Thursday 24 February 2011

သတိ... နတ္ႀကီးသည္

သူႀကီးမင္းတုိ႔ တုံးဖလားရြာနဲ႔ ငါးမုိင္ေလာက္ ကြာေ၀းတဲ့ အရပ္မွာ ေအာင္သာဆုိတ့ဲ ရြာေလး တစ္ရြာရွိတယ္။ အိမ္ေျခ ေလးဆယ္ေလာက္ရွိတဲ့ ရြာေလးတစ္ရြာပါ။ အဲဒီရြာနဲ႔ တစ္မုိင္ေလာက္အကြာမွာ နံ႔သာဆုိတဲ့ ရြာေလး တစ္ရြာရွိတယ္။ အိမ္ေျခ အစိတ္ေလာက္ဘဲ ရွိမယ္ထင္တယ္။ အဲဒီ ႏွစ္ရြာဟာ တစ္ရြာနဲ႔ တစ္ရြာ တစ္မုိင္ေလာက္ အကြာအေ၀း ရွိေပမဲ့ လယ္ကြင္းျပင္ခ်င္း ထိစပ္ေနတဲ့အတြက္ လွမ္းျမင္ေနရပါတယ္။ အဲဒီ ရြာ ႏွစ္ရြာ ၾကားထဲမွာ သခ်ၤ ိဳင္းကုန္းတစ္ခုရွိတယ္။ ေနာက္ၿပီး နတ္ႀကီးစင္တစ္ခုလဲ ရွိတယ္။ နတ္ႀကီးစင္ဆုိတာက ရပ္ရြာကုိ ေစာင့္ေရွာက္ေပးတဲ့ နတ္ေတြအတြက္ ေနရာေလးတစ္ခုပါ။ ရွင္ျပဳပြဲဘဲလုပ္လုပ္ မဂၤလာပြဲဘဲ လုပ္လုပ္ အဲဒီ နတ္ႀကီးစင္ရွိတဲ့ ေနရာသြားၿပီး ပြဲေပးရပါတယ္။

သခ်ၤ ိဳင္းကုန္းက အဲဒီ ရြာႏွစ္ရြာကို ျဖတ္သန္းသြားလာတဲ့ လမ္းရဲ့ အေရွ့ဘက္မွာ ရွိၿပီး နတ္ႀကီးစင္ကေတာ့ လမ္းရဲ့ အေနာက္ဘက္မွာ ရွိပါတယ္။ သခ်ၤ ိဳင္းကုန္းႏွင့္ နတ္ႀကီးစင္က အေရွ့ႏွင့္အေနာက္ တည့္တည့္ပါဘဲ။ ရြာက ငယ္တဲ့အတြက္ လူအေသ အေပ်ာက္ နည္းပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အဲဒီ သခ်ၤ ိဳင္းကုန္းကုိ ေၾကာက္စရာေနရာ အျဖစ္ ဘယ္သူမွ မသတ္မွတ္ၾကပါဘူး။ နတ္ႀကီးစင္ရွိတဲ့ ေတာထဲမွာေတာ့ ဧရာမ သစ္ပင္ႀကီးေတြ ရွိတယ္။ လူႏွစ္ေယာက္ ဖက္မမီေလာက္တဲ့ ေတာသရက္ပင္ႀကီး ႏွစ္ပင္လဲ နတ္ႀကီးစင္အနားမွာ လမ္းရဲ့ အေရွ့ဘက္တစ္ပင္ အေနာက္ဘက္တစ္ပင္ ေနရာ ယူထားၾကတယ္။ လမ္းေပၚကို အုပ္မုိးေနတဲ့အတြက္ အုံ႔ဆုိင္းဆုိင္းႀကီး ျဖစ္ေနတယ္။ အဲဒီ သရက္ပင္ႀကီး ႏွစ္ပင္ရယ္ နတ္ႀကီးစင္ထဲက ဧရာမသစ္ပင္ႀကီးေတြရယ္ေၾကာင့္ လမ္းသြားလမ္းလာလူေတြဟာ သခ်ၤ ိဳင္းကုန္းကို မေၾကာက္ၾကေတာ့ဘဲ နတ္ႀကီးစင္ကုိဘဲ ပုိ ေၾကာက္ေနတတ္ၾကတယ္။

