မွတ္မွတ္ရရ အဲဒီေန႔က အဖိတ္ေန႔။ ညေနဆည္းဆာခ်ိန္။တတ္သေရြ ့မွတ္သေရြ ့အာနာပါနကမၼ႒ာန္းေလး ရႈမွတ္ရင္း မန္က်ည္းပင္ေတာင္တန္း၌ ရဟန္းသူႀကီးကုိကိုေမာင္ ေနထုိင္လာခဲ့သည္မွာ လ၀က္ခန္႔ရွိေနေလၿပီ။ မနက္ဖန္လျပည့္ေန႔ဥပုသ္ျဖစ္သည့္ အတြက္ ရဟန္းသူႀကီးကိုကိုေမာင္ ဥပုသ္ျပဳရန္ တုံးဖလားရြာဦးေက်ာင္းသို႔ သြားဖုိ႔အစီအစဥ္ရွိ၏။ ညေနဆည္းဆာသည္ ပတ္၀န္းက်င္တစ္ခုလုံးကုိ အလွဆင္ထား၏။
ေပႏွစ္ေထာင္ခန္႔ရွိ မန္က်ည္းပင္ေတာင္တန္းထိပ္အျမွင့္ဆုံးေနရာ၌ ေတာရေက်ာင္းတည္ရွိေသာေၾကာင့္ ၀ဲ ယာ ေရွ ့ ေနာက္ ရႈခင္းမ်ားအားလုံးကုိ ရွင္းရွင္းလင္းလင္းျမင္ေနရ၏။ အေနာက္ဖက္သုိ႔ လွမ္းေမွ်ာ္ၾကည့္လုိက္ေသာ္ ဟုိး..မႈန္ပ်ပ်တစ္ေနရာ၌ ပင္လည္ဘူးၿမိဳ့အား ေကြ႔ပတ္ စီးဆင္းေနသည့္ မူးျမစ္၏ အလွအပသည္ ဆည္းဆာေအာက္၌ လွခ်င္တုိင္း လွေနေတာ့၏။ အေရွ ့ဘက္၌မူ ေကာလင္းႏွင့္ ၀န္းသုိၿမဳ့ိတုိ႔ကို ျဖတ္သန္းစီးဆင္းေနသည့္ ေဒါင္းျမဴးေခ်ာင္းကို အတုိင္းသားေတြ႔ျမင္ႏုိင္ေလ၏။ ေတာင္ဘက္ႏွင့္ေျမာက္ဘက္၌ကား ဧရာမေတာင္တန္းႀကီးျဖင့္ အတိၿပီးေန၏။ အုပ္အုပ္ဆုိင္းဆုိင္း မႈိင္းမႈိင္းမႈန္မႈန္ ေတာႀကီးရဂုံထဲ၀ယ္ သဘာ၀အလွတရားတုိ႔ကုိ ၾကည့္ရႈခံစားရင္း ရဟန္းသူႀကီးကိုကိုေမာင္သည္ စိတ္တြင္းမွ ရွင္ဥတၱမေက်ာ္ေတာလား တစ္ပုိင္းတစ္စကုိ ရြတ္ဆုိေနမိေလ၏။
"သစ္ရြက္ေရာ္ရီ၊ ဣႏၵနီ၀ယ္၊ သိဂႌတ၀က္၊ ဖက္၍ေဆးစံု၊ ျခယ္ေသာပံုသို႔".....
ညေနဆည္းဆာခ်ိန္မုိ႔ အိပ္တန္းတက္ငွက္ကေလးတုိ႔၏ တက်ီက်ီေအာ္ျမည္သံ၊ ပုစဥ္းရင္ကြဲေအာ္သံ၊ စမ္းေရ စီးက်သံ၊ ေလတုိးသံစသည္တုိ႔ျဖင့္ သာယာနာေပ်ာ္ဖြယ္ရွိေန၏။ ထုိကဲ့သုိ႔ ပတ္၀န္းက်င္ႏွင့္ သဘာ၀အလွတရားတုိ႔ေၾကာင့္ ရဟန္းသူႀကီးကုိကိုေမာင္တစ္ေယာက္ အမည္ေပး၍မရႏုိင္သည့္ လြမ္းေဆြးမႈေ၀ဒနာတစ္ခုခုကုိ ခံစားရသလုိ ရွိလာ၏။ ဘယ္သူ ဘယ္၀ါ ဘယ္၀ယ္ ဘယ္ဆီကို လြမ္းေနမွန္း သူကုိယ္တုိင္ပင္မသိ။ သုိ႔ေသာ္ လြမ္းေနသည္ကေတာ့ ေသခ်ာေန၏။ ဆည္းဆာ၏ဖ်ားေယာင္းမႈ ေတာရိပ္ေတာင္ရိပ္တုိ႔၏ ဆြဲေဆာင္မႈတုိ႔ေၾကာင့္ တစ္ခုခုကုိ ေအာ္ဟစ္ၿပီး အလြမ္းေျဖခ်င္သေယာင္ျဖစ္လာ၏။
"မျဖစ္ေခ်ဘူး။ ငါက အခုလက္ရွိမွာ ရဟန္းဘ၀ျဖစ္ေနတယ္။ ငါေအာ္ဟစ္သံကို တစ္ေယာက္ေယာက္ၾကားသြားရင္ ဒုကၡ။ ရွက္စရာႀကီး"
ဟု စဥ္းစားျပန္၏။ သုိ႔ေသာ္ လူတုိ႔၏ ခ်င္ခ်င္းသည္ကား ေျဖေဖ်ာက္ရခက္လွေခ်၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ တစ္ခုခုဟစ္ေအာ္ရန္ သူဆုံးျဖတ္လုိက္၏။ မေအာ္ဟစ္ခင္ ပတ္၀န္းက်င္တစ္ခုလုံးကို ၾကည့္ရႈစစ္ေဆး၏။ ေက်ာင္းသခၤန္းပတ္ပတ္လည္ကုိလည္း ၾကည့္ရႈစစ္ေဆးေလ၏။ တစ္စုံတစ္ဦးမွ မရွိေပ။ "ေအးေလ.. ေတာႀကီးမ်က္မဲထဲ ဘယ္သူလာပါ့မလဲ.. ငါကေတာင္ စုိးရိမ္ႀကီးေနတာ။ တစ္ခုခုကို ေအာ္ဟစ္ၿပီး အလြမ္းေျဖဦးမွဘဲ " ဟုစဥ္းစားဆုံးျဖတ္ၿပီး ရဟန္းသူႀကီးကုိကိုေမာင္သည္..
