာေလးအား သူ တြတ္တုိးဆုိေနမိသည္။ ထုိ႔ေနာက္ သူ႔ ကဗ်ာဥာဏ္အတုိင္း ထုိကဗ်ာေလးအား ကာရန္အလုိက္ ယူကာ သူကုိယ္ပိုင္ ကဗ်ာေလး အျဖစ္ ဖန္တီးလုိက္မိသည္။ ထုိ ကဗ်ာေလးသည္ပင္လ်င္ သူ႔အတြက္ သူ႔အေမ ေပးခ့ဲသည့္ အားေဆး တစ္ခြက္ ျဖစ္ေကာင္း ျဖစ္ႏုိင္ေလသည္။ "ျငမ္းဆင္လ်က္ႏႊဲ" တဲ့။
ေႏြကာလမုိ႔ ညအပူခ်ိန္သည္ ဒီဂရီ ၂၀ ခန္႔ရွိသည္။ ပုံမွန္ခ်မ္းေအးသည့္ ႏိုင္ငံ၌ ထုိ အပူခ်ိန္ ၂၀ သည္ ပူစပ္စပ္ ႏုိင္လွသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ Ventilator ကုိ ပါ၀ါ ျမင့္ျမင့္ ဖြင့္ၿပီး အိပ္စက္ဖုိ႔ ျပင္ဆင္လုိက္သည္။ မ်က္စိမွိတ္ၿပီး အိပ္ေပ်ာ္ဖို႔ ႀကိဳးစားလုိက္သည္။ ပတ္၀န္းက်င္မွ ေက်းငွက္ျမည္သံမ်ား၊ လူတစ္ခ်ိဳ႔ စကားေျပာသံမ်ား တုိးတုိးသဲ့သဲ့ ၾကားေနရသည္။ အိမ္နေဘးမွ ျဖတ္သန္းသြားသည့္ ကားသံမ်ားကိုလည္း ၾကားေနရသည္။ ေကာင္းကင္ထက္ သုံးမိနစ္ ႏွစ္စီးက် ပ်ံသန္းေနသည့္ ေလယာဥ္ပ်ံသံတုိ႔ကုိလဲ ၾကားေနရသည္။ မုိးလင္းခါ နီးေနၿပီေကာ။
သူ မိွတ္ကနဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္။ ထုိ႔ေနာက္ အိပ္မက္ကို ရသေလာက္ သူ မက္လုိက္ေသးသည္။ အိပ္မက္ထဲ၌ သူ႔ထံသို႔ သူ႔အေမ ေရာက္ရွိလာသည္။ ေလယာဥ္ပ်ံစီးၿပီး လာျခင္း ျဖစ္သည္။ အေမ့မ်က္ႏွာ ၿပဳံးေနသည္။ က်က္သေရ အရမ္းရွိသည္။ အေမသည္ သူ႔အနား ခဏထုိင္ၿပီး သူ႔ကုိ အားေပးစကား တတြတ္တြတ္ ေျပာေနသည္။ ဘ၀ဇာတ္ခုံေပၚက လူသားတုိင္း အခက္အခဲ အထုအႏွက္ အေစာင္းအေျမွာင္း အဆဲအဆို အကဲ့အရဲ့ ခံရတတ္ေၾကာင္း၊ သူ တစ္ေယာက္ထဲ ခံေနရတာ မဟုတ္ေၾကာင္း၊ ျမတ္စြာဗုဒၶေတာင္မွ အစြပ္အစြဲ အေႏွာင့္အယွက္ေတြ မၾကာခဏ ခံရေသးေၾကာင္း၊ ေလ်ာက္လွမ္းတဲ့ ဘ၀မွာ စိတ္ဓါတ္မက်ဖုိ႔ လိုေၾကာင္း၊ ပညာကုိသာ တစ္စိုက္မတ္မတ္ သင္ယူသင့္ေၾကာင္း၊ ပတ္၀န္းက်င္ကို အရမ္း ဂရုစုိက္ဖုိ႔ မလုိေၾကာင္း၊ ပညာတတ္မွ အမ်ားအက်ိဳး သယ္ပုိးႏုိင္မွာ ျဖစ္ေၾကာင္း စသျဖင့္ အားတက္စရာ အားရစရာ အားေပးစကားမ်ားကုိ သူ႔အား စိတ္ပါလက္ပါ ေျပာၾကားေနေလသည္။ ထုိ႔ေနာက္ ဆရာေဇာ္ဂ်ီ၏ ေဗဒါလမ္း ကဗ်ာထဲမွ "ပန္းပန္လ်က္ဘဲ" ဆုိသည့္ ကဗ်ာေလးအား သံေနသံထားေလးျဖင့္ ေအးေအးေလး ဆုိျပသည္။ ဘယ္က ပ်ံ႔လြင့္လာသည့္မသိသည့္ တီးလုံးေလးကလည္း အေမသီဆုိေနသည့္ ကဗ်ာေလးအား စည္းခ်က္မွန္မွန္ လုိက္တီးေပးေနသည္။ ထုိကဗ်ာေလးအား ရြတ္ဆုိၿပီးေနာက္ ျဖဳတ္ကနဲ အေမ ေပ်ာက္ကြယ္သြားေလသည္။
သူ႔ရင္ထဲမွာ ၀မ္းနည္းသလုိလုိ၊ ၀မ္းသာၾကည္ႏူးသလုိလုိ ခံစားေနရသည္။ အေမ သူ႔ကို ရာသက္ပန္ ခြဲခြါသြားခဲ့သည္မွာ ဆယ္စုႏွစ္ပင္ ေက်ာ္ခဲ့ေလၿပီ။ သုိ႔ေသာ္ အေမသည္ သူေပ်ာ္ရႊင္စဥ္၊ သူ အဆင္ေျပေနစဥ္ သူ႔ထံ ေရာက္မလာတတ္ေပမယ့္ သူ စိတ္ဓါတ္က်ေနသည့္အခါတိုင္း၊ စိတ္ဆင္းရဲမႈေတြ ေရာျပြမ္းေနသည့္အခါတုိင္း သူ႔ဆီ ေရာက္လာတတ္ၿပီး အားေပးစကား ေျပာေပးေလ့ရွိသည္။ ထုိသည္ပင္လွ်င္ အေမ့ေမတၱာ ျဖစ္မည္။
နံနက္ ၉ နာရီခန္႔၌ ဧည့္သည္ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ေရာက္လာသည့္အတြက္ အိပ္ရာမွ ထလုိက္သည္။ ခဏ စကားေျပာၿပီး ဧည့္သည္ ျပန္သြားသည္။ ထုိ႔ေနာက္ သူ အိပ္မက္ကုိ ဆက္စဥ္းစားေနျဖစ္သည္။ "စိတ္ဓါတ္က်မႈ၊ အိပ္မက္၊ အေမ"။ သူ႔ဘ၀ကုိ သူ႔အေမသည္ တမလြန္မွ ေစာင့္ေရွာက္ေနသည္ဟု သူခံစားေနရသည္။ သူသြားေလရာ သူ႔အေမ လုိက္ပါေနသည္ဟုလည္း သူခံစားေနရသည္။ သူ ေကာင္းတာလုပ္လုပ္ ဆုိးတာလုပ္လုပ္ အေမက အၿမဲ ျမင္ေတြ႔ေနမည္ျဖစ္သည္။ သူေပ်ာ္သည္ျဖစ္ေစ စိတ္ညစ္ေနသည္ျဖစ္ေစ အေမ အၿမဲရွိေနမည္။ သုိ႔ေသာ္ အေမသည္ သူစိတ္ဓါတ္က်ေနသည့္အခါမွသာ သူ႔ဆီလာၿပီး အားေပးစကား ေျပာေပးေလ့ရွိသည္။ ေအာ္.... အေမ... အေမ။