ေၾကာက္မယ္ဆုိလဲ ေၾကာက္ခ်င္စရာပါ။ အဲဒီ နတ္ႀကီးစင္က နာမည္နဲ႔အလုိက္ အရမ္းကုိ နတ္ႀကီးပါတယ္။ တစ္ခုခု အမွားလုပ္မိတာနဲ႔ လူေတြကို ေႏွာင့္ယွက္တတ္တယ္။ ဥပမာအားျဖင့္ နတ္ႀကီးစင္နားတ၀ုိက္ တံေတြးေထြးတာတုိ႔ ႏွပ္ေခ်းညွစ္တာနဲ႔ ရွဴးရွဴးေပါက္တာတုိ႔ ျပဳလုပ္မိရင္ အဲဒီလူကို ပူး၀င္ၿပီး ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေတာ့တာပါဘဲ။ ေနာက္ၿပီး ရွိေသးတယ္။ အဲဒီ နတ္ႀကီးစင္နား ျဖတ္သြားရင္ အ၀တ္အစား အနက္ေရာင္ မ၀တ္ရပါဘူး။ နတ္မႀကိဳက္ဖူးလုိ႔ လူႀကီးေတြ ေျပာၾကပါတယ္။ ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ စက္ဘီး ဆုိင္ကယ္ စီးၿပီး အဲဒီ နတ္ႀကီးစင္ကုိ မျဖတ္သြားရပါဘူး။ အခန္႔မသင့္ရင္ စက္ဘီးေတြ ဆုိင္ကယ္ေတြကို တြန္းလွဲပစ္တတ္တယ္တဲ့။

တစ္ေန႔မွာ ရြာထဲက ကံညြန္႔ဆုိတဲ့ လူတစ္ေယာက္ အဲဒီ နတ္ႀကီးစင္ ေတာထဲမွာ ငွက္သြားပစ္တယ္။ အဲဒီေတာထဲ သူ ၀င္သြားၿပီး ၃ ရက္တိတိ အိမ္ကို ျပန္မေရာက္ေတာ့ဘူး။ အဲဒီ အရပ္စကားနဲ႔ ေျပာရရင္ေတာ့ နတ္လြင့္တယ္လုိ႔ ေခၚပါတယ္။ နတ္လြင့္တယ္ဆုိတာ ကိုယ့္အိမ္ကို မျပန္တတ္ေတာ့ဘဲ ဟုိဟုိ ဒီဒီ ေလွ်ာက္သြားေနတာကို ေခၚတာပါ။ ကံညြန္႔တစ္ေယာက္ ေပ်ာက္ခ်င္းမလွ ေပ်ာက္သြားခဲ့တယ္။ အဲဒီ နတ္ႀကီးစင္ေတာ အပါအ၀င္ ေနရာ အေတာ္အႏွ႔ံ ေအာ္ေခၚေပမဲ့ ဘယ္လုိမွ ရွာမရပါဘူး။ နတ္ႀကီးစင္ ေတာထဲမွာ ငွက္လုိက္ပစ္တဲ့ အတြက္ နတ္က ဒဏ္ခတ္လုိက္တဲ့ သေဘာပါ။