"မဲဇာေသာင္ေျခ....စီးေထြေထြတည့္...... ျမစ္ေရ၀န္းလည္..... ၿမိဳင္ေတာဆီက.... ေရႊျပည္ကုိသာ..."
အစခ်ီသည့္ လက္၀ဲသုႏၵရအမတ္၏ မဲဇာေသာင္ေျခ ရတုပုိဒ္စုံကုိ အားရပါးရ ဆြဲဆြဲငင္ငင္ သီဆုိေအာ္ဟစ္ေနေလေတာ့၏။ ထုိရတုပုိဒ္စုံ သုံးပုဒ္လုံးအၿပီး၌....
"ဟိ... ဟိ... ဟိ.."
"အဟိ... အဟိ... အဟိ.."
"ေဖ်ာင္း... ေဖ်ာင္း.... ေဖ်ာင္း"
"ရဟန္းသူႀကီးကုိကိုေမာင္က သီခ်င္းဆုိေနတယ္ေတာ့"
စသည့္ ရယ္သြမ္းေသြးသံ အီစီကလီရယ္ေမာသံ လက္ခုပ္တီးအားေပးသံ စသည့္ မိန္းခေလးအသံမ်ားစြာတုိ႔ကုိ မယုံၾကည္ႏုိင္စြာ ၾကားရေလေတာ့၏။ ရဟန္းသူႀကီးကုိကုိေမာင္သည္ ျပင္းျပင္းထန္ထန္အရွက္ရသြား၏။ ေခါင္းနပန္းႀကီးသြား၏။ ျဖဳန္းကလဲ ဘယ္လုိကဘယ္လုိ ေရာက္လာသည္မသိသည့္ အမ်ိဳးသမီးတစ္သုိက္။ ေသခ်ာၾကည့္လုိက္ေတာ့မွ တုံးဖလားလွပ်ိဳျဖဴမ်ားျဖစ္ၾကသည့္ ဥမၼာ အင္ၾကင္း ၾကည္ျမင့္ ႏွင့္ ေထြးၾကည္တုိ႔ ေလးေယာက္ ျဖစ္ေနေလ၏။ သူတို႔မ်က္ႏွာမ်ားက ၿပဳံးစိစိ။ ဒီေန႔မွ သူတုိ႔ေလးေတြရဲ့ မ်က္ႏွာက ပုိၿပီးလွလာသလုိလုိ။ သူတုိ႔လက္ထဲမွာကေတာ့ သစ္သီး၀လံႏွင့္အျခားစားေသာက္ဖြယ္မ်ား ကိုင္ေဆာင္ထားၾကေလ၏။
"ညေနမုိးခ်ဳပ္ႀကီး ဘာအေၾကာင္းရွိလုိ႔ ဒီကို လာခဲ့ၾကတာလဲ"
"ရြာဦးေက်ာင္းဆရာေတာ္က ရဟန္းသူႀကီးကုိကိုေမာင္ကုိ သစ္သီး၀လံေလး သြားပုိ႔ေပးပါဆုိလုိ႔ လာခဲ့တာပါဘုရား"
"ဆရာေတာ္ႏွယ္... မိန္းခေလးေတြခ်ည္းလဲျဖစ္ ညေနခင္းႀကီးလဲျဖစ္ ဘာျဖစ္လုိ႔ ခုိင္းရတာပါလိမ့္"
"အဲဒါေတာ့ တပည့္ေတာ္မတုိ႔လဲ မသိပါဘုရား"
"ေအး... ေကာင္းၿပီ.. အဲဒါေတြ ကပ္လွဴပါ။ ၿပီးရင္ ျပန္ၾကေတာ့"
"တင္ပါ့ဘုရား"
သူတုိ႔တစ္သုိက္ တစ္ခစ္ခစ္ ရယ္ေမာရင္း ျပန္သြားၾကေလ၏။
ေနာက္တစ္ေန႔၌ ရဟန္းသူႀကီးကိုကုိေမာင္သည္ နံနက္ေစာေစာထကာ ဥပုသ္ျပဳရန္အတြက္ တုံးဖလားရြာဦးေက်ာင္းသုိ႔ ၾကြလာခဲ့၏။ ထုိေတာရေက်ာင္းႏွင့္တုံးဖလားရြာမွာ ၇ မုိင္ခန္႔ေ၀းကြာေလ၏။ ေန႔ဆြမ္းအမီ တုံးဖလားရြာဦးေက်ာင္းသုိ႔ေရာက္၏။ ဆရာေတာ္ကုိ ၀တ္ျပဳၿပီး ဥပုသ္ျပဳၾက၏။ ၿပီးေနာက္ ေန႔ဆြမ္းဘုဥ္းေပးၾက၏။ ေန႔ဆြမ္း၀ုိင္း၌ ရဟန္းသူႀကီးကုိကိုေမာင္က စၿပီး စကားဆုိေလ၏။
"ဆရာေတာ္.. ဘာျဖစ္လုိ႔ ဥမၼာတုိ႔ အုပ္စုလြတ္ၿပီး စားစရာေတြ ပုိ႔ခုိင္းရတာလဲ ဘုရား၊ ဘယ္သူႏွင့္မွ မေတြ႔ခ်င္လုိ႔ တစ္ပါးထဲ ေအးေအးေဆးေဆးေနပါရေစလုိ႔ ေတာရမေဆာက္တည္ခင္ ဆရာေတာ္ကုိ ေလ်ာက္ထားခဲ့တယ္ေလ ဘုရာ့"
ဆရာေတာ္ မ်က္လုံးျပဴးသြား၏။
"ေဟ... ဘယ္ကလာ ဘယ္လုိ သူႀကီးဆီ ဥမၼာတုိ႔အဖြဲ႔ကုိ လြတ္ရမွာလဲ။ မလြတ္ရပါဘူး"
"ဒါေပမဲ့ သူတုိ႔ တပည့္ေတာ္ဆီ စားစရာေတြလာပို႔တယ္ဘုရား"