အိပ္မက္ထဲ၌ အေမရြတ္ဆုိခဲ့သည့္ ဆရာေဇာ္ဂ်ီ၏ "ပန္းပန္လ်က္ဘဲ" ကဗ်ာေလးအား သူ ၾကားေယာင္ေနမိသည္။ ၿပဳံးတစ္၀က္ ညိဳးငယ္တစ္၀က္ျဖင့္ ထုိကဗ်ာေလးအား သူ တြတ္တုိးဆုိေနမိသည္။ ထုိ႔ေနာက္ သူ႔ ကဗ်ာဥာဏ္အတုိင္း ထုိကဗ်ာေလးအား ကာရန္အလုိက္ ယူကာ သူကုိယ္ပိုင္ ကဗ်ာေလး အျဖစ္ ဖန္တီးလုိက္မိသည္။ ထုိ ကဗ်ာေလးသည္ပင္လ်င္ သူ႔အတြက္ သူ႔အေမ ေပးခ့ဲသည့္ အားေဆး တစ္ခြက္ ျဖစ္ေကာင္း ျဖစ္ႏုိင္ေလသည္။ "ျငမ္းဆင္လ်က္ႏႊဲ" တဲ့။
ျငမ္းဆင္လ်က္ ႏႊဲ
ေယာင္ခ်ာခ်ာ၊ ပညာသင္ထြက္ရင္း
၀ုိင္းဖ်က္ရာ ပညာပ်က္၊ ၀ုိင္းႏွက္ရာ ညွဥ္း။
ညွဥ္းၾကလဲ တစ္သက္သာ
မုန္းခ်က္ေတြ ေရလုိ ေပါ၊ ေႏွာစုံလုိ႔ပါ။
အတင္းနဲ႔ မာယာ၊ ပညာက ခေလး
မုန္းခ်က္ေပြ လူ႔အေတြး၊ ေၾကာက္ခဲ့ရေသး။
ေၾကာက္ရလဲ တစ္သက္သာ
ေအာက္အေက်၊ ေျပ* အလုံးက
မုန္းလုိက္ျပန္ရာ။
ယုတ္*ေလေပါ့ ေတာ္ မရာ*၊ ဘ၀ေစရာ ခဏ
ျပန္တစ္ရာ ရုိင္းသမွ၊ ေဆာ္လုိက္ျပန္ၾက။
ေဆာ္ျပန္လဲ တစ္သက္သာ
ေစာင္း*တစ္သြယ္၊ ေျမွာင္း*မယ္ထဲက
ဆဲခ်က္က နာ။
သဲလႈပ္ကာ တစ္နာ ႏွစ္နာ၊ ပညာက ေရႊရင္ထဲ
အႏွက္ အမာန္* ခံလုိ႔
ပညာထံ မာန္ကုိစြဲ*၊ ျငမ္းဆင္လ်က္ ႏႊဲ။ ။
{ကုိကိုေမာင္ (၀၅၊၀၇၊၂၀၁၁၊ အဂၤါေန႔) }
ေယာင္ခ်ာခ်ာ၊ ပညာသင္ထြက္ရင္း
၀ုိင္းဖ်က္ရာ ပညာပ်က္၊ ၀ုိင္းႏွက္ရာ ညွဥ္း။
ညွဥ္းၾကလဲ တစ္သက္သာ
မုန္းခ်က္ေတြ ေရလုိ ေပါ၊ ေႏွာစုံလုိ႔ပါ။
အတင္းနဲ႔ မာယာ၊ ပညာက ခေလး
မုန္းခ်က္ေပြ လူ႔အေတြး၊ ေၾကာက္ခဲ့ရေသး။
ေၾကာက္ရလဲ တစ္သက္သာ
ေအာက္အေက်၊ ေျပ* အလုံးက
မုန္းလုိက္ျပန္ရာ။
ယုတ္*ေလေပါ့ ေတာ္ မရာ*၊ ဘ၀ေစရာ ခဏ
ျပန္တစ္ရာ ရုိင္းသမွ၊ ေဆာ္လုိက္ျပန္ၾက။
ေဆာ္ျပန္လဲ တစ္သက္သာ
ေစာင္း*တစ္သြယ္၊ ေျမွာင္း*မယ္ထဲက
ဆဲခ်က္က နာ။
သဲလႈပ္ကာ တစ္နာ ႏွစ္နာ၊ ပညာက ေရႊရင္ထဲ
အႏွက္ အမာန္* ခံလုိ႔
ပညာထံ မာန္ကုိစြဲ*၊ ျငမ္းဆင္လ်က္ ႏႊဲ။ ။
{ကုိကိုေမာင္ (၀၅၊၀၇၊၂၀၁၁၊ အဂၤါေန႔) }
ခက္ဆစ္
*ေျပ = ျပည္
*ယုတ္ = ယုတ္မာျခင္း
*ေတာ္ မရာ = မေတာ္မရာ
*ေစာင္း = ေစာင္းေျမွာင္းျခင္း
*ေျမွာင္း = ေစာင္းေျမွာင္းျခင္း
*အမာန္ = မာန္မဲႀကိမ္းေမာင္းျခင္း
*မာန္ကုိစြဲ = အားမာန္တင္းျခင္း
.