သုံးရက္ေျမာက္တဲ့ ေန႔မွာမွ ကံညြန္႔ကုိ ျပန္ေတြ႔ခဲ့တယ္။ ျပန္ေတြ႔ေတာ့လဲ အဲဒီ နတ္ႀကီးစင္ေတာထဲမွာဘဲ ျပန္ေတြ႔ခဲ့တာပါ။ သူ႔ကုိ ေမးၾကည့္လုိက္ေတာ့ သူ အဲဒီ အထဲမွာဘဲ ေနခဲ့တာပါတဲ့။ ဘယ္ကုိမွ မသြားခ့ဲပါဘူးတဲ့။ လူေတြ အဲဒီ ေတာထဲ ၀င္လာၿပီး သူ႔ကို ေအာ္ေခၚေနတာကုိလဲ ျမင္တယ္တဲ့။ ျပန္ထူးခ်င္စိတ္ မရွိလုိ႔ ျပန္မထူးလုိက္တာတဲ့။ ဒါျဖင့္ မင္းကုိ ဘယ္သူက ထမင္းေကၽြးလဲ ေမးေတာ့ ငါက အဲဒီထဲမွာ ခဏေလးဘဲ ေနခဲ့တာ ဗိုက္ေတာင္ မဆာခဲ့ပါဘူးတဲ့။ အမွန္မွာဆုိ သူက အဲဒီထဲမွာ သုံးရက္တိတိ ေနခ့ဲရတာပါ။ ဒါေပမဲ့ သူကေတာ့ ခဏေလးဘဲလုိ႔ ထင္ေနခဲ့တယ္။ လူ႔ျပည္က အခ်ိန္ႏွင့္ နတ္ျပည္က အခ်ိန္ ကြာျခားတယ္ဆုိတာ အဲဒါကို ေျပာတာ ျဖစ္ခ်င္ ျဖစ္မွာပါ။ ကံညြန္႔တစ္ေယာက္ အဲဒီအခ်ိန္ကစၿပီး နဲနဲေတာ့ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ ျဖစ္လာတယ္လုိ႔ အဲဒီ ရြာသားေတြက ေျပာျပၾကတယ္။

ေနာက္တစ္ေယာက္ နတ္ျပဳစားခံရတဲ့ သူက တင္ေအာင္ဆုိတဲ့ လူပ်ိဳႀကီးတစ္ေယာက္ပါ။ ေအာင္သာရြာကပါဘဲ။ တစ္ေန႔မွာ သူ႔ႏြားေတြ ေပ်ာက္သြားတယ္။ ႏြားေပ်ာက္လုိက္ရွာတာ ႏွံ႔ေနတာဘဲ။ ဒါေပမ့ဲ ရွာမေတြ႔ဘူး။ ညေနေလာက္ေရာက္မွ သူ႔ႏြားေတြကို နတ္ႀကီးစင္ေတာထဲမွာ သြားေတြ႔တယ္။ သူလဲ တစ္ေနကုန္ ႏြားရွာေဖြေနရတာနဲ႔ အခ်ိန္ကုန္ေနေတာ့ စိတ္တုိေတာ့တာေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ အဲဒီ နတ္ႀကီးစင္ထဲမွာဘဲ ႏြားေတြကို မေအတုတ္ၿပီး ေကာ္ဆဲေတာ့တာေပါ့။

ေနာက္တစ္ေန႔မွာ ကုိတင္ေအာင္ဟာ လယ္ထဲက စပါးေတြ အိမ္ကုိ တုိက္ယူဖုိ႔အတြက္ သူ႔ႏြားေတြနဲ႔ လွည္းကုိ ကတယ္။ ၿပီးေတာ့ လယ္ကြင္းထဲကုိ သြားတယ္။ လယ္ကြင္းထဲ မေရာက္ခင္ သူ႔ႏြားလွည္း ေမွာက္သြားတယ္။ သူလဲ လွည္းေအာက္ေရာက္သြားတယ္။ ဘာမွေတာ့ ထိခုိက္ဒဏ္ရာ မရပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ သူ႔မ်က္လုံးကုိ ၾကည့္ရတာ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ ျဖစ္ေနတယ္။ တစ္ခါတစ္ရံ ထေအာ္တတ္တယ္။ တစ္ခါတစ္ရံ င့ါအနားမလာၾကနဲ႔ ဆုိၿပီး ႀကိမ္းေမာင္းတတ္တယ္။ အဲဒီ ရြာသားေတြ ေျပာတာကေတာ့ နတ္ျပဳစားတာတဲ့။ နတ္ႀကီးစင္ထဲမွာ ဆဲဆုိ ေအာ္ဟစ္ခဲ့လုိ႔တဲ့။

