က်ေနာ္အျမင္ကပ္ဆုံး ဘေလာ့ဂါတစ္ေယာက္အေၾကာင္း

ေျပာမယ္ေျပာမယ္နဲ႔ ခင္မင္ခဲ့တဲ့ လက္က်န္သံေယာဇဥ္ေလးေတြကုိ ငဲ့ၿပီး ေျပာမထြက္ခဲ့တာ။ ေျပာခ်င္ေနခဲ့တာ အေတာ္ေလးၾကာခဲ့ၿပီ။ ဘယ့္ႏွယ္ဗ်ာ၊ ဘေလာ့ဂါတစ္ေယာက္လုပ္ေနၿပီး ဘေလာ့စည္းကမ္းလဲမသိ၊ ဟုိဟာလဲ မသိ၊ ဒီဟာလဲမသိနဲ႔။ သူထင္ရာ သူစုိင္းေနတာ။ သူလုပ္ရင္ သူေျပာရင္ သူေရးရင္ အားလုံးတင့္တယ္မယ္ထင္ခဲ့တာ။ အဲဒါ သူ႔အမွားေပါ့။ ဘေလာ့ေရးၿပီဆုိရင္ ကမၻာနဲ႔အ၀ွမ္း စာဖတ္သူေတြ အနည္းနဲ႔အမ်ားေတာ့ ရွိလာမွာဘဲ။ စာဖတ္သူေတြကို မေစာ္ကားသင့္ပါဘူး။ ၿပီးေတာ့ နာမည္က လုိခ်င္လုိက္ေသးတယ္။ စာေရးေကာင္းတယ္ အေတြးအေခၚေကာင္းတယ္ ေရးဟန္အဆင့္ျမင့္တယ္စတဲ့ သူမ်ားေျမွာက္ေျပာတာကိုလဲ အရွက္မရိွခံယူခ်င္လုိက္ေသးတယ္။ သူလုိ ဘေလာ့ဂါ ရွာမွရွားဘဲ။

သူစာေရးတဲ့ပုံစံကုိလဲ ၾကည့္လုိက္ၾကပါဦး။ ဘာသာေရးႏွင့္ပတ္သက္ရင္ ပိဋကတ္သုံးပုံလုံး ႏႈတ္တက္အာဂုံေဆာင္ထားတာက်ေနတာဘဲ။ ဟုိက်မ္းညြန္းထည့္ ဒီက်မ္းညြန္းထည့္နဲ႔။ အမွန္တကယ္က သူဘာမွသိတာမဟုတ္ဘူး။ စာဖတ္တဲ့သူေတြ အထင္ႀကီးေအာင္လုပ္ေနတာ။ ေလႀကီးေလက်ယ္နဲ႔။ အခ်စ္ေရးဘက္ဆုိရင္လဲ အခ်စ္ပါရဂူႀကီးက်ေနတာဘဲ။ ကဗ်ာဖြဲ႔လား ဖြဲ႔ရဲ့၊ စာဖြဲ႔လား ဖြဲ႔ရဲ့။ ရာရာစစ အဂၤလိပ္လုိ ကဗ်ာေလးေတြေတာင္ ေရးလိုက္ေသးတယ္။ ေအ ဘီ စီ ဒီ အဆင့္ေလာက္နဲ႔ အဂၤလိပ္ကဗ်ာေရးတယ္တဲ့။ မၾကားဘူးေပါင္ဗ်ာ။ သူ႔ကဗ်ာ သူ႔စာေတြဖတ္ၾကည့္ရင္ အရည္အခ်င္းမရွိဘူးဆုိတာ အသိသာႀကီးပါ။

