က်ေနာ္က လူေကာင္ေသးေပမဲ့ လမ္းမ်ားမ်ားေလ်ာက္ရတာ၀ါသနာပါတယ္။
အားစုိက္ၿပီးလုပ္ရတဲ့အလုပ္ေတြကုိ အရမ္းႏွစ္သက္တယ္။ ဘာမွလုပ္စရာမရွိရင္ေတာ့ က်ေနာ့္အိမ္မွာဘဲ ေအးေအးေဆးေဆး ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္ေနေလ့ရွိတယ္။
မေန႔ကေပါ့။ ညေနခင္းမွာ ေနေရာင္ျခည္ေလးပြင့္တုန္း ေလေကာင္းေလသန္႔ေလးရွဴရႈိက္ရင္း တစ္ေယာက္ထဲ လမ္းထြက္ေလ်ာက္ျဖစ္တယ္။ လမ္းေလ်ာက္ရင္း လမ္းေပ်ာက္သြားတဲ့အတြက္ ညေန ေန၀င္တဲ့အထိ ဘယ္အရပ္ဘက္ကုိ ဦးတည္သြားေနမွန္း က်ေနာ္ကုိယ္တုိင္ေတာင္မသိေတာ့ဘူး။ သူငယ္ခ်င္းေတြဆီ ဖုန္းဆက္မယ္လုပ္ေတာ့လဲ က်ေနာ့္ Moblieက ဘက္ထရီ ေဒါင္းေနၿပီ။ အဲဒါမွ ဒုကၡ... မုိးကအရမ္းခ်ဳပ္သြားၿပီ။ ပတ္၀န္းက်င္ကုိ စူးစမ္းေလ့လာၾကည့္လုိက္ျပန္ေတာ့လဲ ေမွာင္ေမွာင္မဲမဲ။ လ်ပ္စစ္မီးေတြ လင္းထိန္ေနက်ၿမိဳ ့ေတာ္ျဖစ္ေပမဲ့ ဒီေန႔ ဘာျဖစ္လုိ႔ လ်ပ္စစ္မီးေရာင္ကုိ မေတြ႔ရတာပါလိမ့္။ လျပည့္ေက်ာ္ရက္ပုိင္းျဖစ္တဲ့အတြက္ လေရာင္ကလုံး၀မရွိ။ ၾကယ္ေရာင္ ေဖ်ာ့ေတာ့ေတာ့ေအာက္မွာဘဲ မ်က္စိကုိဖြင့္ နားကုိစြင့္ၿပီး ဆက္ေလ်ာက္ရင္း က်ေနာ္ ေလ်ာက္လာတဲ့လမ္းက ႏွစ္ခြျဖစ္သြားတယ္။
"ဘုရား.. ဘုရား.. ဘယ္လမ္းကုိေရြးၿပီးသြားရပါ့မလဲ။ ငယ္ငယ္တုန္းက ၾကားဖူးတာရွိတယ္။ လမ္းမသိရင္ ဘယ္ဘက္လမ္းကုိေရြးခ်ယ္ပါတဲ့။ ဟုတ္ၿပီ။ ဒီလုိဘဲ လုပ္ရေတာ့မယ္"
ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်ၿပီး ဘယ္ဘက္ကုိသြားတဲ့ လမ္းကုိဘဲ ေရြးခ်ယ္ၿပီး က်ေနာ္ ဆက္ေလ်ာက္သြားလုိက္တယ္။ ဒီအတုိင္းထင္ရာအရပ္ကုိ ရမ္းေလ်ာက္သြားေနလုိ႔ေတာ့ မျဖစ္ေခ်ဘူး။ ၾကာလာရင္ ေပ်ာက္ေသာလမ္းမွာ စမ္းတ၀ါး၀ါး ျဖစ္ေနမွ ပုိဆုိးမွာ။ ေတြ႔တဲ့သူဆီမွာ အကူအညီေတာင္းမွ ျဖစ္ေတာ့မယ္။
"ဟာ.. ဟုိေရွ ့မွာမီးေရာင္ျမင္တယ္။ ဟန္က်လုိက္တာ"
ေသခ်ာၾကည့္လုိက္ေတာ့မွ အိမ္ျပတင္းေပါက္တစ္ခုက လ်ံက်လာတဲ့ ဆီးမီးေရာင္။ မတတ္ႏုိင္ဘူး။ အိမ္ထဲ၀င္ၿပီး အက်ိဳးအေၾကာင္းေျပာျပမွျဖစ္ေတာ့မယ္။
အိမ္၀င္းထဲ၀င္လုိက္တဲ့ အခါမွဘဲ ရဲတုိက္အုိႀကီးျဖစ္ေနမွန္းသိေတာ့တယ္။ ၾကယ္ေရာင္မႈန္၀ါး၀ါးေအာက္မွာ ရဲတုိက္အုိႀကီးကထီးထီး။ ေပါင္းျမက္ႏြယ္သစ္ပင္ေတြ ရဲတုိက္နံရံတစ္ခုလုံးကုိ ရစ္တြယ္ေနၾကေလရဲ့။
"ေဒါက္ ေဒါက္..."
က်ေနာ္တံခါးေခါက္လုိက္တယ္။ မၾကာလုိက္ပါဘူး။ က်လိ ဆုိတဲ့ အသံရွည္ႀကီးျမည္ၿပီး ဧရာမသစ္သားတံခါးႀကီးပြင့္သြားတယ္။
"အစ္...အစ္.. ရွဲ... ရွဲ.."
တံခါးဖြင့္လုိက္ၿပီဆုိရင္ဘဲ လင္းႏုိ႔ေအာ္သံ၊ ဟုိမွဒီမွ ပ်ံသန္းသံေတြၾကားလုိက္ရတယ္။ ထြီး... နံလိုက္တဲ့ လင္းႏုိ ့ေခ်း။
"၀ုတ္..၀ုတ္..၀ုတ္"
ရဲတုိက္ႀကီးအတြင္းက ေခြးေဟာင္သံထြက္ေပၚလာတယ္။ အသံႀကီးက ၾကက္သီးထခ်င္စရာ။ ငရဲေခြးေတြမ်ားလား။ တံခါးဖြင့္ေပးတဲ့သူကုိ ေသခ်ာၾကည့္လုိက္တယ္။ အျဖဴေရာင္မုတ္ဆိတ္ေမြးႏွင့္ပါးသုိင္းေမြးေတြေရာယွက္ေနတဲ့ အဖုိးအုိႀကီးတစ္ေယာက္။ သူ႔လည္ပင္းမွာ ပုတီးနက္ႀကီးတစ္ကုံး။ သူ႔အနားမွာက သြားရည္တျမားျမားနဲ႔ေခြးနက္ႀကီးတစ္ေကာင္။ ေခြးကို ႀကိဳးခတ္တုတ္တုတ္နဲ႔ ခ်ည္ေႏွာင္ထားတယ္။ ေခြးခ်ည္ႀကိဳးကုိ သူကုိင္ထားတယ္။ သူ႔မ်က္ႏွာမွာက ရင့္က်က္မႈေတြအထင္းသား။ အသက္က အေတာ္ေလးႀကီးေနၿပီ။ ၾကည့္ရတာ သူတစ္ေယာက္ထဲ ဒီရဲတုိက္ႀကီးထဲေနပုံရတယ္။ ေတာ္ေတာ္သတၱိေကာင္းတဲ့လူႀကီးဘဲ။ က်ေနာ္ စိတ္ထဲက်ိတ္ၿပီးခ်ီးက်ဴးမိတယ္။ ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္ကုိယ္တုိင္ကေတာ့ ေက်ာထဲခပ္စိမ့္စိမ့္ရယ္။
"Please come in , my guy= ေဟ့ေကာင္ေလး.. ၀င္ခဲ့ေလ"
က်ေနာ္၀င္သြားလုိက္တယ္။ အမည္ေဖာ္လုိ႔မရတဲ့ ရုပ္တုႀကီးတစ္ခုေရွ ့မွာ ဆီးမီးခြက္ သုံးခုထြန္းတာေတြ႔ရတယ္။
"ေမာင္ရင္လာမွာႀကိဳသိလုိ႔.. တမင္ေစာင့္ေနတာ.."
"ခင္မ်ာ... ဘယ္လုိ.."
"ကဲ.. ကဲ ခင္မ်ာေတြ ဘာေတြ လုပ္မေနနဲ ့၊ ထုိင္ၿပီးမွ ေျပာၾကတာေပါ့"
"က်ေနာ္ ဒီကုိ တမင္သကာ လာလည္တာမဟုတ္ရပါဘူး။ လမ္းမွားၿပီး မ်က္စိလည္ေနလုိ႔ အကူအညီေတာင္းဖုိ႔ ေရာက္လာတာပါ ခင္မ်ာ"
"ငါသိပါတယ္ကြ၊ ငါကလဲ မင္းကုိ ကူညီရေအာင္လုိ ့ေစာင့္ေနတာ။ ကဲ ေျပာေနတာၾကာတယ္။ မင္းအက်ၤ ီေတြ အကုန္လုံး ခြ်တ္လုိက္စမ္း။
ငါ မင္းရဲ ့ေက်ာျပင္ကုိၾကည့္ခ်င္တယ္"
"ခင္မ်ားးးး"
"ကဲပါ.. ခၽြတ္မွာသာ ခၽြတ္စမ္းပါ"
ေၾကာက္လန္႔စရာ သူ႔အသံနက္ႀကီးေၾကာင့္ က်ေနာ္လဲ ကူရွင္ျပတ္တစ္ခုေပၚ ထုိင္ခ်လုိက္ၿပီး ခပ္ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ ့ဘဲ အက်ၤ ီေတြ အကုန္ခ်ြတ္ပစ္လုိက္တယ္။ ေအးလုိက္တာဗ်ာ မေျပာပါနဲ႔ေတာ့။ ေၾကာက္တာေရာ ေအးတာေရာ ေရာစပ္ၿပီး ခႏၶာကုိယ္ေတာင္ ဘယ္လုိျဖစ္ေနမွန္းမသိေတာ့ပါဘူး။ ဒီလူထူးဆန္းႀကီး ဘာအႀကံအစည္ေတြရွိေနပါလိမ့္။
"ငါက ေဗဒင္ အဂၤ၀ိဇၨာ အၾကားအျမင္ ေရွ ့ျဖစ္ေနာက္ျဖစ္ အကုန္သိတယ္ကြ။ မင္းဟာ တစ္ေန႔က်ရင္ အရမ္းခ်မ္းသာလာမယ္။ အေတာ္ေလးကုိ ေငြကံေကာင္းတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဘာျဖစ္လုိ႔ ခုထိ မခ်မ္းသာရတာလဲဆုိတာ သိခ်င္လုိ႔ မင္းကုိေစာင့္ေနၿပီး စစ္ေဆးၾကည့္မလို ့ကြ။ ကဲ.. မင္းရဲ ့ေက်ာျပင္ႀကီး ငါ့မ်က္စိနားကပ္ေပးစမ္း။ မီးေရာင္ကလဲ ခပ္မွိန္မွိန္၊ ငါကလဲ မ်က္စိခပ္မြဲမြဲဆုိေတာ့ သိပ္ၿပီးမျမင္ရဘူး"