"ဘယ္တုန္းကလဲ"
"မေန႔က ညေန ငါးနာရီခြဲေလာက္ကပါဘုရား"
"မျဖစ္ႏုိင္ဘူး"
"ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ ဘုရား"
"မေန႔က အဲဒီအခ်ိန္ ဒီေက်ာင္းမွာ ရြာထဲက အပ်ိဳလူပ်ိဳေတြ အားလုံးစုေပါင္းၿပီး အဖိတ္ေန႔တုိင္းလုပ္ေနၾက ဘုရားပန္းလာလဲၾကတယ္။ ေသာက္ေတာ္ေရ လာဆက္ကပ္ၾကတယ္။ သူႀကီးေျပာတဲ့ မိန္းခေလး ေလးေယာက္လုံးလဲ ဒီကိုလာၾကတယ္"
"ေသခ်ာရဲ့လား ဘုရား"
"မယုံရင္ သူတုိ႔ကုိ ေခၚၿပီး ေမးေပးတယ္"
ထုိကဲ့သုိ႔ ဆရာေတာ္ေျပာဆုိၿပီး ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ကုိ ရြာထဲ လြတ္ကာ ဥမၼာတုိ႔ေလးေယာက္လုံးအား အေခၚလြတ္လုိက္၏။ သူတုိ႔ေရာက္လာေသာအခါ ေလးေယာက္လုံး မေန႔ကေလာက္ လွလွပပ မဟုတ္သည္ကုိ ေတြ႔ရေလ၏။ သူတုိ႔ကုိေမးၾကည့္ျပန္ေတာ့လည္း ရြာဦးဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းကုိသာ ပန္းေတာ္ကပ္ ေရေတာ္ကပ္ဖုိ႔ သြားခဲ့ေၾကာင္း၊ သူႀကီးေနထိုင္ရာေနရာကို သိပင္မသိေၾကာင္း၊ သိလွ်င္လည္း ညေနမုိးခ်ဳပ္ႀကီး ေတာထဲေတာင္ထဲကုိ ဘယ္မိဘကမွ ေပးလြတ္မည္မဟုတ္ေၾကာင္းျဖင့္ သူတုိ႔မလာေၾကာင္းကုိ ခုိင္ခုိင္မာမာ သက္ေသျပေနၾကေလေတာ့၏။
တစ္ခုခုလြဲမွားေနမွန္း ရဟန္းသူႀကီးကုိကိုေမာင္ သေဘာေပါက္သြား၏။ "ဧကႏၱ နာနာဘာ၀မေလးေတြ လူေယာင္ေဆာင္ၿပီး လာခဲ့တာဘဲ ျဖစ္ရမယ္" ဟု စဥ္းစားမိေလ၏။ ထုိသုိ႔စဥ္းစားမိသည္ႏွင့္တစ္ၿပိဳင္နက္ ၾကက္သီးျဖန္းကနဲ ထသြား၏။ ညေနဘက္ ေတာရေက်ာင္းသုိ႔ ျပန္သြားရမည္ကုိပင္ ၀န္ေလးသလုိ ျဖစ္လာ၏။ သုိ႔ေသာ္ ၀ါကၽြတ္သည့္တုိင္ ေနမည္ဟု ကတိေပးထားၿပီးျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သတၱိေမြးကာ ညေနပုိင္း၌ ဆရာေတာ္ကုိ ကန္ေတာ့ႏႈတ္ဆက္ၿပီး ေတာရေက်ာင္းေလးသုိ႔ ျပန္ခဲ့ေလေတာ့၏။ သုံးနာရီခန္႔ ေတာၿမိဳင္ေတာင္တန္းမ်ားကို ျဖတ္သန္းၿပီးေနာက္ ေတာရေက်ာင္း၀င္းေလးထဲသုိ႔ ညေနဆည္းဆာခ်ိန္၌ပင္ ေရာက္ရွိလာေလ၏။
ေက်ာင္း၀င္းထဲ ၀င္၀င္ခ်င္း အေမႊးရနံ႔တစ္ခုခုကုိ ရွဴရႈိက္မိေလ၏။ ျပင္သစ္ထုတ္ ေရေမႊးအေကာင္းစား အန႔ံပင္ျဖစ္၏။ ထုိ႔ေနာက္ ေတာရေက်ာင္းေပၚမွ ထြက္ေပၚလာသည့္ အမ်ိဳးသမီးတစ္စုတုိ႔၏ တဟိဟိ ရယ္ေမာသံကုိ တုိးတုိးေလး ၾကားရျပန္၏။ ဘုရား ဘုရား။ သူတုိ႔ လာျပန္ၿပီထင္တယ္။ ဒုကၡဘဲ။ ရဟန္းသူႀကီးကုိကိုေမာင္သည္ အဟမ္း အဟမ္း ဟု ေခ်ာင္းအက်ယ္ႀကီးဆုိးလုိက္ၿပီး ေတာရေက်ာင္းေလးေပၚသုိ႔ တက္သြားေလ၏။ သို႔ေသာ္ ေက်ာင္းေပၚ၌ကား အမ်ိဳးသမီးမ်ား မရွိေတာ့ေလၿပီ။ ဘုရားပန္း ေသာက္ေတာ္ေရတုိ႔ကုိမူ က်က်နနဆက္ကပ္ထားၿပီး ေက်ာင္းေပၚေက်ာင္းေအာက္ သန္႔ရွင္းေရး လုပ္ထားသည္ကုိ ေတြ႔ရေလ၏။