မွတ္ခ်က္။
ဆရာေဇာ္ဂ်ီ၏ မူရင္း "ပန္းပန္လ်က္ဘဲ" ကဗ်ာေလးကုိပါ တစ္ပါတည္း ေဖာ္ျပေပးလုိက္ပါသည္။
ပန္းပန္လ်က္ဘဲ
ညိဳျပာျပာ၊ လတာျပင္ ေျခရင္း
လိႈင္းတက္ရာ ေဗဒါတက္၊ လိႈင္းသက္ရာ ဆင္း။
ဆင္းရလဲမသက္သာ
အုန္းလက္ေၾကြ ေရေပါေလာ၊ ေမ်ာစုန္လို႔သာ။
အဆင္းနဲ႔ အလာ၊ ေဗဒါမ အေထြး
အုန္းလက္ေၾကြ သူ႔နံေဘး၊ ေဆာင့္ခဲ့ရေသး။
ေဆာင့္ခဲ့လဲ မသက္သာ။
ေနာက္တခ်ီ ဒီတလံုးက၊ ဖံုးလိုက္ျပန္ပါ။
ျမွဳပ္ေလေပါ့ ေပၚမလာ၊ မေဗဒါအလွ
တလံကြာ လိႈင္းအၾကြ၊ ေပၚလိုက္ျပန္ရ။
ေပၚျပန္လဲ မသက္သာ
ေခ်ာင္းအဆြယ္ ေျမာင္းငယ္ထဲက၊ ဘဲထြက္လို႔လာ။
ဘဲအုပ္မွာ တစ္ရာႏွစ္ရာ၊ မေဗဒါက တပင္ထဲ
အယက္အကန္ခံလို႔
ေဗဒါပ်ံ အံကိုခဲ၊ ပန္းပန္လ်က္ဘဲ။ ။
[ဆရာေဇာ္ဂ်ီ (၁၉၀၇-၁၉၉၀)]
၀န္ခံခ်က္။
ဆရာေဇာ္ဂ်ီ၏ မူရင္း ကဗ်ာကာရန္ အေတာ္မ်ားမ်ားအား လိုက္တုထားပါသည္။ တမလြန္မွ ဆရာေဇာ္ဂ်ီ ခြင့္လြတ္နားလည္ႏုိင္မည္ဟု ယူဆပါသည္။ ကဗ်ာကုိ ဖ်က္ဆီးလုိသည့္ ရည္ရြယ္ခ်က္ လုံး၀ မပါဘဲ မိမိ၏ ခံစားခ်က္အတုိင္း ေရးစပ္လုိက္မိျခင္း ျဖစ္သည္။ (ကုိကိုေမာင္၊ ပန္းရနံ႔)။
.
ညိဳျပာျပာ၊ လတာျပင္ ေျခရင္း
လိႈင္းတက္ရာ ေဗဒါတက္၊ လိႈင္းသက္ရာ ဆင္း။
ဆင္းရလဲမသက္သာ
အုန္းလက္ေၾကြ ေရေပါေလာ၊ ေမ်ာစုန္လို႔သာ။
အဆင္းနဲ႔ အလာ၊ ေဗဒါမ အေထြး
အုန္းလက္ေၾကြ သူ႔နံေဘး၊ ေဆာင့္ခဲ့ရေသး။
ေဆာင့္ခဲ့လဲ မသက္သာ။
ေနာက္တခ်ီ ဒီတလံုးက၊ ဖံုးလိုက္ျပန္ပါ။
ျမွဳပ္ေလေပါ့ ေပၚမလာ၊ မေဗဒါအလွ
တလံကြာ လိႈင္းအၾကြ၊ ေပၚလိုက္ျပန္ရ။
ေပၚျပန္လဲ မသက္သာ
ေခ်ာင္းအဆြယ္ ေျမာင္းငယ္ထဲက၊ ဘဲထြက္လို႔လာ။
ဘဲအုပ္မွာ တစ္ရာႏွစ္ရာ၊ မေဗဒါက တပင္ထဲ
အယက္အကန္ခံလို႔
ေဗဒါပ်ံ အံကိုခဲ၊ ပန္းပန္လ်က္ဘဲ။ ။
[ဆရာေဇာ္ဂ်ီ (၁၉၀၇-၁၉၉၀)]
၀န္ခံခ်က္။
ဆရာေဇာ္ဂ်ီ၏ မူရင္း ကဗ်ာကာရန္ အေတာ္မ်ားမ်ားအား လိုက္တုထားပါသည္။ တမလြန္မွ ဆရာေဇာ္ဂ်ီ ခြင့္လြတ္နားလည္ႏုိင္မည္ဟု ယူဆပါသည္။ ကဗ်ာကုိ ဖ်က္ဆီးလုိသည့္ ရည္ရြယ္ခ်က္ လုံး၀ မပါဘဲ မိမိ၏ ခံစားခ်က္အတုိင္း ေရးစပ္လုိက္မိျခင္း ျဖစ္သည္။ (ကုိကိုေမာင္၊ ပန္းရနံ႔)။
.