ေနာက္တစ္ေန႔ေရာက္ေတာ့ ရြာထဲက လူႀကီးေတြရဲ့ အႀကံေပးခ်က္အရ ကုိတင္ေအာင္ရဲ့ မိသားစုေတြဟာ အုပ္ပြဲျပင္ၿပီး နတ္ႀကီးစင္ထဲသြားရတယ္။ ငွက္ေပ်ာပြဲ အုန္းပြဲ ဖေယာင္းတုိင္ပြဲေတြေပါ့။ အဲဒီနတ္က သက္သတ္လြတ္စားေတာ့ အသားေတြ မတင္ရဘူး။ (ဒါေပမဲ့ သူ႔ညီမ နတ္တစ္ပါးကေတာ့ ၾကက္သားဆုိ ႀကိဳက္မွ ႀကိဳက္ဆုိဘဲ၊ တစ္ႏွစ္တစ္ေခါက္ေလာက္ေတာ့ သူ႔ညီမအတြက္ ၾကက္သား ဆက္သရတယ္)။ ၿပီးေတာ့ နတ္ကုိ ပူေဇာ္ပသၿပီး ကုိတင္ေအာင္ကို ခြင့္လႊတ္ေပးဖုိ႔ ေတာင္းပန္ရတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကိုတင္ေအာင္တစ္ေယာက္ကေတာ့ သူႀကီးမင္း ဘိလတ္မလာခင္ထိ ျပန္ေကာင္းလုိက္ ျပန္ေဖာက္လုိက္ပါဘဲ။ အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ ရြာထဲက လူႀကီးေတြက ရြာသားေတြ အတြက္ စုိးရိမ္ၿပီး နတ္ႀကီးစင္နားက သရက္ပင္ႀကီး တစ္ပင္မွာ သတိေပး ဆုိင္းဘုတ္ တစ္ခုခ်ိတ္ဆြဲထားေလရဲ့။

သတိ။
နတ္ႀကီးသည္။
ရုိရုိေသေသ သန္႔သန္႔ရွင္းရွင္း ျဖတ္သန္း သြားလာပါ။
နတ္မႀကိဳက္က ျပဳစား ခံရတတ္သည္။
....

တစ္ခုထူးဆန္းတာက အဲဒီနတ္ဟာ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသားေတြကိုေတာ့ မျပဳစားဘူး။ မ၀င္ပူးဘူး။ အဲဒီလုိ နတ္ပြဲေပးၿပီး နတ္ႀကီးစင္သြားတာျမင္ရင္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသားေတြက ေနာက္နားက မသိမသာ လုိက္သြားၿပီး နတ္ပူေဇာ္ပသတဲ့ လူေတြ ျပန္သြားရင္ နတ္ပြဲကုိ နတ္ေတာ့ စားလား မစားလားမသိ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသားေတြေတာ့ ဗုိက္ကားေအာင္ စားလုိက္ၾကရတာခ်ည္းဘဲ။ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းက ေအာင္သာရြာၾကားနဲ႔ အဲဒီ နတ္ႀကီးစင္ၾကားမွာ ရွိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ နတ္ႀကီးစင္ကုိ သြားၿပီး ပူေဇာ္ၾကတုိင္း ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းနားက ျဖတ္သြားရတယ္။ ဒီေတာ့ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသားေတြအတြက္ အကြက္ဘဲေပါ့။

ၾကားဖူးတာကေတာ့ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသားေတြဆုိ သရဲေတြ တေစၦေတြ နတ္ေတြက ေၾကာက္မွ ေၾကာက္ဆုိဘဲ။ ဒါေၾကာင့္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသားဆုိ ေ၀းေ၀းက ေရွာင္ၾကသတဲ့။ စာဖတ္သူေတြကေတာ့ ထင္ၾကေတာ့မွာဘဲ။ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသားေတြက ဘုရားႏွင့္တရားႏွင့္ေနလုိ႔ နတ္ေတြ တေစၦသရဲေတြက ေၾကာက္ၾကတာေနမွာေပါ့လုိ႔။ မဟုတ္ေရးခ် မဟုတ္ရပါခင္ဗ်ာ။ နတ္ေတြ တေစၦသရဲေတြ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသားကုိ ေၾကာက္တာက ညစ္ပတ္လုိ႔တဲ့ဗ်ား။ ဒါေၾကာင့္မုိ႔ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသားဆုိ ရြံေၾကာက္ႀကီး ျဖစ္ေနၾကသတဲ့။