ေၾကာက္တစ္၀က္ ၾကည္ႏူးတစ္၀က္ျဖင့္ ရဟန္းသူႀကီးကုိကိုေမာင္သည္ တစ္ခုခုလုပ္ရန္ ဆုံးျဖတ္လုိက္၏။ ရသမွ် ဘုရားစာတုိ႔ကုိ ရြတ္ဖတ္၏။ ေဟတုပစၥေယာစသည့္ ၂၄ ပစၥည္းျဖင့္ အရပ္ရွစ္မ်က္ႏွာကုိ ေရဖ်န္းၿပီး စည္းခ်၏။ သေဗၺဗုဒၶါ စသည့္ ဂါထာတုိ႔ျဖင့္ အရပ္ဆယ္မ်က္ႏွာတုိ႔ကုိ စည္းခ်၏။ လာေရာက္ကူညီေသာသူတုိ႔အား ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း၊ ေနာက္တစ္ခါ ထပ္လာဖုိ႔မလုိေတာ့ေၾကာင္း၊ အမွ်ေပးေ၀ပါေၾကာင္းျဖင့္ အစီအမံျပဳလုပ္လုိက္ေလေတာ့၏။
ထုိေန႔မွ စတင္၍ ရဟန္းသူႀကီးကုိကိုေမာင္သည္ မန္က်ည္းပင္ေတာင္တန္းရွိ ေတာရေက်ာင္းေလး၌ အေႏွာင့္အယွက္ကင္းစြာ ေအးေအးေဆးေဆး တရားရႈမွတ္ၿပီး အနားယူႏုိင္ေလေတာ့၏။ သူ၏ စိတ္တြင္း၌မူကား....
"ေအာ္.. ကံဆုိးၿပီဆုိမွျဖင့္ လူသားအမ်ိဳးသမီးမ်ားတင္မက နာနာဘာ၀အစိမ္းသရဲမေလးမ်ားကပင္ လာႀကိဳက္ေခ်ၿပီေကာ"
ဟူ၍ အျပင္းစားသတိသံေ၀ဂႀကီးကုိ ရရွိၿပီး မိန္းခေလးမ်ားကို အေၾကာက္ႀကီးေၾကာက္၍ ေနေလေတာ့သတည္း။ :D :D :D
ကံက ကံကုိ ကံအျဖစ္ ကံျပဳ၏။
ကုိကိုေမာင္(ပန္းရနံ႔)
....
24 comments:
သူႀကီး ကိုကိုေမာင္ ေရ
ေတာရေက်ာင္း အဆက္ကေလး ဖတ္ရလို႕ ေက်းဇူးပါ ဒါေပမဲ႔ ကံဆိုးလို႕ နာနာဘဝေလး ေတြကႀကိဳက္တာ ဆိုတာေတာ႔ ဟုတ္ဟန္မတူ ပါ
ကံေကာင္းလြန္းလို႕ ေနမွာပါ လူတင္မက နာနာဘဝ ပါအဆစ္ရ ကိုႀကီးေက်ာက္ တို႕မ်ား သူႀကီး နဲ႔ ေနရာျခင္း လဲ ခ်င္စမ္းလို႕ ေအာ္ေနမွာ မယံုရင္ ေမးၾကည္႔ ပါလားဗ်
နာနာဘဝ ေခ်ာေခ်ာေလး တေယာက္ေလာက္ ပိုေနရင္ ေပးလိုက္စမ္းပါ ကိုႀကီးေက်ာက္ႀကီး ကို
ခင္မင္စြာျဖင္႔
ေရႊစင္ဦး
:D:D.. Be careful bro.. :D:D...
with regards,
Nay Wathan
(currently, I can't type in burmese and so I write in English)
bro!! to afraid pretending :P
swe
ေအာ္....ဖစ္မွဖစ္ရေလ..အကိုေမာင္ရယ္
ဟီးးးဟီးးးဟီးးး
တို ့သူၾကီးမင္းမ်ားနွယ္ေနာ္ ဘယ္ေလာက္မ်ား စြံလိုက္လဲ ဆိုတာ ၾကည့္ပါဦး။ ရဟန္းဘ၀မွာေတာင္
နာနာဘ၀ ေလးေတြ က လာျပီး ကလူ၏သို ့ျမဴ၏ သို ့လာလုပ္သြားတယ္။ ဘၾကီးေက်ာက္ တို ့နဲ့ မ်ားကြာပါ့။
၀ါမကြ်တ္ခင္ေတာ့ ရဟန္းဘ၀ က မ်ားကြ်တ္မလားမသ္ိဘူး။ :D
ျပီးယင္ဘာျဖစ္ဦးမလဲ မသိဘူးေနာ္။ ေစာင့္ေမွ်ာ္လွ်က္ေနဆဲ ပါ။ စာဖတ္ဖို ့ေျပာတာ။ :)
အလဲ့ တို ့အစ္ကိုၾကည့္ရတာ ေမြးရာပါအားနည္
ခ်က္က ေကာင္မေလးေတြၾကည္တာဘဲၿဖစ္ရ
မယ္ဒါေၾကာင့္ ဘုန္းဘုန္းၿဖစ္တာေတာင္ စြံတာ
ကကပ္ပါေနေလရဲ ့ :P
ဟင့္..ဘုန္းဘုန္းကလဲ..မ်ားတို႔က ၾကည္ညိုလြန္းလို႔..