20 comments:
သူဂ်ီးမင္း ရဲ႕ “ ၿငမ္းဆင္လ်က္ႏြဲ ” ကဗ်ားအား ႀကိဳက္မိပါသည္။
ဒီတစ္ေလာထူးျခားတယ္ဗ်ာ... သည္ကဗ်ာ ကာရံကို မူကြဲဖတ္ဖူးတာ ဒါနဲ႕ဆို ႏွစ္ခု ရွိသဗ်။
ေအာ္...ေနာက္တစ္ခုက ဒီေန႕မွ အင္တာနက္ ေကာင္းခ်ိန္ အဂၤါဟူးက သူဂ်ီးမင္းရဲ႕ အဂၤါေန႕ မွာေရးတဲ့လ ကဗ်ာကို တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ဖတ္ရသဗ်.. ဟီဟိ ဘာမွလဲမဆိုင္ဘူးေနာ္.
ဒီလိုပါပဲဗ်ာ....ဘဝေတြက....၊ဘဝရဲ့အထုအေထာင္းကို
မခံရတဲ့အခ်ိန္ကခပ္ရွားရွားရယ္....၊စိတ္ဓာတ္မက်နဲ့ဗ်ိုး..။
တဂ်ီးေမေမေျပာသလို ပတ္ဝန္းက်င္ကိုလည္း သိပ္ဂရုစိုက္
မေနနဲ့ဗ်ာ....၊အစစအဆင္ေျပပါေစဗ်ိုး.....။
က်န္းမာပါေစမဂၤလာပါ သူၾကီး
လာေရာက္ျပီးမဖတ္ရေသးတာေတြအကုန္လွန္ျပီးဖတ္သြား
တယ္ဗ်ိဳ ့-ကဗ်ာေရးတယ္နိပ္သကိုး-------
စိတ္ဓါတ္က်စရာ အခ်ိန္ကေတာ့ လူတိုင္းတခ်ိန္ခ်ိန္ခံစားရတယ္လို႔ထင္ပါတယ္။
ပံုစံခ်င္းသာကြားၾကတာကိုး။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ အိပ္မက္ထဲထိ အားေပးစကားေျပာတဲ့ အေမ့ေမတၱာက နက္ရိႈင္းလိုက္တာ။ အေမ့ေမတၱာ အားေပးစကားေလးက သူဂ်ီးကိုကိုေမာင္အတြက္ ခြန္အားတခုျဖစ္မွာပါ။ ကဗ်ာေကာင္းတပုဒ္ ဖတ္သြားရတယ္။
စိတ္ၿငိမ္းခ်မ္းပါေစ။
ခင္မင္လ်က္
သဒၶါ
သူဂ်ီးမင္းေရ Good Evening ေနာ္။ (အဂၤလန္မွာမုိ႔ အဂၤလန္စံေတာ္ခ်ိန္နဲ႔ ႏႈတ္ဆက္လုိက္သည္)
ေအာ္...အေမ အေမ ေမတၱာႀကီးမားလွတဲ့ အေမပါလား
ေနာ္။ "ပတ္၀န္းက်င္ကို သိပ္ဂရုစိုက္စရာ မလုိဘူး"ဆုိတာ
ေလးကို သေဘာက်တယ္ဗ်ာ...
က်န္းမာေပ်ာ္ရႊင္ပါေစေနာ့...
(သူဂ်ီးမင္းေရ စကားမစပ္ အားလုိ႔ရွိရင္ ႀကီးေမရဲ႕ "က်မနဲ႔ ပါဠိစာမ်ား"ဆုိတာကို သြားလည္လုိက္ပါဦးေနာ္။ တအားရယ္ရလုိ႔ပါဆုိ။ ဘုန္းဘုန္းေတာ့ ရယ္ၿပီးၿပီ။ သူဂ်ီးမင္းကိုလည္း ရယ္ေစလုိ၍ သြားလည္ခုိင္းျခင္း ျဖစ္သည္)
ကဗ်ာစပ္တာလဲံ ေကာင္းတာပဲလားအကို...:)
အိမ္ကိုေတာင္ သတိရသြားတယ္...
ကဗ်ာေခါင္းစဥ္ေလးက လွလိုက္တာေနာ္..
ၿငမ္းဆင္လွ်က္ ႏြဲ ...