သူလုိဘေလာ့ဂါေတြ ဘေလာ့ေလာကႀကီးထဲမွာ မ်ားမ်ားမဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ။ ဆယ္ေယာက္ေလာက္သာရွိၾကည့္။ ျမန္မာဘေလာ့ေလာကကေတာ့ သြားပါၿပီ။ သုံးစားလို႔ရေတာ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ အေရးထဲ ေဗဒင္သုံးပုံလုံး ႏွ႔ံစပ္ကၽြမ္းက်င္တဲ့ ေဗဒင္ဆရာေယာင္ေယာင္၊ ဓါတ္ဆရာေယာင္ေယာင္၊ နတ္ဆရာေယာင္ေယာင္က လုပ္လုိက္ေသးတယ္။ ႀကဳံဖူးေပါင္ ဂုဏ္ထူးေဆာင္ပါဘဲ။ သူ႔အေၾကာင္းမသိတဲ့သူေတြကေတာ့ သူဘာလဲ ဘယ္လဲဆုိတာ အေတြးပြါးစရာေပါ့ေလ။ က်ေနာ္ကေတာ့ လူရင္းဆုိေတာ့ အတြင္းသိ အစင္းသိ အားလုံး(အားလုံး) သိပါတယ္။ ဟုိရမ္း ဒီရမ္းၿပီး ယုတၱိမရွိတာေတြ ေလ်ာက္ေရးေနတာ။ ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ေတာ့ ၿဖီးေနတာေပါ့ဗ်ာ။

သူ႔ဘေလာ့ကေလး လူစည္ကားဖုိ႔အေရးကုိ ေန႔စဥ္ဘဲ သူမ်ားေတြရဲ့ ဘေလာ့ေတြထဲ ေလ်ာက္လည္ၿပီး အရမ္းေကာင္းးတာဘဲ ဘာညာသာရကာ ေျမွာက္ပင့္ ကြန္မင့္ေပးေနေလရဲ့။ စာေတြကုိေတာ့ ေသခ်ာဖတ္မဲ့ပုံ မေပၚပါဘူး။ သူေရာက္လာတယ္ဆုိတာ အသိေပးရုံအဆင့္ေလာက္ဘဲ ရွိမွာပါ။ ဟုိဘက္က အိမ္ရွင္ေတြကလဲ ကိုယ့္အိမ္လာမွေတာ့ ျပန္လုိက္မလည္ရင္ လူမႈေရးညံ့ဖ်င္းရာေရာက္ပါတယ္ေလ ဆုိၿပီး အားနာလုိ႔ ျပန္လုိက္လည္ၿပီး သူ႔ကို ေျမွာက္ပင့္ ကြန္မင့္ေတြ ေပးၾကတာေပါ့။ ဒါကုိ သူက အဟုတ္ႀကီးထင္ေနတာဗ်။ ေျမွာက္ေျပာတာကို ေျမွာက္ေျပာမွန္းလဲ သိမွာမဟုတ္ပါဘူး။ ဘ၀င္ရူးပုံစံမ်ိဳးေပါ့။ ၿပီးေတာ့ သူ႔ရဲ့ ဘေလာ့ဂါလက္သုံး သီအုိရီကုိဘဲ ၾကည့္ဦး။ ဘေလာ့ဂါေတြ စာေရးဘယ္ေလာက္ေကာင္းေကာင္း သူသြားလည္ၿပီး ကြန္မင့္သုံးခါတိတိေပးၿပီးလုိ႔မွ သူ႔ရဲ့ဘေလာ့ကုိ ထပ္မလုိက္လာရင္ အဲဒီဘေလာ့ကုိ ဘယ္ေတာ့မွ မသြားေတာ့ဘူးတဲ့။ အဲဒါဘဲ ၾကည့္ေတာ့ဗ်ာ။ မစပ္မဆုိင္ႀကီး။ ဒါနဲ႔မ်ား ဘေလာ့ဂါလုပ္ေနေသးတယ္။