လာတာပဲ ဟာပဲ..ဟာကို..
မဲဇာေတာင္ေျခ စီးေတြေတြတည့္..
ကႊဲနာေပါင္ေျခ ခ်ီးေပေပတည့္... းD
သူၾကီးတို႔စံြပံုမ်ားေတာ့ နာနာဘ၀ကေတာင္..း))
ဟိုဇာတ္ေတာ္ထဲက ရဟန္းေတာ္လို ေျခေထာက္ကို ခဲနဲ႔ထုျပီး တရားဆက္ရွူရင္ ရဟႏၱာျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မွာေနာ္။ ေနာက္ဆက္တဲြ ဆက္ရန္ကို ေမွ်ာ္ေနပါတယ္။
ဥပုသ္ျပဳရန္အတြက္ ဆိုတာက်ေနာ္တို ့ဗုဒၱဘာသာမွာ
မသံုးဘူးထင္တယ္ဗ်- ဥပုဒ္ေစာင့္ရန္လို ့သံုးပါတယ္ဗ်ာ-
ဘုရားပန္းလြဲမဟုတ္ပါဘူး-ဘုရားပန္းလဲ ျဖစ္ပါတယ္။
သူရဲမဟုတ္ဘဲနဲ ့ သူေယာင္မယ္ေတြဆိုေကာင္းမွာ-
ကိုကိုေမာင္ သီခ်င္းဆိုတာ ဒီကေနေတာင္ၾကားပါတယ္ဗ်ာ-
သီခ်င္းမွ သံုးပုဒ္ေတာင္ဆိုသြားတယ္-
ရင္းနွီးစြာဖြသြားပါသည္။
ဟားဟားဟား--
ရဟန္းသူႀကီးကုိကိုေမာင္နွယ္..ကံေကာင္းလုိ႔
နာနာဘာ၀..၀ိနာဘာ၀ေတြေတာင္
မေနနုိင္ၾကိဳက္တာကုိ..
သူဂ်ီးေရ..လူထြက္ခန္ေလးေတာ႔
ၾကည္႔ခ်င္ေသးတယ္..အဲဖတ္ခ်င္ေသးတယ္။
နာနာဘာ၀ေတြမ်ား ေခတ္မွီလိုက္တာေတာ္
ျပင္သစ္ေရေမႊးေတာင္ သံုးႏိုင္တယ္.. ဟြန္႔
ေနာက္တစ္ေခါက္ထပ္ေတြ႕ရင္ တစ္ပုလင္းေလာက္ ေတာင္းထားေပးပါ သူၾကီး..
မေမ႕နဲ႕ေနာ္..
ဒါနဲ႕အဂၤလန္ကို လက္တိုလက္ေတာင္းခိုင္းဖို႕ နာနာဘာ၀ တစ္ေယာက္ေလာက္ ေခၚလာခဲ႕ေရာေပါ႕... ကိုယ္တိုင္ အ၀တ္ေလွ်ာ္၊ထမင္းခ်က္စရာမလိုေတာ႕ဘူးေလ...
ေမာင္ဂ်စ္တူးေလး..
အခုလုိ ကြန္မင့္ကုိ စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႔ ေရးေပးလုိ႔ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ စာလာဖတ္ေဖာ္ရလုိ႔လဲ ၀မ္းသာစြာ ႀကိဳဆုိလ်က္ပါ။ (ကင္မရာေလးလြယ္ၿပီး စာလာဖတ္ပုံေပၚတယ္)။ း၀)
ကြန္မင့္ကို တစ္ခုစီရွင္းျပမယ္ေနာ္။
၁။ ပထမဆုံး ဥပုသ္ဆုိတဲ့ စကားကုိပါ။ အမွန္က ဗုဒၶဘာသာမွာ ဥပုသ္ဆုိတဲ့စကားဘဲရွိပါတယ္။ ဥပုဒ္ဆုိတဲ့စကားက မွားေနတဲ့ စကားလုံးပါ။ ပါဠိက ဆင္းသက္လာတဲ့စကားလုံးလုိ႔ဘဲ ဆုိၾကပါစုိ႔။ ပါဠိမွာ ဥေပါသထလုိ႔ ရွိပါတယ္။ ပုဒ္ျဖတ္လုိက္ေတာ့ ဥပ+၀သထေပါ့ဗ်ာ။ ဥပဆုိတာကေတာ့ ေကာင္းျမတ္တဲ့ သီလအက်င့္ေတြနဲ႔ ျပည့္စုံျခင္းလုိ႔ အဓိပၸါယ္ရၿပီး ၀သထကေတာ့ ေနျခင္းလုိ႔အဓိပၸါယ္ရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဥပုသ္ေစာင့္တယ္ဆုိတာ ေကာင္းျမတ္တဲ့အက်င့္သီလေတြနွင့္ျပည့္စုံၿပီးေနျခင္းလုိ႔ အဓိပၸါယ္ရပါတယ္။ (ေနာက္အဓိပၸါယ္မ်ားစြာလဲ ရွိပါေသးတယ္)။ ဒါေၾကာင့္ ဥေပါသထက ေနၿပီး ဥပုသ္လို႔ သအသတ္နဲ႔ ျဖစ္လာပါသတဲ့။ (နီးစပ္ရာ ဘုန္းေတာ္ႀကီးမ်ားကုိ ေမးျမန္းၾကည့္ရင္ ပုိရွင္းသြားပါလိမ့္မယ္)
ဒါေပမဲ့ ဘုန္းႀကီးေတြ ဥပုသ္ျပဳတာကေတာ့ လူေတြေစာင့္တဲ့ ဥပုသ္မ်ိဳးမဟုတ္ဘူး။ သံဃာအခ်င္းခ်င္းညီညြတ္မႈ စင္ၾကယ္မႈ ပါတိေမာက္ရြတ္ဆုိမႈတုိ႔ကုိဘဲ ရည္ညြန္းပါတယ္။