က်ေနာ္လဲ က်ေနာ့္ေက်ာျပင္ႀကီး သူ႔မ်က္ႏွာနား တုိးကပ္ေပးလုိက္တယ္။ အဖုိးႀကီးက က်ေနာ့္ေက်ာျပင္ႀကီးကုိ ကပ္ၾကည့္ၿပီး
"ေအာ္.. ဒါေၾကာင့္ကုိး... " လုိ႔ေျပာကာ စားပြဲေပၚက ဇာဂနာတစ္ေခ်ာင္းကုိ ဆြဲယူလုိက္တယ္။
ၿပီးေတာ့ ဒီလုိေျပာတယ္--
"မင္းေက်ာျပင္မွာ သူေဌးျဖစ္မဲ့ ေပါင္မီလ်ံတန္ အေမြးေတြ အမ်ားႀကီးရွိတယ္။ ဒါေပမဲ့ ၁၀ေပါင္တန္ ေပါင္ ၁၀၀တန္ အေမြးညံ့ေတြက ၾကိဳၾကားႀကိဳၾကားေပါက္ေနတာ ေတြ႔ရတယ္။ အဲဒီ ၁၀ေပါင္တန္ ေပါင္၁၀၀တန္ အေမြးေတြေၾကာင့္ မင္းမခ်မ္းသာတာ။ အဲဒါေတြကုိ ငါအကုန္လုံးႏႈတ္ေပးလုိက္မယ္"
ေျပာေျပာဆုိဆုိဘဲ က်ေနာ့္ေက်ာျပင္က အေမြးတစ္ခ်ိဳ ့ကုိ ျဗဳတ္ကနဲ ျဗဳတ္ကနဲ ျမည္ေအာင္ ဇာဂနာႀကီးနဲ႔အားရပါးရႏႈတ္ပစ္လုိက္တယ္။ က်ေနာ့္မွာေတာ့ အေတာ္ေလး ၾကက္သီးေမြးညွင္းထလုိ႔။ စဥ္းစားသာ ၾကည့္ၾကေတာ့ဗ်ာ။ ခ်မ္းကခ်မ္း ေၾကာက္ကေၾကာက္ ေက်ာျပင္က အေမြးေတြကုိ ဇာဂနာႀကီးနဲ႔ တလစပ္အႏႈတ္ခံေနရမွေတာ့ ဒီထက္ဆုိးတာ ဘာရွိေသးလုိ႔လဲ။
"ကဲ.. ၿပီးသြားၿပီ.. ဆင္းရဲမဲ့ အေမြးေတြ တစ္ပင္တစ္ေလမွ မင့္ေက်ာျပင္မွာ မရွိေတာ့ဘူး။ မီလ်ံနာျဖစ္မဲ့ အေမြးေတြဘဲ က်န္ေတာ့တယ္။ မင္းမၾကာခင္ ခ်မ္းသာလာေတာ့မယ္။ အဲ.. ဒါေပမဲ့ တစ္ခုေတာ့ ေတာင္းဆုိခ်င္ပါတယ္။ အဲဒါကုိေတာ့ မင္း ေမ့မပစ္ပါနဲ႔။ အဲဒါက ဘာလဲဆုိေတာ့ မင္းခ်မ္းသာလာတဲ့အခါ ငါ့ကုိ အမွ်ေ၀ေပးဖုိ႔ပါ။ ငါေစာင့္ေမွ်ာ္ေနမယ္။ ဆက္ဆက္ အမွ်ေ၀ေပးေနာ္။ ၾကားလား။ ကဲ.. ကဲ အခု ျပန္လုိ႔ရၿပီ။ မင္း ျပန္ေတာ့။ အဲဒီ ဘယ္ဘက္ကလမ္းကုိဘဲ ဆက္ေလ်ာက္သြားပါ။ မၾကာခင္ မင္းအိမ္ကုိေရာက္ပါလိမ့္မယ္။ မင္း ငါ့ေျပာခဲ့တဲ့စကားေတြကုိ မယုံၾကည္ရင္ လမ္းမွာေတြ႔တဲ့ ထီဆုိင္မွာ ၀င္ၿပီး ထီသာထုိးသြားေပေတာ့။ ဒီေန႔ထီထုိးရင္ မနက္ျဖန္ကစၿပီး သူေဌးႀကီး ဦးကုိကုိေမာင္ ျဖစ္ၿပီေပါ့ကြာ"
က်ေနာ္လဲ လြတ္ၿပီ ကၽြတ္ၿပီလုိ႔ စိတ္ထဲကေအာ္ဟစ္ရင္း အဖုိးအုိ ညြန္ျပခဲ့တဲ့လမ္းအတုိင္းေလ်ာက္လာခဲ့ပါတယ္။ မၾကာခင္မွာဘဲ က်ေနာ္ေနတဲ့ အိမ္နားကုိ ေရာက္လာပါေတာ့တယ္။ က်ေနာ့္အိမ္နားမွာက ထီဆုိင္ရွိတယ္ေလ။ အဲဒီဆုိင္က ညဥ့္နက္တဲ့အထိဖြင့္တယ္။ ကြက္တိပါဘဲ။ သူေဌးျဖစ္ကိန္းဆုိက္ၿပီေပါ့။ ဒါနဲ႔ဘဲ ထီးထုိးမယ္ဆုိၿပီး ထီဆုိင္ရွိတဲ့ေနရာကုိ ခတ္သုတ္သုတ္ကေလး ေလ်ာက္သြားလုိက္တယ္။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ထီဆုိင္နားအေရာက္မွာဘဲ လန္ဒန္မုိးက သဲႀကီးမဲႀကီးရြာခ်လုိက္တယ္။ ဆုိင္ထဲကိုမေရာက္ခင္မွာ က်ေနာ့္ တစ္ကုိယ္ေကာင္လုံး ရႊဲရႊဲစုိလုိ႔။ ခ်မ္းလုိက္တာဗ်ာ။ လြန္ေရာဘဲ။ အဲဒီ အခ်မ္းဒဏ္ေတြေၾကာင့္ဘဲ က်ေနာ္အိပ္ရာက လန္႔ႏုိးသြားတယ္။ ေစာင္ေတြအားလုံးက က်ေနာ့္ကုိယ္ေပၚမွာမရွိၾကေတာ့ဘူး။ နာရီကုိ လွမ္းၾကည့္လုိက္ေတာ့ မနက္ေလးနာရီခြဲခါနီး။