ၿပီးေတာ့ သူကေျပာလုိက္ေသးတယ္၊ လူတုိင္းကုိ အထင္မႀကီးဘူးတဲ့။ အထူးသျဖင့္ မိန္းခေလးေတြကုိ အထင္မႀကီးဘူးတဲ့။ ဘာ၀ါဒကုိ ကုိင္စြဲထားမွန္းလဲ မသိပါဘူး။ လူဘဲဥစၥာဗ်ာ။ လူ႔ယဥ္ေက်းမႈေတာ့ ရွိသင့္တာေပါ့။ ေလာကႀကီးမွာ မေကာင္းတဲ့သူေတြရွိသလုိ ေကာင္းတဲ့သူေတြလဲ ဒုနဲ႔ေဒးပါ။ သူက အဲဒါေတြကုိလဲ သိပုံမရပါဘူး။ သူႀကဳံဖူးခဲ့တဲ့ လူတစ္ခ်ိဳ ့ႏွင့္ မိန္းခေလးအနည္းစုေလးေတြကို ၾကည့္ၿပီး အထင္မႀကီးဘူးဆုိတဲ့ စကားေျပာတာ ထင္ပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းအခ်င္းခ်င္းမုိ႔ သူ႔ကုိ ခဏခဏနားခ်ေတာ့လဲ ကၽြဲပါးေစာင္းတီးပါဘဲ။ က်ေနာ့္စကားေတြကုိ သူ ခံယူႏုိင္စြမ္းမရွိဘူးေလ။ ၿပီးေတာ့ သူကေျပာေသးတယ္။ မင္းက ဘယ္ေလာက္သိလုိ႔ ငါ့ကုိ လာနားခ်တာလဲတဲ့။ ေရးရင္းနဲ႔ကို ေဒါသထြက္တယ္ဗ်ာ။

သူ႔ရဲ့ၾကြားလုံး ငြါးလုံးေတြႏွင့္ေရးတဲ့ စာကိုဖတ္ၿပီး သူငယ္ခ်င္းေတာ္ခ်င္လုိ႔ သူ႔အေကာင့္မွာ လာအက္တဲ့သူေတြကုိလဲ စိတ္ပါမွ အဆက္လုပ္တာတဲ့။ စိတ္မပါရင္ ဒီႏုိင္းဘဲတဲ့။ အဆက္လုပ္ၿပီးသား သူေတြကိုလဲ သူစိတ္ပါမွ လွမ္းႏႈတ္ဆက္တာတဲ့။ တစ္ခါတစ္ခါဆုိ တစ္ဘက္လူက အေရးတစ္ယူစကားလာေျပာရင္ေတာင္ သူက အေရးမလုပ္ဖူးတဲ့။ က်ေနာ္နဲ႔ခင္မင္စဥ္တုန္းက သူေျပာခဲ့စကားတစ္ခ်ိဳ ့ပါ။ သူ႔သီအုိရီကုိလဲ ၾကည့္လုိက္ပါဦး။ မိန္းမႏွင့္ႏြား မသနားန႔ဲတဲ့။ တကယ့္ကို လက္ေပါက္ကပ္တဲ့သူဘဲ။ ၾကာလာေတာ့ က်ေနာ့္စိတ္နဲ႔ မကုိက္ဘူး။ သူတစ္လမ္း ကုိယ္တစ္လမ္းဘဲေကာင္းတယ္။

သူ႔ဘေလာ့ေပၚမွာေတာ့ အႀကံဥာဏ္ေတြကို ႀကိဳဆုိပါတယ္၊ သူအမွားေရးမိရင္ ေ၀ဖန္ေထာက္ျပေပးၾကပါ လို႔ စာဖတ္ပရိသတ္ေတြကို ဖိတ္ေခၚထားတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဟုိဘက္ႏွစ္တုန္းက သူစာေရးတာကို ေထာက္ျပေ၀ဖန္လဲ ျပလုိက္ေရာ။ သူ႔မ်က္ႏွာႀကီး ေျပးျမင္ေယာင္လုိက္ေသးတယ္။ နီတက္ေနတာဘဲ။ သူစာေရးတာကို ေ၀ဖန္ရမလားတဲ့။ ဟာ ဟ။ ရယ္စရာေကာင္းလုိက္တာ။ ဒါမ်ား ဘေလာ့ဂါလုပ္ဦးမယ္တဲ့။ နဲနဲေလး ေ၀ဖန္တာကိုေတာင္မွ မခံႏုိင္တာ။ ဘယ္လုိလုပ္ၿပီး ဘေလာ့ဂါေကာင္းတစ္ေယာက္ျဖစ္ႏုိင္ဦးမွာတဲ့လဲ။ စာေရးတဲ့သူႏွင့္စာဖတ္တဲ့သူ၊ စာဖတ္တဲ့သူက အမွားအမွန္ပုိျမင္တာေပါ့။ အေၾကာင္းအရာကို အသာထားဦး။ စာလုံးေပါင္း သတ္ပုံ ၀ါက်ဖြဲ႔ပုံေတြကုိေတာင္ အားလုံးအမွန္ေတြခ်ည္း ဘယ္သူေရးႏုိင္ပါ့မလဲ။ သူက အဲဒါေတြကုိ နားလည္ပုံမေပါက္ဘူး။ လာၿပီးေ၀ဖန္ေထာက္ျပတဲ့သူေတြကို ကက္ကက္လန္ေအာင္ ရန္ေတြ႔ေနလုိက္ေသးတယ္။