၂။ပုိ႔စ္ထဲမွာ ဘုရားပန္းလြဲလုိ႔ မေရးခဲ့ပါဘူး။ ဘုရားပန္းလဲလုိ႔ဘဲ ေရးခဲ့တာပါ။ ဘုရားစူး။ ျပန္ျပင္ထားတာ မဟုတ္ဘူး။ အရွိအတုိင္းဘဲ ထားထားတာ။ (ဒါေပမဲ့ မ်ားေသာအားျဖင့္ စာလုံးေပါင္းေတာ့ စိတ္မခ်ဘူး။ မွားေနဆဲပါဘဲ။ ဒါေၾကာင့္ ပုိ႔စ္ကို မတင္ခင္ ႏွစ္ခါေလာက္ ျပန္ျပန္ဖတ္ေနရတယ္) း၀)။ အမွားေတြ႔တုိင္း ေထာက္ျပႏုိင္ပါတယ္။ လုံး၀(လုံး၀) စိတ္မဆုိးတတ္ပါေၾကာင္း။
၃။ ဂ်စ္တူးေျပာတဲ့ သူေယာင္မယ္ဆုိတဲ့ စကားလုံးေလးက အရမ္းလွပါတယ္။ အဆင့္လဲ ျမင့္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ တုံးဖလားရြာသားေတြ အၿမဲတမ္းေျပာေနက်စကားက... အဲဒီေကာင္ အစိမ္းမေလး ျမင္ခဲ့တယ္တဲ့။ အဲဒီေကာင္... အုပ္တေစာင့္(ဥစၥာေစာင့္)မေလးနဲ႔ ေတြ႔ခဲ့တယ္တဲ့။ အဲဒီလုိ စကားေတြကုိဘဲ သူတုိ႔ေျပာေနၾကတာ။ အဲဒီေကာင္ သူေယာင္မယ္ေတြႏွင့္ေတြ႔ခဲ့တယ္တဲ့ လုိ႔ ေျပာတာ တစ္ခါမွ မၾကားဖူးဘူး။ သူႀကီးက ေတာသားဆုိေတာ့... ဒီသူေယာင္မယ္ကိစၥမွာေတာ့ ဂ်စ္တူးက ပုိျမွင့္ေနတယ္။ ဒါေၾကာင့္ စာလာဖတ္သူမ်ားအားလုံး... နာနာဘာ၀အစိမ္းသရဲမေလးမ်ားအစား သူေယာင္မယ္ေလးမ်ားဟု ျပင္ဆင္ဖတ္ၾကပါရန္။
ေက်းဇူးဘဲ ဂ်စ္တူးေရ... အခုလုိ ေသခ်ာဖတ္ၿပီး ေ၀ဖန္ေပးတာ။
ကင္မရာႀကီးတစ္ကားကားနဲ႔လုပ္မေနနဲ႔ဦးေနာ္။ ဒီေန႔က အာဇာနည္ေန႔ဆုိေတာ့ ေမာ္ဒယ္မေလးေတြရဲ့ မ်က္ႏွာလဲ ရႊင္ျပမဲ့ပုံမေပၚဘူး။
ဟား ဟား
ဥပုသ္။
http://www.google.co.uk/search?q=%E1%80%A5%E1%80%95%E1%80%AF%E1%80%9E%E1%80%B9&ie=utf-8&oe=utf-8&aq=t&rls=org.mozilla:en-GB:official&client=firefox-a
ဥပုသ္အေၾကာင္းေတြ အဲဒီေအာက္မွာ အျပည့္အစုံနီးပါးပါတယ္။ ဥပုဒ္ဆုိတဲ့ စကားလုံးေတြလဲ အြန္လုိင္းမွာေတာ့ ပ်ံ့ေနတာပါဘဲ။ ဒါေပမဲ့ သတ္ပုံအရ ဒေဒြးသတ္တာ မွားတယ္။ သဘဲ သတ္ရမွာ။
ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးႏုိင္ပါေစ။
ခင္မင္လ်က္
ကုိကိုေမာင္(ပန္းရနံ႔)
တဂ်ီး ေရ.. ကၽြန္ေတာ္လည္း အဲဒီလို ကံဆိုးလိုက္ခ်င္ပါဘိ။
သူၾကီး ေရ
သိပ္ ့ကိုေက်းဇူးတင္မိရင္းတင္ရင္းပါဘဲဗ်ာ-
မွတ္ခ်က္ကေလးကို ပို ့စ္အျဖစ္ျမင္ခ်င္စမ္းပါဘိေတာ့
တယ္-တကယ့္ကိုေကာင္းတဲ ့ပို ့စ္ကေလးတစ္ခုျဖစ္မွာပါ။
က်ေနာ္တုိ ့ဗုဒၳဘာသာဝင္ေတြေသေသျခာျခာသိသင့္တယ္
လို ့ထင္မိပါတယ္ခင္ဗ်ာ-ေလးစားျပီးရင္းေလးစားစြာျဖင့္
ဂ်စ္တူး(မံုရြာ)
ေနာက္တစ္ခုက ဥပုသ္ ကိုဒေဒြးဘဲသတ္သတ္ သဘဲသတ္သတ္ဗ်ာ-ဥပုသ္ျပဳတယ္ဆိုတာက်ေနာ္တို ့
ဗုဒၳဘာသာမွာရွိပါသလား- ဥပုသ္ေစာင့္တယ္လို ့ဆိုလို
ပါသလားရွင္းျပေပးပါ။ ဘုန္းၾကီးေတြေမးရေအာင္ကလည္း
တပါးမွလိုင္းေပၚမွာတက္္မလာဘူးေလ-ဘုန္းဘုန္းတို ့
အလုပ္မ်ားေနတဲ ့လ(အခ်ိန္)ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ထင္ပါရဲ ့
ဒီေတာ့ သူၾကီးဘဲရွင္းျပေပးပါခင္ဗ်ာ-ေလးစားစြာေတာင္း
ဆိုအပ္ပါသည္။ ေလးစားစြာျဖင့္
ဂ်စ္တူး(မံုရြာ)
ေမာင္ဂ်စ္တူး..