က်ေနာ္လဲ ထပ္အိပ္ဦးမယ္ဆုိၿပီး က်ေနာ့္ကုိယ္ေပၚက လြတ္က်ေနတဲ့ ဂြမ္းကပ္ေစာင္ႀကီးကုိ မ်က္နာထိေအာင္ဆြဲတင္ဖုံးလုိက္ၿပီး ထပ္အိပ္ဖုိ႔ႀကိဳးစားလုိက္တယ္။ ဒါေပမဲ့ အိပ္လုိ႔မေပ်ာ္ေတာ့ဘူး။ အိပ္မက္ကုိဘဲ သတိရေနၿပီး ရယ္ခ်င္သလုိလုိ ျဖစ္လာတာနဲ႔.. ခြိ.. ကနဲ အသံတိတ္ကေလးနဲ႔ဘဲ က်ိတ္ရယ္ရင္း..
"ေအာ္.. ငါ့အျဖစ္အပ်က္က.. ဂလုိကုိး.." လုိ႔ေရရြတ္ၿပီး အခ်ိန္ေစာေနေသးတဲ့အတြက္ မ်က္စိကုိ ဇြတ္မွိတ္ၿပီး ထပ္အိပ္ဖုိ႔ ႀကိဳးစားလုိက္ရပါေတာ့တယ္။
.....
အားစုိက္ၿပီးလုပ္ရတဲ့အလုပ္ေတြကုိ အရမ္းႏွစ္သက္တယ္။ ဘာမွလုပ္စရာမရွိရင္ေတာ့ က်ေနာ့္အိမ္မွာဘဲ ေအးေအးေဆးေဆး ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္ေနေလ့ရွိတယ္။
မေန႔ကေပါ့။ ညေနခင္းမွာ ေနေရာင္ျခည္ေလးပြင့္တုန္း ေလေကာင္းေလသန္႔ေလးရွဴရႈိက္ရင္း တစ္ေယာက္ထဲ လမ္းထြက္ေလ်ာက္ျဖစ္တယ္။ လမ္းေလ်ာက္ရင္း လမ္းေပ်ာက္သြားတဲ့အတြက္ ညေန ေန၀င္တဲ့အထိ ဘယ္အရပ္ဘက္ကုိ ဦးတည္သြားေနမွန္း က်ေနာ္ကုိယ္တုိင္ေတာင္မသိေတာ့ဘူး။ သူငယ္ခ်င္းေတြဆီ ဖုန္းဆက္မယ္လုပ္ေတာ့လဲ က်ေနာ့္ Moblieက ဘက္ထရီ ေဒါင္းေနၿပီ။ အဲဒါမွ ဒုကၡ... မုိးကအရမ္းခ်ဳပ္သြားၿပီ။ ပတ္၀န္းက်င္ကုိ စူးစမ္းေလ့လာၾကည့္လုိက္ျပန္ေတာ့လဲ ေမွာင္ေမွာင္မဲမဲ။ လ်ပ္စစ္မီးေတြ လင္းထိန္ေနက်ၿမိဳ ့ေတာ္ျဖစ္ေပမဲ့ ဒီေန႔ ဘာျဖစ္လုိ႔ လ်ပ္စစ္မီးေရာင္ကုိ မေတြ႔ရတာပါလိမ့္။ လျပည့္ေက်ာ္ရက္ပုိင္းျဖစ္တဲ့အတြက္ လေရာင္ကလုံး၀မရွိ။ ၾကယ္ေရာင္ ေဖ်ာ့ေတာ့ေတာ့ေအာက္မွာဘဲ မ်က္စိကုိဖြင့္ နားကုိစြင့္ၿပီး ဆက္ေလ်ာက္ရင္း က်ေနာ္ ေလ်ာက္လာတဲ့လမ္းက ႏွစ္ခြျဖစ္သြားတယ္။
"ဘုရား.. ဘုရား.. ဘယ္လမ္းကုိေရြးၿပီးသြားရပါ့မလဲ။ ငယ္ငယ္တုန္းက ၾကားဖူးတာရွိတယ္။ လမ္းမသိရင္ ဘယ္ဘက္လမ္းကုိေရြးခ်ယ္ပါတဲ့။ ဟုတ္ၿပီ။ ဒီလုိဘဲ လုပ္ရေတာ့မယ္"
ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်ၿပီး ဘယ္ဘက္ကုိသြားတဲ့ လမ္းကုိဘဲ ေရြးခ်ယ္ၿပီး က်ေနာ္ ဆက္ေလ်ာက္သြားလုိက္တယ္။ ဒီအတုိင္းထင္ရာအရပ္ကုိ ရမ္းေလ်ာက္သြားေနလုိ႔ေတာ့ မျဖစ္ေခ်ဘူး။ ၾကာလာရင္ ေပ်ာက္ေသာလမ္းမွာ စမ္းတ၀ါး၀ါး ျဖစ္ေနမွ ပုိဆုိးမွာ။ ေတြ႔တဲ့သူဆီမွာ အကူအညီေတာင္းမွ ျဖစ္ေတာ့မယ္။
"ဟာ.. ဟုိေရွ ့မွာမီးေရာင္ျမင္တယ္။ ဟန္က်လုိက္တာ"
ေသခ်ာၾကည့္လုိက္ေတာ့မွ အိမ္ျပတင္းေပါက္တစ္ခုက လ်ံက်လာတဲ့ ဆီးမီးေရာင္။ မတတ္ႏုိင္ဘူး။ အိမ္ထဲ၀င္ၿပီး အက်ိဳးအေၾကာင္းေျပာျပမွျဖစ္ေတာ့မယ္။
အိမ္၀င္းထဲ၀င္လုိက္တဲ့ အခါမွဘဲ ရဲတုိက္အုိႀကီးျဖစ္ေနမွန္းသိေတာ့တယ္။ ၾကယ္ေရာင္မႈန္၀ါး၀ါးေအာက္မွာ ရဲတုိက္အုိႀကီးကထီးထီး။ ေပါင္းျမက္ႏြယ္သစ္ပင္ေတြ ရဲတုိက္နံရံတစ္ခုလုံးကုိ ရစ္တြယ္ေနၾကေလရဲ့။
"ေဒါက္ ေဒါက္..."
