Saturday 1 August 2015

တတ္ထားသင့္သည္ Escapology

ၾကားဖူးေနက် ပုုံျပင္ေလးတစ္ပုုဒ္ပါ။

တစ္ခါက အေမရိကန္လူျဖဴလူမ်ိဳးပါေမာကၡႀကီးတစ္ေယာက္ အာဖရိကကုုိ အလည္အပတ္သြားသတဲ့။ ေဒါက္တာဘဲြ႔ရ ပါေမာကၡႀကီးဆုုိေတာ့ မာနခပ္ႀကီးႀကီးေပါ့။ မာနႀကီးရုုံတင္မက အျခားသူေတြကိုုလဲ အထင္ေသးအျမင္ေသးၿပီး ဟားတုုိက္ေလွာင္ေျပာင္ ရယ္ေမာတတ္တဲ့ အေလ့အက်င့္ရွိသတဲ့။

တစ္ေန႔။

အာဖရိကေဒသရွိ ျမစ္ႀကီးရုုိးတေလွ်ာက္ ကႏူးေလွနဲ႔ ေလ့လာေရးခရီးထြက္ဖုုိ႔ အာဖရိကန္လူမဲေလွသမားေလး တစ္ေယာက္ကိုု ငွားလုုိက္သတဲ့။ စကားစျမည္ေျပာရင္း ျမစ္ထဲထြက္လာလုုိက္တာ ခရီးအေတာ္ေလးေရာက္ေတာ့ ပါေမာကၡႀကိီးက ေလွသမားေလးကိုု ေမးသတဲ့။

"ေဟ့ေကာင္ေလး Biology ကုုိ မင္း  သိလား"

"မသိပါဘူး။ ပါေမာကၡႀကီး"

"အင္း... ဒါဆုုိ မင္းရဲ့အသက္ ငါးပုုံ တစ္ပုုံ ေသသြားၿပီ"

"ေအာ္ ဟုုတ္ကဲ့"

"Geology ေရာ သိလား"

"မသိပါဘူး ခင္ဗ်ာ"

"ေဟ.. မင္း အေတာ္ေလး ညံ့တာဘဲ။ ဒါဆိုု မင္းရဲ့အသက္ ငါးပုုံ ႏွစ္ပုုံ ေသသြားၿပီ"

"ဟင္ တကယ္ႀကီးလားဗ်ာ"

"ဒါျဖင့္ Anthropology ကုုိ ေရာ သိလား"

"အဲဒါကိုုလဲ မသိပါဘူး ပါေမာကၡႀကီး"

"ဟား ဟား ဟား မင္းက ဒီေလာက္ႏုုံဖ်င္းၿပီး ပညာမတတ္မွေတာ့ ဘယ္လုုိ လုုပ္စားမလဲ။ ဒါဆုုိ မင္းရဲ့ဘ၀က ငါးပုုံ သုုံးပုုံ ေသသြားၿပီဘဲ"

"က်ေနာ္ ေၾကာက္ေတာင္ လာၿပီ"

"ဒါဆုုိ Zoology ကုုိ ေရာ သိရဲ့လား"

"နာမည္ေတာင္ မၾကားဖူးပါဘူး ပါေမာကၡႀကီး"

"ဟား ဟား ဟား ဟီး ဟီး ဟီး (ကႏူးေလွေလးထဲမွာ ဘယ္ျပန္ညာျပန္လူးလွိမ့္ေအာ္ဟစ္ၿပီး အာေခါင္ျခစ္ကာ ေလွာင္ေျပာင္ ရယ္ေမာသတဲ့။ ျမစ္ကမ္းေဘးက ေတာေကာင္ေတြေတာင္ လန္႔ဖ်ပ္ၿပီး ေတာထဲ ၀င္ေျပးၾကတယ္ဆုုိဘဲ) မင္း ဒီေလာက္ထိ ပိန္းေနမွေတာ့ မင္းဘ၀ ေနကြယ္ခ်ိန္ သိပ္မလုုိေတာ့ဘူး။ မင္းအသက္ ငါးပုုံ ေလးပုုံ ေသသြားၿပီ"