လူေတြက ဥပုသ္ေန႔ေတြမွာ ဥပုသ္ေစာင့္ၾကတယ္။ တစ္လမွာ ေလးဥပုသ္ရွိပါတယ္။ လဆန္းဂရက္ဥပုသ္၊ လျပည့္ဥပုသ္၊ လျပည့္ေက်ာ္ဂရက္ဥပုသ္ႏွင့္လကြယ္ဥပုသ္ဆုိၿပီးေတာ့ေပါ့။ အဲဒီလုိ ဥပုသ္ေန႔ေတြမွာ ရွစ္ပါးသီလ ကုိးပါးသီလ (အထက္ပုိင္းမန္လည္ဂုိဏ္းကေတာ့ ၁၀ ပါးသီလ)ထိန္းၿပီး ကိုယ့္သီလ ကုိယ္ေစာင့္ေရွာက္ေနၾကတာကုိ ဥပုသ္ေစာင့္တယ္လုိ႔ ေခၚၾကတာပါ။ လူအမ်ားသိတာက ညေနစာ မစားဘဲေနတာကုိဘဲ ဥပုသ္ေစာင့္တယ္လုိ႔ ထင္ေနၾကတာ။ အမွန္က ေဆာက္တည္ထားတဲ့ သီလေတြအားလုံးကုိ မက်ိဳးမပ်က္ေအာင္ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ထားတာကို ဥပုသ္ေစာင့္တယ္လို႔ ဆုိလုိတာပါ။
ဘုန္းႀကီးေတြက်ေတာ့ ဥပုသ္ေန႔ေတြမွာ ဥပုသ္ျပဳၾကေလ့ရွိတယ္။ ဥပုသ္ေစာင့္တာမဟုတ္ဘူး။ ဥပုသ္ျပဳၾကတာ။ ဘုန္းႀကီးသီလေတြက ၂၂၇ ရွိေလေတာ့ ရွစ္ပါးသီလစတဲ့ သီလေတြက အလုိလုိပါၿပီးသားပါ။ ဘုန္းႀကီးေတြက အဲဒီသီလေတြကုိ တစ္သက္လုံးေန႔စဥ္ ေစာင့္ၾကရတာပါ။ လူေတြလုိ ဥပုသ္ေန႔မွာမွ အထူးေစာင့္ၾကတာမဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေတြအတြက္ ဥပုသ္ေစာင့္ဆုိတဲ့ ေ၀ါဟာရမရွိပါဘူး။ ဥပုသ္ျပဳဘဲ ရွိတာပါ။
ဥပုသ္ျပဳဆုိတဲ့ စကားရပ္ကလဲ ပါဠိကုိ တုိက္ရုိက္ဘာသာျပန္ၿပီး သုံးႏႈန္းထားတာပါ။
ဥေပါသထံ ကေရယ် တဲ့။ ပါဠိမွာ ဆုိထားတာ။ အနက္ျပန္လုိက္ေတာ့။
ဥေပါသထံ၊ ဥပုသ္ကုိ၊ ကေရယ်၊ ျပဳရာ၏ တဲ့။
ဒီေနရာမွာ ဥပုသ္ျပဳတယ္ဆုိတာ ဘာလဲဆုိေတာ့... အာပတ္မွစင္ၾကယ္ေၾကာင္း၊ သံဃာ့ကိစၥအ၀၀တုိ႔၌သေဘာတူညီေၾကာင္း စတဲ့ သံဃာအခ်င္းခ်င္းညီညြတ္မႈကုိ ေရွ ့ရႈျပဳျခင္းကုိဘဲ ဆုိလုိတာပါ။
ဘုန္းႀကီးေတြက်ေတာ့ ဥပုသ္ေန႔တုိင္း ဥပုသ္မျပဳၾကပါဘူး။ လျပည့္ဥပုသ္ လကြယ္ဥပုသ္ေတြမွာမွ ဥပုသ္ျပဳၾကတာပါ။ တစ္လမွာ ႏွစ္ႀကိမ္ေပါ့။
ဥပုသ္ျပဳတဲ့အခါမွာ သံဃာေတြအားလုံး သိမ္ေက်ာင္းထဲမွာ စုထုိင္ၾကရပါတယ္။ တစ္ပါးႏွင့္တစ္ပါး ႏွစ္ေတာင့္ထြာထက္ ပိုေ၀းကြာၿပီးမထုိင္ရဘူး။ ႏွစ္ေတာင့္ထြာ အတြင္းကပ္ၿပီးထုိင္ရမယ္။ ညီညြတ္တယ္ဆုိတဲ့ သေဘာကုိေဆာင္တာပါ။ စည္းလုံးျခင္းသည္ အင္အားဆုိသလုိမ်ိဳးေပါ့။ ဒါေၾကာင့္မုိ႔ ၁၅ ရက္တစ္ႀကိမ္အစည္းအေ၀းသေဘာမ်ိဳး ဘုရားရွင္က သတ္မွတ္ေပးခဲ့တာပါ။ (အဲဒီနည္းစနစ္ကုိ ယူၿပီး မြတ္စလင္ေတြ သူတုိ႔ဗလီထဲမွာ သံဃာေတာ္ေတြလုိ စုစည္းၿပီး ညီညြတ္မႈယူၾကပုံေပၚတယ္)။
တကယ္ေတာ့ ဒီစနစ္ကုိ ဘုရားရွင္ကိုယ္တုိင္ကလဲ အာဇီ၀ကတကၠဒြန္းေတြဆီက ဗိမၺိသာရမင္းႀကီးေလ်ာက္ထားခ်က္အရ အတုယူခဲ့တာပါ။ သာသနာတုိးတက္ေရး၊ ညီညြတ္ေရး၊ ျပန္႔ပြါးေရးကုိ ဦးတည္ၿပီး အတုယူခဲ့တာပါ။
ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းမွာ ရဟန္းတစ္ပါးထဲရွိရင္ ဘာဥပုသ္၊ ႏွစ္ပါးရွိရင္ ဘာဥပုသ္၊ သုံးပါးရွိရင္ ဘာဥပုသ္၊ ေလးပါးႏွင့္အထက္ရွိရင္ ဘာဥပုသ္ဆုိတာေတြကုိေတာ့ ရွင္းမျပေတာ့ပါဘူး။ လုိရင္းမေရာက္ဘဲေနမွာစုိးလုိ႔။ ေျပာရရင္ေတာ့ အရွည္ႀကီးဘဲ ေမာင္ဂ်စ္တူးေရ...