က်ေနာ္တံခါးေခါက္လုိက္တယ္။ မၾကာလုိက္ပါဘူး။ က်လိ ဆုိတဲ့ အသံရွည္ႀကီးျမည္ၿပီး ဧရာမသစ္သားတံခါးႀကီးပြင့္သြားတယ္။
"အစ္...အစ္.. ရွဲ... ရွဲ.."
တံခါးဖြင့္လုိက္ၿပီဆုိရင္ဘဲ လင္းႏုိ႔ေအာ္သံ၊ ဟုိမွဒီမွ ပ်ံသန္းသံေတြၾကားလုိက္ရတယ္။ ထြီး... နံလိုက္တဲ့ လင္းႏုိ ့ေခ်း။
"၀ုတ္..၀ုတ္..၀ုတ္"
ရဲတုိက္ႀကီးအတြင္းက ေခြးေဟာင္သံထြက္ေပၚလာတယ္။ အသံႀကီးက ၾကက္သီးထခ်င္စရာ။ ငရဲေခြးေတြမ်ားလား။ တံခါးဖြင့္ေပးတဲ့သူကုိ ေသခ်ာၾကည့္လုိက္တယ္။ အျဖဴေရာင္မုတ္ဆိတ္ေမြးႏွင့္ပါးသုိင္းေမြးေတြေရာယွက္ေနတဲ့ အဖုိးအုိႀကီးတစ္ေယာက္။ သူ႔လည္ပင္းမွာ ပုတီးနက္ႀကီးတစ္ကုံး။ သူ႔အနားမွာက သြားရည္တျမားျမားနဲ႔ေခြးနက္ႀကီးတစ္ေကာင္။ ေခြးကို ႀကိဳးခတ္တုတ္တုတ္နဲ႔ ခ်ည္ေႏွာင္ထားတယ္။ ေခြးခ်ည္ႀကိဳးကုိ သူကုိင္ထားတယ္။ သူ႔မ်က္ႏွာမွာက ရင့္က်က္မႈေတြအထင္းသား။ အသက္က အေတာ္ေလးႀကီးေနၿပီ။ ၾကည့္ရတာ သူတစ္ေယာက္ထဲ ဒီရဲတုိက္ႀကီးထဲေနပုံရတယ္။ ေတာ္ေတာ္သတၱိေကာင္းတဲ့လူႀကီးဘဲ။ က်ေနာ္ စိတ္ထဲက်ိတ္ၿပီးခ်ီးက်ဴးမိတယ္။ ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္ကုိယ္တုိင္ကေတာ့ ေက်ာထဲခပ္စိမ့္စိမ့္ရယ္။
"Please come in , my guy= ေဟ့ေကာင္ေလး.. ၀င္ခဲ့ေလ"
က်ေနာ္၀င္သြားလုိက္တယ္။ အမည္ေဖာ္လုိ႔မရတဲ့ ရုပ္တုႀကီးတစ္ခုေရွ ့မွာ ဆီးမီးခြက္ သုံးခုထြန္းတာေတြ႔ရတယ္။
"ေမာင္ရင္လာမွာႀကိဳသိလုိ႔.. တမင္ေစာင့္ေနတာ.."
"ခင္မ်ာ... ဘယ္လုိ.."