ဒါလဲ ျဖစ္ေလာက္တယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ ဆုိေတာ့ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသားေတြက အိမ္မွာ မိဘေတြႏွင့္အတူ မေနရေတာ့ဘူးေလ။ ေက်ာင္းအိပ္ ေက်ာင္းစားေနၾကရတယ္။ ေက်ာင္းမွာဘဲ စာသင္ၾကရတယ္။ ေက်ာင္းမွာလဲ အမ်ားနဲ႔ ေနရေတာ့ ကေလးပီပီ ခပ္ညစ္ညစ္ေတြ ျဖစ္ကုန္ေတာ့တာေပါ့။ ဘုန္းႀကီးက ေရခ်ိဳးဖုိ႔ ေျပာလဲ ေရတြင္းနားသြားၿပီး ေရမခ်ိဳးဘဲ ျပန္ခဲ့ၾကတာ မ်ားတယ္။ ေရခ်ိဳးရမွာ အလြန္ေၾကာက္ အလြန္ပ်င္းတဲ့ အရြယ္ေလးေတြ မဟုတ္လား။ ညဘက္ ေသးေပါက္ခ်င္ရင္လဲ ေက်ာင္းေအာက္ မဆင္းေတာ့ဘဲ ေက်ာင္းတုိင္တစ္တုိင္ကို ကပ္ၿပီး ဆြဲထည့္လုိက္ၾကတာပါဘဲ။ ၿပီးေတာ့ ရွိေသးတယ္။ ဟုိနား ဒီနား သြားၿပီး ေသးေပါက္ခ်င္ရင္ ေနရာ မေရြးဘူး။ ပုဆုိးေလးမၿပီး အဆင္ေျပသလုိ ေပါက္ခ်လုိက္တာခ်ည္းဘဲ။ လမ္းေဘး ၿခဳံဖုတ္လဲ မေနရ၊ ၀ါးလုံးေခါင္းေတြ႔ရင္လဲ မေနရ ေပါက္ထည့္မယ္ ဆုိတာ ခ်ည္းဘဲ။ ဒါေၾကာင့္လဲ နတ္ေတြ တေစၦသရဲေတြ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသားဆုိ ေ၀းေ၀းေရွာင္ၾကတာ ျဖစ္မယ္။

တစ္ေန႔မွာ အဲဒီ နတ္ႀကီးစင္ေတာထဲမွာ ရွိတဲ့ နတ္စင္ကေလးကုိ ရြာသားေတြ ျပန္လည္ျပဳျပင္ တည္ေဆာက္ၾကတယ္။ နတ္စင္ကေလးက ပ်ဥ္ေထာင္ သြပ္မုိးအိမ္ေလးဆုိေတာ့ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ကေလးပါဘဲ။ နတ္ႀကီးစင္ေတာထဲမွာ သံရုိက္သံ၊ မူလီ စြဲသံ၊ ေရြေဘာ္ထုိးသံ၊ နတ္ၾကပ္သံေတြနဲ႔ ဆူညံေနေတာ့တယ္။ နတ္စင္ကေလးကို တစ္ရက္ထဲနဲ႔ ေဆာက္လုိ႔ မၿပီးဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ေနာက္တစ္ေန႔ မနက္မွာ ရြာသားေတြ နတ္စင္ကုိ အၿပီးကုိင္ဖုိ႔ နတ္ႀကီးစင္ေတာကို လာခဲ့ၾကျပန္တယ္။

ရြာသားေတြ နတ္ႀကီးစင္နားေရာက္ေတာ့ အဲဒီ နတ္ႀကီးစင္နားက သရက္ပင္မွာ ရုိက္ကပ္ထားတဲ့ သတိေပးဆုိင္းဘုတ္ကေလးက သရက္ပင္မွာ မရွိေတာ့ဘဲ ေဆာက္လက္စ နတ္ႀကီးစင္ နေဘးနံရံမွာ ရုိက္ကပ္ထားတာကုိ ေတြ႔လုိက္ၾကရတယ္။ သတိေပးဆုိင္းဘုတ္က တစ္ခ်ိဳ ႔ စာသားေတြကိုလဲ ျပင္ဆင္ထားတာ ေတြ႔ရတယ္။ အဲဒါကို လူေတြ ၀ုိင္းၾကည့္ၿပီး ရယ္ေမာတဲ့သူက ရယ္ေမာ၊ ေၾကာက္ရြံ ႔တဲ့သူက ေၾကာက္ရြံ ႔၊ အျပစ္တင္တဲ့ သူက အျပစ္တင္နဲ႔ နတ္ႀကီးစင္ေတာထဲမွာ လူေတြ ေသာေသာညံ စည္ကားေနၾကေလရဲ့။ ဆုိင္းဘုတ္ကေလးမွာ အသစ္ျပင္ ေရးထားတဲ့ စာေတြကေတာ့..