သူႀကီးလဲ ဒုလႅဘ၀တ္တုန္းက ေလ့လာထားတာ။ စိတ္၀င္စားဖုိ႔ေကာင္းလုိ႔။
အခ်ဳပ္ေျပာရရင္ေတာ့...
ဥပုသ္ေန႔တုိင္းမွာ လူေတြက ဥပုသ္ေစာင့္ၾကတယ္။ ငါးပါးသီလေစာင့္တာကို ေျပာတာမဟုတ္ဘူးေနာ္။ ရွစ္ပါး ကိုးပါး ဆယ္ပါး အဲဒီသီလကုိေစာင့္မွ ဥပုသ္ေစာင့္တယ္လို႔ေခၚတာ။ ရုိင္းရုိင္းေျပာရရင္ ငါးပါးသီလမွာ ကုိယ့္လင္ ကိုယ့္ဇနီးႏွင့္ေပ်ာ္ပါးလုိ႔ရတယ္။ ဒါေပမဲ့ ရွစ္ပါး ကိုးပါး ဆယ္ပါး သီလေတြမွာ အဲဒီလုိ ေပ်ာ္ပါးလုိ႔မရဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ျမင့္ျမတ္တဲ့သီလလုိ႔ ေခၚတာ။
ဘုန္းႀကီးေတြကေတာ့ လျပည့္ဥပုသ္ လကြယ္ဥပုသ္ေန႔ေတြမွာ ဥပုသ္ျပဳၾကတယ္။ အဲဒီလုိ ဥပုသ္ျပဳရတ့ဲ ရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ့ အစကေျပာခဲ့သလုိဘဲ စင္ၾကယ္မႈ စည္းလုံးမႈ မွတ္သားမႈတုိ႔ကုိ ဦးတည္ပါတယ္။
အေၾကာင္းစုံကုိေတာ့ ဂ်စ္တူးရဲ့ဆရာေတာ္ေတြကုိ ေသခ်ာေမးၾကည့္ပါ။ စိတ္၀င္စားစရာေကာင္းပါတယ္။
ခင္မင္လ်က္
ကိုကိုေမာင္(ပန္းရနံ႔)
သာဓု - - - သာဓု - - - သာဓု ---
ဒုလႅဘရဟန္း၀တ္ လို ့မို လို ့ေတာ္ေတာ့တယ္ဗ်ာ-
တကယ့္ကိုတိတိက်က်ရွင္းလင္းျပသြားလိုက္တာ-
သာဓု ေခၚပါတယ္ခင္ဗ်ာ- ေက်းဇူးလည္းၾကီးမားလွပါတယ္။
ဦးသံုးဳကိမ္တိတိရိုေသစြာရွစ္ခိုးဦးခ်ကေတာ့လိုက္ပါသည္
ဘုရား-
ေလးစားရိုက်ိဳ ့စြာျဖင့္
ဂ်စ္တူး(မံုရြာ)
ကိုကိုေမာင္ကေတာ့ လုပ္ခ်လိုက္ျပန္ၿပီ နာနာဘာ၀ က ၾကိဳက္တာ လား ဒါမွ မဟုတ္ ရြာက အပ်ိဳမေတြက. . . တမင္ လုပ္ၾကံၿပီးလာတာလး သိဘူး :P
သူႀကီးကိုကိုေမာင္ကဘယ္မွာျဖစ္ျဖစ္စံြေနလိုက္ပံုမ်ား..။
ရဟန္း၀တ္နဲ႔ဆိုေတာ့..သတိေတာ့ထားအံုးေနာ္..
ခင္မင္စြာ
သဒၶါ
ဟားဟား
မိုက္တယ္
ညီမ အရင္ပို႕စ္ေတြ မဖတ္ရေသးေပမယ့္ ရုပ္ရွင္ တကြက္ျခင္းၾကည့္ရသလိုပဲ .. း))
သရဲေတာ့ ေၾကာက္တယ္ဗ်
တယ္ဟုတ္ပါလားးး စြံခ်က္က လန္ထြက္ေနတာပဲေနာ္
:))
ခင္တဲ့
ယြန္း
ဘာကံလဲ အုတ္ကံလားဟင္ တဂီ်း
Myatnoe
ေတာ္ေတာ္စြံတဲ႕သူဂ်ီး
အုတ္ဒေဇာင္႕ေတြကေတာင္ လာပိုးရတယ္ဆိုဘဲ... ယံုရခက္ခက္
အင္း ယံုေစခ်င္လို႕ ေရးထားမွေတာ႕ ယံုလိုက္ရေတာ႕မွာေပါ႕ေလ း)
ဒီလိုကံဆိုးတာမ်ိဳးေတာ႕ ၾကံဳခ်င္စမ္းလွတယ္..
ကံေကာင္းလို႕ စ်န္မေလွ်ာခဲ႕တာေပါ႕ေနာ္ သူၾကီး..
Post a Comment