"ကဲ.. ကဲ ခင္မ်ာေတြ ဘာေတြ လုပ္မေနနဲ ့၊ ထုိင္ၿပီးမွ ေျပာၾကတာေပါ့"
"က်ေနာ္ ဒီကုိ တမင္သကာ လာလည္တာမဟုတ္ရပါဘူး။ လမ္းမွားၿပီး မ်က္စိလည္ေနလုိ႔ အကူအညီေတာင္းဖုိ႔ ေရာက္လာတာပါ ခင္မ်ာ"
"ငါသိပါတယ္ကြ၊ ငါကလဲ မင္းကုိ ကူညီရေအာင္လုိ ့ေစာင့္ေနတာ။ ကဲ ေျပာေနတာၾကာတယ္။ မင္းအက်ၤ ီေတြ အကုန္လုံး ခြ်တ္လုိက္စမ္း။
ငါ မင္းရဲ ့ေက်ာျပင္ကုိၾကည့္ခ်င္တယ္"
"ခင္မ်ားးးး"
"ကဲပါ.. ခၽြတ္မွာသာ ခၽြတ္စမ္းပါ"
ေၾကာက္လန္႔စရာ သူ႔အသံနက္ႀကီးေၾကာင့္ က်ေနာ္လဲ ကူရွင္ျပတ္တစ္ခုေပၚ ထုိင္ခ်လုိက္ၿပီး ခပ္ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ ့ဘဲ အက်ၤ ီေတြ အကုန္ခ်ြတ္ပစ္လုိက္တယ္။ ေအးလုိက္တာဗ်ာ မေျပာပါနဲ႔ေတာ့။ ေၾကာက္တာေရာ ေအးတာေရာ ေရာစပ္ၿပီး ခႏၶာကုိယ္ေတာင္ ဘယ္လုိျဖစ္ေနမွန္းမသိေတာ့ပါဘူး။ ဒီလူထူးဆန္းႀကီး ဘာအႀကံအစည္ေတြရွိေနပါလိမ့္။
"ငါက ေဗဒင္ အဂၤ၀ိဇၨာ အၾကားအျမင္ ေရွ ့ျဖစ္ေနာက္ျဖစ္ အကုန္သိတယ္ကြ။ မင္းဟာ တစ္ေန႔က်ရင္ အရမ္းခ်မ္းသာလာမယ္။ အေတာ္ေလးကုိ ေငြကံေကာင္းတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဘာျဖစ္လုိ႔ ခုထိ မခ်မ္းသာရတာလဲဆုိတာ သိခ်င္လုိ႔ မင္းကုိေစာင့္ေနၿပီး စစ္ေဆးၾကည့္မလို ့ကြ။ ကဲ.. မင္းရဲ ့ေက်ာျပင္ႀကီး ငါ့မ်က္စိနားကပ္ေပးစမ္း။ မီးေရာင္ကလဲ ခပ္မွိန္မွိန္၊ ငါကလဲ မ်က္စိခပ္မြဲမြဲဆုိေတာ့ သိပ္ၿပီးမျမင္ရဘူး"
က်ေနာ္လဲ က်ေနာ့္ေက်ာျပင္ႀကီး သူ႔မ်က္ႏွာနား တုိးကပ္ေပးလုိက္တယ္။ အဖုိးႀကီးက က်ေနာ့္ေက်ာျပင္ႀကီးကုိ ကပ္ၾကည့္ၿပီး
"ေအာ္.. ဒါေၾကာင့္ကုိး... " လုိ႔ေျပာကာ စားပြဲေပၚက ဇာဂနာတစ္ေခ်ာင္းကုိ ဆြဲယူလုိက္တယ္။
ၿပီးေတာ့ ဒီလုိေျပာတယ္--
"မင္းေက်ာျပင္မွာ သူေဌးျဖစ္မဲ့ ေပါင္မီလ်ံတန္ အေမြးေတြ အမ်ားႀကီးရွိတယ္။ ဒါေပမဲ့ ၁၀ေပါင္တန္ ေပါင္ ၁၀၀တန္ အေမြးညံ့ေတြက ၾကိဳၾကားႀကိဳၾကားေပါက္ေနတာ ေတြ႔ရတယ္။ အဲဒီ ၁၀ေပါင္တန္ ေပါင္၁၀၀တန္ အေမြးေတြေၾကာင့္ မင္းမခ်မ္းသာတာ။ အဲဒါေတြကုိ ငါအကုန္လုံးႏႈတ္ေပးလုိက္မယ္"
ေျပာေျပာဆုိဆုိဘဲ က်ေနာ့္ေက်ာျပင္က အေမြးတစ္ခ်ိဳ ့ကုိ ျဗဳတ္ကနဲ ျဗဳတ္ကနဲ ျမည္ေအာင္ ဇာဂနာႀကီးနဲ႔အားရပါးရႏႈတ္ပစ္လုိက္တယ္။ က်ေနာ့္မွာေတာ့ အေတာ္ေလး ၾကက္သီးေမြးညွင္းထလုိ႔။ စဥ္းစားသာ ၾကည့္ၾကေတာ့ဗ်ာ။ ခ်မ္းကခ်မ္း ေၾကာက္ကေၾကာက္ ေက်ာျပင္က အေမြးေတြကုိ ဇာဂနာႀကီးနဲ႔ တလစပ္အႏႈတ္ခံေနရမွေတာ့ ဒီထက္ဆုိးတာ ဘာရွိေသးလုိ႔လဲ။