နမ္းခ်င္လ်က္ လြဲ
ေဟာင္ဖြာဖြာ၊ ေညာင္နာနာ ေနရင္း
သိုင္းကြက္ရွာ အိမ္သာတက္၊ ၿပိဳင္းလ်က္သာ ဆင္း။
ဆင္းခဲ့လဲ ဗိုက္နာ
အတံုးအဖတ္ေတြ ေရေပါေလာ၊ ေရာစံုလို႔ “ပါ”
မျငင္းနဲ႔ကြာ၊ ေလညာက ေမႊး
ၿပံဳးလ်က္ေလ သူ႔နေဘး၊ ေပါက္-ခဲ့ရေသး။
ေပါက္ရလဲ မသက္သာ
ေနာက္တခ်ီ၊ ဒီအလံုးက
အမုန္းေပါ့ နံတာ။
ပုပ္ေလေပါ့ အေတာ္သာ၊ မ်က္ရည္ပါ အက်
မခံသာ အခန္း၀၊ ေအာ္လိုက္ျပန္ၾက။
ေအာ္ျပန္လဲ မထြက္လာ
ႏွာေခါင္းတကယ္၊ ေကာင္းတယ္ပဲလား
သဲခ်က္က သာ။
ပဲျပဳတ္က မၾကာမၾကာ၊ ညေနစာက် အပီဆြဲ
မနက္ျဖန္ ျပန္မလို႔၊
မေနသာျပန္ နံလို႔ပဲ၊ နမ္းခ်င္လ်က္ လြဲ …. ။
ျဗဲဟဲဟဲ ….
၀င္ခံခ်က္။
တဂ်ီးမင္း၏ ကူးခ်ကဗ်ာကာရန္ အေတာ္နည္းနည္းအား လိုက္တုထားပါသည္။ တံုးဖလားမွ တဂ်ီးကိုကိုေမာင္ ေခြးလႊတ္ ႏြားလည္ ႏိုင္မည္ဟု ယူဆပါသည္။ တဂ်ီး၏ ကဗ်ာကို ဖ်က္ဆီးလိုသည့္ ရည္ရြယ္ခ်က္ အျပည့္ျဖင့္ တဂ်ီး၏ ခံစားခ်က္ကို အငွားခံစား၍ ေရးစပ္လိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္ ။
ဘယ္တုန္းကက်သြားတာတုန္း အဲ့စိတ္ဓါတ္က!!!
လူ႕ဘ၀ဆိုတာ အဲဒီလုိဘဲ မဟုတ္ဘူးလား သူၾကီးရဲ႕။
Life is struggle, comfidence is necessary. တဲ့။ဖတ္ဖူးတာ။
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ယံုၾကည္မွဳ႕ထားျပီး ေက်ာ္သြား
လုိက္ပါ... သူၾကီးအေမေျပာသလုိဘဲ စာကိုသာ
ေသခ်ာလုပ္မွေပ့ါ...
ဆန္းက်ယ္မႈေတြ ထူေျပာလွတဲ့ လူ႔ေလာကႀကီးထဲ ႀကံဳေတြ႔ရသမွ် ေသာကမုန္တိုင္းၾကားမွာ ဒုကၡပယ္လယ္ေဝတိုင္း အနီးကပ္ေစာင့္ေရွာက္ေနတာ 'မာတာမိခင္' ဆိုတာ လက္ခံပါတယ္ကြယ္။
အလားတူ အန္တီ့က်တာ့ အႏၲရာယ္ က်ေရာက္ေတာ့မယ္ဆိုရင္ မတိုင္ခင္တစ္ရက္မွာ ေမေမ့ကအိပ္မက္ထဲမွာ ႀကိဳတင္သတိလာေပးတာ မ်ိဳးမက္တတ္တယ္။
ကဗ်ာေကာင္းေလးကလည္း အားမာန္အျပည့္ပါပဲ။ စိတ္ဓာတ္အစဥ္ၾကည္လင္ပါေစကြယ္။
ေမတၱာျဖင့္
အန္တီတင့္
တယ္ဂ်ီးမင္းစိတ္ဓတ္က်ေနတုန္းေတြးမိသလား
က်ေနလု႔ိဘာေတြထူးလာလဲလို႔ေလဗ်ာ
ဘာမွမထူးရင္ေတာ႔ က်မေနနဲဲ႔ေတာ႔
ျဖစ္သမွ်ၿပီးခဲ႔ၿပီပဲ ေရွ႕လည္းဆက္ရမွာပဲ
အေကာင္းဆုံးေတြလုပ္ခဲ႔တာပဲ မေကာင္းတာေလးနည္း နည္းေလးေတာ႔ႀကံဳလာမွာေပါ႔ အားတင္းထားပါ တယ္ဂ်ီး