သတိ။
နတ္ႀကီးသည္။
ဂြႀကီးႀကီးျဖင့္ ေသခ်ာ ၾကပ္ပါ။
မၾကပ္တတ္က နတ္ၿပဳံးတတ္သည္။
နတ္ၿပဳံးလွ်င္ ျပန္ရယ္ျပလုိက္ပါ။
....

ဘယ္သူဘယ္၀ါ လက္ခ်က္မွန္း မသိေပမဲ့ တစ္ရြာလုံးကေတာ့ ဒါဟာ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသားေတြရဲ့ လက္ခ်က္ဘဲ ျဖစ္ရမယ္လုိ႔ ေကာက္ခ်က္ခ်ေနၾကေလရဲ့။ ဟုတ္မွန္ဖုိ႔လဲ မ်ားပါတယ္။ အဲဒီလုိ ခပ္ရြတ္ရြတ္ ခပ္ေနာက္ေနာက္ လုပ္တတ္တာကလဲ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသားေတြဘဲ ရွိတာ မဟုတ္လား။ ၿပီးေတာ့ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသားေတြမုိ႔ နတ္က ဘာမွ ျပန္မလုပ္တာ ေနမွာပါ။ ရြာထဲက တစ္ေယာက္ေယာက္ ဆုိရင္ေတာ့ ၿငိမ္ခံေနမဲ့ ပုံမေပၚဘူး။ ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ အဲဒီ အျပဳျပင္ခံထားရတဲ့ ဆုိင္းဘုတ္ကေလးကို ၾကည့္ၿပီး လူေတြသာ မဟုတ္ နတ္ႀကီးစင္က နတ္ေတြလဲ ရယ္ခ်င္လြန္းလုိ႔ တၿပဳံးၿပဳံး ျဖစ္ေနမွာ ေသခ်ာပါေတာ့တယ္။

မွတ္ခ်က္။
သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရဲ့ ဂ်ီေတာ့ခ္ ကာစတန္မက္ေဆ့ခ်္မွာ အေပၚက သတိေပးစာေလးကို ျပန္ေတြ႔ရလုိ႔ သူႀကီးမင္း ငယ္ဘ၀ကို ျပန္လည္ သတိရၿပီး ပုံေဖာ္ျခင္းဘဲ ျဖစ္ပါတယ္။

.

24 comments:

ေမဓာ၀ီ said...

ငယ္ငယ္က နတ္ႀကီးသည္ေရးထားတဲ့ နတ္စင္နားမွာ ေနာက္မိလို႔ လမ္းလယ္ေခါင္ ေခ်ာ္လဲဖူးတယ္။ တေယာက္ေယာက္ ေနာက္က တြန္းခ်လိုက္သလိုပဲ။ ဒါေၾကာင့္မ်ား ခုထိ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ ျဖစ္ေနသလား မသိဘူး။ :))

ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသားေတြ ညစ္ပတ္တာေတာ့ ၾကံဳဖူးပါတယ္။ ၀ဲေတြ ဒက္ေတြခ်ည္းပဲ။ ဒါနဲ႔ သဂ်ီးလဲ ငယ္ငယ္က ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသားဆို ...

မိုးယံ said...

ဂြ ႀကီးႀကီးနဲ႕ မၾကပ္ရင္ နတ္ၿပံဳးမည္။ နတ္ျပံဳးလွ်င္ ျပန္ရယ္ျပရမည္။ ဟာဟ မွတ္သားသြားပါေၾကာင္း

ေက်ာက္နတ္ေလး said...

နတ္က ဘေလာ့ကာေတြလဲေၾကာက္သတဲံ...
ဝဲကူးမွာစိုးလို႔..

ခႏြဲ said...

ဂြ ၾကီးႀကီးနဲ႔ မၾကပ္ရင္ နတ္ျပံဳးမည္။ နတ္ၿပံဳးရင္ ျပန္ရယ္ရမယ္ ဆိုတာေတာ့ ၾကိဳက္သဗ်ာ။

ေကာင္းမြန္၀င္း said...