"တကယ္ႀကီးလားဗ်ာ (ေလွသမားလူမဲကေလးဟာ အမွန္အကန္ ေၾကာက္သြားရွာသတဲ့။ ဟားတုုိက္ ရယ္ေမာခံရတဲ့အတြက္လဲ အလြန္ရွက္ၿပီး ပါေမာကၡႀကီးကုုိ အျမင္ကပ္ေနေတာ့သတဲ့)"

ပါေမာကၡႀကီးက ကႏူးေလွေလးထဲ လူးလွိမ့္ရယ္ေမာေနတဲ့အတြက္ ေလွကေလးကလဲ မၿငိမ္သက္ေတာ့ဘူးတဲ့။ ဟုုိဘက္ေစာင္းလုုိက္ ဒီဘက္ ေစာင္းလုုိက္ ျဖစ္ေနသတဲ့။ ဒါေပမဲ့ ပါေမာကၡႀကီးကေတာ့ ရယ္လုုိ႔ကိုု မၿပီးႏုုိင္ဘူးေပါ့။ ဘယ္ညာလူးလွိမ့္လုုိက္ ေခါင္းကိုု တြင္တြင္ ခါရမ္းလုုိက္နဲ႔ အႀကီးအက်ယ္ ရယ္ေမာေနတုုန္းဘဲတ့ဲ။ အဲဒီမွာ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ပါေမာကၡႀကီး ေခါင္းအရမ္းလြန္ၿပီး ေခါင္းမွာ ေဆာင္းထားတဲ့ သံခေမာက္ ( Helmet  )ႀကီး ကၽြတ္ထြက္ၿပီး ကႏူးေလွရဲ့ နံပါးတစ္ဘက္ကိုု အရွိန္ျပင္းစြာ ထိမွန္ၿပီး ေလွကေလး မၿငိမ္မသက္ျဖစ္ကာ ေမွာက္သြားပါေတာ့သတဲ့။

အာဖရိကန္အမဲေလွသမားေလးကလဲ သူ႔ရဲ့အသက္ ငါးပုုံ ေလးပုုံက ေသၿပီးၿပီဆုုိေတာ့ တစ္ပုုံဘဲ က်န္ေတာ့တာကုုိ အမွတ္ရၿပီး ကႏူးေလွကေလးနဲ႔ ပါေမာကၡႀကီးကုုိ ပစ္ထားခဲ့ၿပီး ကမ္းစပ္ကိုု ကုုိယ္လြတ္ ကူးေျပးေတာ့သတဲ့။ ပါေမာကၡႀကီးကေတာ့ ေရျပင္က်ယ္ထဲမွာ ဖလူး ဖလူး ဆုုိၿပီး ေရနစ္ေနေတာ့သတဲ့။ ေဟ့ေကာင္ေလး  ငါ့ကုုိ ကယ္ပါဦး၊ ငါ ေရနစ္ေတာ့မယ္၊ ငါ မေသခ်င္ေသးဘူးဆုုိၿပီး ေလွသမားေလးကိုု ေအာ္ဟစ္ၿပီး အကူအညီ ေတာင္းေနသတဲ့။ အဲဒီ အခါမွာ ကမ္းပါးေပၚ ေရာက္ေနၿပီး ျဖစ္တဲ့ ေလွသမားေလးက ပါေမာကၡႀကီးကုုိ ေမးခြန္းတစ္ခုု လွမ္းေမးလုုိက္သတဲ့။

"ေဟ့ ပါေမာကၡႀကီး   Swimology ကုုိ သိသလား"

"ငါ မသိဘူး။ ေရလဲ မကူးတတ္ဘူး။ ငါ့ကိုု အျမန္လာကယ္ပါ"