တဂ်ီးကုိအားေပးေနမယ္႔
ေမာင္ဘႀကိဳင္
ေနျပည္ေတာ္မွလာသည္
သူဂ်ီး
စိတ္ဓာတ္က်ေနတဲ႔အခ်ိန္မွာေတာ႔ တစ္ကမၻာလံုးမွာ စိတ္ညစ္စရာအေကာင္းဆံုးအခ်ိန္လို႔ ထင္တတ္ေပမဲ႔ အခ်ိန္တန္လို႔ ေက်ာ္ျဖတ္ျပီးသြားခ်ိန္မွာေတာ႔ ဘာမွမဟုတ္ေတာ႔တာ ေတြ႔ရမွာပါ။
လူတိုင္းမွာ စိတ္ညစ္စရာေတြ ရွိေပမဲ႔ အခ်ိန္တန္ရင္ ျပန္ေျပလည္သြားတာပါဘဲ။ သူဂ်ီးမင္းလဲ မၾကာခင္မွာ ပံုမွန္အတိုင္းျပန္ျဖစ္လာမွာ ေသခ်ာပါတယ္။
သဂ်ီး စိတ္ညစ္ညစ္နဲ႔ ျငမ္းေပၚက ျပဳတ္က်လို႔ "တံုးဖလားသဂ်ီး ျငမ္းေပၚမွ ျပဳတ္က်ျခင္း" ဆိုၿပီး လန္ဒန္ေဂဇက္ထဲ ပါေနပါအံုးမယ္။
ဒါနဲ႔ ကဗ်ာရဲ႕ ခက္ဆစ္ေတြက အေရာင္တအား မွိန္ေနလို႔ မျမင္ရဘူး။ select လုပ္ၿပီး ဖတ္မွရတယ္။ သဂ်ီးခက္ဆစ္က ခက္ခက္ခဲခဲ ဖတ္မွ ရလို႔ ခက္ဆစ္ေခၚတာထင္တယ္ေနာ္။
သႀကီးမင္း ေရ
ဘာေတြ စိတ္ညစ္ေနတာလည္း စိတ္ညစ္ရင္ ရီးစားပစ္ သြားတတ္တယ္တဲ႕
အဆက္ေလး ေရးဘိ္ု႕လည္း မေမ႕နဲ႕အုန္းေနာ္ ေမွ်ာ္ေနတယ္
ကဗ်ာလာဖတ္ပါတယ္ရွင္..
ဆက္ရန္ကိုေမွ်ာ္ေနပါတယ္.
စာၾကည့္ဖို႔တြက္ သူႀကီးထိုင္
ခံုေစာင္းေပၚမွာငိုင္...
စိတ္မေျဖႏိုင္ အႀကံေဆြး
သူႀကီးကဗ်ာေရး...
ေရးခဲ့သမွ် သူႀကီးစာ
ရႊင္ျမဴးအားရစြာ...
ဒီတစ္ခါ အႀကံပ်က္
သူႀကီးအသံထြက္...
အႀကံေဆြးရင္း အေတြးလည္
ေဗဒါလမ္းနဲ႔သြယ္...
မေဗဒါကို စာေႃမွာင္ကပ္
သူႀကီး ကဗ်ာစပ္...
စပ္တဲ့ကဗ်ာ ဖတ္မိရာ
သူႀကီးေျပာလိုရာ...
ရင္ထဲမွာ စာနာမိ
သူႀကီး မွန္ပါ၏...
ေလာကႀကီးမွာ လူျဖစ္လာ
ဒုကၡေပါင္းစံုပါ...
ၾကံဳပေလ ဘုံဘ၀
ခံၾကရရုံပ...
အနင္းခံရင္း အရင္းသန္
စပါးလိုက်င့္ရန္...
စာမွန္မွန္ ျမန္ျမန္ၾကည့္
တိုးတက္ေစခ်င္၏ ။ ။
ပန္းရန႔ံေရ...ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ စိတ္မညစ္ေၾကးေပါ့ဗ်ာ...ဘယ္သူမဆို ေနရာေဒသနဲ႔ ပံုစံသာကြဲမယ္ တစ္နည္းနည္းနဲ႔ေတာ့ စိတ္ပ်က္စရာ၊ စိတ္ရႈပ္စရာေတြ ေတြ႕စၿမဲပါပဲ...အေကာင္းဆံုးကေတာ့ ဆရေဖျမင့္ေျပာသလို “မျဖစ္ႏိုင္ဘူးဆိုတာ ေသခ်ာၿပီလား”လို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အျပန္ျပန္အလွန္လွန္ေမးရင္း လာမယ့္ေဘး ေျပးေတြ႕ပစ္လိုက္ရုံေပါ့....