"ကဲ.. ၿပီးသြားၿပီ.. ဆင္းရဲမဲ့ အေမြးေတြ တစ္ပင္တစ္ေလမွ မင့္ေက်ာျပင္မွာ မရွိေတာ့ဘူး။ မီလ်ံနာျဖစ္မဲ့ အေမြးေတြဘဲ က်န္ေတာ့တယ္။ မင္းမၾကာခင္ ခ်မ္းသာလာေတာ့မယ္။ အဲ.. ဒါေပမဲ့ တစ္ခုေတာ့ ေတာင္းဆုိခ်င္ပါတယ္။ အဲဒါကုိေတာ့ မင္း ေမ့မပစ္ပါနဲ႔။ အဲဒါက ဘာလဲဆုိေတာ့ မင္းခ်မ္းသာလာတဲ့အခါ ငါ့ကုိ အမွ်ေ၀ေပးဖုိ႔ပါ။ ငါေစာင့္ေမွ်ာ္ေနမယ္။ ဆက္ဆက္ အမွ်ေ၀ေပးေနာ္။ ၾကားလား။ ကဲ.. ကဲ အခု ျပန္လုိ႔ရၿပီ။ မင္း ျပန္ေတာ့။ အဲဒီ ဘယ္ဘက္ကလမ္းကုိဘဲ ဆက္ေလ်ာက္သြားပါ။ မၾကာခင္ မင္းအိမ္ကုိေရာက္ပါလိမ့္မယ္။ မင္း ငါ့ေျပာခဲ့တဲ့စကားေတြကုိ မယုံၾကည္ရင္ လမ္းမွာေတြ႔တဲ့ ထီဆုိင္မွာ ၀င္ၿပီး ထီသာထုိးသြားေပေတာ့။ ဒီေန႔ထီထုိးရင္ မနက္ျဖန္ကစၿပီး သူေဌးႀကီး ဦးကုိကုိေမာင္ ျဖစ္ၿပီေပါ့ကြာ"
က်ေနာ္လဲ လြတ္ၿပီ ကၽြတ္ၿပီလုိ႔ စိတ္ထဲကေအာ္ဟစ္ရင္း အဖုိးအုိ ညြန္ျပခဲ့တဲ့လမ္းအတုိင္းေလ်ာက္လာခဲ့ပါတယ္။ မၾကာခင္မွာဘဲ က်ေနာ္ေနတဲ့ အိမ္နားကုိ ေရာက္လာပါေတာ့တယ္။ က်ေနာ့္အိမ္နားမွာက ထီဆုိင္ရွိတယ္ေလ။ အဲဒီဆုိင္က ညဥ့္နက္တဲ့အထိဖြင့္တယ္။ ကြက္တိပါဘဲ။ သူေဌးျဖစ္ကိန္းဆုိက္ၿပီေပါ့။ ဒါနဲ႔ဘဲ ထီးထုိးမယ္ဆုိၿပီး ထီဆုိင္ရွိတဲ့ေနရာကုိ ခတ္သုတ္သုတ္ကေလး ေလ်ာက္သြားလုိက္တယ္။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ထီဆုိင္နားအေရာက္မွာဘဲ လန္ဒန္မုိးက သဲႀကီးမဲႀကီးရြာခ်လုိက္တယ္။ ဆုိင္ထဲကိုမေရာက္ခင္မွာ က်ေနာ့္ တစ္ကုိယ္ေကာင္လုံး ရႊဲရႊဲစုိလုိ႔။ ခ်မ္းလုိက္တာဗ်ာ။ လြန္ေရာဘဲ။ အဲဒီ အခ်မ္းဒဏ္ေတြေၾကာင့္ဘဲ က်ေနာ္အိပ္ရာက လန္႔ႏုိးသြားတယ္။ ေစာင္ေတြအားလုံးက က်ေနာ့္ကုိယ္ေပၚမွာမရွိၾကေတာ့ဘူး။ နာရီကုိ လွမ္းၾကည့္လုိက္ေတာ့ မနက္ေလးနာရီခြဲခါနီး။
က်ေနာ္လဲ ထပ္အိပ္ဦးမယ္ဆုိၿပီး က်ေနာ့္ကုိယ္ေပၚက လြတ္က်ေနတဲ့ ဂြမ္းကပ္ေစာင္ႀကီးကုိ မ်က္နာထိေအာင္ဆြဲတင္ဖုံးလုိက္ၿပီး ထပ္အိပ္ဖုိ႔ႀကိဳးစားလုိက္တယ္။ ဒါေပမဲ့ အိပ္လုိ႔မေပ်ာ္ေတာ့ဘူး။ အိပ္မက္ကုိဘဲ သတိရေနၿပီး ရယ္ခ်င္သလုိလုိ ျဖစ္လာတာနဲ႔.. ခြိ.. ကနဲ အသံတိတ္ကေလးနဲ႔ဘဲ က်ိတ္ရယ္ရင္း..
"ေအာ္.. ငါ့အျဖစ္အပ်က္က.. ဂလုိကုိး.." လုိ႔ေရရြတ္ၿပီး အခ်ိန္ေစာေနေသးတဲ့အတြက္ မ်က္စိကုိ ဇြတ္မွိတ္ၿပီး ထပ္အိပ္ဖုိ႔ ႀကိဳးစားလုိက္ရပါေတာ့တယ္။
.....
13 comments:
ျဖစ္မွျဖစ္ရေလ ကိုကုိေမာင္ရယ္.... :)
အစပိုင္းေတာ့ တကယ္ေအာင့္ေမ့လုိ့။
တ၀က္ေလာက္ေရာက္ေတာ့
ျပီးရင္ေဖာက္ေတာ့မယ္ဆိုတာ နဲနဲရိပ္မိလိုက္တယ္...
အဆံုးလဲက်ေရာ... ထင္တဲ့အတိုင္း အိမ္မက္ :P
တကယ္ သူေဌးၾကီးျဖစ္ပါေစ..
ခြန္
ေတာ္ပါေသးရဲ့..ေဘာင္းဘီပါမခ်ြတ္ခိုင္းလို႕...
သူေဌးမင္း..ေပါင္ေတြ(ပိုက္ဆံေျပာတာ)ကိုင္တဲ့ပုံလဲ..တင္ထားပါဦး...