ေလွသမားေလးကလဲ ဒီတစ္ခါ ငါ့အလွည့္ေရာက္ၿပီ။ ဒီေလာက္စိတ္ထားပုုပ္ၿပီး ေမာက္မာလွတဲ့ ပါေမာကၡႀကီး သူ႔ထုုိက္နဲ႔ သူ႔ကံ ရွိပေစေတာ့လုုိ႔ စဥ္းစားၿပီး ဥေပကၡာျပဳလုုိက္သတဲ့။

"ဟား ဟား ဟား ခင္ဗ်ား ဒါေလးေတာင္ မသိဘူး ဆုုိမွေတာ့ ခင္ဗ်ားရဲ့အသက္ ငါးပုုံပုုံရင္ ငါးပုုံလုုံး သြားရွာၿပီ။ ဘုုိင့္ဘုုိ္င္ ပါေမာကၡႀကီး"

အဲဒီ အာဖရိကန္လူမ်ိဳး လူမဲေလွသမားေလးဟာ အားရပါးရရယ္ေမာၿပီး ခုုန္ေပါက္ခုုန္ေပါက္နဲ႔ ရြာအေရာက္ ျပန္ေျပးေလေတာ့သတဲ့။ ပါေမာကၡႀကီးကေတာ့ ျမစ္ထဲမွာ ယက္ကန္ယက္ကန္နဲ႔ က်န္ရစ္ေနခဲ့ၿပီး ေနာက္ဆုုံးေတာ့ ေရနစ္ေသဆုုံးသြားပါေတာ့သတဲ့။

ပုုံျပင္ေလးက ဒါပါဘဲ။
.......

အကယ္၍ သင္သည္လည္း ပညာတတ္ေယာင္ေယာင္ အာဏာရွင္ေယာင္ေယာင္ စြာက်ယ္စြာက်ယ္နဲ႔ ဆရာလုုပ္ေလ့ရွိတဲ့ လူႀကီးတစ္ေယာက္နဲ႔ ေလွေလွာ္ၿပီး ေရလမ္းခရီးအတူသြားၾကတယ္ဆုုိပါစုုိ႔။ ထုုိ လူႀကီးက သင့္ကုုိ ေမးေကာင္း ေမးပါလိမ့္မယ္။

"ေဟ့ ငနာေလး.. မင္း Suuology   သိလား"

"မသိပါဘူး ဆရာ"

"Seinology ကုုိေရာ"

"အဲဒါလဲ မသိပါဘူး ဆရာ"

"Mannology ကုုိေရာ"

"လုုံး၀ မသိပါဘူး ဆရာ"

"ဒါျဖင့္  Hlaingology ကုုိေရာ"

"နာမည္ေတာင္ မၾကားဖူးပါဘူး ဆရာ"

"(အဲဒီ လူႀကီးက အထင္ေသးအျမင္ေသး ေျပာင္ေလွာင္သည့္ မ်က္ႏွာထားျဖင့္) ေသနာေလး....မင္း ဒီေလာက္ တုုံးအေနမွေတာ့၊ စာမတတ္ေပမတတ္ ဗဟုုသုုတနည္းေလမွေတာ့  မင္းရဲ့ဘ၀ ငါးပုုံ ေလးပုုံ ေသၿပီးေရာေပါ့"