ေၾကာင္ဖမ္းဆရာေတာ္ကိုလည္း ေမွ်ာ္လွ်က္ပါဗ်ား...
ျမင္ရာျမဴးတဲ့ အဂၤါဟူး။
အစိမ္းကုိင္ေနတဲ့ ညိမ္းႏုိင္။
အျဖစ္ထူးတဲ့ ဂ်စ္တူး။
မၾကာစုိင္းတဲ့ သဒၶါလႈိင္း။
ေရာက္သမွ် လည္ခ်င္တဲ့ ေတာက္ပၾကယ္စင္။ း))
တိမ္ႏြယ္ပုိင္တဲ့ အိန္ဂ်ယ္လႈိင္။
အေျပာဖိတတ္တ့ဲ အေနာနိမတ္စ္။
သတိလြန္တဲ့ မိခြန္။
ဥာဏ္မွီက်င့္တဲ့ အန္တီတင့္။
ေအာင္မွ ကိုင္တဲ့ ေမာင္ဘႀကိဳင္။
အလွ ေပါတဲ့ အမေခ်ာ။
ပညာစည္တဲ့ ေမဓာ၀ီ။
အလွေတြဆင္တဲ့ အမေရႊစင္။
အလြမ္းမရွာတဲ့ ပန္းကဗ်ာ။
အသာ မာန္ဖီတဲ့ ဆရာဟန္ၾကည္။
စာနဲ႔တစ္ဖုံ ကဗ်ာနဲ႔တစ္မ်ိဳး မရုိးရေလေအာင္ တြတ္တုိးအားေပးစကား ေျပာေပးၾကတာ သူႀကီးမင္းျဖင့္ ၀မ္းသာလုိ႔ မဆုံးေပဘူး။ ဒါေၾကာင့္မုိ႔ အေပၚပါ သူတုိ႔အား (အထက္ပါ ပုဂၢိဳလ္တုိ႔အား)ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း သူႀကီးလက္ျဖစ္ ကန္႔ကူလက္ေခ်ာင္းမ်ားနဲ႔ ကြန္ပ်ဴသင္ပုန္းေပၚ မွတ္တမ္း တင္လုိက္ေပတယ္။ (သူႀကီးမင္း)။ း)))))
စိတ္ဓါတ္ေတာ့ အၾကာၾကီး မက်နဲ႔ သူဂ်ီးေရ။
ေလာကကိုက သူတလွည့္ ကိုယ္တလွည့္ မဟုတ္လား။
စိတ္ညစ္စရာရိွရင္လည္း အားတင္းထားဗ်ာ။
သူဂ်ီး “ ၿငမ္းဆင္လ်က္ႏြဲ ” ကဗ်ာနဲ႔အတူ ခံစားသြားရပါတယ္။ အေမ့စကားအတိုင္း ပန္းပန္ႏိုင္ပါေစ..။ စိတ္ဓါတ္ေတြ မက်ေစနဲ႔ေတာ့။ က်ရင္ ျပန္ေကာက္တင္ထားပါ (ေနာက္စ္)
အားလုံး အားေပးထားတာ ထပ္မေျပာေတာ့ပါဘူး။
ေတာ္ၾကာ အားေတြမ်ားျပီ တအားစာေတြ က်က္ကုန္မွ ထိပ္ဆုံးထိတက္သြားရင္
က်န္တဲ့သူေတြကို မျမင္ပဲ ျဖစ္မွာစိုးလို ့ပါ။
အေမက ေလယာဥ္ပ်ံနဲ ့ေတာင္ လာ အားေပးထားတာပဲဟာ ေနာ့
ဘာကိုစိတ္ညစ္တာတုန္းသူၾကီးမင္းရဲ ့။သူၾကီးမင္းဘ၀ကို အားက်ေနတာပါေနာ္။ဘိလပ္မွာေက်ာင္းတက္ရတာနဲတဲ့ကုသိုလ္လားလို ့့ဒီမွာဆို ေရာက္ကတည္းကလုပ္လိုက္ရတဲ့အလုပ္။
Post a Comment