သူေဌးျဖစ္ရင္ မေမ့နဲ႕ေနာ္ သယ္ရင္း :P
ြခြီးးးးးးးးး ထင္ေတာ႕ ထင္သား
ဘာသာျပန္မ်ား ေရးေနလား တခုခုေတာ႕ တခုခုပဲ ဘာသာျပန္လဲမဟုတ္ေလာက္ပါဘူး ေခါင္းစဥ္မွာက ကုိကုိေမာင္ ပါေနတယ္ အင္းးး တခုခုေတာ႕ တခုခုပဲ ၂ ခုမဟုတ္တန္ေလာက္ဘူး ၂ ခုဆုိ ကုိကုိေမာင္က ငါ႕ကုိ တခုေတာ႕ ေပးမွာပါလုိ႕လဲ ေတြးေနျပီး ဆက္ဖတ္ေနတယ္
ဟဟဟဟဟ ထင္တဲ႕အတုိင္းပဲ အဟုိးးးဟုိးးးးးး
အယ္ အိမ္မက္ဆုိျပီး မဟုတ္ဘူးလုိ႕လဲမထင္လိုက္ေလနဲ႕ေနာ္ ထူးေတာ႕ထူးဆန္းသား ထီေလးဘာေလးထုိးၾကည္႕ေပါ႕ ေပါက္ရင္လဲ ပြတာေပါ႕ သမီးကုိလဲ ရွယ္ဦးေနာ္ ဟိဟိ
သမီးဆုိ တခါမွ အဲလိုအိမ္မက္အရွည္ၾကီးမမက္ဖူးဘူး (ဘယ္မက္မလဲ ေခါင္းနဲ႕ ေခါင္းအံုးနဲ႕ ထိလိုက္ရင္ လူကအိပ္ေပ်ာ္သြားတာ မထိခင္ကတည္းက အိပ္ေပ်ာ္ခ်င္ေနတာေလ) အျပတ္အျပတ္ေတြပဲ မက္တာအဲလို အရွည္ၾကီးမမက္ဘူး ျပီးေတာ႕ မက္လုိ႕အိပ္ယာက ႏိုးရင္လဲ မမွတ္မိဘူးေလ
eek ကြန္မန္႕ရွည္သြားျပီ ေဆာ္ရီးေနာ္ ျပန္ေတာ႕မယ္ ဗ်ိဳးးးးးးးးး ဒုန္းဒုန္းးးးးးးးးးးးးးးးးး
ေတာ္ေသးတယ္ အက်ၤ ီပဲ ခြ်တ္ခိုင္းလို႔ း)
နမိတ္ေကာင္းတာပဲဗ် တကယ္ ထီထိုးၾကည့္ေလ ထီေပါက္ရင္ တဝက္ပါမယ္ဗ်ာ
ဟုတ္တယ္ ထီတေစာင္ေလာက္ ထိုးၾကည့္ဗ်ာ...
ပိုတဲ့ပိုက္ဆံနဲ႕ ဇာဂနာတေခ်ာင္းလည္း ဝယ္ဖို႕မေမ့နဲ႕
၁၀ ေပါင္တန္ အေမႊးေတြကို ႏွဳတ္ပစ္ရေအာင္...
းဝ)
ကုိလူေထြးေျပာသလိုပဲ ဇာဂနာနဲ႕ ၁၀ ေပါင္တန္အေမႊးေတြကုိ ႏႈတ္ၾကည္႕ေနာ္ ဟဲဟဲ မွားမႏႈတ္နဲ႕ေနာ္ (ေရာာာ္ ေပါင္၁၀၀၀၀ တန္ အေမႊးေတြ မွားမႏႈတ္နဲ႕လို႕ ေျပာတာေနာ္ တလြဲမေတြးပါရန္ )
သူေ႒းၾကီး ဆရာပန္း ...
နာမက်န္း ျဖစ္ေနဦးမယ္
မုဒံုေစာင္ တစ္ထည္ ကို ေခါင္းဖက္ကေဖာက္ျပီး အိပ္ရင္
စြတ္အိတ္ၾကည့္ပါလား....ျပဳတ္ေတာ့မက်တန္ေလာက္
ပါဘူး....း )
ေပ်ာ္ပါေစ
*.*.*
အျမင့္အိမ္ၾကီးဓါတ္ပံုကိုၾကည့္ျပီးတကယ္မွတ္ေနတာဗ်-
အိမ္ဓါတ္ပံုၾကီးကိုလည္းၾကိဳက္တယ္-စာေတြလည္းမိုက္တယ္-
တကယ္ထီထိုးဖို့လည္းမေမ့နဲ့-
ထီေပါက္ရင္ ဘေလာက္ကာေတြ ေတြ ့ဆံုပြဲလုပ္ေပးေနာ္-
ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးေပါ့-
မသိပါဘူး သူေဌးေလာင္းလ်ာဆိုလို႔ အကိုထီေပါက္သြားတာကို ေၾကာ္ျငာဝင္သလားလို႔ ထင္ေတာ့ထင္ပါတယ္ တကယ္ထီေပါက္ရင္ ေမာင္ႏွမေတြ သိမွာစိုးလို႔ ဘေလာ့ဂ္ေတာင္ေရးေတာ့မယ္ မထင္ဘူး :D
သူေဌးေလာင္းရယ္
ဖစ္ရေလေနာ္
ဟုတ္ပ
တကယ္သူေဌးျဖစ္တဲ႕အထိ ဆက္အိပ္လိုက္ရင္ျပီးေရာ
ဒါမွ ကိုကိုေမာင္သူေဌးျဖစ္ရင္ ပိုက္ပိုက္လာေခ်းလို႕ရမွာ
ခုေတာ႕ ..
အားေတာ႕မေလွ်ာ႕နဲ႕
ခုထက္ပိုျပီး အိပ္ခ်ိန္ တိုးလိုက္ရင္
ေနာက္တစ္ေခါက္က် တကယ္သူေဌးျဖစ္တဲ႕ထိ မက္ခ်င္မက္ေနမွာ
ဟဟား စဖတ္ေတာ့အဟုတ္မွတ္လုိ႕အဆံုးေရာက္ေတာ့မွပဲ အိပ္မက္..
Post a Comment