ထုုိအခိုုက္ ေလွႀကီးေမွာက္သြားအံ့။ အထက္က အာဖရိကန္အမဲ ေလွသမားေလး ထုုံးကုုိ နွလုုံးမူကာ  ခင္ဗ်ား  ကုုိေတာ့ ေကာင္းေကာင္း သိေလာက္ပါတယ္ ေနာ့ ဆုုိၿပီး  ဥေပကၡာျပဳသင့္ရင္ ျပဳလုုိက္ပါေတာ့ေလ။ သူတုုိ႔ တတ္ထားတဲ့ ပညာက သူတုုိ႔ကုုိ ျပန္သတ္ပစ္လုုိက္ပါေစ။ ဒီေလာက္ ေမတၱာ ကရုုဏာ နည္းပါးၿပီး မာနေတြ ေထာင္လႊားေနၾကရင္ သူတုုိ႔နဲ႔က အဲဒါဘဲ ထုုိက္တန္တယ္ မဟုုတ္လား။
.......
သူႀကီးလဲ ရြာျပန္ေရာက္ရင္ ရြာသူ ရြာသားေတြကုုိ မသင္မေနရ  Swimology ကိုု သင္ယူခုုိင္းရမယ္။ ၿပီးေတာ့ သူႀကီးတပိုုင္ေဒသေတြရဲ့ တန္းေက်ာင္းေတြမွာ မသင္မေနရဆုုိၿပီး  Swimology ကိုု သင္ၾကားေပးဖုုိ႔ အဆုုိတင္သြင္းမယ္။ နုုိင္ငံေတာ္ႀကီးကပါ လုုိက္ပါလာရင္ သိပ္ေကာင္းေပါ့ဗ်ာ။ စိတ္ကူးယဥ္တာ ေျပာပါတယ္။  ဒါမွ အခုုလုုိ ေရေဘးဒုုကၡေတြနဲ႔ ရင္ဆုုိင္ရတဲ့အခါ ဘ၀ရဲ့ ငါးပုုံ တစ္ပုုံဘဲ က်န္ေနတဲ့ အသက္ကေလးကိုု ကုုိယ့္ဘာသာကုုိယ္ ကယ္တင္ႏုုိင္မွာ မဟုုတ္ပါလား။ အတၱာဟိ အတၱေနာ နာေထာ လုုိ႔ ဆုုိထားသကုုိး။

အမွန္က  ျမန္မာနုုိင္ငံသားေတြအေနနဲ႔က ေဘးဒုုကၡေတြ မ်ားျပားလြန္းလွတဲ့အတြက္ Swimology ထက္   Escapology ကုုိ တတ္သိနားလည္ထားရင္ေတာ့ အေကာင္းဆုုံးေပါ့ဗ်ာ။

သူႀကီးအျမင္သက္သက္ပါ။

.

2 comments:

Aunty Tint said...

သူႀကီးတို႔မ်ား လက္ကိုအၿမဲေသြးေနပံုရတယ္ .... ဟာဟဟဟဟဟ လို႔သာေအာ္ရယ္ခ်င္လိုက္တယ္....
မွန္တယ္သူႀကီးေရ... Swimology ထက္ Escapology ကိုဒီအခ်ိန္မွာ ပိုအေလးေပးသင့္တာေပါ့။
၃၁ရက္ေန႔ထဲကစၿပီး ေဖ့ဘုတ္၀င္လိုက္ ေမတၱာပို႔လိုက္ ပဌာန္းရြတ္လိုက္နဲ႔ လံုးျခာလိုက္ေနတယ္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္တယ္။

သူႀကီးမင္း (တုုံးဖလား) said...

လက္ေသြးေနတာ ဟုုတ္ဘူး တီတင့္။
ဖဘေတြအသုုံးမ်ားလာေတာ့ စာရွည္ရွည္ေရးရမွာ ပ်င္းလာသလုုိဘဲ။
ဒါေၾကာင့္ ႀကိဳးစားေရးၾကည့္ေနတာ။
စာဖတ္သူေတြကလဲ စာရွည္ရင္ သိပ္မဖတ္ခ်င္ၾကေတာ့ဘူး မဟုုတ္လား။

ေနာက္ဆုုံးေတာ့လဲ ဘေလာ့က မွတ္တမ္းတင္ရာေနရာတစ္ခုုေလာက္ဘဲ ရွိေတာ့သလုုိဘဲ။
ျပန္ဆြဲေခၚလုုိ႔ မရႏုုိင္ေလာက္ေတာ့ဘူး။ ကိုုယ္တုုိင္ကလဲ ဖဘေပၚ မၾကာမၾကာ ေရာက္ေနတယ္ေလ။
ဖဘက ဆက္သြယ္ရတာ ပုုိျမန္တာကုုိး။