သဂ်ီးက အရင္က ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသားျဖစ္ဘူးတယ္ဟုတ္။
မဟုတ္ဘူးဆိုရင္
ဒီေလာက္ေတာင္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသား ကို ပံုေဖၚေရးျပႏိုင္တာ ဗဟုသုတ ေကာင္းလြန္းတာပဲေပါ႕။

ေခ်ာ(အစိမ္းေရာင္လြင္ျပင္) said...

နတ္ျပံဳးရံုတင္မက ဖတ္တဲ႕သူေတြလည္း ျပံဳးသြားပါတယ္ သူဂ်ီး
ၾကံၾကံဖန္ဖန္ စိတ္ကူးရျပီး ေရးတတ္လို႔လည္း ျပံဳးရပါေသးတယ္။
သူဂ်ီးလည္း ဂြၾကီးၾကီးကိုင္ျပီး ၾကပ္ႏိုင္ပါေစေၾကာင္း ................
:)

Anonymous said...

သဂ်ီး
အခုေလာက္ဆို နတ္ၾကီးပင္ေတြလည္း ႏိုင္ငံဂ်ားကို အလည္ေရာက္သြားျပီေနမွာ သူဂ်ီးမင္းျပန္ေရာက္ရင္ ၾကည္႕ေပါ့ နတ္ၾကီးပင္မွန္သမွ် မရွိေတာ့လို႕ လူေတြလည္း နတ္ျပဳစားလို႕ ပူလိုက္တာလြန္ေရာပါလား။ နတ္ၾကီးပင္ေတြကို သမသြားတဲ့သူေတြကေတာ့ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းသားေတြ ဟုတ္ မဟုတ္ေတာ့ မသိဘူးဗ်ိဳ႕ သဂ်ီးမင္းဘဲ ဆက္လက္စံုစမ္းေဖာ္ထုတ္ေပးပါရန္.............

ပံု- နတ္စည္းစိမ္ကို အလုခံရသူ
seesein

အၿဖဴေရာင္နတ္သမီး said...

နတ္သမီးလည္း ၿပံဳးသြားပါသည္...း)

Anonymous said...

သႀကီးမင္း

နတ္ႀကီးတယ္ေနာ္ ဂြႀကီးႀကီးသံုးဆိုတာ တယ္မွန္တဲ႕ စကားပါလား

ခင္မင္စြာျဖင္႔
ေရႊစင္ဦး

flowerpoem said...

ဟား ဟား ဟား မိုက္တယ္ လန္းတယ္ :P

Angelhlaing(May everybody be happy and healthy! said...

အကိုေရ..စိတ္ကူးဆန္းဆန္းေလးနဲ႕ေရးသားခ်က္ကို အားေပးသြားတယ္ေနာ္...နတ္ႀကီးတယ္ေနာ္ ဂြႀကီးႀကီးသံုး ရမယ္လားအကို...:P:P:P:P

သဒၶါလိႈင္း said...

ဖတ္ၿပီးၿပံဳးသြားပါတယ္.။ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသားေလးေတြကိုလည္း မ်က္လံုးထဲျမင္ေယာင္လာတယ္.။

ခင္မင္တဲ့
သဒၶါ

မိုးခါး said...

ဟားဟားဟား
ဖတ္ပီးသေဘာက်သြားတယ္ .. နတ္ၾကီးရင္ ဂြၾကီးၾကီး ေဆာင္ထားရမယ္ .. :P

မိုးခါး

ကိုေဇာ္ said...

ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ေလ ေလာကၾကီးကိုက သူ႕ထက္သူ လူစြမ္းေကာင္းေတြခ်ည္းပဲ မဟုတ္လား။ ဒီေတာ့လည္း သူ႕ကိုသူ ႏိုင္သူ ေပၚလာတာေပါ႔ေလ။

ဒါနဲ႔ အဲဒီစာကို ျပင္ေရးလိုက္တာ ကိုကိုေမာင္ ဆိုဗ်။ တိက်ေသခ်ာတဲ႔ သတင္းဌာနက သိရတာပါ။ ငယ္ငယ္က ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းသား ဆိုေတာ့ေလ. . . ဟိုတေလာကေတာင္မွ ေခါင္းမွာ ဒက္ေတြနဲ႔ဆို. . . ဟဲဟဲ. . အခုေရာ ေရမွန္မွန္ ခ်ဳိးရဲ႕လား .. . :D : D : D

ေမာင္ေလး said...