တကယ္စိတ္ကုန္စရာေကာင္းပါတယ္။ က်ေနာ္ေျပာတာေတာင္ နဲေနေသးတယ္။ သူ႔ဆုိးခ်က္ကေတာ့ မုိးမီးေလာင္မတတ္ပါဘဲ။ ေရမျပည့္တဲ့အုိး ေဘာင္ဘင္ခပ္တယ္ဆုိတာ သူ႔ကို ေျပာတာရွိမယ္။ သူစိတ္တုိရင္လဲ မတတ္ႏုိင္ဘူး။ က်ေနာ္က ေရးခ်င္ေနတာ အေတာ္ေလးၾကာခဲ့ၿပီ။ အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ မေရးခဲ့ႏုိင္ဘူး။ ဒီေန႔ေတာ့ စိတ္ကူးေပါက္ေပါက္နဲ႔ ထေရးလုိက္တာ။ သူလဲ က်ေနာ့္အေၾကာင္းေရးခ်င္ေရးေပါ့ေလ။ ဘာျဖစ္ေသးလဲ။ စိန္ေခၚရဲပါတယ္။ သူမွ စာေရးတတ္တာ မဟုတ္တာ။ က်ေနာ္လဲ ကႀကီးခေခြးေတာ့ေကာင္းေကာင္းေက်ပါတယ္။ း၀) ။

က်ေနာ္ေျပာတာမယုံရင္ သူ႔ဘေလာ့ထဲကုိ ၀င္ၿပီး တစ္ပုဒ္ေလာက္ဖတ္ၾကည့္ပါ။ သူဘယ္လုိလူလဲဆုိတာ ခ်က္ခ်င္း သိသြားေစရမယ္။ သူ႔ဘေလာ့နာမည္က ေကာင္းကင္မုိက္ ရဲ့ ပ်င္းေရာင္ႏြ႔ဲ တဲ့။ ဧကႏၱေတာ့ သူလဲ ငပ်င္းတစ္ေကာင္ျဖစ္မယ္။ အဲ.. အဲ.. ေျပာရဦးမယ္။ သူ႔ရုပ္ကုိမွ အားမနာ။ ဗီဒီယုိဖုိင္ေတာင္ တင္ထားလုိက္ေသးတယ္။ ဟဲ ဟဲ။ သူ႔ဗီဒီယုိဖုိင္ကုိေတာ့ စိတ္ခုိင္မွ ၾကည့္ၾကေနာ္။ မဟုတ္ရင္ ေမ့လဲသြားႏုိင္တယ္။ သံဗုေဒၶ ဂါထာရြတ္ဖတ္ၿပီး ၾကည့္ရမဲ့ပုံ။ ဘီလူးေခ်ာ ေခ်ာေနလုိ႔။

"ေဟ့ေရာင္... သယ္ရင္း... မင့္အခ်ိဳးေတြ ျပင္ရင္ျပင္။ မျပင္ရင္ေတာ့ ငါ့ အဆုိးမဆုိနဲ႔။ ငါကေတာ့ ဆက္ေရးရဦးမွာဘဲ။ မင့္အေၾကာင္း ငါအသိဆုံး။ ရွင္းၿပီလား။ ဒါဘဲ"

....