ဟာဟ...လုပ္ဘီ...တဂ်ီးကေတာ့.....၊ဂြျကီးျကီး သံုးပါ့မယ္..
တဂ်ီးေရ.....။

Anonymous said...

ရယ္ရတယ္.. :D :D :D
ညည္းကေတာ့ေလ... က်န္က်န္ဖန္ ေရးတက္တယ္ :)

ခြန္ said...

အေပၚက ကြန္မန္႕နာမည္မေရးဘဲ နွိပ္လိုက္မိတယ္ :P

ခြန္လည္းခုတေလာ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ျဖစ္ေနတယ္။
ၾကည့္ရတာ မယ္သီလရွင္ေက်ာင္းသူ လုပ္ရေတာ့မယ္
ထင္တယ္ :P:D

မိခြန္

လသာည said...

ဟားဟား သေဘာက်တယ္။.. ဂြၾကီးၾကီးနဲ႔ မက်ပ္ရင္ နတ္ျပံဳးသလား.. း)))

ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းသားဘ၀က ေပ်ာ္စရာၾကီးေနာ.. (^^)

ေန၀သန္ said...

သူၾကီးမင္းေရ... ေရးလည္းေရးတတ္ပါ့.. ရယ္လိုက္ရတာ.... ဟဟ.... (လင့္ခ္ေတြအကုန္ျပန္ျဖဳတ္လိုက္ရလို႕ အသစ္တင္တာမသိဘူးျဖစ္သြားတယ္.. )

ခင္မင္တဲ့
ေန၀သန္

Anonymous said...

လင့္ခ္ေတြ ခုမွ ျပန္ထည့္လို႔ ကိုကိုေမာင္ေရ၊

ရယ္ရတယ္...အမိႈက္မပံုရ....
ပံု / သူႀကီး ဆိုတာထက္ ဆိုးေနတယ္ ဟဟဟဟ :)

ခ်စ္ၾကည္ေအး

rose said...

ခစ္ခစ္… ရယ္သြားတယ္။ နတ္တို႕ ဘာတို႕ဆုိ စိတ္၀င္စားစရာ ေကာင္းသားေနာ္။ ကိုယ္ မျမင္ မေတြ႕ႏိုင္တ့ဲ အရာေတြ လူေတြ ယုံႀကည္ႀကတာလည္း ဒုနဲ႕ေဒး ဆုိေတာ့။

ျမစ္က်ဳိးအင္း said...

ေခါင္းစဥ္ျမင္ေတာ့ အဲ့ဒီလို ေတြးမိေသးတယ္။
အတည္အခန္႔ေရးထားေတာ့ ျပန္ေမ့သြားေရာ။
တကယ္ျဖစ္ခဲ့တာေတြလည္း ရိွလုိ႔ လူေတြလည္း ေသေသခ်ာခ်ာ မၾကံဳဖူးရင္ေတာင္ ေၾကာက္ၾကတာပါပဲ။ အပင္ၾကီးရင္ အလိုလိုကို ရွိန္ေနတတ္ၾကတာ။

ခ်မ္းလင္းေန said...

နတ္ၾကီးေတာ့ ဂြၾကီးၾကီးနဲ့ၾကပ္
ၾကပ္လြန္းလို့အရစ္ျပဳံး
နတ္ၾကီး တစ္ျပံဳးျပံဳး
ျပံဳးျပစမ္းပါ နတ္ၾကီးရယ္
သေဘာေကာင္းပါတယ္
လူသူေလးပါး အားထားၾက ငါ့တို့နတ္ၾကီးကြ။
(ခင္မင္မႈျဖင့္)

ဂ်စ္တူး ( မံုရြာ ) said...

က်န္းမာပါေစမဂၤလာပါသူၾကီး-
သူၾကီးတို့ကေတာ့တစ္မ်ိဳးျပီးတစ္မ်ိဳးပါလားဗ်ာ-